19 พฤษภาคม 2546 17:49 น.
barudundie
ตอนที่พบกันครั้งแรก
รู้สึกว่าเธอเป็นคนใจแข็ง
เอาจริงเอาจังอยู่เสมอ
พูดตรงๆเลยว่า
เข้าใกล้เธอยากเหลือเกิน
แต่ก็มีความรู้สึกเพียงอย่างเดียว
..ที่คาใจ..
คือใบหน้าที่ปวดร้าง
กับใบหน้ายิ้มแย้ม
ที่เห็นได้เป็นบางครั้ง
เราได้พบตัวจริงของความรู้สึกนั้น
ตอนที่พบตัวเธอที่สั้นเทาด้วยความโดดเดียว
น้ำตาของเธอไหลอาบไปทั่วหน้า
เธอช่างดูน่ารักและบอบบาง
เสียจนทำให้..
ใจเราคิดออกมาว่า
อยากจะปกป้องเธอไปชั่วชีวิต
19 พฤษภาคม 2546 17:37 น.
barudundie
เธอมักเดินผ่านบ้านฉันเสมอ
หน้าตาเธอชั่งหล่อเหลาเอาการ
ตัวเธอสูงอกผ่ายไหลผึ่ง
แต่ฉันทำได้แค่แอบมองเธอ
ไม่กล้าที่จะไปทักเธอ
ไม่กล้าที่จะพูดคุย
อยากได้ความกล้าจัง
17 พฤษภาคม 2546 08:35 น.
barudundie
มิคเชคถ้วยนั้น..
ทำให้เราเจอกัน
มิคเชคถ้วยนั้น..
ที่เราเคยดื่มด้วยกัน
รสสตอเบอรี่หน่ะใช้เลย
นำความรักมาให้เรา
17 พฤษภาคม 2546 08:31 น.
barudundie
สุนัขคือความอ่อนโยนที่มอบให้
สุนัขคือความห่วยใยคอยดูแล
สุนัขคือเพื่อนในยามเหงา
สุนัขคือความสนุกให้หัวเราะ
สุนัขคือภาระที่เต็มใจ
สุนัขตอบแทนเราโดย
การนำความสุขให้แก่เรา
16 พฤษภาคม 2546 22:47 น.
barudundie
เธอมาพร้อมกับสายลม
เพียบแวบเดียวเธอก็มาในชีวิตฉัน
เธอก็นำความว้าวุ่นมาให้
ความว้าวุ่นของเธอฉันไม่ว่า
มันทำให้ฉันรักและ
ห่วงใยเธอมากขึ้น
ความรักนี้ที่มอบให้หมดหัวใจ
ขอขอบคุณสายลมที่พาเธอมา
หน้าส่วนตัว
556
