31 มีนาคม 2547 20:12 น.
^^_PAN_^^
มาวันนี้..เธอกลับมาเพื่อขอร้อง
ให้มาครองคู่รักกันอีกไหม
เธอคงลืม..วันนั้นฉันร้องขอใคร
เธอกลับไล่..ให้กลับไปอย่างง่ายดาย
มาวันนี้..เธอให้ฉันอภัยให้
อย่าหวังเลย..จะได้รับการอภัยจากใจฉัน
เคยเจ็บมามากแล้ว..ก็คงต้องจดจำ
คงไม่กลับไปย้ำ..ความทรงจำเดิมๆของเรา
มาวันนี้..เธอคงได้รู้รสของคนที่ถูกทอดทิ้ง
เหมือนเป็นสิ่ง..ที่ไม่มีใครแยแส
คงรู้แล้วสินะ..ความรู้สึกของคนที่ไม่มีใครเหลียวแล
ความรู้สึกของคนที่ถูกปรวนแปร..จากคนที่เคยรักกัน
มาวันนี้..ฉันคงทำอะไรไม่ได้นอกจากยืนดูเธอ
เหมือนที่เธอ..เคยยืนดูฉันเหมือนกัน..ใช่ไหม
ฉันจะช่วยย้อนอดีตที่เธอ..เคยทำไป
ฉันจะช่วยย่อนเวลากลับไป..กับการที่เธอทิ้งขว้างกัน
30 มีนาคม 2547 19:17 น.
^^_PAN_^^
เวลามันไม่ได้ทำให้ฉันลืมเธอ
เวลามันทำได้แค่เตือนฉันว่าอย่าเผลอ..มองเธอให้หวั่นไหว
เวลามันไม่ได้ทำให้ชีวิตเปลี่ยนไป
เวลามันไม่ได้ทำให้ฉันหายเจ็บปวด..หลังจากการเสียเธอ
เวลามันกลับคอยเตือนว่าฉันยังมีเธออยู่
เวลามันรู้ดีว่าฉันยังไม่ลืมเธอ..ไม่เหมือนที่เธอลืมฉัน
เวลามันไม่สามารถหยุดใจใครได้..เหมือนคำที่บอกเล่ากัน
เวลามันไม่สามารถหยุดความรักของฉันที่มีให้เธอ
เวลามันทำได้แค่..ให้ฉันรู้สึกว่าความเศร้าผ่านไปอย่างช้าๆ
เวลามันทำได้แค่..ช่วยเตือนสติฉันว่าเธอบอกลาไปแล้ว..รู้ไหม
เวลามันทำได้แค่..ช่วยแบ่งเบาความเจ็บปวดของฉันให้เบาลงไป
เวลามันทำได้แค่..ให้ฉันลืมเธอได้แค่ช่วงเวลาเดียวของเสี้ยวเวลาเท่านั้นเอง
แต่เวลา..ไม่ว่าจะหมุนไปซักกี่ครั้ง
มันไม่ได้ทำให้ฉัน..หยุดรักเธอเลย..รู้บ้างไหม
ความรู้สึกเก่า-เก่า ของฉันที่มีให้เธอเคยเป็นเช่นไร
เวลานี้..ตอนนี้..มันก็ยังคงไม่เปลี่ยนไป มันยังคงเป็นเหมือนเดิม
29 มีนาคม 2547 16:18 น.
^^_PAN_^^
ต้นไม้..ถ้าขาดแสงแดด..จะอยู่อย่างไร
ต้นไม้..ถ้าขาดอุ่นไอจากน้ำ..จะเป็นอย่างไร..รู้ใช่ไหม
ต้นไม้..ถ้าขาดปุ๋ย..แร่ธาตุ..ที่อยู่ที่อุดมสมบูรณ์..จะเป็นเช่นไร
ต้นไม้..ถ้าขาดคนดูแล..มันจะเป็นอย่างไร..คงรู้ดี
ต้นไม้..มันยืนอยู่ได้เพราะว่ามีสิ่งรอบข้างที่ดี
ต้นไม้..มันไม่ล้มลงไป..เพราะว่ามีน้ำ..แสงแดด..คอยให้ไออุ่น..อยู่เสมอ
ต้นไม้..มันยืนอยู่ได้..เพราะมีคนรดน้ำพรวนดิน..เหมือนอย่างเธอ
ต้นไม้อย่างฉัน..มันยังไม่ล้มลงไป..เพราะว่ามีคนอย่างเธอคอยค้ำจุน
ฉัน..ยังยืนอยู่ได้เพราะมีเธอ
ฉัน..ได้เจอะเจอกับเธอ..ถือว่าโชคดีกว่าคนไหนๆ
ฉัน..ได้คนที่โอบอุ้มฉันทุกครั้งเวลาที่จะล้มลงไป
ฉัน..ได้กายที่สูงใหญ่เป็นเกราะคอยคุ้มกัน
ฉัน..มีแววตาของเธอ..คอยให้กำลังใจ
ฉัน..มีจมูกไว้เพื่อหายใจให้เธอคนเดียว..เชื่อไหม
ฉัน..มีมือที่คอยปลอบโปรมให้ไออุ่นกับหัวใจ
ฉัน..หวั่นไหวทุกครั้งเมื่อมีเธออยู่ข้างกาย
27 มีนาคม 2547 21:43 น.
^^_PAN_^^
ไม่รู้จะสู้..ยังไงไหว
ปล่าวเปรี่ยวใจ..ในวันที่ไม่มีเธอข้างกายอย่างนี้
อยากไปเจอหน้าเธอ..แต่ฉันไม่กล้าสู้หน้า..นะคนดี
อยากกลับไปมีเธอ..และไม่อยากให้ช่วงเวลานี้..เป็นจริง
ไม่รู้จะอยู่ต่อไป..ยังไงไหว
เมื่อหัวใจไม่มีที่พักพิง...ยามวันอ่อนล้า
เมื่อไม่มีมือที่อบอุ่นของเธอ..มาคอยช่วยปาดน้ำตา
แล้วฉันจะทำอย่างไรเล่ากับการจากลา..ครั้งนี้ของเธอ
ไม่รู้จะฝืนทน..ต่อไปยังไงไหว
เมื่อไม่รู้จะอยู่เพื่อใคร..แล้วคนอย่างฉันก็ไม่มีใครแลเหลียว
ในวันนี้ฉันคงยอมรับไม่ได้..ว่าต่อจากนี้ต้องอยู่ผู้เดียว
ต้องโดดเดี่ยวอยู่ตามลำพัง..หลังจากการเสียเธอไป
ไม่รู้จะทำยังไง..ให้เธอกลับมา
ต้องบากหน้าที่จมอยู่กับน้ำตา..อย่างนี้ไปอ้อนวอนเธอใช่ไหม
หรือฉันต้องไปคุกเข่าขอร้องเธอ..ว่าอย่าจากไป
หรือฉันต้องไปร้องขอการให้อภัย..ทั้งที่ฉันก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย
26 มีนาคม 2547 18:18 น.
^^_PAN_^^
ตอบฉันมาตามตรง..ว่าเธอยอมรับได้ไหม
กับสิ่งในวันนี้เธอพอใจกับการกระทำของฉัน
หรือเธอไม่ชอบในสิ่งที่ฉันลงมือกระทำ
ก็โปรดบอกมาตามตรง..อย่าให้เสียเวลา
ถึงฉันจะเอาแต่ใจบ้าง..เป็นบางหน
ถึงจะขี้หึงบางคน..ที่เข้ามายุ่งกับเธอให้ฉันเห็น
แต่ฉันก็พลั่งเพ้อไปบ้างในสิ่งที่ผู้หญิงสมควรจะเป็น
เพราะฉันเห็นว่าคงไม่ผิดอะไร..ที่จะหึงหวงในคนที่รักกัน
และถึงฉันอาจจะชอบ..อารมณ์เสียบ่อยๆ
หรือชอบน้อยใจตามประสาของผู้หญิง
แต่เธอก็น่าจะยอมรับในความเป็นจริง
เพราะฉันก็เป็นไปในสิ่ง..ที่ผู้หญิงทุกคนควรจะเป็น
ยอมรับได้ไหม..ที่ฉันเป็นตัวของตัวเองอย่างนี้
และอย่าคิดว่าจะให้เปลี่ยนในสิ่งที่มีเป็นอย่างไหน
ถึงฉันจะไม่น่ารักหรือเลิศเลอเหมือนใครๆ
แต่ฉันก็ยอมรับในสิ่งที่ฉันเป็น..และพร้อมจะเดินจากไปจากเธอ..ถ้าเธอต้องการ
หน้าส่วนตัว
688
