กับทุกสิ่งที่ฉันทำลงไป... เนิ่นนานแค่ไหนที่ทำให้เธอ อยากรับรู้เรื่องราวของเธอเสมอ คอยแคร์ความรู้สึกของเธอมากกว่าใคร กับข้อความห่วงใย ในจดหมายสั้นสั้น กับของขวัญชิ้นเล็กเล็กในวันปีใหม่ กับการ์ดที่ทำให้ ตอนวาเลนไทน์ และคอยเป็นห่วงเป็นใย เสมอมา เธอไม่เคยรู้บ้างหรือ...ว่าคืออะไร ว่าคือความนัยจากหัวใจที่ส่งมาหา ทุกความรู้สึกที่แสดงออกทั้งหมดในแววตา เธอถามฉันว่า...มันคืออะไร หากจะถามว่าฉันคิดถึงเธอหรือเปล่า เวลาไม่เจอกัน ฉันรู้สึกเหงาบ้างใหม หากจะถาม...ว่าใช่ความรักหรือเปล่า..ที่ฉันทำไป เอียงหูมาสิคนดีจะบอกให้...ได้ยินมั๊ย..ว่า..เออ!
** สุดขอบฟ้า แสนไกล หทัยนี้ ดวงฤดี เคียงข้าง มิห่างหาย อุ่นไอรัก สลักซึ้ง ตรึงใจกาย รักมิคลาย คิดถึง คะนึงครวญ ** เหม่อมองฟ้า สะท้อน ถึงก้อนเมฆ คล้ายมนต์เสก ดวงจิต ให้คิดหวน ความผูกพัน ห่างเห ไม่เรรวน น้องเนื้อนวล ใจภักดิ์ สองรักเรา ** กระซิบหวาน คนดี สุดที่รัก ใจแน่นหนัก คงมั่น ดั่งขุนเขา กระซิบแผ่ว แว่วเสียง สำเนียงเบา คราใดเหงา เฝ้ารำพึง...คิดถึงเธอ..... ** ด้วย...ความรัก สลักไว้ ในดวงจิต ความ..ใกล้ชิด ห่วงใย ให้เสมอ คิด...ทุกวัน ห่วงหา ทุกคราเจอ ถึง...ละเมอ คอยอยู่ เธอผู้เดียว.......ฯ
พิรุณแก้วหล่นร่วงจากห้วงหน หยาดหยดบนกลีบมาลย์ยากทานไหว แรงกระหน่ำเก็จแก้วซัดกลีบใบ ดลดอกให้ช่อบางซบกลางดิน หวั่นสัมพันธ์แห่งรักที่ถักไว้ ยั่งยืนจักแปรไปจนผันผิน ไม่ต่างจากบุษบาต้องหยาดริน ในหัตถ์วรรษาสิ้นซึ่งปราณี ขอฝากคำพร่ำพรอดถึงยอดรัก หวัง..คนภักดิ์..อยู่ไกลไม่หน่ายหนี อาวรณ์หวามข้ามฟ้าเปี่ยมไมตรี ทุกนาทีห่วงใยไม่สร่างซา ว่าแต่ใจอีกดวงที่ห่วงนั้น ยังอาทรผูกพันละห้อยหา ถึงหนึ่งใจที่ไกลสุดสายตา เช่นผ่านมารักหวานทั้งลานทรวง พิรุณหยาดขาดช่วงมิร่วงแล้ว มณีแก้วบอกลาฟากฟ้าสรวง พลิ้วอารมณ์อ่อนไหวในแดดวง ยังโหมห่วงว้าวุ่นครุ่นคำนึง เพียงวลีสักน้อยจากกลอยขวัญ หนึ่งคำมั่นในห้วงความคิดถึง ก็เสมือนโซ่คล้องล่ามล้อมตรึง อีกใจหนึ่งต่างฟากมิพรากกัน รอรับสารแห่งรักจากอีกฟ้า ทอดสัญญาสองใจไม่แปรผัน ปฏิพัทธ์ทุกชาติตราบนิรันดร์ จวบอนันต์สิ้นภพจบวัฏฏา
ฝากความคิดถึงและความห่วงใย ฝากให้ใครคนนั้น จะรู้บ้างไหม ว่ายังมีคนนี้ที่คิดถึงเธอนะ อาจไม่สัมผัสถึงความรู้สึก แต่ฉันขอใช้ใจสัมผัสความรู้สึกดี ๆ จะเก็บความรู้สึกที่ดีนี้ไว้ หัวใจดวงนี้แม้จะอ่อนแอนัก แต่ขอบอกนะว่าจริงใจ อย่ามาหลอกว่าคิดถึง แล้วเดินจากฉันไป อย่าดูถูกน้ำใจดวงนี้ อย่ามาทำให้ฉันเจ็บ แค่รู้สึกดีๆ ขอเพียงแค่นี้ ให้ฉันได้ไหม ขอแค่ห่วงใยในบางครา อยากบอกให้รู้ว่าคิดถึงนะคนดี
๏ หาบน้ำ จนคานแอ่น ทั้งไหล่และแขน เกร็งขึ้นเป็นสัน ๏ ย่างเหยาะ เลาะคันนา จากบ้านเฮือนมา ตักน้ำท่ากัน ๏ หนองน้ำ คือจุดหมาย สาวเจ้าทั้งหลาย พบปะสังสรรค์ ๏ เว้าจา ประสาสาว เป็นเรื่องเป็นราว บอกเล่าความฝัน ๏ แลกเปลี่ยน ทุกข์และสุข ที่เร้ารานรุก อยู่ทุกคืนวัน ๏ ปลอบโยน ยื่นน้ำใจ พี่น้องมีให้ ห่วงใยแบ่งปัน ๏ รอยยิ้ม พริ้มใบหน้า ไมตรีเมตตา ห่วงหาต่อกัน ๏ ภาระ เต็ม ๒ ไหล่ เหนื่อยหนักแค่ไหน บ่ย่านบ่ยั่น ๏ หาบน้ำ เหยาะเยื้องย่าง หัวใจอี่นาง บ่ร้าง...ความฝัน๚๛
หากวันใดที่ฉันนั้นไม่อยู่ โปรดจงรู้ว่าฉันยังห่วงและคิดถึง ที่หายไปมิใช่ไม่คนึง ฉันคิดถึงเธออยู่ทุกลมหายใจ ฉันมิอยากให้วันนั้นเข้ามาถึง แต่วันหนึ่งมันต้องถึงเธอรู้ใช่ไหม ฉันมิอาจทนอยู่อยางนี้ตลอดไป เธอรู้ใช่ไหมว่าใจฉันข้างในนั้นห่วงใยเธอ อยากให้เวลาเดินไปอย่างช้า ๆ เพราะวันข้างหน้ากำลังจะมาถึง ฉันอยากมีช่วงเวลาดี ๆ นี้ไว้ให้คนึง คอยคิดถึงเธอเมื่อยามอยู่ไกล ยังเป็นห่วงเธออยู่รู้ไช่ไหม ความห่วงใยฉันมีให้เธอเสมอ ถึงอยู่ไกลใจใกล้กับใจเธอ ฉันรักเธอเสมอไม่มีวันเปลี่ยนแปลง...
แอบเพ้อแอบชอบแอบหลง ละเมอพะวงห่วงหา เฝ้าคอยรอยยิ้มนั้นมา ติดตาตรึงใจดังเคย เมื่อแรกที่ได้สบตา ก็พาให้ใจหวั่นไหว เมื่อแรกได้พบสบใจ โลกพลันสดใสสวยงาม ไม่เห็นแม้เงาวันนี้ วันที่ท้องฟ้ามัวหมอง คนที่หัวใจเฝ้ามอง ตอนนี้เธออยู่หนใด รู้ไหมว่าใครคอยห่วง รู้ไหมว่าใครคอยหวง รู้ไหมมีใครแอบทวง เฝ้าห่วงอยู่ทุกคืนวัน คนที่เฝ้าคอยเป็นห่วง คนทีเฝ้าคอยห่วงหวง คนที่มีเธอเต็มทรวง คนนั้นคือฉันรักเธอ
ดวงฤดีพี่พร้อมยอมมอบให้ ด้วยดวงใจของพี่ที่เคยฝัน จะถนอมรักเราเท่าชีวัน เป็นคำมั่นสัญญานะคนดี ค่ำคืนนี้ที่รักจงพักผ่อน ก่อนจะนอนพี่มาหาที่นี่ ที่บ้านกลอนถักถ้อยร้อยวจี จากใจพี่สื่อสารผ่านเว็บมา ด้วยความรักห่วงใยมีให้น้อง อย่าหม่นหมองเชื่อพี่นี้เถิดหนา พี่รักน้องจริงจังดังแก้วตา รักเท่าฟ้าอยากเคียงเพียงแต่เธอ พี่ห่างหายไปนั้นหวั่นเจ้าลืม เราเคยปลื้มต่อกลอนก่อนเสมอ มาวันนี้เงียบเหงาเศร้านะเออ ปล่อยพี่เพ้อเผลอบ่นบนลานกลอน ตรวจสอบเพลงให้ด้วยนะครับ ผู้ดูแลระบบ แล้วบอกวิธีลงเพลงไว้ด้วยนะครับ เพื่อความครื้นเครงครับ...
ก่อนหลับตา คงไม่ว่าถ้าจะขอคิดถึงเธอสักครั้ง กับคนๆนี้ที่จริงจัง อยากให้เธอรู้ว่ายังห่วงใย เมื่อหลับตา คงไม่ว่าถ้าฉันฝันว่าเธออยู่ใกล้ๆ มอบรอยยิ้มความอุ่นใจ ให้ความหม่นไหม้คลายจาง เมื่อลืมตา คงไม่ว่าถ้าจะขอพบหน้าเธอบ้าง แค่แอบมองเท่านั้นในฐานะคนผ่านทาง แม้เธอไม่เคียงข้างแต่ก็สุขใจถ้าทุกนาทีอ้างว้างได้มีเธอ
คำสัญญา แม่นมั่น ในวันก่อน เธออาทร กลัวจบ พบวันหน่าย เกรงถ้อยคำ วาจา มาเสื่อมคลาย หมดความหมาย วาจา พาเสื่อมลง จะเนิ่นนาน ปาดใด ไม่ลืมคิด เคยตั้งจิต บอกว่า อย่าลืมหลง เฝ้าปกปักษ์ รักษ์ไว้ ให้มั่นคง ขอเธอจง เชื่อฉัน เถอะมั่นใจ หากชาตินี้ จะไม่ ได้พบเห็น ก็คงเป็น ชาคิหน้า มาพบใหม่ ถึงอยู่ห่าง ต่างแคว้น ถิ่นแดนไกล ก็มิใช่ ต้องพราก จากแดนทอง วาดภาพฝัน กันไว้ ในคืนก่อน อาจสั่นคลอน ประสพ พบคืนหมอง แม้ทุกข์ตรม ขมขื่น ฝืนลำพอง ใจจึงต้อง เก็บงำ ตาลำพัง ในความฝัน ฉันคู่ อยู่เคียงข้าง ความอ้างว้าง ทิ้งไว้ ให้อยู่หลัง อนาคต ที่ปอง ต้องจริงจัง ถึงบางครั้ง หงอยเหงา เศร้าจริงเจียว เมื่อมีทุกข์ ช่วยแก้ เฝ้าแลหา ตรมวิญญา ท้อแท้ คอยแลเหลียว ความห่วงใย มอบเสมอ เธอคนเดียว หากเปล่าเปลี่ยว จงจำ คำตนเดิม
ยังคงรักเธอเสมอ แม้ไม่อาจพบเจอ..อยู่ใกล้ เธอยังคงเป็นหนึ่งในดวงใจ เธอคือใครคนนั้นที่ฉันรอ เธอจะรับรู้บ้างได้ไหม ว่ามีใครที่รักเธออยู่ตรงนี้ ใครที่คอยเธอมารับความรู้สึกดีดี ที่มีให้เธอเสมอมา.. แค่อยากให้เธอรับไว้ ไม่รักไม่เป็นไร ฉันไม่ว่า แค่ขอให้รู้ว่ามีคนห่วงใยตลอดมา คนคนนั้นคือคนไร้ค่าที่รักเธอ
ใจสั่นเทาเสียงรอสายปลายทางมีคนรับ ฮัลโหล!!..สวัสดีครับ หลับหรือยัง จำผมได้ไหม รบกวนรึเปล่า แค่คิดถึง ไม่คิดทบทวนเรื่องราวหัวใจ โทรหาบ้างได้ไหมบอกคนใกล้ๆแค่คนยังห่วงใยโทรมา ใจมันหายไปลับตาที่ต้องใช้คำว่าเราโดยลำพัง ห่วงใยเธอจัง สบายดีหรือเปล่า กับเขายังดีอยู่ไหม ฝากขอโทษคนของเธอ กับการที่ฉันไม่อาจหักห้ามใจ ยังไม่ชินกับการไม่มีใครโปรดอภัยถ้าโทรไปรบกวน หัวใจคล้องโซ่มัดตรวนเดินผ่านมุมเดิมมุมเก่า ภาพของเรามันรุมเร้าทำเหงาใจต้องโทรหา บอกคนใกล้ๆเธอ แค่คนเคยรักที่ยังผูกพันโทรมา ไม่คิดจะย้อนเวลา แค่ห่วงใยจึงโทรหา อย่าว่ากัน
เหมันต์หวนครวญหาคนน่ารัก ได้รู้จักแล้วจากเพียงฝากฝัน ลมหนาวโหมโถมมายิ่งจาบัลย์ ความโศกศัลย์ระคนปนหนาวใจ เก็บเอาความอาภัพไว้คับอก ถึงเข็นครกขึ้นเขาเรายังไหว สุดยากเย็นเข็นรักหนักทรวงใน เข็นเท่าไหร่ไม่พ้นวังวนลวง เสียดายความรู้สึกที่นึกรัก เสียดายที่สมัครปักใจหวง สงสารความจริงแท้ในแดดวง ที่เซ่นสรวงให้แด่ความแปรปรวน พบกับความผิดหวังครั้งที่ร้อย คิดแล้วน้อยใจช้ำสุดกำสรวล เหมันตกาลผ่านผันยิ่งรัญจวน ได้แต่ครวญเพลงเศร้าเคล้าสายลม นี่ก็อีกราตรีที่หนาวเหน็บ ทนปวดเจ็บอีกคราให้สาสม เป็นทาสรักปักจิตคิดระทม ร้าวระบมไร้คู่อดสูใจ เหมันต์หวนครวญหาสุดว้าวุ่น ได้พบคุณเพียงฝันยิ่งหวั่นไหว หนาวลมโชยโหยหาห่วงอาลัย ป่านนี้ใครเค้าหนอเคลียคลอคุณ (เหมันตฤดู ๒๕๓๕)
ชื่อใครว่าหาสำคัญนั้นไม่ใช่ ชื่อบางใครได้ฟังยังคิดถึง เกิดเป็นภาพพจน์พาใจตราตรึง บางคราถึงเพ้อพร่ำเป็นคำกลอน ร่ายรินถ้อยร้อยหามาเรียงร่าย พร่ำบรรยายถ่ายใจใส่อักษร จินตนาท่าทางอย่างอาวรณ์ พอได้ผ่อนคลายคนึงซึ่งประดัง เพียงบางเอ่ยเผยมาว่าไม่ชอบ ในกลอนมอบหมายให้ฤทัยหวัง ใช่เพราะอยากก้าวล่วงห่วงจริงจัง จึงได้ตั้งใจเขียนเฝ้าเจียรนัย เพราะเห็นชื่อชวนฝันอันสดสวย ดื่มด่ำด้วยดลฤดีกวีไหว มิเคยหวังคุกคามหยาบหยามใจ ขออภัยใจขวัญเหตุวันวาน เมื่อนวลเห็นเป็นการรุกรานจิต คุกคามสิทธิ์พิศไปตามนัยสาร จึงรีบลบถ้อยพจน์ที่จรดจาร กลัวรำคาญพาลพาใจพร่ามัว จึงหวังกล่าวเล่าต่อย้ำขอโทษ หายขึ้งโกรธเถิดหนาหาใช่ยั่ว ยังตระหนกอกสั่นขวัญระรัว ด้วยแสนกลัวตัวเจ้าจะเศร้าจินต์ ขอส่งสารผ่านกลอนเว้า-วอนบอก ใช่ย้อนยอกหลอกตามความถวิล สำรวจทุกถ้อยคำย้ำยุพิน เมื่อได้ยินจงอภัยในคำกรอง ถ้าถือสาจะยอมแล้วจอมขวัญ เพราะใจนั้นหวังดีไม่มีสอง เพราะด้วยนามงามขำก่อทำนอง จึงได้ลองร่ายกานท์ส่งผ่านมา ชื่อใครว่าหาสำคัญนั้นไม่ใช่ ชื่อบางใครได้ฟังยังห่วงหา เกิดเป็นความคำนึงจนตรึงตรา เป็นมายาภาพฝันจนหวั่นใจ ...............
ไม่อยากเห็นเธอเศร้าอยู่อย่างนี้ ไม่อยากเห็นเธอคนดีต้องหวั่นไหว ไม่อยากเลยที่เห็นเธอทนทุกข์ใจ ไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อช่วยเธอ ฉันได้แต่มองเธอจากตรงนี้ ฉันคงมีแต่ห่วงใยเธอเสมอ ฉันคงทำได้เพียงปลอบโยนเธอ ขอให้เธอได้พบเจอแต่สิ่งดี ไม่เคยหวังหรือตั้งใจให้เธอเศร้า ฉันยอมรับความโง่เขลาไม่ถอยหนี ไม่ควรเลยที่พูดเรื่องไม่ค่อยดี จนทำให้เธอนี้ไม่สบายใจ ฉันจะทำอย่างไรในวันนี้ เพื่อให้เธอคนดีนั้นสดใส นอกจากคอยปลอบโยนเธอด้วยหัวใจ ฉันยังทำอะไรได้ไหมเธอ เป็นเพราะฉันที่รื้อฟื้นเรื่องวันวาน ซึ่งฉันนั้นกล่าวขานไปอย่างพลั้งเผลอ ไม่รู้ว่าจะสร้างทุกข์ให้กับเธอ อยากเสนอคำขอโทษโปรดอภัย เลยอยากบอกเธอเรื่องเดิมเรื่องเก่าเก่า ว่าฉันยังอยู่เป็นเงาไม่ไปไหน ไม่ว่าเธอนั้นมีสุขหรือทุกข์ใด ฉันยังอยู่ที่นี่ไงข้างใจเธอ แค่มองหันกลับมาเรียกหาบ้าง ยามอ้างว้างไม่เหลือใครใคร่เสนอ ว่ายังมีฉันที่คอยคิดถึงเธอ ห่วงเสมอเรื่องพี่ชายที่แสนดี อยากให้ช่วยในสิ่งใดแค่เอ่ยมา จะสรรหาจัดไปให้ไม่หน่ายหนี บอกได้เลยจะรีบทำในทันที สิ่งดีดีพร้อมมอบให้ทุกเวลา เห็นเธอยุ่งอยู่กับงานพาลเป็นห่วง อยากทักท้วงให้เธอพักบ้างเถิดหนา เพียงอยากขอให้เธอดูแลกายา พักสายตานิทราบ้างเพื่อคืนแรง เรื่องเก่าเก่าเฝ้าคิดไปก็เท่านั้น มีแต่บั่นทอนจิตใจให้หน่ายแหนง ฉันจะเป็นกำลังเมื่อเธออ่อนแรง ให้เธอเข้มแข็งขึ้นใหม่ได้ทุกยาม ไม่วาดหวังคิดเป็นอื่นเกินกว่าเดิม ไม่ฮึกเหิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ