กลอนห่วงใย

ห่วงคนไกล

ปราทร


ห่วงคนไกล
เสียงฟ้าร้องก้องฟ้าเวลานี้
ห่วงคนดีคนไกลทำไรหนอ
ราตรีมืดคงเหงานั่งเฝ้ารอ
ระทดท้อจ้องฟ้าน้ำตาริน
ฝนเริ่มพรำร่ำไห้ใจสะท้าน
หนาวเหน็บนานกาลล่วงห่วงถวิล
เหงาแสนเหงาบอกเล่าให้ได้ยิน
มีปีกบินจะถลาฝ่าฝนลม
มาอยู่ใกล้กอดใจให้อบอุ่น
ลิ้มละมุนเนื้อนุ่มร่วมอุ้มสม
ปลดความเศร้าผ่อนคลายหายตรอมตรม
ทุกข์ระทมร้ายร้ายให้กลายดี
ฝนสร่างฟ้านภาแจ่มกระจ่างฟ้า
โปรดรู้ว่าพี่ชายไม่หน่ายหนี
ห่วงแสนห่วงห่วงมากนะคนดี
จะต้องมีฤดีพร้อมหลอมรวมเรา
ทร...

รักเธอคนเดียว

ก่องกิก


ดวงฤดีพี่พร้อมยอมมอบให้
ด้วยดวงใจของพี่ที่เคยฝัน
จะถนอมรักเราเท่าชีวัน
เป็นคำมั่นสัญญานะคนดี
ค่ำคืนนี้ที่รักจงพักผ่อน
ก่อนจะนอนพี่มาหาที่นี่
ที่บ้านกลอนถักถ้อยร้อยวจี
จากใจพี่สื่อสารผ่านเว็บมา
ด้วยความรักห่วงใยมีให้น้อง
อย่าหม่นหมองเชื่อพี่นี้เถิดหนา
พี่รักน้องจริงจังดังแก้วตา
รักเท่าฟ้าอยากเคียงเพียงแต่เธอ
พี่ห่างหายไปนั้นหวั่นเจ้าลืม
เราเคยปลื้มต่อกลอนก่อนเสมอ
มาวันนี้เงียบเหงาเศร้านะเออ
ปล่อยพี่เพ้อเผลอบ่นบนลานกลอน
ตรวจสอบเพลงให้ด้วยนะครับ
ผู้ดูแลระบบ
แล้วบอกวิธีลงเพลงไว้ด้วยนะครับ
เพื่อความครื้นเครงครับ...

ปีใหม่ หัวใจเก่า

แดดเช้า


ปีใหม่ หัวใจเก่าไม่เศร้าหมอง
หัวใจนี้ยังครองรักคงมั่น
เป็นหัวใจใสสะอาดวาดสัมพันธ์
หวังเพียงฉันกับเธอรักกันนาน
หัวใจนี้ยังมีเธอเสมอใจ
และจะไม่มีนาทีที่เลยผ่าน
เก็บความรักทุกห้วงของดวงมาลย์
จะประสานความผูกพันให้มั่นคง
ปีใหม่ หัวใจเก่า ยังเล่าขาน
เป็นนิทานความห่วงใยไม่ลืมหลง
ถึงปีใหม่ ผ่านไปใจบรรจง
เขียนบันทึกความรักลง ณ ห้วงใจ.
แดดเช้า: ๑ มกราคม ๒๕๕๕

รักเธอ...แต่ไม่กล้า

วายุ ชลธี


เมื่อเห็นเธอ      เดินมา        แขนขาสั่น
ใจก็หวั่น           เธอจะรู้        สักนิดไหม
ว่ามีคน              หนึ่งคนนี้    ที่ห่วงใย
ที่ได้หมอบ         หัวใจ          ไปทั้งดวง
ก็เพราะว่า         รักคำนี้        ที่มีอยู่
ได้หมอบให้       โฉมตรู        ไม่เคยหวง
คำว่ารัก             คำนี้            ไม่หรอกลวง
จะขอควง           แขนเธอ       เพียงผู้เดียว....

ห่างเหิน

jew


โอ้อนิจาชีวิตนี้ชั่งร้ายนัก
อาจจมีห่วงใยบ้างในบางครา
แต่ทำไมวันนี้ดูห่างเหินนัก
โกรธอะไรใยไม่บอกกล่าว
วันนี้อาจจะมองหาดาวสักดวงไม่มี
แต่มีฝนที่ตกโปรยปราย
แต่ก็ทำให้สดชื่นและสดใส
อาจจะมีทำให้ใจดวงนี้เศร้าบ้าง
แต่ยังไงเป็นหัวใจที่ชินชา
อาจมีน้อยใจบ้างแต่อย่าใส่ใจ
คนนี้อาจไม่มีค่าในสายตาคุณ
ขอแค่ได้ห่วงใยทุกเวลา

เพียงแค่ระยะทางที่ห่างกัน

อรรธนิศา


มีเพียงฟ้าที่ขวางคอยกางกั้น
ให้เรานั้นอยู่ไกลเกินไปถึง
แต่ไม่อาจกั้นให้ใจคำนึง
ส่งใจซึ้งถึงเธอเสมอมา
แม้เธออยู่แห่งหนตำบลใด
ยังส่งใจหวังดีมีไปหา
แม้ไม่อาจมองได้ด้วยสายตา
เชื่อเถิดว่าจริงใจให้ต่อกัน
เราห่างกันแค่เพียงระยะทาง
เธอไม่ห่างร้างไกลจากใจฉัน
ยังสัมผัสถึงจิตคิดผูกพัน
ห่วงใยกันมั่นเธอเสมอมา
ไม่เคยคิดจะหึงหรือจะหวง
แต่เป็นห่วงด้วยใจเสน่หา
แม้ไม่ได้ส่งใจทุกเวลา
แต่ทุกคราส่งให้จากใจจริง

ร้อยรักถักใจ

เฌอมาลย์


ห้าเจ้าจอมรวมกันเมื่อวันก่อน
คิดเขียนกลอนเรื่องใดอะไรหนอ
งั้นเอางานด้านที่ฝีมือพอ
เรื่องถักทอฉันนั้นชำนาญการ
จับไหมพรมเข็มควักถักเส้นไหม
โยงสายใยสัมพันธ์มั่นประสาน
ประดิดประดอยด้วยมือสื่อผลงาน
แทนถ้อยขานผ่านใจไปถึงเธอ
ร้อยห่วงโซ่แทนห่วงใยไปทุกช่วง
ทุกทุกห่วงแทนจิตคิดถึงเสมอ
ปรารถนาดีหมายประสบให้พบเจอ
หวังปรนเปรอความสุขทุกช่วงวัน
เกิดผลงานแทนใจให้มิ่งมิตร
ที่สนิทชิดใกล้ดวงใจฉัน
ตุ๊กตาเจ้าสาวพริ้งพราวพรรณ
ความหมายนั่นให้เธอเจอคู่ดี
ส่วนทิชชูแทนใจนัยภาษา
หากน้ำตาเธอท้นจนล้นปรี
พร้อมจะซับน้ำตาทุกนาที
เพื่อนคนนี้..เคียงข้างมิร้างลา..
ใครได้รับของขวัญนั้นพิเศษ
จำนงเจตน์หมายมาดปรารถนา
แทนไมตรีมิตรภาพที่ทาบทา
เสมือนว่าได้ใจไปทั้งดวง อิอิ

พี่น้อง

กันนาเทวี


เดินโดดเดี่ยวเหลียวไหนใครคู่สอง
มีพี่น้องตามติดพิศมัย
ยามจำพรากจากกันแสนอาลัย
ซ้อนอยู่ในกายหนึ่งต่างพึ่งกัน
แม้ลุกนั่งเดินย่างต่างร่วมกิจ
ทำพูดคิดตรงแน่ไม่แปรผัน
น้องอยู่นอกพี่อยู่ในแฝดสัมพันธ์
หากดึงดันหลบลี้อาจมีตรม
สามัคคีคุมสติดำริพร้อม
ใจนึกน้อมกุศลดลสุขสม
ทุกขณะหายใจใฝ่เกลียวกลม
ย่อมรื่นรมย์พี่น้องท่องเดินไป
ทางสองแพร่งมิรู้เห็นเป็นบุญบาป
เมื่อกายหยาบเหินห่างสว่างใส
ลืมรำลึกสำนึกน้อมภายใน
ชวนพี่ให้หลงเพลินเดินตามมาร
น้องเข้าใจห่วงใยในตัวพี่
เฝ้าชวนชี้ตั้งมั่นหมั่นสังหาร
คราเผอเรอมืดมัวตัวซาตาน
จิตวิญญานพาลหลงคงซึมเซา
เดินโดดเดี่ยวเกี่ยวพันกันอยู่สอง
ตามครรลองธรรมชาติมิขลาดเขลา
สำรวมตนทำดีพี่น้องเรา
จึงรู้เท่าทันมายาประสาคน...
พี่....ธาตุรู้ หรือจิตวิญญาน
น้อง....กาย รวมองค์ประกอบธาตุ 4
แฝดพี่น้องทำหน้าที่ร่วม
เดินทางชีวิต
ป้ากันนา
14  พฤษภาคม 2555

สายลมแห่งความรัก

ใบรัก


ฝากสายลมหมุน
หอบความคิดถึงอ่อนอุ่นไปให้
แล้วเก็บความรู้สึก...ห่วงใย
เป็นลมสายพลิ้วตามไปให้ที
ไม่ว่าเธอจะอยู่ตรงไหน
วอนลมหอบนำไปให้ถึงที่
ให้เธอรับรู้ความรู้สึกที่มี
และไม่หวังได้รับความรู้สึกดีดีกลับมา.

เคียงข้างเธอ

กวีปกรณ์


หากเธอคิดฉันไกลปันใจห่าง
ฉันรักเธอเสียอย่างอย่าสงสัย
เถิดที่รักโปรดอย่าหมองเศร้าไป
จะห่างเธออย่างไรให้ไกลกัน
หากเธอนั้นชี้นกฉันว่านก
อย่าตระหนกรักแน่มิแปรผัน
หากเหน็บหนาวหัวใจอย่างไรกัน
จะมีฉันเคียงข้างไม่ห่างไกล
บนหนทางหวังไว้ดั่งใจฝัน
จงเชื่อมั่นหนักแน่นอย่าหวั่นไหว
หากเธอล้มพลาดพลั้งในครั้งใด
กลับมาหาฉันได้ในทันที
หรือพลัดหลงเผลอไผลในบางครา
ฉันจะออกตามหาเธอทุกที่
หากชอกช้ำปวดร้าวล้นฤดี
ฉันจะอยู่ตรงนี้ซับน้ำตา
ไม่มีหรอกวันใดปันใจห่าง
รู้เสียบ้างฉันรักเธอยิ่งกว่า
จะโอบกอดเธอไว้ทุกเวลา
คอยห่วงใยห่วงหาทุกคราไป

สั่งนาง

สุนทรวิทย์


แหวนนี้  พี่สวมให้
จองขวัญใจ  หมั้นไว้ก่อน
หนาวหน้า  อย่าเกี่ยงงอน
พี่จะย้อน  ตอนวิวาห์ลาไกล  ไปทำกิจ
เลิกหงุดหงิด  จิตผวา
คำนึง  ถึงสัญญา
ว่าเราจัก  มั่นรักเดียวแม้นใคร  หมายเกี้ยวพา
ขอแก้วตา  อย่าแลเหลียว
ขับไส  ให้พ้นเชียว
ใจเด็ดเดี่ยว  งดเกี่ยวพันนงราม  ต่างความหวัง
คือพลัง  กำลังขวัญ
เป็นเพื่อน  เตือนชีวัน
ให้เร่งสรรค์  ความมั่นคงพี่รู้  สู้ยืนหยัด
คอยระมัด  ตัดลุ่มหลง
อาบเหงื่อ  เพื่ออนงค์
ขอน้องจง  หมดสงกายามใด  ใจคลอนแคลน
โปรดดูแหวน  ทดแทนหน้า
ชายหนึ่ง  ซึ่งบูชา
จะกลับมา  มิช้าเชือนที่ย้ำ  พร่ำพิไร
เพราะห่วงใย  กว่าใดเหมือน
แสนรัก  จึงตักเตือน
เอื้อนสอนสั่ง  ด้วยหวังดีรักนวล  สงวนกาย
รอพี่ชาย  ห้ามหน่ายหนี
ก่อนพราก  ฝากวจี
จากว่าที่-สามีเธอ

Is this love?

Saran


แอบเพ้อแอบชอบแอบหลง
ละเมอพะวงห่วงหา
เฝ้าคอยรอยยิ้มนั้นมา
ติดตาตรึงใจดังเคย
เมื่อแรกที่ได้สบตา
ก็พาให้ใจหวั่นไหว
เมื่อแรกได้พบสบใจ
โลกพลันสดใสสวยงาม
ไม่เห็นแม้เงาวันนี้
วันที่ท้องฟ้ามัวหมอง
คนที่หัวใจเฝ้ามอง
ตอนนี้เธออยู่หนใด
รู้ไหมว่าใครคอยห่วง
รู้ไหมว่าใครคอยหวง
รู้ไหมมีใครแอบทวง
เฝ้าห่วงอยู่ทุกคืนวัน
คนที่เฝ้าคอยเป็นห่วง
คนทีเฝ้าคอยห่วงหวง
คนที่มีเธอเต็มทรวง
คนนั้นคือฉันรักเธอ

ไม่มีวันไหนที่ไม่รักเธอ

กระต่ายใต้เงาจันทร์


หวังว่าความคิดถึงจักสอนให้เหี้ยมหาญ
จะรู้จักเก็บไว้ดังใจหมาย
แม้ความรักหักห่างร้างแรมไกล
แต่ในความห่วงใยยังไม่คลาย
หวังว่าหวังที่หวัง จะยังไหว
หวังหัวใจ ยังเข้าใจในความหมาย
หวังรู้สึก จะรู้สึก ไม่นึกคลาย
หวังจะได้พบกันวันฟ้างาม
เมื่อยังมีหวัง ก็มีหวัง
การรอคอยเหมือนพลังเฝ้ารอถาม
ข้ามเส้นโค้งขอบฟ้าที่งดงาม
หรือว่าความ รักแท้ ไม่แม้มี
ฤา เป็นเพียงสิ่งสมมุติที่หยุดทัก
เหมือนผีเสื้อบินทักหลงแสงสี
ทุกๆห้วงช่วงเสี้ยวเศษนาที
มิอาจหยุดสักนาที ที่รักเธอ
หวังจักสอนหัวใจให้เหี้ยมหาญ
ตั้งเป็นแน่วแน่ปฎิธานกังวานไหว
ว่าจะรัก จะรอ เช่นนี้ เสมอไป
จนลมหายใจสุดท้าย...รอเธอทั้งน้ำตา

โอ้แม่เสี้ยวดอกขาว

อาบูไซยาบ


โอ้แม่เสี้ยว ดอกขาว เจ้าพลัดถิ่น
นิวาสยัง แดนดิน ถวิลหา
ผลิดอกขาว พราวเพลิด เพลินพริ้มตา
ยั่วยวนให้ สกุณา ชิดชื่นชม
เจ้ายิ่งชู ดอกเด่น เป็นสง่า
อุราข้า ก็ยิ่งช้ำ ระกำขม
มิอาจเอื้อม แตะต้อง และดอมดม
ทุกระทม กี่ชาติจึง มิคลาดกัน... javascript:nicTemp();

44/104 สุขใจเมื่อได้รัก (กลบท นาคบริพันธ์)

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ


อย่าพร่ำเพรียกเรียกหาคำว่ารัก
คำว่ารอรู้หลักภักดีมั่น
ภักดีเหมือนบันได้ให้ฝ่าฟัน
ให้ฝ่าฝืนคืนวันครั้นห่างตา
ครั้นห่างตัวกลัวไยหัวใจชิด
หัวใจชอบชวนคิดพินิจค่า
พินิจคำฉ่ำหวานน้ำตาลทา
น้ำตาลท่วมอุราพารำพัน
พารำพึงจึงคล้อยละห้อยหวน
ละห้อยหารัญจวนจิตป่วนปั่น
จิตป่วนแปรแต่เราเข้าใจกัน
เข้าใจกว่าเสกสรรวันผ่านมา
วันผ่านมีสุขใจเมื่อได้รัก
เมื่อได้เรียนรู้จักสลักค่า
สลักความห่วงใยในแววตา
ในแววต่างห่วงหาคราห่างกาย
คราห่างเกินใกล้ชิดสนิทสนม
สนิทสนองต้องข่มอารมณ์หาย
อารมณ์แห่งโหยหาชีวาวาย
ชีวาวางปางตายเดียวดายเดิน
เดียวดายดุ่มโดดเดี่ยวเปลี่ยวชีวิต
เปลี่ยวชีวันมืดมิดคิดขัดเขิน
คิดขัดข้องขุ่นขวางทุกทางเดิน
ทุกทางดุจเผชิญห่างเหินกัน
ห่างเหินกายแต่ใจอย่าได้ห่าง
อย่าได้ห่วงก้าวย่างสู่ทางฝัน
สู่ทางใฝ่ให้ชื่นทุกคืนวัน
ทุกคืนเวลานั้นยังมั่นคง
ยังมั่นคือจริงใจมิไหวหวั่น
มิไหวหวาดหมื่นพันครั้นประสงค์
ครั้นประสานสายตาอย่าพะวง
อย่าพะวักรักจงตรงต่อเรา

แด่เธอ 2

Hide


"ถึงแม้วันเวลาจะผ่านไป ความห่างไกลระหว่างเรามากขึ้นทุกที แต่ความรักความห่วงใยที่เคยมี ถึงวันนี้ทุกอย่างคงเหมือนเดิม"

เกินบรรยาย

นิติ


มากมายในสิ่งที่อยากบอก
นอกเหนือความจริงที่เคยฝัน
เริ่มเข้าใจความห่วงใยเวลาใกล้กัน
ความผูกผันเริ่มคลืบคลานเข้าสู่หัวใจ