ไผ่ลู่ลม ร้อยเรียง สำเนียงอ้อน สื่ออักษร อารมณ์ ผสมศิลป์ จากไพรพง บรรจง ถึงบุรินทร์ ฟ้าสีนิล จารจด บทกวี รังสิมันต์ เลื่อนหลบ สงบแสง ดาราแจ้ง ดื่นดาษ ประกาศศรี วาโยผ่าน พร่างพรม ห่มฤดี ณ ราตรี คิดถึง ซึ่งคนไกล ร้อยกำมือ เม็ดทราย มากมายนัก น้อยกว่ารัก จากดิน ได้ยินไหม ล้านดวงดาว ไม่เท่า ความห่วงใย ของหนึ่งใจ ที่ให้ นิรมล ระหว่างทาง พร่างพราย ประกายฝัน ใต้เงาจันทร์ เยื่อใจ อย่าคลายหม่น ฤดูผ่าน นานไป ให้อดทน คงได้วน มากอด ยอดหทัย ร่ายรำพันธ์ กลั่นฝาก จากห้วงจิต เผยความคิด กลอนกานท์ นำขานไข อยู่ขุนเขา เขตเขื่อง ส่งเมืองใหญ่ ใช่ร่ำไร หมายปอง กรองแก้วตา ปากกาหยด หมดหมึก เกินนึกเขียน คอยแวะเวียน ใจริน ถวิลหา จะหลับตื่น ซึมทราบ คราบน้ำตา มารุตพา รับรู้ สู่คนไกล ไผ่ลู่ลม
ห้าเจ้าจอมรวมกันเมื่อวันก่อน คิดเขียนกลอนเรื่องใดอะไรหนอ งั้นเอางานด้านที่ฝีมือพอ เรื่องถักทอฉันนั้นชำนาญการ จับไหมพรมเข็มควักถักเส้นไหม โยงสายใยสัมพันธ์มั่นประสาน ประดิดประดอยด้วยมือสื่อผลงาน แทนถ้อยขานผ่านใจไปถึงเธอ ร้อยห่วงโซ่แทนห่วงใยไปทุกช่วง ทุกทุกห่วงแทนจิตคิดถึงเสมอ ปรารถนาดีหมายประสบให้พบเจอ หวังปรนเปรอความสุขทุกช่วงวัน เกิดผลงานแทนใจให้มิ่งมิตร ที่สนิทชิดใกล้ดวงใจฉัน ตุ๊กตาเจ้าสาวพริ้งพราวพรรณ ความหมายนั่นให้เธอเจอคู่ดี ส่วนทิชชูแทนใจนัยภาษา หากน้ำตาเธอท้นจนล้นปรี พร้อมจะซับน้ำตาทุกนาที เพื่อนคนนี้..เคียงข้างมิร้างลา.. ใครได้รับของขวัญนั้นพิเศษ จำนงเจตน์หมายมาดปรารถนา แทนไมตรีมิตรภาพที่ทาบทา เสมือนว่าได้ใจไปทั้งดวง อิอิ
ขอฝากรักไว้ในวันนี้ ฝากรอยรักสมานใจ ไว้ในอ้อมกอดอันอบอุ่น ยามนอนหลับฝัน ขอให้หวานหวาบหวิว ใจคนึงแด่เธอนะคนดี เผ้าคิดถึงตรึงไว้ในดวงจิต เฝ้าถวิลหาในอ้อมแขน ที่แสนหวานขอให้ฉันนะคนดี แม้จะห่างกายแต่เรา คงไม่ห่างใจกันในยาม หลับไหลขอให้ฝันถึง ฉันในยามหลับหรือยามตื่น รักนนะคนดีรู้มั้ย อยากบอกให้รู้ว่า รักและห่วงใยที่มีให้ เก็บไว้ในอ้อมใจนะคนดี
ดวงฤดีพี่พร้อมยอมมอบให้ ด้วยดวงใจของพี่ที่เคยฝัน จะถนอมรักเราเท่าชีวัน เป็นคำมั่นสัญญานะคนดี ค่ำคืนนี้ที่รักจงพักผ่อน ก่อนจะนอนพี่มาหาที่นี่ ที่บ้านกลอนถักถ้อยร้อยวจี จากใจพี่สื่อสารผ่านเว็บมา ด้วยความรักห่วงใยมีให้น้อง อย่าหม่นหมองเชื่อพี่นี้เถิดหนา พี่รักน้องจริงจังดังแก้วตา รักเท่าฟ้าอยากเคียงเพียงแต่เธอ พี่ห่างหายไปนั้นหวั่นเจ้าลืม เราเคยปลื้มต่อกลอนก่อนเสมอ มาวันนี้เงียบเหงาเศร้านะเออ ปล่อยพี่เพ้อเผลอบ่นบนลานกลอน ตรวจสอบเพลงให้ด้วยนะครับ ผู้ดูแลระบบ แล้วบอกวิธีลงเพลงไว้ด้วยนะครับ เพื่อความครื้นเครงครับ...
...ส่งใจสู่ด้ามขวาน... เสียงกระสุนสาดระห่ำกระหน่ำคลั่ง หาหยุดยั้งถาโถมเข้าโหมล่า กลางใจเมืองระอุไอในปัตตา ท่ามประชาแผ่วเสียงเพียงบางเบา ...มโนภาพเลือนลางร่างคลุกฝุ่น หวนละมุนไอท้องนาแลป่าเขา เพลงพิญแคนโหวยแว่วดังแผ่วเบา รวยรินเล่า..ลมหายใจในกายา ..หลับเถิดหนาทหารข้า..ผู้กล้าแกร่ง อย่างระแวงสิ่งใดในปราถนา เจ้าพลีชีพเพื่อชาติกษัตรา ท่าม..นคราที่รุ่มร้อนด้วยฟ่อนไฟ อย่าห่วงเลยคนอยู่หลังจะฝังจิต แม้ชีวิตพลีพร้อมจะยอมให้ เพื่อสยามอาณาเขตประเทศไทย มิหวังใดกว่าจงรัก..และภักดิ มโนภาพเลือนลางร่างคลุกฝุ่น ไอละมุนจากห่วงใยไทยที่นี่ ส่งข้ามโขดหินผาฝ่านที ถึงชาตรีชายชาญทหารไทย ......เหล่าทหารกรำกล้าฝ่าหาญหัก ......ไทยตระหนักคำนึงซึ้งบ้างไหม ......ทุกวันนี้ไทยผองเป็นสองไทย ......หากร่ำไรเพลงชาติ....ขาดคนฟัง ถูกใจ · · แชร์
วันที่ฟ้าฉ่ำฝนคนเหม่อเหงา บนระเบียงบ้านเก่าเหมือนเศร้าหมอง ลมพัดหวนวูบวนฝนละออง สัมผัสต้องไอหนาวเหมือนร้าวราน โมบายแกว่งไกวสั่นหวั่นวิตก เหมือนเสียงใครโกหกแว่วคำหวาน การรอข่าวเรื่องราวที่ยาวนาน ใจสะท้านกร้านกรำร่ำเรื่อยมา มองราวฟ้าสีเทาเล่าเรื่องผ่าน สถานการณ์สัมพันธ์มีปัญหา คนทางนี้ขลาดเขลาเบาปัญญา จึงไม่กล้าท้าทายแพ้พ่ายใจ เฝ้าฝากบอกเพียงว่าสารภาพ ไม่อยากทราบเหตุผลเรื่องคนใหม่ จึงไม่อาจไถ่ถามความเป็นไป มีเพียงความห่วงใยที่ส่งมา
ถามว่าเคยบ้างไหมไขว่คว้าฝัน เคยสิเคยทุกวันไม่เป็นผล ดูมืดมิดคิดย้ำกล้ำกลืนทน ยอมจำนนชะตาถ้าหมดทางกับคำถามเหมือนแคลงระแวงจิต หรือว่าเธอหยุดคิดปิดฝันสร้าง จึงเอ่ยความถามไถ่ให้ระคาง กำลังใจให้บ้างไหมคนดีลำพังฉันดั้นด้นก็หม่นหมอง จะให้ต้องทำไงถูกใจพี่ ต้องบันทึกข้อความถามตอบมี จึงเป็นที่พอใจหรือไรกันกลีบกุหลาบมิได้มีใครยื่น จะได้รื่นราบเรียบเทียบสวรรค์ หนทางรกชัฏเดินก็เกินวัน จะให้สั้นย่อลงคงเกินทำยังคงฝันต่อไปไม่หยุดฝัน แม้ว่ามันจะยากบากบั่นย่ำ ขอสุดท้ายปลายทางวางแสงนำ ไม่เอ่ยคำตัดพ้อให้ท้อใจรอเฝ้ารอวันคืนยืนเคียงคู่ ร่วมบ้านอยู่ด้วยกันวันสดใส จุดหมายเดิมยังคงมุ่งตรงไป จุดหมายใหม่ไม่มี..นะที่รัก
ชื่อใครว่าหาสำคัญนั้นไม่ใช่ ชื่อบางใครได้ฟังยังคิดถึง เกิดเป็นภาพพจน์พาใจตราตรึง บางคราถึงเพ้อพร่ำเป็นคำกลอน ร่ายรินถ้อยร้อยหามาเรียงร่าย พร่ำบรรยายถ่ายใจใส่อักษร จินตนาท่าทางอย่างอาวรณ์ พอได้ผ่อนคลายคนึงซึ่งประดัง เพียงบางเอ่ยเผยมาว่าไม่ชอบ ในกลอนมอบหมายให้ฤทัยหวัง ใช่เพราะอยากก้าวล่วงห่วงจริงจัง จึงได้ตั้งใจเขียนเฝ้าเจียรนัย เพราะเห็นชื่อชวนฝันอันสดสวย ดื่มด่ำด้วยดลฤดีกวีไหว มิเคยหวังคุกคามหยาบหยามใจ ขออภัยใจขวัญเหตุวันวาน เมื่อนวลเห็นเป็นการรุกรานจิต คุกคามสิทธิ์พิศไปตามนัยสาร จึงรีบลบถ้อยพจน์ที่จรดจาร กลัวรำคาญพาลพาใจพร่ามัว จึงหวังกล่าวเล่าต่อย้ำขอโทษ หายขึ้งโกรธเถิดหนาหาใช่ยั่ว ยังตระหนกอกสั่นขวัญระรัว ด้วยแสนกลัวตัวเจ้าจะเศร้าจินต์ ขอส่งสารผ่านกลอนเว้า-วอนบอก ใช่ย้อนยอกหลอกตามความถวิล สำรวจทุกถ้อยคำย้ำยุพิน เมื่อได้ยินจงอภัยในคำกรอง ถ้าถือสาจะยอมแล้วจอมขวัญ เพราะใจนั้นหวังดีไม่มีสอง เพราะด้วยนามงามขำก่อทำนอง จึงได้ลองร่ายกานท์ส่งผ่านมา ชื่อใครว่าหาสำคัญนั้นไม่ใช่ ชื่อบางใครได้ฟังยังห่วงหา เกิดเป็นความคำนึงจนตรึงตรา เป็นมายาภาพฝันจนหวั่นใจ ...............
ความรัก...ความสมหวัง...ความเสียใจ ทุกอย่างเป็นสิ่งคู่กัน รัก...สมหวัง ก็ทำให้มีความสุข รัก...ผิดหวัง ก็ทำให้เสียใจและมีความทุกข์ สำหรับฉัน... ถ้าต้องผิดหวังกับความรัก แม้มันจะเจ็บปวด แต่..ฉันก็จะพยายามคิดว่า เพราะเราไม่ดีเอง ที่ไม่สามารถดูแล เอาใจใส่ เค้าให้ดีกว่านี้ ผลสุดท้าย.ความรักก็เลยจบลง แต่ มันก็คงยากที่จะลืมนะ... เพราะเป็นรักแรกของฉัน ที่ฉันทุ่มเทมาก แม้ว่าอาจไม่ได้แสดงออกก็ตาม ตอนนี้..สิ่งที่ทำได้คือ.. ดูแลและรักตัวเองให้มากขึ้น.. ให้กำลังใจตัวเองและทำใจให้เข้มแข็งขึ้น..เท่านั้น สำหรับเค้า... ไม่ว่าเหตุผลของการจากลาจะมาจากสาเหตุใดก็ตาม ฉันก็ขอให้เค้าโชคดี มีความสุขกับรักครั้งใหม่ ..ขอให้คนนั้นรักเค้าเท่าที่ฉันรัก ..ขอให้คนนั้นเอาใจ ใส่ใจ และดูแลเธอให้มากกว่าฉัน ..ฉัน ขอไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบบ้างบางครั้ง ..ฉัน ขอคิดถึงเธอด้วยความห่วงใย แค่นี้ก็คงไม่มากเกินไปนะ สำหรับคนที่ชื่อว่า "แฟนเก่า" ความรักของฉัน คือการให้อภัย และ ต้องการให้คนที่เรารักมีความสุข แค่นี้..ก็พอใจแล้ว
หว่านเมล็ดพันธุ์ให้หัวใจ ห้วงหัวใจสานฝันวันระวี เกิดก่อมีรักใหม่ใจเรียกหา สานสิ่งเอื้อเกื้อหนุนเจือจุนมา บ่มเวลาด้วยรักจักงดงาม รดน้ำใจรินน้ำใจให้เต็มใจ ทุกข์สุขอยู่อย่างไรได้ไต่ถาม เฝ้าคิดถึงห่วงใยในทุกยาม เติมเต็มความรักแท้ให้แก่กัน แล้วจงมอบเมล็ดพันธุ์สรรค์ความสุข เพื่อลดเลือนความทุกข์กระตุกขวัญ รอดอกรักเบิกบานระหว่างวัน ปล่อยดวงใจดวงนั้นละวางตน จะได้อยู่กับตัวเมื่อมัวหมอง อยู่กับห้องหัวใจในบางหน เฝ้าดูแลเมล็ดพันธุ์หว่านใจตน เพียรขุดก่นพรวนดินถิ่นหัวใจ และจะได้รดน้ำใจให้ต้นรัก สานทอถักกิ่งต้นจนใบใหม่ รอดอกบานผลิผลล้นหัวใจ รู้ความหมายดอกผลรักตนเอง เพื่อจะได้ยืนได้เมื่อไร้รัก เหลือดอกบานทักทายไล่ข่มเหง เมื่อกลับมาคนเดียวเปลี่ยววังเวง ฮำบทเพลงส่งท้ายในความหลัง ในตอนนั้นแผ่นดินใจอุดมแล้ว ด้วยหน่อแนวเมล็ดพันธุ์สรรค์ความหวัง เติมน้ำใจเต็มใจได้พลัง เฝ้าฝากฝังพันธุ์ไว้ในเวลา และจะได้รู้จักรักที่แท้ ใจแน่วแน่รื้อพังข้อกังขา วันทุกข์เกี่ยวเกาะรั้งพันธนา เมล็ดกล้าจะเติบโตมาคุ้มครอง โรยละอองเกสรให้หัวใจ อ่อนละมุนกรุ่นละไมขับไล่หมอง วันความเหงาตรวนปักตอกหลักจอง แต่ได้มองและยิ้มให้ไม้ต้นงาม .................. วันความเหงาตรวนปักตอกหลักจอง ยังได้มองเห็นว่ารักตัวเอง ฟ้าฟื้น ธรรมชาติ
คงได้ยินเรื่องราวเธอที่รัก ยังชื่นสุขทุกข์หนักรับรู้เสมอ กับรักใหม่ไม่นานที่พบพบเจอ เฝ้ายินดีกับเธอทุกคืนวัน เมื่อได้พานได้พบคนที่ใช่ เขาที่มอบสิ่งใดได้ดั่งฝัน ชายคนนี้มีเพียงรักให้กัน เพราะรักนั้นใช่ทุกสิ่งฉันเข้าใจ ที่รัก อย่าคิดหนักเรื่องเราดีกว่าไหม พบเจอกันทักทายบ้างเป็นไร สองเรานั้นห่างไกลเพียงสัมพันธ์ ส่วนตัวฉันตอนนี้ดีเหมือนเดิม อาจมีเพิ่มความเหงาเข้าข่มขวัญ กว่าผ่านพ้นคืนว้างอย่างบางวัน ดุจดังฉันดั่งดาวหนาวค่ำคืน ขอยอมรับตามตรงว่าคิดถึง ความคำนึงมีให้ไม่อาจฝืน มอบยิ้มให้แต่ใจน้ำตารื้น บ่อน้ำตาตันตื้นแต้มทรวงใน เพราะเธอคือคนที่ใช่สำหรับฉัน เพราะเธอคือคนปลอบขวัญวันอ่อนไหว เพราะเธอคือความคิดถึงยามห่างไกล เพราะเธอคือความห่วงใยในทุกยาม แล้วคำเธอที่บอกล้วนเป็นจริง รักไม่ใช่ทุกสิ่งที่ไถ่ถาม ไม่ใช่เธอ ไม่ใช่ฉัน ทุกผู้นาม รักไม่ใช่ทุกความนามารมณ์ รักของฉัน ของเธอ ไม่เหมือนกัน เราต่างคนต่างปั้นตามใจสม สร้างสรรค์รักสวยงามแล้วชื่นชม แต่งเติมตามความนิยมในยามนั้น จนถึงวันที่เธอจากฉันไป น้ำตานองร้องไห้หัวใจสั่น ด้วยยอมรับและเข้าใจไม่โกรธกัน รักไม่ใช่ เธอ-ฉัน ไม่ยั่งยืน ยังรับรู้เรื่องราวข่าวของเธอ สุขและทุกข์ที่เจอปลุกเราตื่น รักไม่ใช่ความฝันยามค่ำคืน รักอาจเป็นเพียงฟืนช่วยเติมใจ
ฝากความคิดถึงและความห่วงใย ฝากให้ใครคนนั้น จะรู้บ้างไหม ว่ายังมีคนนี้ที่คิดถึงเธอนะ อาจไม่สัมผัสถึงความรู้สึก แต่ฉันขอใช้ใจสัมผัสความรู้สึกดี ๆ จะเก็บความรู้สึกที่ดีนี้ไว้ หัวใจดวงนี้แม้จะอ่อนแอนัก แต่ขอบอกนะว่าจริงใจ อย่ามาหลอกว่าคิดถึง แล้วเดินจากฉันไป อย่าดูถูกน้ำใจดวงนี้ อย่ามาทำให้ฉันเจ็บ แค่รู้สึกดีๆ ขอเพียงแค่นี้ ให้ฉันได้ไหม ขอแค่ห่วงใยในบางครา อยากบอกให้รู้ว่าคิดถึงนะคนดี
ถึง.... เพื่อนรัก สบายดีไหม อยู่ห่างไกลกันสุดขอบฟ้า คิดถึงเธอเสมอมา อยากพบหน้าเธอเหลือเกิน เป็นไงบ้าง บนเส้นทางที่เลือกเดิน ทุกข์สุขได้ไปเผชิญ หรือเพลิดเพลินทุกเวลา เป็นห่วงนะ แม้จะอยู่ไกลนักหนา ขอให้ยิ้มสู้ชีวา อีกฝั่งฟ้าจะยิ้มเช่นกัน ไม่เป็นไร มุ่งหน้าไปตามไล่ฝัน คงจะถึงสักหนึ่งวัน เพียงเธอมั่นในความดี กำลังใจ จะส่งให้เธอทุกที่ ยามใดทนทุกข์ทวี เพื่อนคนนี้จะปลอบใจ หากอ่อนล้า พบปัญหายากแก้ไข บอกมานะฉันจะไป อยู่เคียงข้างไม่ห่างเธอ จำไว้นะ ฉันจะอยู่ตรงนี้เสมอ ยามใดที่อยากพบเจอ เพียงแค่เธอส่งข่าวมา ^o^ คิดถึงสม่ำเสมอนะ
ใครคนหนึ่ง ซึ่งคอย จนหงอยเหงา แอบนั่งเศร้า เฝ้ามอง คอยจ้องหา มีเพียงหวัง ยังจำ คำวาจา คงย้อนมา สักวัน ดั่งฉันคอย คำสั้นสั้น วันนี้ ที่ได้รับ เหมือนว่าซับ น้ำตา คราเหงาหงอย ก็บ่อยครั้ง นั่งคิด จิตเหม่อลอย จนค่อยค่อย เจียมใจ ไม่ลืมตน อยากจะหัก ห้ามใจ มิให้คิด รู้ไร้สิทธิ์ แต่ใน ใจสับสน ใต้สำนึก ของฉัน นั้นกังวล คิดถึงปน ห่วงใย ให้อาทร
ความรัก 1.สบตา คล้ายแสงทองส่องทาบนผืนโลก คล้ายลมไหวพลิ้วโบกโยกดอกหญ้า คล้ายเดือนช่วงเด่นฟ้ากระจ่างตา คล้ายดาราเด่นตากระจ่างใจ คล้ายอิ่มอุ่นละมุนฝันอัศจรรย์ยิ่ง คล้ายทุกสิ่งลอยนิ่งหยุดเคลื่อนไหว คล้ายใจน้อยดวงนี้หลุดลอยไกล คล้ายสายใยสานสายใจเข้าหากัน คล้ายหวาดกลัวแต่ใจกลับแข็งแกร่ง คล้ายอ่อนแรงแต่ใจแกร่งมิหวาดหวั่น คล้ายจะทุกข์กลับอิ่มสุขทุกคืนวัน คล้ายภาพฝันแต่ก็คล้ายความเป็นจริง คล้ายสวรรค์ดลใจให้ใกล้ชิด คล้ายจิตสื่อถึงจิตเป็นขวัญมิ่ง คล้ายใจเชื่อมถึงใจ - แหล่งพักพิง เกิดเพียงเสี้ยวยามหยุดนิ่งตาสบตา. 2. เรียนรู้ เมื่อดวงตาสบตาประจักษ์จิต ดั่งแสงทองแห่งชีวิตผลิคุณค่า เมื่อดวงใจสบใจปรารถนา ดั่งผลิห้วงเวลาค่าอนันต์ เมื่อดวงใจสองใจมั่นคงนิ่ง ดั่งทุกสิ่งคือภาพจริงใช่ภาพฝัน เมื่อความรักเกี่ยวก้อยผูกสัมพันธ์ ดั่งค่ำคืนสุขนิรันดร์นั้นยาวนาน เมื่อความรักค่อยผลิบานลงหว่างใจ ดั่งดอกใบออกผลที่โปรยหว่าน เมื่อสองคนเรียนรู้รักอย่างอาจหาญ ดั่งตะวันที่เดือดดาลพลันดับลง เราต่างจากที่มาเพื่อร่วมสู้ เราต่างรู้น้อมประจักษ์ใช่ลุ่มหลง เราต่างผูกสัมพันธ์ใจใฝ่ประจง เราต่างคงเคียงคู่รู้ค่ารัก. 3. นัยรัก รักก็เป็นเช่นนี้นั้นแหละเจ้า มีอ่อนหวานบางเบาและหน่วงหนัก มีร้อนหนาวอุ่นเย็นมาทายทัก มีทุกข์สุขเป็นหลัก มีร่มเย็น รักก็เป็นเช่นนี้นั้นแหละเจ้า มีโง่เขลาซ่อนเล่ห์อย่างที่เห็น มีอิ่มอดปวดร้าวเศร้าลำเค็ญ มีหอม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
