ปีใหม่ หัวใจเก่าไม่เศร้าหมอง หัวใจนี้ยังครองรักคงมั่น เป็นหัวใจใสสะอาดวาดสัมพันธ์ หวังเพียงฉันกับเธอรักกันนาน หัวใจนี้ยังมีเธอเสมอใจ และจะไม่มีนาทีที่เลยผ่าน เก็บความรักทุกห้วงของดวงมาลย์ จะประสานความผูกพันให้มั่นคง ปีใหม่ หัวใจเก่า ยังเล่าขาน เป็นนิทานความห่วงใยไม่ลืมหลง ถึงปีใหม่ ผ่านไปใจบรรจง เขียนบันทึกความรักลง ณ ห้วงใจ. แดดเช้า: ๑ มกราคม ๒๕๕๕
ทุกคำที่บ่นว่า ด้วยเมตตาศิษย์ทั้งหลาย เหน็ดหนื่อยก็ไม่หน่าย ห่วงใยศิษย์ทุกทุกคน สั่งสอนคอยชี้แนะ แนวทางแก้เพื่อหวังผล ให้ศิษย์ทุกทุกคน ประพฤติตนเป็นคนดี ทุกคำที่บ่นว่า คือปรารถนาและปราณี ให้ศิษย์ของครูนี้ มีชีวีที่ก้าวไกล ทนทุ่มเทเพื่อศิษย์ ด้วยดวงจิตที่ห่วงใย เหนื่อยกายและเหนื่อยใจ ยังภูมิใจทุกนาที ทุกคำที่บ่นว่า เรื่อยเรื่อยมาทุกทุกปี สำนึกในหน้าที่ ปูชนียบุคคล **************** ความภูมิใจของครู วันที่รู้ศิษย์ทุกคน ได้ดีมีสุขล้น ในกลุ่มชนของสังคม ทุกทุกคนคือศิษย์ ตลอดชีวิตที่อบรม ถ้อยคำหรือคารม ไม่ต้องชมครูก็ได้ ต้องรู้ถูกรู้ผิด มีชีวิตที่ก้าวไกล สื่งนั้นครูฝันใฝ่ เพื่อเป็นแรงใจให้ครู ****************** รู้ถูก รู้ผิด มีชีวิตที่ก้าวไกล เป็นคนที่ดีให้ได้ นั่นคือ "รางวัลให้ครู" อรุโณทัย ๑๒ มิถุนายน ๒๕๕๕
แม้ว่าคำปลอบใดไม่อาจช่วย แต่อย่าม้วยมอดดับกับรักขม ในนิรันดร์...หนาวเหน็บ...เจ็บระบม มันซ่อนคมพิศวาทมิคลาดคลาย ยังหวงห่วงอาลัยแม้ไกลห่าง จวบเดือนจางลางลับกับฟ้าสาย หากหนาวเหน็บเจ็บปวดรวดร้าวกาย แม้ความตายมิอาจพรากเราจากกัน ให้นิรันดร์ยาวนานที่พานพบ จงเลือนลบปวดเจ็บที่เหน็บขวัญ ณ จุดที่...คำปลอบใด...ไม่สำคัญ แต่มันกลั่นจากห้วงดวงหทัย ยังคงหวงห่วงแท้แม้อยู่ห่าง จะอ้างว้างร้าวรานสักปานไหน แผ่วระรวยโรยรินเหมือนสิ้นใจ แต่คิดถึงห่วงใยไม่เคยจาง
ขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิด แต่รู้ดีวีนนี้ฉันมีสิทธิได้แค่ไหน อย่ากลัวไปเลยฉันไม่ชอบแย่งคนรักใคร วันนี้ฉันมีทางเดินของหัวใจที่ฉันมี ขอโทษหากทำให้ร้าวราน ฉันไม่ได้ต้องการทำร้ายใครที่นี่ ที่ฉันเข้ามาก็แค่ความรู้สึกที่ดี มิตรภาพตอนนี้แค่เพียงคนรู้จักกัน ห่วงใยอยู่ในความห่าง ระหว่างเราไม่มีอะไรให้ฝัน ขอให้เธอเชื่อใจฉันไม่ทำร้ายหัวใจกัน เธอกับเขาจะมีความสุขอยู่อย่างนั้นตลอดไป หากฉันจะก้าวข้ามความผูกพัน คงไม่ปล่อยคืนวันเหล่านั้นให้หวั่นไหว ฉันคงแย่งมาในเวลาที่ยังไม่มีใคร แต่ฉันรู้เพราะไม่มีสิ่งใดจะแย่งมา เขากับเธอก็เหมาะสมกันดี ฉันอยู่ตรงนี้ก็อาจมีบ้างความเหว่ว้า และฉันไม่ต้องการทำร้ายใครที่ฉันศรัทธา ได้โปรดเชื่อเถอะว่าทุกอย่างมันจบด้วยดี วันนี้ฉันมีทางเดินชีวิตของฉัน สำหรับทุกความผูกพันมันจบแล้วที่นี่ สิ่งที่ยังเหลือคือมิตรภาพที่แสนดี แต่ในฐานะที่มีคือพี่กับน้องเท่านั้น สิ่งที่ฉันต้องการวันนี้ คือการที่เรารู้จักมักจี่และดีต่อกันเท่านั้น ขอให้เธอมีความสุขกับชีวิตรักนิรันดร์ วันนี้สำหรับฉันก็มีความสุขเพียงพอแล้ว
อยากให้รู้ว่ารักและคิดถึง จึงทำซึ้งหยิบปากกาออกมาเขียน กลั่นเป็นคำจากใจแล้วร้อยเรียง ด้วยสำเนียงเรียบง่ายแต่ใจจริง � �ย่อหน้าแรกส่งผ่านความรู้สึก ลึกลึกแล้วข้างในฉันใจหาย ถึงวันนี้ไร้เธอแนบเคียงกาย หนาวไม่วายทุกวันคืนทุกคืนวัน � � ย่อหน้าสองเขียนถึงความห่วงใย ที่มีให้ไม่จางแม้กาลผัน ต่อให้นานดาวหมดฟ้าร้างรากัน หัวใจฉันยังคงอยู่ที่เธอ � �หน้าถัดมาหัวใจมีคำทัก ว่ายังรักคอยห่วงอยู่เสมอ แม้ตัวไกลไร้โอกาสผ่านพบเจอ หลงละเมอถึงเธอทุกคืนวัน � �รอยยิ้มนั้นคงอยู่ที่ตรงนี้ ยิ้มทุกทีเมื่อเธอยิ้มให้ฉัน ไม่เคยหมดมีให้ทุกทุกวัน แม้ห่างกันแต่ใจไม่เดียวดาย � � ย่อหน้าท้ายลงท้ายคำว่ารัก ให้ประจักษ์ให้รู้แจ้งถึงความหมาย ปิดผนึกใส่ซองแนบดวงใจ วอนสายลมส่งไปให้ถึงเธอ � �ส่งถึงเธอผู้ซึ่งเป็นที่รัก จดหมายฝากจากใจมีคำถาม แม้นเธออ่านครั้งใดเห็นข้อความ ตอบกลับมาถึงฉันด้วยใจเธอ
ใครคนหนึ่ง ซึ่งคอย จนหงอยเหงา แอบนั่งเศร้า เฝ้ามอง คอยจ้องหา มีเพียงหวัง ยังจำ คำวาจา คงย้อนมา สักวัน ดั่งฉันคอย คำสั้นสั้น วันนี้ ที่ได้รับ เหมือนว่าซับ น้ำตา คราเหงาหงอย ก็บ่อยครั้ง นั่งคิด จิตเหม่อลอย จนค่อยค่อย เจียมใจ ไม่ลืมตน อยากจะหัก ห้ามใจ มิให้คิด รู้ไร้สิทธิ์ แต่ใน ใจสับสน ใต้สำนึก ของฉัน นั้นกังวล คิดถึงปน ห่วงใย ให้อาทร
ใจสั่นเทาเสียงรอสายปลายทางมีคนรับ ฮัลโหล!!..สวัสดีครับ หลับหรือยัง จำผมได้ไหม รบกวนรึเปล่า แค่คิดถึง ไม่คิดทบทวนเรื่องราวหัวใจ โทรหาบ้างได้ไหมบอกคนใกล้ๆแค่คนยังห่วงใยโทรมา ใจมันหายไปลับตาที่ต้องใช้คำว่าเราโดยลำพัง ห่วงใยเธอจัง สบายดีหรือเปล่า กับเขายังดีอยู่ไหม ฝากขอโทษคนของเธอ กับการที่ฉันไม่อาจหักห้ามใจ ยังไม่ชินกับการไม่มีใครโปรดอภัยถ้าโทรไปรบกวน หัวใจคล้องโซ่มัดตรวนเดินผ่านมุมเดิมมุมเก่า ภาพของเรามันรุมเร้าทำเหงาใจต้องโทรหา บอกคนใกล้ๆเธอ แค่คนเคยรักที่ยังผูกพันโทรมา ไม่คิดจะย้อนเวลา แค่ห่วงใยจึงโทรหา อย่าว่ากัน
ก่อนหลับตา คงไม่ว่าถ้าจะขอคิดถึงเธอสักครั้ง กับคนๆนี้ที่จริงจัง อยากให้เธอรู้ว่ายังห่วงใย เมื่อหลับตา คงไม่ว่าถ้าฉันฝันว่าเธออยู่ใกล้ๆ มอบรอยยิ้มความอุ่นใจ ให้ความหม่นไหม้คลายจาง เมื่อลืมตา คงไม่ว่าถ้าจะขอพบหน้าเธอบ้าง แค่แอบมองเท่านั้นในฐานะคนผ่านทาง แม้เธอไม่เคียงข้างแต่ก็สุขใจถ้าทุกนาทีอ้างว้างได้มีเธอ
หากวันใดที่ฉันนั้นไม่อยู่ โปรดจงรู้ว่าฉันยังห่วงและคิดถึง ที่หายไปมิใช่ไม่คนึง ฉันคิดถึงเธออยู่ทุกลมหายใจ ฉันมิอยากให้วันนั้นเข้ามาถึง แต่วันหนึ่งมันต้องถึงเธอรู้ใช่ไหม ฉันมิอาจทนอยู่อยางนี้ตลอดไป เธอรู้ใช่ไหมว่าใจฉันข้างในนั้นห่วงใยเธอ อยากให้เวลาเดินไปอย่างช้า ๆ เพราะวันข้างหน้ากำลังจะมาถึง ฉันอยากมีช่วงเวลาดี ๆ นี้ไว้ให้คนึง คอยคิดถึงเธอเมื่อยามอยู่ไกล ยังเป็นห่วงเธออยู่รู้ไช่ไหม ความห่วงใยฉันมีให้เธอเสมอ ถึงอยู่ไกลใจใกล้กับใจเธอ ฉันรักเธอเสมอไม่มีวันเปลี่ยนแปลง...
เดินโดดเดี่ยวเหลียวไหนใครคู่สอง มีพี่น้องตามติดพิศมัย ยามจำพรากจากกันแสนอาลัย ซ้อนอยู่ในกายหนึ่งต่างพึ่งกัน แม้ลุกนั่งเดินย่างต่างร่วมกิจ ทำพูดคิดตรงแน่ไม่แปรผัน น้องอยู่นอกพี่อยู่ในแฝดสัมพันธ์ หากดึงดันหลบลี้อาจมีตรม สามัคคีคุมสติดำริพร้อม ใจนึกน้อมกุศลดลสุขสม ทุกขณะหายใจใฝ่เกลียวกลม ย่อมรื่นรมย์พี่น้องท่องเดินไป ทางสองแพร่งมิรู้เห็นเป็นบุญบาป เมื่อกายหยาบเหินห่างสว่างใส ลืมรำลึกสำนึกน้อมภายใน ชวนพี่ให้หลงเพลินเดินตามมาร น้องเข้าใจห่วงใยในตัวพี่ เฝ้าชวนชี้ตั้งมั่นหมั่นสังหาร คราเผอเรอมืดมัวตัวซาตาน จิตวิญญานพาลหลงคงซึมเซา เดินโดดเดี่ยวเกี่ยวพันกันอยู่สอง ตามครรลองธรรมชาติมิขลาดเขลา สำรวมตนทำดีพี่น้องเรา จึงรู้เท่าทันมายาประสาคน... พี่....ธาตุรู้ หรือจิตวิญญาน น้อง....กาย รวมองค์ประกอบธาตุ 4 แฝดพี่น้องทำหน้าที่ร่วม เดินทางชีวิต ป้ากันนา 14 พฤษภาคม 2555
ไม่อยากเห็นเธอเศร้าอยู่อย่างนี้ ไม่อยากเห็นเธอคนดีต้องหวั่นไหว ไม่อยากเลยที่เห็นเธอทนทุกข์ใจ ไม่รู้จะทำอย่างไรเพื่อช่วยเธอ ฉันได้แต่มองเธอจากตรงนี้ ฉันคงมีแต่ห่วงใยเธอเสมอ ฉันคงทำได้เพียงปลอบโยนเธอ ขอให้เธอได้พบเจอแต่สิ่งดี ไม่เคยหวังหรือตั้งใจให้เธอเศร้า ฉันยอมรับความโง่เขลาไม่ถอยหนี ไม่ควรเลยที่พูดเรื่องไม่ค่อยดี จนทำให้เธอนี้ไม่สบายใจ ฉันจะทำอย่างไรในวันนี้ เพื่อให้เธอคนดีนั้นสดใส นอกจากคอยปลอบโยนเธอด้วยหัวใจ ฉันยังทำอะไรได้ไหมเธอ เป็นเพราะฉันที่รื้อฟื้นเรื่องวันวาน ซึ่งฉันนั้นกล่าวขานไปอย่างพลั้งเผลอ ไม่รู้ว่าจะสร้างทุกข์ให้กับเธอ อยากเสนอคำขอโทษโปรดอภัย เลยอยากบอกเธอเรื่องเดิมเรื่องเก่าเก่า ว่าฉันยังอยู่เป็นเงาไม่ไปไหน ไม่ว่าเธอนั้นมีสุขหรือทุกข์ใด ฉันยังอยู่ที่นี่ไงข้างใจเธอ แค่มองหันกลับมาเรียกหาบ้าง ยามอ้างว้างไม่เหลือใครใคร่เสนอ ว่ายังมีฉันที่คอยคิดถึงเธอ ห่วงเสมอเรื่องพี่ชายที่แสนดี อยากให้ช่วยในสิ่งใดแค่เอ่ยมา จะสรรหาจัดไปให้ไม่หน่ายหนี บอกได้เลยจะรีบทำในทันที สิ่งดีดีพร้อมมอบให้ทุกเวลา เห็นเธอยุ่งอยู่กับงานพาลเป็นห่วง อยากทักท้วงให้เธอพักบ้างเถิดหนา เพียงอยากขอให้เธอดูแลกายา พักสายตานิทราบ้างเพื่อคืนแรง เรื่องเก่าเก่าเฝ้าคิดไปก็เท่านั้น มีแต่บั่นทอนจิตใจให้หน่ายแหนง ฉันจะเป็นกำลังเมื่อเธออ่อนแรง ให้เธอเข้มแข็งขึ้นใหม่ได้ทุกยาม ไม่วาดหวังคิดเป็นอื่นเกินกว่าเดิม ไม่ฮึกเหิ
คำสัญญา แม่นมั่น ในวันก่อน เธออาทร กลัวจบ พบวันหน่าย เกรงถ้อยคำ วาจา มาเสื่อมคลาย หมดความหมาย วาจา พาเสื่อมลง จะเนิ่นนาน ปาดใด ไม่ลืมคิด เคยตั้งจิต บอกว่า อย่าลืมหลง เฝ้าปกปักษ์ รักษ์ไว้ ให้มั่นคง ขอเธอจง เชื่อฉัน เถอะมั่นใจ หากชาตินี้ จะไม่ ได้พบเห็น ก็คงเป็น ชาคิหน้า มาพบใหม่ ถึงอยู่ห่าง ต่างแคว้น ถิ่นแดนไกล ก็มิใช่ ต้องพราก จากแดนทอง วาดภาพฝัน กันไว้ ในคืนก่อน อาจสั่นคลอน ประสพ พบคืนหมอง แม้ทุกข์ตรม ขมขื่น ฝืนลำพอง ใจจึงต้อง เก็บงำ ตาลำพัง ในความฝัน ฉันคู่ อยู่เคียงข้าง ความอ้างว้าง ทิ้งไว้ ให้อยู่หลัง อนาคต ที่ปอง ต้องจริงจัง ถึงบางครั้ง หงอยเหงา เศร้าจริงเจียว เมื่อมีทุกข์ ช่วยแก้ เฝ้าแลหา ตรมวิญญา ท้อแท้ คอยแลเหลียว ความห่วงใย มอบเสมอ เธอคนเดียว หากเปล่าเปลี่ยว จงจำ คำตนเดิม
** สุดขอบฟ้า แสนไกล หทัยนี้ ดวงฤดี เคียงข้าง มิห่างหาย อุ่นไอรัก สลักซึ้ง ตรึงใจกาย รักมิคลาย คิดถึง คะนึงครวญ ** เหม่อมองฟ้า สะท้อน ถึงก้อนเมฆ คล้ายมนต์เสก ดวงจิต ให้คิดหวน ความผูกพัน ห่างเห ไม่เรรวน น้องเนื้อนวล ใจภักดิ์ สองรักเรา ** กระซิบหวาน คนดี สุดที่รัก ใจแน่นหนัก คงมั่น ดั่งขุนเขา กระซิบแผ่ว แว่วเสียง สำเนียงเบา คราใดเหงา เฝ้ารำพึง...คิดถึงเธอ..... ** ด้วย...ความรัก สลักไว้ ในดวงจิต ความ..ใกล้ชิด ห่วงใย ให้เสมอ คิด...ทุกวัน ห่วงหา ทุกคราเจอ ถึง...ละเมอ คอยอยู่ เธอผู้เดียว.......ฯ
ไผ่ลู่ลม ร้อยเรียง สำเนียงอ้อน สื่ออักษร อารมณ์ ผสมศิลป์ จากไพรพง บรรจง ถึงบุรินทร์ ฟ้าสีนิล จารจด บทกวี รังสิมันต์ เลื่อนหลบ สงบแสง ดาราแจ้ง ดื่นดาษ ประกาศศรี วาโยผ่าน พร่างพรม ห่มฤดี ณ ราตรี คิดถึง ซึ่งคนไกล ร้อยกำมือ เม็ดทราย มากมายนัก น้อยกว่ารัก จากดิน ได้ยินไหม ล้านดวงดาว ไม่เท่า ความห่วงใย ของหนึ่งใจ ที่ให้ นิรมล ระหว่างทาง พร่างพราย ประกายฝัน ใต้เงาจันทร์ เยื่อใจ อย่าคลายหม่น ฤดูผ่าน นานไป ให้อดทน คงได้วน มากอด ยอดหทัย ร่ายรำพันธ์ กลั่นฝาก จากห้วงจิต เผยความคิด กลอนกานท์ นำขานไข อยู่ขุนเขา เขตเขื่อง ส่งเมืองใหญ่ ใช่ร่ำไร หมายปอง กรองแก้วตา ปากกาหยด หมดหมึก เกินนึกเขียน คอยแวะเวียน ใจริน ถวิลหา จะหลับตื่น ซึมทราบ คราบน้ำตา มารุตพา รับรู้ สู่คนไกล ไผ่ลู่ลม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
