ในวันวาเลนไทน์ มอบดอกไม้สื่อแห่งรัก กุหลาบสีประจักษ์ บอกความหมายจากดวงใจ กุหลาบแดงหนึ่งดอก แทนคำบอก รักเธอ ไว้ กุหลาบเหลืองสดใส แทนความรักว่าคือเพื่อน กุหลาบสีชมพู ความหมายหรูหาใครเหมือน เป็นรักคอยย้ำเตือน แทนความรักโรแมนติก กุหลาบขาวพราวเสน่ห์ รักทุ่มเทไม่หลุกหลิก รักมากไม่มีพลิก รักบริสุทธิ์จากใจ กุหลาบดำล้ำค่า บอกรักว่าไม่หวั่นไหว รักมากจากดวงใจ ก็คือรักนิรันดร ดอกไม้สื่อแห่งรัก ควรตระหนักเอาไว้ก่อน มอบให้แทนคำวอน บอกรักวันวาเลนไทน์ ฯ
...ใคร-ใคร..เค้าเรียกวันนี้ว่า ..วาเลนไทน์.. ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายเท่าไรนัก เค้าบอก...เป็นวันแห่งความรัก งงอย่าหนัก..ก็ฉันมีรัก..ทุก-ทุกวัน ...แต่ยังไง..ก็ช่างเถอะ ก็ฉันรักเธอ..อะไรประมาณนั้น เลยเห็นวันนี้..ว่ามีความสำคัญ ส่งดอกไม้ของขวัญ..เพื่อยืนยัน..ความผูกพันของเรา ...ไหน-ไหน..ก็วาเลนไทน์ เลยส่งหัวใจ..ไปให้คลายเหงา จริง-จริง..แล้วทุกวัน..ฉันก็คอยเป็นเงา แต่วันนี้พิเศษที่กระซิบเบา-เบา..ว่าเรารักกัน ...ไม่ว่าวันนี้..วันหน้าหรือวันไหน ทั้งหัวใจ..ฉันก็ให้เธอเท่านั้น แค่วันนี้..มีคำพูดจามาย้ำความสำคัญ เพราะทุก-ทุกวัน...ฉันก็รักเธอเหมือนเดิม ....อธิษฐาน..วันวาเลนไทน์ ให้ความหมาย..ของ - ใจ - คอยเพิ่ม นานเท่าไหร่..ผูกใจเราไว้เหมือนเดิม ห่วงใยเพิ่มเติม...รักกันเหมือนเดิม..ตลอดไป.. . . แฮปปี้ วาเลนไทน์ กันทุกคนนะค้า ^o^...
ต่อให้รักหลงเขาเท่าดวงใจ เมื่อเขาไม่รักเรา ..ก็เท่านั้น แม้นไม่ลดหมดรักเลยสักวัน ยังไม่ทันเทียมเท่าที่เขาเมิน ตามใจ เคยตามไปไกลสุดหล้า ไม่หวั่นว่าทางรกระหกระเหิน ก้าวเดินผ่านกี่ราญล้ายังกล้าเดิน หวังเหลือเกิน หวังว่าฉันจะ ทันใจ หวังตามใจ ไปจนทันในวันหนึ่ง เป็นวันซึ่งสมจำนงสิ้นสงสัย แต่จะตามทันใจนางได้อย่างไร เมื่อเขาไม่ให้ตามชิดแถมปิดทาง ปิดทางหมดมิดชิดปิดทั้งหมด แสนกำสรดโศกเศร้าเขาเมินหมาง หัวใจร้าวไปไม่รอด ต้องถอดวาง เมื่อรักร้างก็สิ้นท่า นัยน์ตาลอย ... .. ใกล้วันแห่งความรัก ต้องหักจิต เมื่อเขาปิดทางไปใจละห้อย ไม่ให้รัก ก็หักลดหมดแรงคอย ใจท้อถอยเลิกคอยท่า วาเลนไทน์
กลิ่นกุหลาบแรกแย้มแต้มสีสัน ให้โลกนั้นน่าอยู่ดูสดสวย เป็นความหอมหวานชื่นรื่นระรวย คล้ายหนทางวางด้วยกุหลาบพรม เพราะสิบสี่กุมภาฯนั้นมาถึง เป็นอีกหนึ่งวันรักจักสุขสม คือเรื่องจริงหญิงชายในสังคม เฝ้าภิรมย์ชมรักสมัครใจ คล้ายวันเกิดเปิดรักสมัครเล่น จึงได้เห็นหนุ่มสาวเมาหวั่นไหว ตระกองกอดฟัดเหวี่ยงเรียงกันไป วาเลนไทน์ทุกปีมีให้ดู ชายบอกหญิงจริงแท้แน่ในรัก จึงตวงตักเก็บไว้ไม่อดสู เหมือนบทเรียนเขียนอ่านผ่านมือครู ให้โลกรู้ว่าโก้โอ้อวดตาม หญิงเชื่อใจยินยอมพร้อมมอบให้ ทั้งคุณค่ากายใจเกินไถ่ถาม ด้วยความรักคำนี้ในนิยาม หลงวาบหวามความสุขแฝงทุกข์ตรม วาเลนไทน์สอนรักประจักษ์แล้ว เห็นวี่แววล้มครืนต้องขื่นขม เพียงชั่วครู่ชั่วยามตามอารมณ์ เขาเพาะบ่มแล้วพรากเอาจากไป กลีบกุหลาบบอบช้ำมีซ้ำซาก ง่ายหรือยากแน่แท้เร่งแก้ไข ค่านิยมความหวังสังคมไทย สลดใจรักแท้แค่เสียตัว
สิบสี่กุมภาพันธ์ วันสุขสันต์เกษมศรี ความรักที่พึงมี มอบแก่กันมั่นหทัย วาเลนไทม์นี้หนอ วันเฝ้ารอรักสดใส ของขวัญอันชื่นใจ คือรักแท้แผ่เพิ่มพูน รักแท้คืออะไร ทำไฉนไม่เสื่อมสูญ รักดีทวีคูณ รักสมบูรณ์เป็นอย่างไร ความรักของมนุษย์ อาจสิ้นสุดตามกาลสมัย เวลาผ่านเลยไป ความรักไซร้ใยจืดจาง รักแท้ไม่อวดตน ไม่ช่างบ่นทนทุกอย่าง รักให้ด้วยใจกว้าง รู้ประนอมและถ่อมตน รักแท้ไม่ลวงหลอก ไม่กลิ้งกลอกให้สับสน รักแท้เฉกพระชมน์ องค์พระคริสต์อุทิศถวาย รักแท้ให้อภัย ไม่หลงใหลไม่งมงาย ชื่นชมอยู่มิคลาย ในความดีที่บำเพ็ญ รักแท้ต้องจริงจิต สุจริตความคิดเห็น อ่อนหวานและเยืกเย็น ไม่เยินยอเกินพอดี รักแท้ไม่ฉุนเฉียว ไม่ลดเลี้ยวเกลียววิถี เหตุผลในวจี ที่เรียบราบไม่หยาบคาย ความงามของความรัก จึงประจักษ์ไม่เลือนหาย ของขวัญวาเลนไทน์ คือรักอยู่คู่โลกา
วาเลนไทน์ในปีนี้โชคดีนัก ได้บอกรักเธออีกครั้งอย่างกล้าหาญ เคยบอกเธอแล้วครั้งหนึ่งนานแสนนาน แต่ความรักครั้งวันวานไม่จางไป วาเลนไทน์ที่ผ่านไปเธอไม่รู้ และฉันเองไม่มองดูเธออยู่ไหน เป็นเพราะฉันไม่คิดเผยความในใจ แต่รู้ว่ารักที่ให้ไม่เสื่อมคลาย คำว่ารักบอกมากนักอาจไร้ค่า บอกเพียงนิดอาจชืดชาไร้ความหมาย แต่รักฉันกลั่นกรองจากหัวใจ รักทุกคำที่บอกไปให้เพียงเธอ ความผูกพันของฉันฝังรากลึก ความรู้สึกที่ให้ไม่พลั้งเผลอ ฉันมีค่าเพียงใดสำหรับเธอ ก็สุดแท้แต่เธอจะให้กัน เป็นเพื่อนคิดเพื่อนสนิทหรือเพื่อนใจ จะเป็นเพื่อนฐานะไหนที่ให้ฉัน เพื่อนธรรมดาหรือว่าเพื่อนรักกัน ฉันยอมรับสิ่งนั้นอย่างเต็มใจ จะกี่วันผันผ่านรักเสมอ ยังรักเธอแม้ว่านานสักเพียงไหน ถึงแม้ฉันอาจบอกรักเธอช้าไป แต่ไม่เคยเสียใจที่รักเธอ หนึ่งความรักทั้งหัวใจขอมอบให้ จะคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ แม้ว่าเราอยู่ห่างไกลไม่พบเจอ มอบให้เธอเป็นของขวัญวาเลนไทน์
ทั้งกลูโคส เลคโตสและฟรุตโตส หวานโคตรโคตรแต่ไม่มีใครสน หลงอยู่เพียงน้ำหวานจากคำคน ไม่เจือปนน้ำตาลสักเม็ดเดียว เพราะเข้าใจผิดผิดด้วยคำหวาน เพียงไม่นานสิ้นรสน่าห่อเหี่ยว หวานลิ้นเราเพียงใด้ประเดี๋ยวเดียว เหมือนไซลิทอลเพียวเพียวไม่น่าเลย(Darkness Hero) ฮันนี่โคมหวานกรอบมอบให้เธอ แทนรักเพ้อลมหวานพานระเหย ขัณฑสกรชงเหล้าเคล้าเหมือนเคย เธออย่าเอ่ยไม่หวานมันบาดใจ(ยาแก้ปวด) ผักสะเดาเอาขมรสยากอยาก แต่ว่ามากคุณค่ าชีวาใส ช่วยเป็นยาพาหายซึ่งโรคภัย เหมือนรักไซร้ได้ผ่านทางขวากมา แล้วได้ลิ้มมธุรสอันสดชื่น หลังเต็มกลืนขื่นขมลมชิวหา ร่วมเด ินทางกลางอุปสรรคที่พบพา แล้วคุณค่ าที่พบประสบภิรมย์ (จิตรำพัน) แค่ร้อยลิ้นกะลาวนของลมปาก แม้หวานมากไม่นานจะพาลขม ซูการ์ฟรีดีไซร้ไร้ตรอมตรม หวานคารมพาใจให้รานรอน(เฌอมาลย์) เมื่ออกหักรักคุดจากสุดสวย โหล่วฮั้งก๊วยตัวยารักษาร้ อน ต้มน้ำดื่มเช้าเย็นและก่อนนอ น เคี่ยวไฟอ่อนนานนานหวานไม่เบา(กุ้งก้ามกราม) วาเลนไทน์ใจมั่นวันควงคู่ กุหลาบหรูแดงสดจรดใจเขา ปลิดกลีบดอกลอกใบใส่สะเดา แล้วจิ้มเข้าน้ำปลาหวานหว่านลิ้นเอย(อาราเล่) อีกั้วหนึ่งนิดน้อยไม่ด้อยค่า หวานชิวหาคราลิ้มชิมจริงเอ๋ย ใช้แทนค่าน้ำตาลหวานกว่าเคย ไม่มีเลยจริงแท้แครอรี่ จะหวานอื่นหมื่นใดไม่หวานเท่า ไมตรีเรามอบให้ใจผ่องศรี บริสุทธ์จริงใจในหวังดี หวานชีวีสุดแท้และคงทน(มณีจันทร์) ~ * ~ * ~ * ~ *
มีเพียงเธอ คนนี้ ที่พี่เพ้อ มีเพียงเธอ คนนี้ ที่ไฝ่หา มีเพียงเธอ คนเดียว ทุกเวลา มีเพียงเธอ นั่นหนา พี่รักเธอ มีเพียงเธอ เท่านั้น ไม่ปันรัก มีเพียงเธอ แน่นหนัก รักเสมอ มีเพียงเธอ ทำให้ ใจละเมอ มีเพียงเธอ ไม่เผลอ เปลี่ยนแปรใจ มีเพียงเธอ คนนี้ ที่พี่รัก มีเพียงเธอ พี่ภักดิ์ หัวใจให้ มีเพียงเธอ เสมอ แม้ห่างไกล มีเพียงเธอ หัวใจ พี่เปรมปรีด์ มีเพียงเธอ แม้วัน คืนผันเปลี่ยน มีเพียงเธอ วนเวียน ในใจพี่ มีเพียงเธอ หวานรัก รักคนดี มีเพียงเธอ คนนี้ เต็มห้องใจ มีเพียงเธอ ตอบใจ ได้ทั้งหมด มีเพียงเธอ หวานลด ลงที่ใหน มีเพียงเธอ อยากหวาน หวานหมดใจ มีเพียงเธอ รู้ไว้ “มีเพียงเธอ” o..มวลภมร..o
เป็นรักจากหัวใจใครคนหนึ่ง เป็นรักซึ่งซื่อตรงและคงมั่น เป็นรักที่จริงใจให้ต่อกัน เป็นรักที่สร้างสรรค์กลั่นจากใจ มอบรักให้ท้องฟ้าและป่าเขา มอบรักให้พ่อแม่เราเฝ้าชิดใกล้ มอบรักให้ผู้ที่รอใครต่อใคร และมอบให้ผู้ขาดรักใครสักคน รู้มอบรักให้ตนเป็นคนแรก แล้วจำแนกออกไปในทุกหน มอบรักให้ถ้วนทั่วทุกตัวตน มอบรักให้ทุกชั้นชนเท่าเท่ากัน เป็นรักจากหัวใจใครคนหนึ่ง เป็นรักซึ่งซื่อตรงและคงมั่น เป็นรักที่จริงใจให้ต่อกัน เป็นรักอันรู้ค่า...วาเลนไทน์
วาเลนไทน์คือวันแห่งความรัก ซึ้งประจักษ์ในหัวใจใครกันหนอ คนที่รักคนที่ชอบคนที่รอ อยากจะขอให้เอ่ยบอกความใน เพราะความรักทำให้คนแสนสุข ไร้ความทุกข์มีสุขกว่าสิ่งไหน เมื่อบอกกล่าวทุกสิ่งอยู่ในใจ ต่อต่อไปขอให้รักกันยิ่งยืนนาน
ในโอกาสวันวาเลนไทน์นี้ ฉันนั้นมีเรื่องเศร้าที่ปวดใจ ที่ฉันนั้นต้องเจ็บอยู่ภายใจ ไม่ให้ใครได้รับรู้เรื่องนี้ เพราะว่านี่ก็ใกล้ถึงวาเลนไทน์ วันที่ใครนั้นมีแต่ความสุขี ทุกคนต่างเกษมและเปรมปรีดิ์ แต่ฉันนี้ต้องเจ็บอยู่คนเดียว เนื่องในวันแห่งความรักวาเลนไทน์ จะมีใครคนไหนต้องปล่าวเปลี่ยว จะมีใครบ้างที่ต้องโดดเดี่ยว คงมีฉันคนเดียวฉันเท่านั้น จะมีใครมาสนใจฉันบ้างมั๊ย จะมีใครหันมาสนใจกัน ฉันก็สามารถทำได้แค่นั้น ได้แค่ฉันนั้นต้องปล่าวเปลี่ยวต่อไป
สายลมเดือนแห่ง...ความรัก...พัดโชยผ่าน ช่างซาบซ่านหัวใจอยู่ไม่น้อย หลายคู่...หลายคน...ยังเฝ้าคอย เพื่อปลดปล่อยหัวใจให้ได้รักใครสักคน คงเป็นเดือนที่...สุดแสนจะอบอุ่น หอมละมุนระคายใจดั่ง...ไอฝน หากยังไร้รักควรหาใครสักคน เข้ามาเจือปนหัวใจให้เบ่งบาน เหมือนกับ...ดอกกุหลาบ...เดือนนี้ ที่จะมีเจ้าของไปแบบแปรผัน จากคนหนึ่ง...มอบให้...ใครสักคนได้รู้กัน ว่าที่ผ่านมานั้นมี...ความรู้สึกอย่างไร ถึงแม้ว่า...ไออุ่น...แห่งความรัก มีอกหักมีสมหวังไม่ว่าคู่ไหน หลายคู่...หลายคน...มีสุข...มีทุกข์...ในหัวใจ แต่ถึงอย่างไรก็บอกได้ว่า...เคยได้รักใคร...เหมือนกัน
วันนี้เป็นวันที่สิบสามนะ นิวยอร์คค่ะช้ากว่าที่ไหนไหน พรุ่งนี้ขอมอบดอกไม้ให้แทนใจ แก่ใครใครที่อยู่ในใจเรา มีหลายสีหลายดอกบอกความรัก แม้อกหักไม่เป็นไรยังไม่เหงา เพื่อนมากมายรายล้อมรอบตัวเรา ขอให้เรารักกันทุกวันไป ดอกสีแดงมีเพียงแค่หนึ่งดอก เอาไว้บอกรักแท้แน่แค่ไหน แม้เราเป็นคนไม่ดีที่ใครใคร พากันไม่รักจริงทิ้งทุกข์ทน พรุ่งนี้จะให้เพื่อนบ้านกลอนรู้ ว่าใครอยู่ในใจทุกแห่งหน แต่ขอใช้อักษรย่อแทนตัวคน จะรอจนเธอใจอ่อนก่อนฉันตาย ขอหยุดใจไว้ที่คนคนนี้ เลิกกันที่คนหลายใจให้เสียหาย จะมั่นคงต่อเธอไม่วางวาย สาบานได้รักจริงอย่าทิ้งกัน
ไม่เคยมีความหมายในวันนี้ และไม่มีความสำคัญในวันไหน เป็นเพียงแค่ ' ดอกหญ้า ' ค่าต่ำไป มิเทียมได้กับค่าคำว่า ' รัก ' อาจมีคนหลงใหลในบางครั้ง แต่ก็ยังไม่มีที่แน่นหนัก เคลิ้มคล้อยปล่อยใจเคียงเพียงชั่วพัก เมื่อตระหนักความจริงก็ทิ้งไป เป็นเจ้าของกุหลาบงามที่ล้ำค่า มีศักดิ์กว่าดอกหญ้าดินเป็นไหนไหน แค่ ' ดอกหญ้า ' ไร้กลิ่นถิ่นพงไพร เหยียบย่ำช้ำเพียงไหนใครอาทร.. หมดสิ้นความสำคัญ' วันแห่งรัก' ได้ประจักษ์ถึงค่าดอกหญ้าอ่อน ถูกละเลยทิ้งร้างบนทางจร ให้ร้าวรอนสะท้อนทกกับอกดิน ๑๓ กุมภา.. ๒๕๔๙