13 มีนาคม 2546 14:44 น.
andaman
เพราะวันนี้ไม่มีเธออยู่ข้างๆ
จึงรู้ว่าความเหงาอ้างว้างเป็นเช่นไร
ที่เคยคิดว่าไม่จำเป็นไม่ใส่ใจ
เปล่าเลยฉันทำไม่ได้รู้มั้ยเธอ
กลัวนะ...กลัวว่ารักจะจากไม่กลับคืน
กลัวนะ...กลัวว่าทุกๆคืนอยู่เดียวดาย
กลัวนะ...กลัวว่ารักของเราจะกลับกลาย
กลัวนะ...กลัวว่าไม่เหมือนดั่งที่หมายให้ปวดใจ
3 มีนาคม 2546 14:16 น.
andaman
ส่งเธอขึ้นรถไปใจก็สั่น
ทั้งยังหวั่นกลัวเธอไปไม่กลับมา
ยังส่งยิ้มทั้งที่แก้มแต้มน้ำตา
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอ
อยากบอกว่ารักเธอแต่ไม่กล้า
ใจมันล้าเธอรู้มั้ยช่างยากเย็น
อยากเมินหน้าทำเป็นว่าฉันไม่เห็น
สิ่งที่เป็นจริงๆว่าต้องแอบเช็ดน้ำตา
19 กุมภาพันธ์ 2546 11:53 น.
andaman
เมื่อก่อนเคยมีเธออยู่เคียงข้าง
ไม่รู้สึกอ้างว้างและเงียบเหงา
เมื่อก่อนนี้เคยมีเพียงสองเรา
แต่ตอนนี้เธอมีเขาคนนั้นแทน
รู้ไหมว่าใจ....เจ็บเกินทน
นี่หรือผลของความรักที่ภักดี
ยกให้หมดทั้งใจไม่เหลือแม้สักดิ์ศรี
คนๆนี้ยังไม่ดี...อีกหรือเธอ
แล้วต้องทำอย่างไรถึงจะพอ... ถึงจะดี
บอกมาสิฉันคนนี้พร้อมยอมทำให้
แม้ต้องเจ็บ...ต้องช้ำสักเเค่ไหน
ไม่เป็นไร..แค่เธอเห็นใจกันก็พอ
แต่เปล่าเลย เธอไม่เคยหันมามอง
ต่อให้ร้องคร่ำครวญจนปวดใจ
อยากจะตะโกนดังๆ ขอร้องเธอว่า...อย่าไป
รู้แล้วว่าที่ให้ไปไม่เคยพอใจ.....ไช่ไหมเธอ
18 กุมภาพันธ์ 2546 15:11 น.
andaman
คิดถึงจึงมาหา
แต่น้ำตาแทบจะร่วง
เมื่อเห็นเธอเดินควง
คนรักใหม่ใกล้เข้ามา
เธอถาม...มาทำไม
จึงตอบไปว่า...มาหา
เธอตอบด้วยสายตา...ถ้าไม่มาจะขอบคุณ
17 กุมภาพันธ์ 2546 19:09 น.
andaman
อยู่ห่างกันอย่างนี้...คนดีคิดถึงกันบ้างไหม
คนทางนี้ยังรัก...ยังห่วงใย
คอยคนห่างไกลว่าเมื่อไหร่....จะส่งข่าวมา
ทั้งเหงาทั้งเหว่ว้า....จนน้ำตาท่วมใจ
ถึงแม้จะมีใครๆอยู่เคียงข้างกาย
แต่ไม่มีใครนั่งอยู่ในใจ...เหมือนเธอ
แค่อยากให้รับรู้และจดจำไว้เสมอ
ว่าฉันจะรักเธอคนเดียว...ตลอดไป
ไม่เคยมีใครมาแทนที่เธอ
ไม่เคยเลยที่ฉันจะเผลอให้ใจ..เขา
ไม่เคยลืมความรักของสองเรา
เธอไม่เคยเป็นคนเก่าของฉันเลย
จะรักยังรอเธอคนนี้
จะกี่เดือนกี่ปี...ก็ไม่ท้อ
ขอเธอมั่นใจในตัวฉันก็พอ
จะรักจะรอและจะไม่ท้อเลยคนดี..
หน้าส่วนตัว
815
