แม่ไม่เคยสอนลูกเรื่องปลูกรัก สอนแต่ปักดำกล้าท้าแดดฝน ด้วยสองแขนสองขาพาอดทน เหงื่อไหลปนปะแก้มยังแย้มกัน สอนรักชาติศาสนาพระมหากษัตริย์ เป้าหมายชัดปริญญาพาก้าวฝัน เมื่อเรียนจบตอบแทนแผ่นดินพลัน เป็นคนดีแหละนั่นคือความงาม จึงอ่อนการเรียนรู้เรื่องความรัก เคยอกหักเพราะชายในสยาม เพราะมองภาพด้านเดียวเที่ยวคิดตาม ว่านิยามความหมายคือตายแทน ผ่านเวลาเสี้ยวหนึ่งของชีวิต เรียนถูกผิดเกิดดับมานับแสน ยังไม่เห็นสักใครตายแทนแฟน มีแต่แจ้นวิ่งหนีเมื่อผีมา ^_^
ความรักของแม่ยิ่งใหญ่ แผ่นดินฟ้าใดยังเกรงขาม แม่มีจิตใจงดงาม จรดสามโลกคร้ามยินยล เสียสละหยาดเหงื่อทุกหยด ทนอดทนหิวไม่บ่น หวังเพียงลูกอิ่มยอมทน เพื่อลูกทุกคนชื่นบาน ต้องหาหมูเห็ดเป็ดไก่ เลี้ยงลูกเติบใหญ่น่าสงสาร บาปเคราะห์ก่อกรรมรำคาญ ติดตัวจนอวสานแห่งตน กรรมดีแม่สร้างไว้มาก แต่กรรมวิบากเหลือก่น เกาะกินก็จำฝืนทน เกิดเป็นแม่คนทนเอา ลูกลูกสำนึกบุญคุณแม่ แผ่จิตกุศลบนบานเทพเจ้า บรรณาการบุญหนุนบรรเทา ผ่อนหนักผ่อนเบาเจ้ากรรมฯ เทพไท้ได้โปรดเมตตา พิทักษ์ดวงวิญญาอุปถัมภ์ รับ-ส่งผลบุญลูกทำ น้อมนำถึงมือมารดา แก้ไขกรรมเก่าเล่าขาน มลายไปสวรรค์ภาคหน้า แม้นยังไม่พอคณนา ที่เหลือลูกยาขอรับแทน เพียงแม่ได้สู่สรวงสวรรค์ ริบทรัพย์อนันต์มิหวงแหน เพียงส่งแม่ให้ถึงแดน วิมานแมนลูกพร้อมยอมพลี ยังคิดถึงแม่ไม่เสื่อมคลาย
พระคุณแม่ยิ่งใหญ่ในชีวิต ลูกน้อมจิตกราบกรานผ่านอักษร ซาบซึ้งในดวงใจไม่คลายคลอน ขอไหว้วอนเทวามาคุ้มภัย พรอันใดในหล้ามาบังเกิด สุดประเสริฐมอบให้ใจผ่องใส อายุยืนชื่นบานสำราญหทัย ห่างโรคภัยสุขสันต์นิรันดร ค่าน้ำนมแม่นี้มีคุณค่า สร้างลูกมาปลูกฝังดั่งคำสอน อดทนทำความดีศรีบังอร ชีวิตตอนบั้นปลายได้ร่มเย็น หมั่นทำบุญทำทานสืบสานศาสน์ จิตใจปราศจากทุกข์สุขพบเห็น แผ่เมตตาอภัยไม่ลำเค็ญ ทุกเช้าเย็นเห็นธรรมส่องนำทาง
แม่ แม่คนนี้ มีค่า อย่าสงสัย วินิจฉัย ไม่หมด จดอักษร มหาสมุทร สุดขอบฟ้า ค่ามารดร เขียนเป็นกลอน อ่อนล้า หาใดปาน พระคุณแม่ แท้จริง แสนยิ่งใหญ่ ภูเขาไฟ อันใดเปรียบ มิเทียบท่าน จากฝ่าเท้า เท่าหอย คอยเท่าจาน ทุกเหตุการณ์ ผ่านร้อนหนาว เลี้ยงเรามา ลูกทั้งหลาย ชายหญิง ไม่ทิ้งแม่ ต้องดูแล แก้ไข ไม่บ่นว่า ลูกอยู่ช่วย ป่วยไข้ ไปเยียวยา ต้องรักษา หาหมอ รอดูใจ ปรนนิบัต พัดวี ดีกับแม่ พูดจาแท้ แน่นอน หวานอ่อนไหว กิริยา ท่าที ดีเรื่อยไป ต้องพูดให้ ไพเราะ เสนาะจริง อย่าพูดจา มาตะคอก ออกเกรี้ยวกราด อย่าตะวาด ฟาดฟัน อันต่ำยิ่ง อย่าเบื่อหน่าย คล้ายแม่ แก่เกินลิง อย่าติติง สิ่งที่ ไม่ดีงาม จงรักแม่ แลดู อยู่ตลอด แม่สุดยอม กอดสวรรค์ อันล้นหลาม กตัญญู รู้คุณ บุญติดตาม อย่ามองข้าม ความดี ที่(ลูก)ต้องทำ ฮัจยีสมศักดิ์ บุญมาเลิศ ชมรมนักกลอนบึงกุ่มวรรณศิลป์ 64 หมู่ 1 ซอยบุญมาเลิศ ถนนเสรีไทย 9 แขวงคลองกุ่ม เขตบึงกุ่ม กรุงเทพฯ 10240 โทร 083 0191951
มุ่งเสาะหาความรักไกลแสนไกล หวังจะได้พบปะร่วมสุขสอง ทางข้างหน้ายาวไกลถ้าใจปอง ยังคงต้องก้าวไปให้ได้มา... กี่ลมฝนพายุซัดกระหน่ำ กี่ความช้ำพบปะกี่ความหนาว กี่แสงแดดเจ็บปวดสุดรวดร้าว อีกกี่ก้าวก็จะไปหวังจะเจอ... เคยหยุดคิดหยุดพักกันบ้างไหม ว่าเสียไปเท่าไรคุ้มไหมหนอ รักตัวเองดีกว่ายามเราท้อ มีแม่พ่ออยู่ข้างหลังกำลังใจ
แม่ของเรา กลบทช้างชูงวงสามช่วงมหัศจรรย์ แม่คนนี้ ดีมากนัก รักลูกน้อย เท่าฝาหอย รอยเท้าเห็น เป็นห่วงหา จนเติบโต โอ้แม่ต้อง มองติดตา รักลูกยา หาเรียนรู้ ผู้เยื่อใย พระคุณแม่ แท้มากมาย ร่ายมิหมด รักมิลด ถดถอยลื่น ยื่นหลงใหล แม่ประจักษ์ รักลูกจัง ทั้งหัวใจ รักของใคร ไม่คู่ควร ล้วนเสื่อมคลาย ลูกตระหนัก รักแม่นี้ ทำดีหนอ พูดดีก่อ ต่อเติมใกล้ ไม่ก้าวก่าย ตะคอกแม่ แน่บาปมี ที่มากมาย ลูกหญิงชาย หมายเชิญชวน ควรชื่นชม เพราะรักแม่ แลมากมาย หลายหมวดหมู่ เป็นนักสู้ ดูเสริมสร้าง อย่างเหมาะสม แบบพิมพ์ใหญ่ ได้นิยาม ความนิยม หวานเปรี้ยวอม ขมแอบอิง หญิงแม่เอา รักของแม่ แลยามมอง ร้องมีค่า เปรียบแผ่นฟ้า ว่าใฝ่ฝัน วันคืนเฝ้า แม่รักลูก ถูกผิดรอ ขอแม่เรา ช่วยบรรเทา เข้าทั่วถึง ซึ่งหลักธรรม กราบเท้าแม่ แก่เฒ่ามี ชี้ความใหม่ รักตอมไต่ ใช้ตักเตือน เฉือนสูงต่ำ แม่คอยจ้อง ต้องพูดจา ว่าจดจำ แบบอย่างนำ ย้ำลูกนี้ ชี้แน่นอน หนูฟ้า รองประธานชมรมนักกวีเพื่อชีวิตคลองสามวามหากล
พระคุณแม่มากมายมหาศาล แม่เหน็ดเหนื่อยทำงานไม่พาลถอย แม่ตื่นเช้าเข้าครัวตัวเปื้อนรอย แม่ยังคอยป้อนข้าวเราเช้าเย็น แม่กัดฟันหมั่นสู้อยู่เสมอ แม้ต้องเจออุปสรรคยากแสนเข็ญ แม่ไม่บ่นแม่ทำแม้ลำเค็ญ แม่อยากเห็นวันหน้าลูกได้ดี แม่คอยสอนคอยสั่งและหวังไว้ ลูกเติบใหญ่ได้ดีมีศักดิ์ศรี แม้เจ็บปวดรวดร้าวคราวแม่ตี สิ่งเหล่านี้แม่ทำนำลูกโต แม่อดมื้อกินมื้อแม่ไม่บ่น แม่สู้ทนกล่อมเกลาเราอักโข แม่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าจนผอมโซ แม่อยากเห็นลูกโตตอนบ้านปลาย แม่เฝ้าดูอยู่ข้างไม่ห่างเหิน ให้ลูกเดินด้วยดีถึงจุดหมาย ยามลูกล้มแม่ก้มประคองกาย คอยส่งท้ายลูกเดินสู่ปลายทาง ยามลูกเจ็บแม่คอยป้อนหยูกยา แม่ห่วงหาอาทรจนรุ่งสาง แม่ทนทุกข์ทรมานมิจืดจาง แม่หวังสร้างสิ่งดีให้ลูกยา แม่จ๋าแม่พระคุณแม่ล้นเหลือ แม่โอบเอื้ออาทรคอยรักษา แม่ปกปักรักลูกดั่งแก้วตา แม่ฟันฝ่าพาลูกถึงจุดปลาย แม่จ๋าแม่บัดนี้ที่แม่หวัง ลูกพร้อมพรั่งสิ่งนั้นอันแม่หมาย ขอให้แม่นอนหลับให้สบาย จากเพียงกายพระคุณแม่ลูกมิลืม แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง ที่เฝ้าหวง ห่วงลูกแต่หลัง เมื่อยังนอนเปล แม่เราเฝ้าโอละเห่ กล่อมลูกน้อยนอนเปล ไม่ห่างหันเหไปจนไกล เมื่อเล็กจนโตโอ้แม่ถนอม แม่ผ่ายผอม ย่อมเกิดจากรัก ลูกปักดวงใจ เติบโต โอ้เล็กจนใหญ่ นี่แหละหนาอะไร มิใช่ใดหน้า เพราะค่าน้ำนม ควรคิด พินิจให้ดี ค่าน้ำนมแม่นี้จะมีอะไรเหมาะสม โอ้ว่าแม่จ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม เลือดในอกผสมกลั
ลูกคลานหมอบ นอบนบ ซบตักแม่ ผู้ปกแผ่ รักแท้ มิแปรผัน อ้อมอกอุ่น พระคุณแม่ แม้รำพัน เกินจำนรรจ์ กล่าวขวัญ กลั่นจากใจ เพลงเห่กล่อม ถนอมลูก ผูกพันจิต แม่จุมพิต ลูกนิทรา น้ำตาไหล สองมือแม่ โอบรัด ปัดริ้นไร เฝ้าห่วงใย ฟูมฟัก รักอาทร ลูกป่วยไข้ ใกล้ชิด สนิทมั่น ความผูกพัน ยิ่งใหญ่ คล้ายสิงขร มิต้องการรางวัล ฤาจันทร เพียงเว้าวอน โพยภัย อย่ากรายมา ยามได้เห็น ลูกน้อย ค่อยเติบใหญ่ ก้าวหน้าไกล ไม่แร้นแค้น แสนหรรษา เป็นคนดี มุ่งมั่น มีปัญญา มีวิชา ความรู้ คู่กายตน คำว่าแม่ ความหมาย ยิ่งใหญ่นัก แทนคำรัก มากมาย หลายล้านหน เป็นทั้งหมอ ทั้งครู ผู้ดาลดล จากกมล รักแท้ มอบแก่เรา จึ่งก้มกราบ แทบเท้า รักเคารพ สุดทำนบ คณาทรัพย์ ยังอับเฉา บุญแม่สร้าง แม้นภางค์ ยังบางเบา มิเทียมเท่า รักใด ในโลกา มอบมาลัย พวงน้อย เป็นสร้อยรัก ที่ทอถัก แทนใจ อาลัยหา แม้มาลัย เรียงร้อย ด้อยราคา แต่ซึ้งค่า กตเวทิตา มารดา..เอย
ใกล้เพลาวาเลนไทน์ให้ประจักษ์ ว่าความรักที่จริงใจมีไหมหนอ รักของแม่และพ่อผู้เฝ้ารอ น้ำตาคลอรอลูกกลับหลับไม่ลง ลูกบอกไปเที่ยวฉลองวาเลนไทน์ จะรีบกลับไม่ไถลไม่ไหลหลง แต่สุดท้ายวาเลนไทน์ก็จบตรง แม่ต้องปลงทำใจในชีวี ลูกกลับมาตอนเช้าเมาเต็มที่ แม่รีบรี่เข้าประคองอย่างหมองศรี ไม่รักใครรักตัวเองกันมั่งซี พ่อแม่นี้นี่แหละห่วงสุดดวงใจ
ทำไมใจคนเราถึงเขลานัก ทำไมจึงหวังรักจากใจเขา ทำไมต้องน้อยใจไยมัวเมา ทำไมเศร้าหลั่งน้ำตาสุดอาลัย ทำไมไม่เข้มแข็งไม่แกร่งกล้า ทำไมต้องอ่อนล้าและหวั่นไหว ทำไมจึงยังมีภาพในใจ ทำไมตัดเยื่อใยไม่ขาดเลย ทำไมหนอหลงใหลไปติดข้อง ทำไมต้องมีน้ำตาเขาชาเฉย ทำไมเมื่อไหร่จักคุ้นเคย ทำไมถึงไม่เอ่ยคำอำลา ทำไมหนาหาเรื่องเปลืองความคิด ทำไมจิตวิตกเสียนักหนา ทำไมไม่รักตนทนด้านชา ทำไมหน้าแตกยับกลับยิ้มยวน ทำไมยอมเป็นทาสอนาถแท้ ทำไมแย่คิดถึงจึงรอหวน ทำไมต้องปกป้องถนอมนวล ทำไมป่วนปวดตามยามเขาตรม กับคำถามทำไมคงไขแจ้ง กับนิยามแห่งใจไยสุขสม กับรักที่ยิ่งใหญ่ใช่หลงลม ด้วยชื่นชมลูกน้อยข้อยเกิดมา คุณดูแลใจแม่หรือยัง? วันนี้โทรหาท่านหรือยัง? หญิงหนึ่งที่รักและห่วงใยเราที่สุด ทำไม?? ปล่อยแม่เหงา...เศร้า...ทำไมๆๆ???
ในวันแม่..ได้แต่คิด..น้อมจิตถึง ลูกคำนึง..ถึงแต่แม่..ชะแง้หา แม้หลายปี..ที่เราร้าง..ห่างกายา ยังตั้งตา..คอยแม่กลับ.. นับคืนวัน ตั้งแต่น้อย..คอยฟูมฟัก..ด้วยรักแม่ คงความรัก..ปักดวงแด..มิแปรผัน พระคุณแม่..ตั้งแต่ครั้ง.. แม่ตั้งครรภ์ ช่างมากล้น..พ้นรำพัน..เกินบรรยาย ครบกำหนด..ทศมาศ..ปราศฯจิตหวั่น น้ำนมกลั่น..จนสายเลือด..แทบเหือดหาย แม่กับลูก..เฝ้าผูกพัน..ตราบวันตาย มิอาจกลาย..สายสัมพันธ์..อันตราตรึง แม่จ๋าแม่..แม่อยู่ไหน.. ในวันนี้ ในฤดี..นี้คงมั่น..คอยฝันถึง ใจดวงน้อย..ยังคอยหวง..ห่วงคำนึง รักแม่ซึ้ง..และตรึงตรา..ตราบฟ้าดิน..ฯ
แม่ของฉันคือผู้ให้ใหญ่หลวงยิ่ง ท่านบันดาลทุกสิ่งปรารถนา ลูกขอตั้งจิตมั่นกตัญญุตา ทดแทนคุณมารดาผู้ปรานี แม่จ๋าแม่เมื่อลูกเยาว์เฝ้าสอนสั่ง ลูกพร้อมพรั่งทั้งกายใจสุขี แม้มิมีแม่โอบอุ้มคุ้มชีวี ลูกคนนี้จะเป็นเช่นใดกัน ด้วยแม่ให้ความสุขคลายทุกข์ร้อน เอื้ออาทรหาใครเยี่ยมเทียมแม่ฉัน พระคุณแม่นั้นล้ำค่ากว่าจำนรรจ์ ทุกคืนวันลูกคำนึงถึงคุณา แม่จ๋าแม่วันนี้ลูกเติบใหญ่ ยืนหยัดได้มั่นคงแน่แล้วแม่จ๋า ขอดูแลแม่ดั่งแม่เลี้ยงลูกมา รักบูชาชนนีแสนดีเอย
ฉ่ำสายฝนเดือนสิงหามาพลิ้วพรม ดุจดั่งสายน้ำนมแม่ชื่นหวาน สร้างรอยยิ้มอิ่มเอมสุขสำราญ เป็นวารีซาบซ่านทุกเม็ดริน น้ำนมแม่มีค่าน่ามหัศจรรย์ แหล่งสำคัญบำรุงครบหมดสิ้น ทั้งโปรตีน-ทอรีน-แลคโตเฟอร์รีน เป็นวัคซีนหยดแรกให้ลูกยา แม่คือพระอรหันต์สำหรับลูก แม่เฝ้าปลูกความคิดทรงคุณค่า แม่แนะนำแนวทางสร้างปัญญา แม่พร้อมแก้ปัญหาลูกตีบตัน น้ำใจแม่แผ่เผื่อกับลูกรัก ซึ่งประจักษ์กับใจไม่แปรผัน ความใยดีมีให้ลูกทุกวัน พร้อมแบ่งปันความสุขทุกวันคืน จะทดแทนอย่างไรไม่หมดสิ้น ตราบแม้ดินฝั่งร่างกลายเป็นอื่น พระคุณแม่ท่วมท้นยิ่งยั่งยืน ไม่สามารถขัดขืนคืนพระคุณ
...ศรีศรีศรีมิ่งแก้ว ศรีสุดา ปานหยาดทิพย์นภา พร่างพร้อย คืนชีพชุ่มสุขา นาแม่ จากแม่ยังโศกสร้อย บ่ได้ลืมเลือน ฯ ...สถิตย์เสถียรแผ่นฟ้า รมย์สวรรค์ สุขแห่งวิมานอัน เพริศพริ้ง คิดถึงแม่ทุกวัน เวลา จริงเฮย ภาพแม่ตระหง่านหิ้ง แห่งข้าคือครู ฯ ครบรอบ ๒ ปี แห่งการจากไปของ "นักร้องเสียงมะดันดอง" ผู้มีนามว่า "ศรีสุดา รัชตะวรรณ" อดีต - หัวหน้าฝ่ายบันเทิงกรมประชาสัมพันธ์ - นักร้องยุคกลาง อันเป็นเอกลักษณ์ของ "สุนทราภรณ์" - หัวหน้าวงดนตรี "สังคีตสัมพันธ์" ปัจจุบัน - ศิลปินผู้ล่วงลับ ที่ผลงานและชื่อเสียงเป็นมรดกแห่งชาติ - แบบอย่างที่ดีของนักร้อง นักดนตรีรุ่นใหม่ - แบบอย่างการร้องเพลงที่ข้าพเจ้าศึกษา และชื่นชอบ ยกย่องให้ท่านเป็น "ครู" ของข้าพเจ้า ฯลฯ
พระคุณแม่นั้นยิ่งใหญ่หาใดเท่า ถนมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงเราเท้าเท่าหอย มาบัดนี้เติบใหญ่อย่าได้คอย ให้ท่านหงอยเลี้ยงดูผู้มีคุณ ในวัยเยาว์เฝ้าถนมกล่อมฟูมฟัก ไม่ได้พักซักผ้าอ้อมกล่อมคุณหนู ปวดท้องร้องฉีอึราดคอยเฝ้าดู สั่งสอนหนูเป็นเด็กดีเมื่อพบเจอ คอยพร่ำสอนเมื่อทำผิดไม่คิดโกรธ แม่ไม่โทษให้อภัยลูกได้เสมอ เป็นเด็กดีเมื่อเติบใหญ่ไม่ละเมอ อย่าพลั้งเผอคิดการใหญ่ไปโกงเขา ลูกเจ็บปวยแม่คอยเฝ้าข้าวอาหาร ทั้งการงานแม่ไม่เห็นสำคัญเท่า ลูกเติบใหญ่แม่เป็นไข้ไม่ทุเลา ลูกไม่เฝ้าบอกติดงานฉันอยู่ไกล ยามลูกมีทุกข์โศกบนโลกเศร้า แม่คอยเฝ้าเยียวยารักษาให้ จะตกงานหรือชอกช้ำระกำใจ แม่คอยได้ปลอบโยนพ้นทุกข์มา พระคุณแม่นั้นเกินกว่าหาไดเอย ท่านไม่เคยหวังสิ่งไดจากลูกหนา เฝ้าถนมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา ปรารถนาให้ลูกนั้นเป็นคนดี
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
