26 เมษายน 2546 09:52 น.
barudundie
ใบหน้านั่น...สัมผัสอันแผ่วเบา..
คงมลายหายไปพร้อมกับยามเช้า
เมื่อฉันตื่นจากฝัน
26 เมษายน 2546 09:46 น.
barudundie
ตอนนั่นหัวใจที่ล่องลอยในกระจก
ที่สะท้อนเงาจันทร์..คงเลือนหาย
และน้ำตาคงไม่อาจซ้อนเร้นไว้ได้
ภายได้แสงดาว
26 เมษายน 2546 09:38 น.
barudundie
และเมื่อใดที่สายลมนั้นหยุดพัด
ถ้อยคำนั้นก็จะเป็นเพียงภาพลวงตา
เมื่อใด..วันพรุ่งนี้ไร้สายหมอก
เสียงใสๆคงห่างไกลไปทุกที
26 เมษายน 2546 09:33 น.
barudundie
วิเศษจังเลยนะ...
หากได้เดินจับมือกันลำพัง
เพียงเราสองคน
อยากไปจังเลย
เมือง...บ้านและในอ้อมแขนเธอ
26 เมษายน 2546 09:26 น.
barudundie
คือหัวใจอันสั้นไหวในกระจก
ที่สะท้อนเงาจันทร์
คือ น้ำตาอันอ่อนโยน..ที่พรั่งพรู..
ออกมา ภายใต้แสงดาวบนฟากฟ้า
หน้าส่วนตัว
500
