มั่นอกมั่นใจว่ายังไงก็จดจำ ทุกถ้อยคำที่เธอเคยบอกไว้ ทุกคำอวยพรในทุกปี ... ยังติดตรึงในใจ เฝ้ามองเข็มสั้นผ่านไป ... เลยเที่ยงคืนแล้ว เห็นไหม ... คนดี เธอเคยโทรมาเสมอ แม้ไม่เคยได้เจอ ... ไม่เคยฉลอง ... แต่ไม่เคยหน่ายหนี่ ผูกพันกันยาวนาน ... จนเวลาเปลี่ยนผ่านมาปีนี้ ครบรอบ 7 ปีที่รู้จักกันมา วันเกิดฉัน ... ฉันรู้ว่าเธอจำได้ แต่วันนี้จวนจะเลยไป ... เธอคงไม่ลืมหรอกหนา ฉันรอเธออยู่ ... ข้อความ ... หรือโทรมา วันนี้คงมีค่า ... หากคนพิเศษส่งสัณญาณมา ... ว่าไม่ลืม
..วันครบรอบ..สิบห้าปี..มีมาถึง.. ..วันเคยซึ้ง..เคยหวาน..วันสุขสม.. ..วันเคยเงียบ..เคยเหงา..ร้าวระทม.. ..วันเคยขม..ขื่นหนาว..คราวจากลา.. ..จากด้วยดี..จากที่..เคยมีสุข.. ..จากวันทุกข์..จากคน..เคยห่วงหา.. ..จากไปแล้ว..จากใจ..จากกายา.. ..จากใบหน้า..จากน้ำตา..ที่คาใจ.. ..ยังจำไว้..ในคำหวาน..วันวานนั้น.. ..ยังจำมั่น..ในคืนวัน..อันสวยใส.. ..ยังจำแม่น..ในกลิ่นหอม..ระรวยฤทัย.. ..ยังจำได้..ในอุ่นไอ..ยามชิดชม.. ..สิบห้าปี..ก็ยังดี..มีเธออยู่.. ..แม้เพียงคู่..อยู่ในใจ..ให้ขื่นขม.. ..สิบห้าปี..ก็ยังรัก..ปักใจจม.. ..แม้ตรอมตรม..ยังชมชื่น..ฝืนจำจอง.. ..สิบห้าปี..ณ ที่นี้..ที่หลุมศพ.. ..สิบห้าภพ..จะขออยู่..เป็นคู่สอง.. ..สิบห้าชาติ..จะขออยู่..เป็นคู่ครอง.. ..สิบห้าร้อง..กู่เรียก..เพรียกหาเธอ.. อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา..... อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา..... อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....อภัสดา.....
๓๐ มกรา ๒๕๕๔.. สิ้นวิถี แห่งสังขารนิพพานสุด ของหนึ่งสงฆ์ ผู้ปลงได้ในมนุษย์ สาวกพุทธ..พิสุทธิ์ใสในประเทศ ญานสัมปันโน..โพธิสัตว์ มาขจัดปัดเป่า เหง้ากิเลส ปุถุชนพ้นทุกข์ปลุกสังเวช ชี้เห็นเหตุ กิเลสตัณหา อุปาทาน คือหลวงตามหาบัว ชั่วดีพ้น บำเพ็ญตน สมถะละถิ่นฐาน ออกธุดงค์ ตรงสู่ป่าหาอาจารย์ หลวงปู่มั่น.. กลั่นกรองศิษย์สอนวิชชา บรรลุกิจสัมฤทธิ์ผลแห่งตนนั้น ก็ด้นดั้นสู่บ้านตาด สร้างวัดป่า เพื่อสั่งสอนขัดเกลา ชาวประชา สร้างศรัทธา สาธุชน สาธุธรรม ต้มยำกุ้ง ! ถลุงเงินเกินเป่าปัด ประเทศชาติล่มจมหนี้ถมซ้ำ ได้ผ้าป่าหลวงตาฝ่าฟันนำ ศรัทธาธรรม นำชาติพ้น คนสามัคคี ละหลุดพ้นในตนกู ..สู่ปรมัตถ์ ละสมบัติหลายหมื่นล้าน ผ่านวิถี ละทิ้งหมด ปลดปลงลงตัวดี ละโลกนี้ ไม่มีโลกหน้า.. นิพานัง หลวงตาบัว.. ละสังขารผ่านบรรจบ หนึ่งปีครบอริยเจ้า เล่าย้อนหลัง อยู่ในศีลกินในธรรมคำสอนสั่ง งามเบื้องต้นจนท่ามกลาง ..ยังเบื้องปลาย ร่วมรำลึก.. ครบรอบ ๑ ปี การละสังขารของ พระอริยสงฆ์ ..หลวงตามหาบัว ญานสัมปันโน ๓๐ ม.ค.๕๕ @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ วัดป่าบ้านตาดเตรียมทำบุญใหญ่ครบ 1 ปีหลวงตาบัวละสังขาร คณะศิษยานุศิษย์ของพระธรรมวิสุทธิมงคล หรือ หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน ทยอยเดินทางมาเตรียมร่วมทำบุญวันครบรอบ 1 ปี หลวงตา พระมหาบัวฯละสังขาร 30 มกราคม 55 เมื่อเวลา 17.00 น. วันที่ 28 มกราคม ที่วัดเกษรศีลคุณ หรือ วัดป่าบ้านตาด อ.เมือง คณะ
ไดอารี่สีดำกำมะหยี่ ครบรอบปี ที่ได้เป็นของขวัญ กุหลาบแดง เป็นลายนูนทองอำพัน ซึ่งมอบกัน วันที่มี สัญญาใจ เปิดหน้าแรก มีคำว่ารักนะ สัญญาจะ ดูแล มิห่างหาย พร้อมรูปถ่าย เราสอง กายชิดกาย ช่างใจหาย มาวันนี้ รักขาดตอน ยังจำได้ วันแรกเจอ แรกสบตา เธอเดินมา ถามฉัน อย่างหวั่นไหว คนไร้ค่า เช่นเธอไม่มีใคร ขอฝากใจ ฝากศรัทรา ให้ดูแล เมื่อนึกถึงตอนนั้น น้ำตาหยด รินรินรด เป็นรอยซ้ำ ตรงรอยเก่า รอยตรงนี้ ทุกๆปีน้ำตาเรา ที่เป็นเงาสีดำ บันทึกเดิม จุดเทียนหอม สีชมพูลายกุหลาบ กรอบรูปภาพ เราสองบนโต๊ะน้อย เพลงเบาๆ แชมเปญขาว กับแหวนพลอย คราดาวคล้อย คอยเดือนลับ เหงาจับใจ รู้ไหมนะ มีหญิงโง่ยังนั่งซึ้ง นั่งนึกถึง คืนวันเก่าที่เลือนหาย ก็วันนี้ ของหลายปี เธอข้างกาย ผลสุดท้าย ฉันกลับกลาย เป็นส่วนเกิน
ไกลกังวล อาทิตยาตกฟ้าที่ไกลกังวล ห่วงแสนหนคำนึงสรรค์ ประชาราษฎร์อยู่เย็น อย่างไรนั้น ใต้ขอบเขตขันธ์ พันธเสมา เดชพระบรมบพิตรนาถ อยู่เป็นแคว้นเป็นรัฐ ราช รักษา ฝากจากชื่อนามสืบ อโยธยา แต่กรุงมาแต่ครั้งบรรพชน องค์สมเด็จพระ ราม รามา บรมราชาราชันย์ เจ้าสถล สืบแต่กรุงครั้งมานาน กาล กล ประคองประคลครรภ์ นั้นเรื่อยไป สืบแต่รุ่ง ทิวา ฟ้า คณะประชา คณะราษฎร์อำนาจ สิ้นไซร้ นับแต่นี้ไม่มีแล้ว ประชาธิปไตย สืบแต่นี้สืบไป ไม่มีอีกแล้ว ราม รามา ฯ ................ ขอพรพระราชประสงค์ในหวัง ชั่วลูกหลานยัง ไป่ สิ้น พุทธเจ้าข้าฯ ให้เหลนโหลน ฝากพระราชทินนาม นานมา ขอ อภัยทานเถิดฟ้า ข้าฯ พระองค์ ขอบูชาพระราชกษัตริย์ ให้ชูชัก ข้าฯพระบาทสมประสงค์ สืบจากวัน สละอำนาจ ที่ไกลกังวล ๒๔ มิถุนายน เป็นต้นมา..... .....๒๔ มิถุนายน ๒๔๗๕ ....ที่พระราชวังไกลกังวล.......ยามนั้น...คณะราษฎร์ ยึด สยาม.............การควบคุมพระองค์แด่ สมเด็จเจ้าฟ้าฯ กรมพระนครสวรรค์วรพินิต....และจากนั้น กรณี พระองค์เจ้าบวรเดช......จนป่านนี้ใครเล่าจะบังอาจใช้ วันที่ ๒๔ มิถุนายน นี้เป็น วันประชาธิปไตย เล่า....ทำไมเล่า.......... .........ปีนี้วันนที่ ๓๐ พฤษภาคม เป็นวาระวัน ครบรอบ ๖๓ ปี แห่งการ สวรรคต ของพระองค์........ณ ประเทศ อังกฤษ......
ยี่สิบแปดกรกฎาปีห้าหนึ่ง เป็นวันซึ่งเตี่ยนั้นดับขันธ์สลาย คืนไปหมดทั้งสิ้นดินน้ำลมไฟ เตี่ยเหลือไว้เพียงชื่อแซ่แลตระกูล จะครบรอบหนึ่งปีที่เตี่ยจาก ก็พลัดพรากจากเพียงกายที่หายสูญ เตี่ยยังคงสถิตย์ในใจพร้อมมูล และยังพูนเพิ่มทวีที่ดวงใจ จากนิรันดร์สู่นิรันดร์อนันตกาล ขอเตี่ยสู่พระนิพพานอันผ่องใส บุญกุศลที่เตี่ยทำไว้อันใด เกื้อหนุนให้สู่สวรรค์ชั้นนิพพาน
บทกวีนำเสนอเพื่อรำลึก ก้าวสู่ ๒๔ ปี ...สืบ นาคะเสถียร เรื่องที่ ๑ " คู่รักอมตะ " รักแท้..ที่มีให้ ในโพรงไม้ซบไออุ่น คาบเหยื่อมาเจือจุน อย่างเนื่องหนุนไม่เหนื่อยหน่าย เมียลูกผูกรักมั่น เหยื่อป้อนปันปากโพรงไม้ เร้นลับบินนับไกล รังปลอดภัย ไม่เคยท้อ หัวเเรงแห่งครอบครัว ใจเกินตัวหัวอกพ่อ รักแน่ จริงแท้หนอ แม่ลูกรอ พ่อกลับมา วันใด.. พ่อไม่กลับ ถูกคนจับ หายลับหน้า บ้านโพรงก็โล่งตา ลูกเมียลา ตายตามไป รักแท้ ..ที่โลกเห็น ป่าลับเร้นเป็นไปได้ นกเงือก เทือกพงไพร รักยิ่งใหญ่..คนอายจัง ! น่าสลดสุดหดหู่ หัวนกหรู.. อยู่ผนัง ฆ่าเขาตายใจร้ายจัง แขวนหัวตั้งช่างทารุณ.. แขวนหัวท่าน..เช่นนั้นบ้าง คงหมดกร่าง เหมือนดังหุ่น สังเวชกิเลสหนุน นกมีคุณ ..การุณเทอญ !! ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ... นกเงือกเป็นนกผัวเดียวเมียเดียว จะมีการเกี้ยวพาราสี เมื่อตัวเมียเข้าไปอยู่ในโพรง จะทำความสะอาดแล้วเริ่มปิดปากโพรง ด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่น ดิน เปลือกไม้ ตัวเมียจะผสมวัสดุเหล่านี้กับมูลของมันเอง เมื่อปิดปากโพรงจึงเหลือเพียงช่องแคบ ๆ ตัวเมียจะขัง ตัวอยู่ภายในเพื่อออกไข่เลี้ยงลูก ตัวผู้จะทำหน้าที่ดูแลตัวเมียและลูกโดยส่งอาหารผ่านทางปากโพรง นกเงือกจะมีส่วนหนังเปลือยเป็น สีฉูดฉาดอยู่บ้าง เช่น บริเวณคอ ขอบตา มีขนตายาว ขาสั้น ชอบกระโดด ลิ้นสั้น จึงกินอาหารโดยจัดอาหารให้อยู่ที่ปลายปากแล้วโยน กลับลงคอไป
๏ ครบสองพันหกร้อย แรมปี ฉลองพุทธชยันตี ตรัสรู้ พุทธศาสน์จรัสเจริญศรี เถกิงศักดิ์ เฉลิมพ่างเพ็ญพิสุทธิ์ผู้ อร่ามเพี้ยงไผทผองฯ ๏ สองพันหกร้อยปี ศรีศรีเจริญพุทธเรืองรอง พระธรรมขานวิมุติสุขครอง เวียนมาครบบรรจบครา ๏ ตรัสรู้พุทธชยันตี แห่งบารมีองค์พระสัมมา เพ็ญแขวันวิสาขา วิสุทธิคุณปัญญาธิคุณ ๏ เถิดฉลองมาร่วมเฉลิม เถิดเฉลิมมาร่วมฉลอง ฉลองเสบียงเป็นกุศลบุญ พุทธวจนน้อมจิตหนุน รัตนตรัยนบกราบมโนใน ๏ ชนะมารทุกกิเลสมาร วิชชาชาญมหาธรรมชัย เทวาสวรรค์พลอยปิติไสว สิริสวัสดิ์พิพัฒน์ธราดล ๏ พุทธบูชาวิสาขมาส โลกาประกาศก้องทั่วสกล ตลอดฟ้าเวหาหน นครินทร์หอมถึงกลางหาว ๏ ตื่นรู้เบิกบานเรียง คืนดวงเรียงงามดาวราว ศรัทธรรมทุกคำพราว สัมฤทธิ์ผลผู้ประพฤติพลัน ๏ ครบสองพันหกร้อย ปีเรียง พุทธชยันตีเคียง ผ่องคล้อง ปรีดิ์เกษมกล่าวบอกเสียง เถลิงศก ชวนพี่หนอเชิญน้อง ร่วมนี้พิธีสนาน เชิญเพื่อนและชวนพ้อง ทั่วพื้นฉลองผล ๚ะ๛ คอนพูทน
ครบรอบ 5 ปี Praxis จากก้อนดินสู่ดาวที่พราวฟ้า จากสมองสองตาสู้กล้าแข็ง อดทนหยัดฟันฝ่ามิล้าแรง ทุกคนแกร่งทะนงทัดเทียมชน เริ่มจากศูนย์หมายจูนให้เป็นปึก ร่วมผนึกผลงานอย่างท่วมท้น ค่อยค่อยปั้นสานก่อรวมพ้องพล จนเป็นผลสำเร็จเจตจำนง ขนาดกลางเพาะบ่มคนชมชอบ หลายหน่วยงานยื้นมอบความประสงค์ เชื่อในภักดิ์พร้อมศักดิ์หลักมั่นคง ยื้นจำนงงานสร้างสรรค์รำไพ แปดสิงหาเวียนครบบรรจบรอบ กิจการงามงอกพราวไสว ผลบรรลุเปาหมายอันยาวไกล ผ่องอำไพทุกที่ทั่วถิ่นทอง รวมพวกพ้องร่วมงานสมัครสมาน สืบผสานแนวทางสร้างสนอง รักกลมเกี่ยวเกี้ยวก้อยดั่งรวงทอง ท่ามครรลองชีวิตลิขิตพลี ถึงวันนี้ดีเลิศประเสริฐล้ำ แพรกซิลจงก้าวนำสมศักดิ์ศรี เจริญรุ่งเกรียงไกรในปฐพี ก้องกังวาลสุขขีตลอดกาล
บทกวีนำเสนอเพื่อรำลึก ก้าวสู่ ๒๔ ปี ...สืบ นาคะเสถียร
เรื่องที่ ๒ " สาบเสือ ..ใช่สาบสาง "
สาบเสือ.. เหนือป่าในอาณัติ
เหยื่อข้องขัดเกินหยัดยืนจะฝืนได้ สองหูผึ่งถลึงตา..ผวาภัย กลัวเสือใหญ่ไล่ตะปบหลบไม่ทัน ธรรมชาติสร้างสัตว์อยู่คู่กับป่า ต่างพึ่งพาอาศัยไม่แปรผัน มีผู้ล่า ผู้ถูกล่า ..สารพัน เห็นแจ้งชัด ถูกจัดสรรมานานนม ในระบบนิเวศน์ขอบเขตป่า.. สัตว์มีค่าหลากพันธุ์ผสานผสม วัฏจักรหมุนเวียนไปคล้ายวงกลม มีเกิดล้มไปตามกฎ ไม่หมดตัว สาบเสือ.. ตาใสๆ บริสุทธิ์ สาบมนุษย์ นั้นเหม็นกว่ากล้าทำชั่ว บั่นชีวิตสัตว์เหล่าเอาหนังหัว ไม่หวั่นกลัวบาปกรรมที่ทำมา สาบเสือ.. เชื่อได้ไม่สาบสาง เช่นคนกร่างชอบสนุกทุกการฆ่า สัตว์นรกสุดโหดร้าย ไม่นำพา กิเลสหนากว่าสัตว์ใหญ่ ใจช่างดำ.. สาบเสือ.. เหนือผืนป่าดารดาษ ธรรมชาติแจงจัดฉลาดล้ำ เป็นระบบครบนิเวศน์วิเศษธรรม คงความงามตามโลกสรร.. เช่นนั้นเอง !! ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ ปี 2555 พบเสือโคร่งในป่าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้งมากกว่า 90 ตัว แต่ผู้เชี่ยวชาญยังหวั่นเสือถูกล่า เนื่องจากมูลค่าทางเศรษฐกิจของเสือยังสูง หลังมีคนต้องการครอบครองมาก... สถานการณ์เสือโคร่งในป่าเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง ในช่วงปี 2555 ที่ผ่านมา ถือว่าค่อนข้างดีมาก ภายใต้พื้นที่ประมาณ 1.7 ล้านไร่ ของผืนป่าที่สมบูรณ์ที่สุดในประเทศ พบเสือโคร่งที่เป็นตัวเต็มวัยประมาณ 70 ต
ขับลำนำกลอนไพเราะเสนาะโสต สองร้อยยี่สิบ ปี สมโภช กรุงรัตนโกสินทร์ ฉลองศก พระนครหลวงของแผ่นดิน เทิดพรหมมินทร์ขวัญหล้า...วงศ์จักรี
ขอบคุณครับ พรวันเกิดได้รับ จากผองเพื่อน ที่วนเวียรครบรอบ อีกครั้งหน ประสาทพร ส่งให้สุข สุขดาลดล จากทุกคนยังซึ้ง ตราตรึงซึ้งในใจ ในวันเกิดปีนี้ พรได้รับ ลูกได้จับ ร้อยเรียง กังวานใส ส่งให้แม่ ให้พ่อ อยู่แดนไทย ขอบคุณใน บุญคุณเลี้ยงดูมา ค่าของพร พรที่ได้ ในวันนี้ โปรดจงมี ประสิทธิ ไปส่งหา คลุ้มภัยพ่อ ดูแลแม่ตลอดเวลา ภัยอย่ามาใกล้แม่พ่อ ขอวิงวอน ขอบคุณพ่อ ขอบคุณแม่ให้ลูกเกิด ถือกำเนิดเกิดมา พร่ำสั่งสอน เลี้ยงดูลูก ผูกรัก ไม่แคลนคลอน แม้ลูกจร จากไกล ใจส่งมา ค่าคำสอนที่พร่ำสั่ง ยังคงซึ้ง เปรียบประหนึ่งเงินทอง ของมีค่า ทั้งโอกาส เงินทอง และวิชา ที่มีมาเพราะแม่พ่อ คอยดูแล วันเกิดลูกปีนี้ขอให้แม่ ให้พ่อมีสุขภาพแข็งแรง เป็นแสง เป็นโพธิ์ ทอง คลุ้มครองผองภัยให้ลูก รักที่ผูกพันธ์ ผูกฝัน ฝั่นเป็นสาย จากใจลูก ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับแม่ที่ให้ชีวิตลูก กวีบ้านไร่ คองโก อัฟฟริกา ๒๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๒
๏ กราบกวี ศรีกลอน สนทรภู่ ขอกราบครู ครอบกานท์ ด้วยงานเขียน จำสำเนียง เสียงครู มาชูเพียร และฝึกเขียน คำกลอน ถึงตอนนี้ ๏ กลอนของครู เคร่งครัด เรื่องจัดสร้อย สำเนียงถ้อย ทับผูก ท่านถูกศรี สัมผัสใน ใส่เน้น ต้องเห็นมี สามไปสี่ ห้าไปเจ็ด สำเร็จพลัน ๏ รูปอักษร ซ่อนเสียง ท่านเรียงถ้อย ท่านต่อห้อย หันหก ไม่ตกผัน บาทสองสี่ มีอักษร ไว้ซ่อนกรรณ สำเนียงนั้น แนบเนื้อ ไม่เชื่อดู ๏ ท่านไม่ส่ง เสียงตรี ที่บาทสอง เสียงไม่คล้อง เคียงกัน จักคันหู จัตวา มาซุก ให้จุ๊กกรู ดนตรีครู ขานเพราะ เสนาะคม ๏ ท้ายบาทแรก แทรกโท มาโห่ห้อย จบบทร้อย รับสามัญ จึงผันสม อย่าไปซัด จัตวา ไม่น่าชม สูงระงม เงยโหน เดี๋ยวโดนปา ๏ คำสัมผัส จัดนิยม ผสมสร้อย ท่านมักต้อย แต่งเสียง อัน. ไว้ผันหรา อวม. อิ. อบ. หลบเสียง ไม่เรียงมา เสียงมันว้า วุ่นหยูก ไม่ผูกใย ๏ มักอุทาน ขานโชว์ ว่าโอ้เอ๋ย คงคุ้นเคย คำอยู่ เพราะครูไหล โอ้บาปกรรม น้ำนรก ที่หมกใจ ท่านกล่าวไว้ ว่าเอ๋ย ก็เคยลอง ๏ กลอนตลาด ปราชญ์โลก โขยกฟ้า ให้รากหญ้า ยิ่งใหญ่ วิไลผอง ระบือบ้าน ย่านตลาด ระบาดคลอง ต้องหันมอง หมั่นถือ หนังสือแล ๏ อันร้อยกรอง มองกาล ที่นานเก่า มีแต่เหง้า งามศักดื์ จึงจักแถ แต่คนจน บ่นเง่า ไม่เล่าแปล วิชาแหม หมกทุ่ง สะดุ้งฤา ๏ สมัยโน้น คนหรู เขาตู่เต้า ว่ากลอนเง่า โง่โหงก กระโหลกหรือ อย่ามาเปรียบ เทียบโคลง จรรโลงลือ เป็นแค่มือ เมาผี กวีไพร ๏
ประณามข้าผิดใช่ไหมมนุษย์ ข้าลากฉุดชีวิตปลิดสังขาร ข้าฟาดครืนกลืนทรัพย์สินสิ้นประมาณ ข้ารุกรานผลาญพล่าทั่วธานินทร์ หรือเจ้า ! ผู้โง่เขลาบั่นบุกรุกถึงถิ่น สัมปทานขุดเจาะคอยเกาะกิน ธรรมชาติน้ำตารินแทบสิ้นใจ ยุติธรรมอยุติธรรม เจ้าร่ำร้อง เมื่อข้าฟ้อง-เจ้าว่าแกล้งแสร้งโถมใส่ ความเป็นธรรมของเจ้ายากเข้าใจ กรรมสนองน้ำตาไหล-โทษใครกัน กี่ร้อยคลื่น กี่หมื่นสัตว์ ชี้ชัดอยู่ ร่วมรับรู้ เริ่มเข้าใจ ไม่โศกศัลย์ สำนึกใหม่ฟื้นค่าอันดามัน คืนสู่วันร่มเย็นดังเช่นเดิม *สำนึกใหม่ฟื้นค่าอันดามัน ข้าและเจ้าร่วมสานฝันสู่วันเดิม *
ยี่สิบหกมิถุนาเวียนมาบรรจบ เป็นวันครบรอบครูกลอนสุนทรภู่ ทั้งกวี,กาพย์,โคลง,กลอนพึงย้อนดู ช่วยเชิดชูภูษาศิลป์ระบินไกล ขอน้อมตั้งจิตบูชาครูบาร์ท่ๅน เมื่อถึงวันจัดธูปเทียนเวียนถวาย ระลึกถึงคุณค่าอนันต์ความเป็นไทย ซึ่งรักษ์ไว้ให้ดำรงโคลง,กาพย์,กลอน ทั้งภาษาและสำนวนชวนพินิจ ให้แง่คิดเตือนใจท่านได้สอน เป็นนักกวีชั้นสูงครูกาพย์กลอน ท่านสุนทรฯเมืองสยามนามระบือ น้อมรำลึกนึกถึงท่านในวันนี้ วันที่ครบสองร้อยยี่สิบสองปีมีความหมาย เหลือเพียงชื่อยังระลึกนึกเสียดาย ตราบชีพวายจะร่วมรักษ์เพลงกาพย์กลอน
๓๐ มกราฯ ๒๕๕๔.. สิ้นวิถี แห่งสังขารนิพพานสุด ของหนึ่งสงฆ์ ผู้ปลงได้ในมนุษย์ สาวกพุทธ..พิสุทธิ์ใสในประเทศ ญานสัมปันโน.. พระโพธิสัตว์ มาขจัดปัดเป่า เหง้ากิเลส ปุถุชนได้พ้นทุกข์ปลุกสังเวช ชี้เห็นเหตุ กิเลสตัณหา อุปาทาน.. ... คือหลวงตามหาบัว ชั่วดีพ้น บำเพ็ญตน สมถะละถิ่นฐาน ออกธุดงค์ ตรงสู่ป่าหาอาจารย์ " หลวงปู่มั่น " กลั่นกรองศิษย์สอนวิชชา บรรลุกิจสัมฤทธิ์ผลแห่งตนนั้น ก็ด้นดั้นสู่บ้านตาด สร้างวัดป่า เพื่อสั่งสอนขัดเกลาชาวประชา สร้างศรัทธาสาธุชน ..สาธุธรรม ต้มยำกุ้ง ! ..ถลุงเงินเกินเป่าปัด ประเทศชาติล่มจมหนี้ถมซ้ำ ได้ผ้าป่าหลวงตาฝ่าฟันนำ ศรัทธาธรรมนำชาติพ้น.. คนสามัคคี ละหลุดพ้นในตนกู ..สู่ปรมัตถ์ ละสมบัติหลายหมื่นล้าน ผ่านวิถี ละทิ้งหมด ปลดปลงลงตัวดี ละโลกนี้ ไม่มีโลกหน้า.. นิพานัง หลวงตาบัว.. ละสังขารผ่านบรรจบ ๒ ปีครบอริยเจ้า ..เล่าแลหลัง อยู่ในศีลกินในธรรมตามสอนสั่ง จะงดงามถึงท่ามกลาง ..ยังเบื้องปลาย !! ********************************* ร่วมรำลึก.. ครบรอบ ๒ ปี การละสังขารของ.. พระอริยสงฆ์เจ้า ผู้สร้างคุณูปการให้แก่สังคม และประเทศชาติ .. " หลวงตามหาบัว ญานสัมปันโน " ๓๐ ม.ค.๕๖
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ