แม้เหนื่อยนัก พักลง ที่ตรงนี้ ฟังวลี ลำนำ ที่ฉ่ำหวาน มธุรส บทอ้อน ของกลอนกานท์ ปลอบดวงมาน ให้คลาย หายกังวล บทกวี ที่กราย ร่ายอักษร ของนักกลอน หลากแหล่ง ทุกแห่งหน ร่วมเรียงร้อย ภาษา มาให้ยล ดุจดั่งมนต์ เทียมเทียบ เปรียบดนตรี มาร่วมงาน สานฝัน วรรณศิลป์ ให้โลกยิน ลือไกล ไปทุกที่ ท่องโลกฝัน บรรเลง เพลงกวี ปล่อยฤดี ตามมนต์ ของกลกลอน
หากเธอคิดฉันไกลปันใจห่าง ฉันรักเธอเสียอย่างอย่าสงสัย เถิดที่รักโปรดอย่าหมองเศร้าไป จะห่างเธออย่างไรให้ไกลกัน หากเธอนั้นชี้นกฉันว่านก อย่าตระหนกรักแน่มิแปรผัน หากเหน็บหนาวหัวใจอย่างไรกัน จะมีฉันเคียงข้างไม่ห่างไกล บนหนทางหวังไว้ดั่งใจฝัน จงเชื่อมั่นหนักแน่นอย่าหวั่นไหว หากเธอล้มพลาดพลั้งในครั้งใด กลับมาหาฉันได้ในทันที หรือพลัดหลงเผลอไผลในบางครา ฉันจะออกตามหาเธอทุกที่ หากชอกช้ำปวดร้าวล้นฤดี ฉันจะอยู่ตรงนี้ซับน้ำตา ไม่มีหรอกวันใดปันใจห่าง รู้เสียบ้างฉันรักเธอยิ่งกว่า จะโอบกอดเธอไว้ทุกเวลา คอยห่วงใยห่วงหาทุกคราไป
เสียงสายฝนหล่นฟ้าพาใจอุ่น หอมละมุนกรุ่นไอเย็นกระเซ็นไหว แอบหนาวเหน็บเก็บกลิ่นฝนระคนไอ แม้นหนาวเย็นกายเพียงใดใจชื่นทรวง ฝากสายลมห่มใจบางใครจร ฝากสายฝนระคนวอนอ้อนแดนสรวง ฝากสายน้ำไหลเฉื่อยฉิวริบริ่วรวง ขออย่าลวงอย่ารับไปแล้วหายเลย สายฝนพรำวอนขอนำจากใจนี้ ฝากคนดีที่อยู่ไกลได้ไหมเอ๋ย สายลมพัดดึกสงัดอย่าปัดดั่งเคย ความคิดถึงคนึงเอ่ยนิ่งเฉยไย แม้นสายลมห่มหอบมอบแล้วหนัก วอนสายลมนำห่มรักแอบพักไว้ คลายเหนื่อยหนักพักแล้วเร่งเร็วไว นำคิดถึงและห่วงใยบางใครจร
ปีใหม่ หัวใจเก่าไม่เศร้าหมอง หัวใจนี้ยังครองรักคงมั่น เป็นหัวใจใสสะอาดวาดสัมพันธ์ หวังเพียงฉันกับเธอรักกันนาน หัวใจนี้ยังมีเธอเสมอใจ และจะไม่มีนาทีที่เลยผ่าน เก็บความรักทุกห้วงของดวงมาลย์ จะประสานความผูกพันให้มั่นคง ปีใหม่ หัวใจเก่า ยังเล่าขาน เป็นนิทานความห่วงใยไม่ลืมหลง ถึงปีใหม่ ผ่านไปใจบรรจง เขียนบันทึกความรักลง ณ ห้วงใจ. แดดเช้า: ๑ มกราคม ๒๕๕๕
ใครคนหนึ่ง ซึ่งคอย จนหงอยเหงา แอบนั่งเศร้า เฝ้ามอง คอยจ้องหา มีเพียงหวัง ยังจำ คำวาจา คงย้อนมา สักวัน ดั่งฉันคอย คำสั้นสั้น วันนี้ ที่ได้รับ เหมือนว่าซับ น้ำตา คราเหงาหงอย ก็บ่อยครั้ง นั่งคิด จิตเหม่อลอย จนค่อยค่อย เจียมใจ ไม่ลืมตน อยากจะหัก ห้ามใจ มิให้คิด รู้ไร้สิทธิ์ แต่ใน ใจสับสน ใต้สำนึก ของฉัน นั้นกังวล คิดถึงปน ห่วงใย ให้อาทร
ความอบอุ่นกรุ่นละไมอยู่ในฝัน คิดถึงกันข้ามฟ้าเพลาหนาว ยามราตรีคลี่คลุมด้วยกลุ่มดาว ใจจักกล่าวคำหวานซ่านทรวงในคิดถึงกันบ้างไหมในคืนที่ ฟ้าไม่มีโสมส่องอันผ่องใส ยามลมพัดผ่านโพยมมาโลมไล้ ย่นระยะทางไกลเข้าใกล้กันมองสายน้ำฉ่ำไฉนก็ไม่เหมือน ดั่งมีเพื่อนสู่สองประคองขวัญ เคยแย้มยิ้มเสนาะคำเพ้อรำพัน ว่า รัก รัก รัก มั่น มิผันแปรอิงไออุ่นกรุ่นหอมอ้อมฟากฟ้า เพียงผกาบำบวงมอบดวงแข สบตาสองจ้องซึ้งตะลึงแล สะท้านแดดวงนี้ทุกทีไปเพลานี้ที่ไม่ได้อยู่ใกล้ชิด เขาจะคิดถึงเหมือนตอนแต่ก่อนไหม หว่างเส้นรุ้งคุ้งโค้งโยงเยื่อใย เราส่งใจไปหาทุกนาทีเขาคนที่อยู่ไกลรู้ไหมหนอ ใครส่งต่อความห่วงใยไปจากนี่ สะท้อนเลื่อมปลาบประกายสายวารี ในยามที่เราพรากไกลจากกันกับวงแขนกอดเชยอันเคยคุ้น ซบอกอุ่นวุ่นหวามดั่งความฝัน ในรู้สึกลึกเกินเกริ่นจำนรรจ์ แรกรักฟั่นกลมเกลียวเหนียวแนบเนาโอ้พระพายพัดไปไกลลับลิบ ฝากกระซิบ คิดถึง ซึ้ง และเหงา เพียงผู้หนึ่งซึ่งครองห้องใจเรา เนิ่นนานเท่านิจนิรันดร์เท่านั้นเอง .................................................. ด้วยความปรารถนาดี
คำสัญญา แม่นมั่น ในวันก่อน เธออาทร กลัวจบ พบวันหน่าย เกรงถ้อยคำ วาจา มาเสื่อมคลาย หมดความหมาย วาจา พาเสื่อมลง จะเนิ่นนาน ปาดใด ไม่ลืมคิด เคยตั้งจิต บอกว่า อย่าลืมหลง เฝ้าปกปักษ์ รักษ์ไว้ ให้มั่นคง ขอเธอจง เชื่อฉัน เถอะมั่นใจ หากชาตินี้ จะไม่ ได้พบเห็น ก็คงเป็น ชาคิหน้า มาพบใหม่ ถึงอยู่ห่าง ต่างแคว้น ถิ่นแดนไกล ก็มิใช่ ต้องพราก จากแดนทอง วาดภาพฝัน กันไว้ ในคืนก่อน อาจสั่นคลอน ประสพ พบคืนหมอง แม้ทุกข์ตรม ขมขื่น ฝืนลำพอง ใจจึงต้อง เก็บงำ ตาลำพัง ในความฝัน ฉันคู่ อยู่เคียงข้าง ความอ้างว้าง ทิ้งไว้ ให้อยู่หลัง อนาคต ที่ปอง ต้องจริงจัง ถึงบางครั้ง หงอยเหงา เศร้าจริงเจียว เมื่อมีทุกข์ ช่วยแก้ เฝ้าแลหา ตรมวิญญา ท้อแท้ คอยแลเหลียว ความห่วงใย มอบเสมอ เธอคนเดียว หากเปล่าเปลี่ยว จงจำ คำตนเดิม
ห่วงคนไกล เสียงฟ้าร้องก้องฟ้าเวลานี้ ห่วงคนดีคนไกลทำไรหนอ ราตรีมืดคงเหงานั่งเฝ้ารอ ระทดท้อจ้องฟ้าน้ำตาริน ฝนเริ่มพรำร่ำไห้ใจสะท้าน หนาวเหน็บนานกาลล่วงห่วงถวิล เหงาแสนเหงาบอกเล่าให้ได้ยิน มีปีกบินจะถลาฝ่าฝนลม มาอยู่ใกล้กอดใจให้อบอุ่น ลิ้มละมุนเนื้อนุ่มร่วมอุ้มสม ปลดความเศร้าผ่อนคลายหายตรอมตรม ทุกข์ระทมร้ายร้ายให้กลายดี ฝนสร่างฟ้านภาแจ่มกระจ่างฟ้า โปรดรู้ว่าพี่ชายไม่หน่ายหนี ห่วงแสนห่วงห่วงมากนะคนดี จะต้องมีฤดีพร้อมหลอมรวมเรา ทร...
อยุ่ตรงนั้นเธอเป็นยังไงบ้างก็ไมรู้ ใครจะดูแลห่วงใยเธอรักเธอเท่าฉัน ห่าวกันใจฉันหว่งเธอทุกวัน อีกไม่นานคงเจอกันนะคนดี อยู่ตรงนี้ฉันมีแต่ความอ้างว้าง เมื่อไม่มีเธอเดินร่วมทางอยู่เคียงข้าง ความทุกข์ท้อใจเข้ามาอยู่มิจาง คิดถึงเธอมากมายรู้ไหมคนดี อีก7วันเท่านั้นช่วยรอหน่อย จะปลดปล่อยความคิดถึงดัวยการไปพบหน้า สบตาสักนาทีแลวบอกเธอว่าฉันคนนี้ จะไม่มีวันจากเธอไกลเหมือนครั้งนี้ จะคอยดูแลเฝ้าหว่งใยตราบลมหายใจที่มี ตอบแทนทั้งชีวิตที่เธอทำเพื่อฉันเสมอมา คำว่ารักพูดไปคงยังนัอยเกินใจจะเอื่อนเอ่ย คำว่าขอบคุณหมื่นพ้นล้านคำมันคงยังไม่พอเท่ากับสิ่งที่เธอให้กัน เชื่อใจฉันนะคนดีอีกไม่นานเราคงจะได้เจอกัน.......... ฉันรักเธอ
** สุดขอบฟ้า แสนไกล หทัยนี้ ดวงฤดี เคียงข้าง มิห่างหาย อุ่นไอรัก สลักซึ้ง ตรึงใจกาย รักมิคลาย คิดถึง คะนึงครวญ ** เหม่อมองฟ้า สะท้อน ถึงก้อนเมฆ คล้ายมนต์เสก ดวงจิต ให้คิดหวน ความผูกพัน ห่างเห ไม่เรรวน น้องเนื้อนวล ใจภักดิ์ สองรักเรา ** กระซิบหวาน คนดี สุดที่รัก ใจแน่นหนัก คงมั่น ดั่งขุนเขา กระซิบแผ่ว แว่วเสียง สำเนียงเบา คราใดเหงา เฝ้ารำพึง...คิดถึงเธอ..... ** ด้วย...ความรัก สลักไว้ ในดวงจิต ความ..ใกล้ชิด ห่วงใย ให้เสมอ คิด...ทุกวัน ห่วงหา ทุกคราเจอ ถึง...ละเมอ คอยอยู่ เธอผู้เดียว.......ฯ
ฝน ตกมาจะฝ่าฝนหาคนรัก ตก หนักนักตกปลักรักสับสน ทาง ก็เหมือนจะปิดไปใจอับจน โน้น ถนนของคนหวังยังทางไกล หนาว ใจแสนแม้นใจสาวเจ้าไม่สน คน หนึ่งคนท้อบนทางรู้บ้างไหม ทาง จะสั้นลงทันตาถ้าห่วงใย นี้ อย่างไรคือรักแท้ ไม่แพ้ทาง
กับทุกสิ่งที่ฉันทำลงไป... เนิ่นนานแค่ไหนที่ทำให้เธอ อยากรับรู้เรื่องราวของเธอเสมอ คอยแคร์ความรู้สึกของเธอมากกว่าใคร กับข้อความห่วงใย ในจดหมายสั้นสั้น กับของขวัญชิ้นเล็กเล็กในวันปีใหม่ กับการ์ดที่ทำให้ ตอนวาเลนไทน์ และคอยเป็นห่วงเป็นใย เสมอมา เธอไม่เคยรู้บ้างหรือ...ว่าคืออะไร ว่าคือความนัยจากหัวใจที่ส่งมาหา ทุกความรู้สึกที่แสดงออกทั้งหมดในแววตา เธอถามฉันว่า...มันคืออะไร หากจะถามว่าฉันคิดถึงเธอหรือเปล่า เวลาไม่เจอกัน ฉันรู้สึกเหงาบ้างใหม หากจะถาม...ว่าใช่ความรักหรือเปล่า..ที่ฉันทำไป เอียงหูมาสิคนดีจะบอกให้...ได้ยินมั๊ย..ว่า..เออ!
แหวนนี้ พี่สวมให้ จองขวัญใจ หมั้นไว้ก่อน หนาวหน้า อย่าเกี่ยงงอน พี่จะย้อน ตอนวิวาห์ลาไกล ไปทำกิจ เลิกหงุดหงิด จิตผวา คำนึง ถึงสัญญา ว่าเราจัก มั่นรักเดียวแม้นใคร หมายเกี้ยวพา ขอแก้วตา อย่าแลเหลียว ขับไส ให้พ้นเชียว ใจเด็ดเดี่ยว งดเกี่ยวพันนงราม ต่างความหวัง คือพลัง กำลังขวัญ เป็นเพื่อน เตือนชีวัน ให้เร่งสรรค์ ความมั่นคงพี่รู้ สู้ยืนหยัด คอยระมัด ตัดลุ่มหลง อาบเหงื่อ เพื่ออนงค์ ขอน้องจง หมดสงกายามใด ใจคลอนแคลน โปรดดูแหวน ทดแทนหน้า ชายหนึ่ง ซึ่งบูชา จะกลับมา มิช้าเชือนที่ย้ำ พร่ำพิไร เพราะห่วงใย กว่าใดเหมือน แสนรัก จึงตักเตือน เอื้อนสอนสั่ง ด้วยหวังดีรักนวล สงวนกาย รอพี่ชาย ห้ามหน่ายหนี ก่อนพราก ฝากวจี จากว่าที่-สามีเธอ
ถึงพี่ชายคนดีที่ฉันรัก เรารู้จักนานเนิ่นเกินไถ่ถาม ความสัมพันธ์เรานี้มีนิยาม นั่นหมายความพี่น้องท้องเดียวกัน ยามอยู่ด้วยทุกวันหมั่นทะเลาะ (อิอิ) เคยหัวเราะด้วยกันวันสุขสันต์ แม้สุขทุกข์เราสองต่างแบ่งปัน ความผูกพันคงอยู่ตลอดไป มาวันนี้พี่ชายได้ไกลห่าง สู่เส้นทางความฝันอันสดใส น้องคนนี้อยู่หลังเป็นแรงใจ รอลุ้นชัยชนะแลเฝ้าดู พี่กินอิ่มอยู่ดีมีสุขไหม น้องห่วงใยเรื่องราวความเป็นอยู่ ยามได้ยินเสียงฝนหล่นพรั่งพรู อยากจะรู้พี่เอยเป็นเช่นไร พี่ไกลห่างอ้างว้างในต่างถิ่น พี่อยู่กินนอนหลับกับคอนไหน น้องนี้ห่วงพี่ชายที่ห่างไกล ขอหัวใจพี่แกร่งเข้มแข็งพอ จงอดทนต่อสู้อยู่โลกกว้าง ระยะทางฤากั้นฝันเกิดก่อ แม่และน้องจะอดทนเฝ้ารอ พี่กลับมาสานต่อวันงดงาม ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
