ฝากคำถ้อย ลอยฟ้า ไปหาเจ้า อยู่ดีเล่า หรือทุกข์ใจ เพราะไกลห่าง บนทางเดิน แห่งเรียวรุ้ง ที่รุ่งลาง ฝันอำพราง สว่างใส ในความจริง เห็นไหมนั่น ริมรอบ ตรงขอบฟ้า ต้นดารา ดอกพราว ทุกราวกิ่ง เพียงเพื่อเจ้า หมายหวัง ตั้งใจจริง จงโน้มกิ่ง เกี่ยวคว้า ดาราชม แม้เส้นทาง ขวากหนาม จะลามกั้น เจ้าอย่าหวั่น เร่งฟันฝ่า มาให้สม แม้นางไพร ล่อบ่วง ลวงให้ชม อย่านิยม หวั่นไหว ใฝ่ว่างาม ฝากคำถ้อย ลอยฟ้า ไปหาเจ้า ห่วงใยเล่า กับหัวใจ คนไถ่ถาม ใจดวงนี้ เปี่ยมคิดถึง ซึ้งทุกยาม มองฟ้าคราม แสนห่วงใย คนไกลกีน ทิพย์โนราห์ พันดาว
ใครคนหนึ่ง ซึ่งคอย จนหงอยเหงา แอบนั่งเศร้า เฝ้ามอง คอยจ้องหา มีเพียงหวัง ยังจำ คำวาจา คงย้อนมา สักวัน ดั่งฉันคอย คำสั้นสั้น วันนี้ ที่ได้รับ เหมือนว่าซับ น้ำตา คราเหงาหงอย ก็บ่อยครั้ง นั่งคิด จิตเหม่อลอย จนค่อยค่อย เจียมใจ ไม่ลืมตน อยากจะหัก ห้ามใจ มิให้คิด รู้ไร้สิทธิ์ แต่ใน ใจสับสน ใต้สำนึก ของฉัน นั้นกังวล คิดถึงปน ห่วงใย ให้อาทร
ถึง.... เพื่อนรัก สบายดีไหม อยู่ห่างไกลกันสุดขอบฟ้า คิดถึงเธอเสมอมา อยากพบหน้าเธอเหลือเกิน เป็นไงบ้าง บนเส้นทางที่เลือกเดิน ทุกข์สุขได้ไปเผชิญ หรือเพลิดเพลินทุกเวลา เป็นห่วงนะ แม้จะอยู่ไกลนักหนา ขอให้ยิ้มสู้ชีวา อีกฝั่งฟ้าจะยิ้มเช่นกัน ไม่เป็นไร มุ่งหน้าไปตามไล่ฝัน คงจะถึงสักหนึ่งวัน เพียงเธอมั่นในความดี กำลังใจ จะส่งให้เธอทุกที่ ยามใดทนทุกข์ทวี เพื่อนคนนี้จะปลอบใจ หากอ่อนล้า พบปัญหายากแก้ไข บอกมานะฉันจะไป อยู่เคียงข้างไม่ห่างเธอ จำไว้นะ ฉันจะอยู่ตรงนี้เสมอ ยามใดที่อยากพบเจอ เพียงแค่เธอส่งข่าวมา ^o^ คิดถึงสม่ำเสมอนะ
สวัสดียิ้มแย้มแซมอักษร ทักทายกันทุกตอนตามนับได้ พี่กุ้งหญิงหนามแดงแฝงนามนัย เรื่องฝีมีอย่าสงสัยไม่อยากยอ ทุกเรื่องเล่าลำดับจับประเด็น ตามกระแสใดเด่นเล่นเติมต่อ สอดแทรกความตามด้วยมุขสนุกรอ สาระก็มีแน่แหมเผลอชม น้องร่วมเรือนกลอนไทยใช่กวี เหงาอย่างนั้นเศร้าอย่างนี้มีสุขสม แต่งต่อคำคัดเขียนเกรียนอารมณ์ กุ้งยังแวะเวียนชมผสมทักทาย ความห่วงใยมีมอบให้เสมอ ครั้งหนึ่งเธอถามไถ่ด้วยใจหมาย ห่วงอารมณ์ห่มเศร้าของน้องชาย มาคอมเมนท์ปิดป้ายหวังหายดี บท "กวีนิพนธฺ์เล่มเก่า" ตัวอักษรนอนเหงาเสียทุกที่ ราวกุ้งหญิงรับรู้เรื่องที่มี ยามกะวีปะกลอนในตอนนั้น "บุคคลภายนอกห้ามเศร้า" เล่นเอาความเหงาเงียบสนั่น แย้มรอยยิ้มพิมพ์คำออกรำพัน ผู้ร่วมเรือนเดียวกันในบ้านกลอน ขอมิตรภาพนั้นยืนยงอยู่ แม้ไม่รู้เห็นหน้าเพียงอักษร กว่าเป็นคำเป็นความเป็นบทตอน ล้วนต้องผ่านใจก่อนร้อยกรองคำ บนบรรทัดห้าเส้นเล่นเป็นเสียง บนสี่วรรคเรียบเรียงสูงกลางต่ำ บนบ้านกลอนมีผลงานเธอประจำ นามกุ้ง-หนำ-แดงใช่มีไมตรี
ขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิด แต่รู้ดีวีนนี้ฉันมีสิทธิได้แค่ไหน อย่ากลัวไปเลยฉันไม่ชอบแย่งคนรักใคร วันนี้ฉันมีทางเดินของหัวใจที่ฉันมี ขอโทษหากทำให้ร้าวราน ฉันไม่ได้ต้องการทำร้ายใครที่นี่ ที่ฉันเข้ามาก็แค่ความรู้สึกที่ดี มิตรภาพตอนนี้แค่เพียงคนรู้จักกัน ห่วงใยอยู่ในความห่าง ระหว่างเราไม่มีอะไรให้ฝัน ขอให้เธอเชื่อใจฉันไม่ทำร้ายหัวใจกัน เธอกับเขาจะมีความสุขอยู่อย่างนั้นตลอดไป หากฉันจะก้าวข้ามความผูกพัน คงไม่ปล่อยคืนวันเหล่านั้นให้หวั่นไหว ฉันคงแย่งมาในเวลาที่ยังไม่มีใคร แต่ฉันรู้เพราะไม่มีสิ่งใดจะแย่งมา เขากับเธอก็เหมาะสมกันดี ฉันอยู่ตรงนี้ก็อาจมีบ้างความเหว่ว้า และฉันไม่ต้องการทำร้ายใครที่ฉันศรัทธา ได้โปรดเชื่อเถอะว่าทุกอย่างมันจบด้วยดี วันนี้ฉันมีทางเดินชีวิตของฉัน สำหรับทุกความผูกพันมันจบแล้วที่นี่ สิ่งที่ยังเหลือคือมิตรภาพที่แสนดี แต่ในฐานะที่มีคือพี่กับน้องเท่านั้น สิ่งที่ฉันต้องการวันนี้ คือการที่เรารู้จักมักจี่และดีต่อกันเท่านั้น ขอให้เธอมีความสุขกับชีวิตรักนิรันดร์ วันนี้สำหรับฉันก็มีความสุขเพียงพอแล้ว
ขอฝากรักไว้ในวันนี้ ฝากรอยรักสมานใจ ไว้ในอ้อมกอดอันอบอุ่น ยามนอนหลับฝัน ขอให้หวานหวาบหวิว ใจคนึงแด่เธอนะคนดี เผ้าคิดถึงตรึงไว้ในดวงจิต เฝ้าถวิลหาในอ้อมแขน ที่แสนหวานขอให้ฉันนะคนดี แม้จะห่างกายแต่เรา คงไม่ห่างใจกันในยาม หลับไหลขอให้ฝันถึง ฉันในยามหลับหรือยามตื่น รักนนะคนดีรู้มั้ย อยากบอกให้รู้ว่า รักและห่วงใยที่มีให้ เก็บไว้ในอ้อมใจนะคนดี
เสียงสายฝนหล่นฟ้าพาใจอุ่น หอมละมุนกรุ่นไอเย็นกระเซ็นไหว แอบหนาวเหน็บเก็บกลิ่นฝนระคนไอ แม้นหนาวเย็นกายเพียงใดใจชื่นทรวง ฝากสายลมห่มใจบางใครจร ฝากสายฝนระคนวอนอ้อนแดนสรวง ฝากสายน้ำไหลเฉื่อยฉิวริบริ่วรวง ขออย่าลวงอย่ารับไปแล้วหายเลย สายฝนพรำวอนขอนำจากใจนี้ ฝากคนดีที่อยู่ไกลได้ไหมเอ๋ย สายลมพัดดึกสงัดอย่าปัดดั่งเคย ความคิดถึงคนึงเอ่ยนิ่งเฉยไย แม้นสายลมห่มหอบมอบแล้วหนัก วอนสายลมนำห่มรักแอบพักไว้ คลายเหนื่อยหนักพักแล้วเร่งเร็วไว นำคิดถึงและห่วงใยบางใครจร
อยากให้รู้ว่ารักและคิดถึง จึงทำซึ้งหยิบปากกาออกมาเขียน กลั่นเป็นคำจากใจแล้วร้อยเรียง ด้วยสำเนียงเรียบง่ายแต่ใจจริง � �ย่อหน้าแรกส่งผ่านความรู้สึก ลึกลึกแล้วข้างในฉันใจหาย ถึงวันนี้ไร้เธอแนบเคียงกาย หนาวไม่วายทุกวันคืนทุกคืนวัน � � ย่อหน้าสองเขียนถึงความห่วงใย ที่มีให้ไม่จางแม้กาลผัน ต่อให้นานดาวหมดฟ้าร้างรากัน หัวใจฉันยังคงอยู่ที่เธอ � �หน้าถัดมาหัวใจมีคำทัก ว่ายังรักคอยห่วงอยู่เสมอ แม้ตัวไกลไร้โอกาสผ่านพบเจอ หลงละเมอถึงเธอทุกคืนวัน � �รอยยิ้มนั้นคงอยู่ที่ตรงนี้ ยิ้มทุกทีเมื่อเธอยิ้มให้ฉัน ไม่เคยหมดมีให้ทุกทุกวัน แม้ห่างกันแต่ใจไม่เดียวดาย � � ย่อหน้าท้ายลงท้ายคำว่ารัก ให้ประจักษ์ให้รู้แจ้งถึงความหมาย ปิดผนึกใส่ซองแนบดวงใจ วอนสายลมส่งไปให้ถึงเธอ � �ส่งถึงเธอผู้ซึ่งเป็นที่รัก จดหมายฝากจากใจมีคำถาม แม้นเธออ่านครั้งใดเห็นข้อความ ตอบกลับมาถึงฉันด้วยใจเธอ
เดือนสิบเอ็ด ย่างกราย ปลายหน้าฝน สายลมวน พัดล่อง ลงต้องผิว มองข้าวกอ ช่อไสว เอนใบปลิว แลลิบลิ่ว เขียวขจี ที่ปลายนา หนาวลมเหนือ เมื่อก่อน ตอนปีเก่า เคยนั่งเศร้า สิ้นสุข ทุกข์นักหนา ทั้งหนาวนอก เหน็บใน ใจวิญญา วันนี้มา บรรจบ พบอีกคราว คนมีคู่ เคียงกัน มิหวั่นไหว แต่ฉันไร้ เราจึง ถึงทนหนาว อยู่คนเดียว อ้างว้าง อย่างยืนยาว เจ็บปวดร้าว กมล จนชาชิน พอหนาวกาย คลายด้วย ผ้าผวยห่ม เมื่อหนาวลม ฝากั้น มันก็สิ้น แต่หนาวใจ รักเลาะ มาเกาะกิน จะหันหิน หน้าไป พึ่งใครเอย จะแก้หนาว ให้อุ่น ต้องหนุนแขน มีสาวแทน ต่างหมอน นอนเขนย แอบอกอุ่น เนื้ออ่อน นอนเสบย ก็มิเคย คิดไว้ เมื่อไรกัน นั่งเขียนกลอน ตอนดึก รู้สึกเหงา คิดถึงเขา อยากรู้จัก เพื่อนนักฝัน หนาวจะเยือน เดือนนี้ ไม่กี่วัน สาวคนนั้น ฉันห่วงใย รู้ไหมเธอ ผอ. สมพิศ พระนครศรีอยุธยา
อันความรักของพี่มีคิดถึง รักสุดซึ้งสดใสใจแอบเผลอ พูดถึงรักทีไรใจละเมอ บอกกับเธอว่าพี่นี้ต้องการ โอ้ความรักของพี่มีเพียงเจ้า พี่คอยเฝ้าจดจ้องมองประสาน แสนเป็นสุขยิ่งนักรักเบิกบาน สุขสำราญหวานเย็นเป็นบทกลอน รักเนื้อเย็นเอ็นดูอยู่เคียงข้าง ความอ้างว้างหายไปไม่สังหรณ์ มีรักจริงอิงแอบแนบหนุนนอน พี่จึงอ้อนเธอจ๋าน่ารักจัง ด้วยความรักห่วงใยมีให้น้อง มิหม่นหมองของดีมิผิดหวัง พี่รักจริงน้องจ๋าอย่าเสียงดัง โปรดระวังเบาหน่อยค่อยค่อยทำ
ห้าเจ้าจอมรวมกันเมื่อวันก่อน คิดเขียนกลอนเรื่องใดอะไรหนอ งั้นเอางานด้านที่ฝีมือพอ เรื่องถักทอฉันนั้นชำนาญการ จับไหมพรมเข็มควักถักเส้นไหม โยงสายใยสัมพันธ์มั่นประสาน ประดิดประดอยด้วยมือสื่อผลงาน แทนถ้อยขานผ่านใจไปถึงเธอ ร้อยห่วงโซ่แทนห่วงใยไปทุกช่วง ทุกทุกห่วงแทนจิตคิดถึงเสมอ ปรารถนาดีหมายประสบให้พบเจอ หวังปรนเปรอความสุขทุกช่วงวัน เกิดผลงานแทนใจให้มิ่งมิตร ที่สนิทชิดใกล้ดวงใจฉัน ตุ๊กตาเจ้าสาวพริ้งพราวพรรณ ความหมายนั่นให้เธอเจอคู่ดี ส่วนทิชชูแทนใจนัยภาษา หากน้ำตาเธอท้นจนล้นปรี พร้อมจะซับน้ำตาทุกนาที เพื่อนคนนี้..เคียงข้างมิร้างลา.. ใครได้รับของขวัญนั้นพิเศษ จำนงเจตน์หมายมาดปรารถนา แทนไมตรีมิตรภาพที่ทาบทา เสมือนว่าได้ใจไปทั้งดวง อิอิ
คิดถึง กาลเวลาช่วงหนึ่ง ณ ที่นี่ ได้เรียน ได้รู้ อยู่สี่ปี แต่จดจำ สิ่งดีดี ได้แสนนาน ห่วงใย ชงโคระบัดใบ...เคยอ่อนหวาน เดี๋ยวเดียวก็กลับกลายเป็นวันวาน ยังอ่อนหวานอยู่ไหม...ใบชงโค? เข้าใจ วันทุกวันโลกเปลี่ยนไปอีกมากโข และชีวิตทุกชีวิต ต้องเติบโต เหมือนที่ช่อชงโค ต้องเติบงาม รัก รักแน่นหนักและไม่มีวันมองข้าม รักที่ซึ่งมีความดี ให้เดินตาม รักในความธรรมดา...เทวาลัย
ฉันอาจอยู่ไม่ถึงวันพรุ่งนี้ ขอกล่าวลายามที่ยังอยู่ใกล้ เราอาจห่างกันจนแสนไกล และอาจเกินคว้าไขว่ให้กลับคืน เฉกเช่นบางคืนมีหมื่นดาว คล้ายจันทร์เจ้าหนีหายย้ายถิ่นอื่น เพียงซุกซ่อนใต้เงาดำที่กล้ำกลืน แต่ยังยืนอยู่เคียงข้างไม่ห่างกาย ถึงแม้วันพรุ่งนี้ไม่มีฉัน ขอเธอจงฝ่าฟันดั่งมั่นหมาย คว้าดวงดาวพราวฟ้าอันพร่างพราย เป็นรางวัลมากมายแก่ชีวิต กำลังใจฉันมีให้เสมอ เส้นทางฉันเธอต่างลิขิต ประสบการณ์สอนเราจงพินิจ สุขทุกข์อย่ายึดติดในจิตใจ รุ่งอรุณตะวันกำลังมา เหล่านกสนทนาความเคลื่อนไหว ถึงเรื่องราววันวานที่ผ่านไป อนาคตเพียงใครพยากรณ์ เทียนกำลังเผาตนท้นน้ำตา ต้อนรับสนทยายามแสงอ่อน ดอกไม้กำลังม้วนกลีบนอน ฉันขีดคัดบางท่อนบทกวี
พ่อยินดีเหน็ดเหนื่อยเพื่อลูกรัก แม้งานหนักเท่าไรไม่บ่นหนี ตั้งใจสู้เสมอทุกนาที ปรารถนาที่ดีมีทุกวัน แม้เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าขนาดไหน ยังมุ่งไปข้างหน้าท้าสู้ฝัน เพียงหวังไว้ให้เจ้าเฝ้าผูกพัน ได้มีวันดิบดีมีหน้าตา คอยส่งเสียเจ้าเรียนเพียรเขียนอ่าน ปฏิบัติการงานเร่งศึกษา ยอมอดออมให้เจ้ามีวิชา เพื่อภายหน้าเติบใหญ่ได้ดิบดี อย่าคบเพื่อนเพียงเพื่อคอยเที่ยวเตร่ ช่วยเกเรเฮฮาพาบัดสี จงมุ่งสร้างสะสมบ่มวิธี สร้างศักดิ์ศรีติดตัวอย่ามัวเพลิน อบายมุขทั้งหลายจงละเว้น ที่หลีกเร้นเย็นค่ำควรห่างเหิน อย่ามัวหลงระเริงบันเทิงเกิน ความเจริญล้วนมาจากการเรียน เจ้าจงเร่งร่ำเรียนนะลูกรัก หากเหนื่อยนักพักผ่อนก่อนปวดเศียร เพราะห่วงใยในเจ้ายังวนเวียน พ่อจึงเพียรทำงานสร้างความดี ด้วยพ่อหวังสักวันฝันของเจ้า คอยไต่เต้าเติบใหญ่ได้ศักดิ์ศรี สร้างหน้าที่การงานบารมี เป็นคนดีที่สังคมชื่นชมกัน พ่อยังสู้เสมอเพื่อลูกรัก ความตระหนักตื่นตัวทั่วความฝัน หลับตานึกถึงเจ้าอยู่ทุกวัน ต้องคอยกั้นน้ำตาความห่วงใย ๗ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
