ยามหัวใจสับสน คนไหนห่วง ยามปัญหาหนักหน่วง ห่วงบ้างไหม ยามที่ล้าทีท้อ..ไม่มีใคร แม้แต่คนใกล้ใจ ยังเงียบงัน ตัวคนเดียวบนทางที่ว่างเปล่า พร้อมกับหลากเรื่องราวที่ไหวสั่น หนาวก็กอดตัวเอง ไปวันวัน แม้แต่ฝันเรื่องราว ยังลอยวน เขียนบรรทึกเล่มเก่าเล่าความก่อน มีคนเศร้าอาวรณ์ นอนสับสน ไม่เหลือใครไม่เหลือใจที่ต้องทน ไม่ร้อนรน ร้าวราน ผ่านชีวี คลื่นไร้เสียงเพียงใดแค่ใจสั่ง มันก็ดั่งแค่ใน ..ใจโศกศรี น้ำใสใสไหลหยดรดฤดี เหมือนดนตรี บรรเลง เพลงโศกครวญ บนใบหน้าน้ำตารินไหลอาบ มันซึมซาบไร้เสียงที่ไห้หวน เหมือนเกลียวคลื่นใต้น้ำยามเรรวน พร้อมชนวน .คลื่นโถม ..ลมไล้แรง
เพียงสายลม พรมผ่าน สะท้านร่าง คล้ายเยื่อบาง ในจิต คิดหวั่นไหว เหตุเพราะรัก หมุนเวียน เปลี่ยนทางไป โอ้ดวงใจ บอบช้ำ น้ำตาริน ผ่านร้อนหนาว แดดฝน ทนฟันฝ่า จิตใจกล้า เกิดแกร่ง ดังแท่งหิน แต่วันนี้ เสียหลัก รักโบยบิน มลายสิ้น ผุ...กร่อน อ่อนแอลง ทุกค่ำคืน ขมขื่น สะอื้นให้ ดวงหทัย รานแหลก แตกเป็นผง สัญญาลวง รักนั้น มิมั่นคง อยากปลิดปลง ชีพดับ ลับเลือนลา
เมื่อเหม่อมอง ท้องฟ้า คราคืนค่ำ เคยดื่มด่ำ ท่ามกลาง ทางเวหา หมู่ดวงดาว สุกสกาว กลางนภา สาดส่องหล้า ประจำ ยามค่ำคืน คืนข้างแรม แสงดาว เฝ้าสาดส่อง ทาสีทอง โอบฟ้า นภาผืน สองเราเคย เคียงคู่ อยู่ราบรื่น เคยชมชื่น หมู่ดาว เคล้าสุขกัน แต่เวลา ที่หวนไป ไม่หันกลับ เธอลาลับ จากไกล ใจเปลี่ยนผัน สุดเหนี่ยวรั้ง หัวใจ ไว้ใกล้กัน สุดอัดอั้น ในอก ในหัวใจ จากไปแล้ว คืนวัน ที่ผันผ่าน เพียงไม่นาน สุดเศร้า จะหาไหน จะหวนคืน คงมิอาจ จะเป็นไป คงเป็นได้ ดั่งเช่นคราว ดาวละฟ้า
เหงาเงินทองไม่เท่าเหงาความรัก คนอกหักโหยหาน้ำตาไหล เพิ่งประจักษ์ว่าขาดรักเป็นเช่นไร แสนอาลัยรำพึงรักทุกคืนวัน เคยสุขสันติ์หรรษาเวลาเที่ยว นิ้วก้อยเกี่ยวความสัมพันธ์ไว้คงมั่น ภาพรอยยิ้มเสียงเพลงที่เคยฟัง พร้อมของขวัญที่เธอมอบไว้แทนใจ กาลผ่านไปรักเริ่มร้างเป็นอย่างอื่น เคยชู้ชื่นรอคอยวันสดใส เพราะเธอเดินไปสู่เส้นทางไกล แดนวิลัยแหล่งความรู้ภูมิปัญญา ครั้นห่างไกลเธอร้างจากใจขมขื่น กลั้นสะอื้นท้อแท้อาลัยหา หยาดน้ำตาความรักที่มีมา ไม่เหลือค่าความไว้ใจที่ให้กัน วาเลนไทน์หวนระลึกถึงความหลัง เหมือนยาสั่งเตือนจิตคิดสงสัย แต่ไม่ว่ารักจะร้างนานเพียงไร ก็ขอให้เธอมีสุขฉันก็สุขเท่านั้นพอ
"เรารักแฟนเรา" คำนี้จำแน่นหนัก"เรายังรัก" "เรายังรัก" ช้ำเหลือแสน "เรารักเธอ แต่ความหมายไม่ใช่แฟน" ยังเหนียวแน่น เพราะ"แฟนเราเป็นคนดี" ทุกท่วงถ้อย ร้อยวจี ไม่แปรเปลี่ยน ทั้งฟังพูด อ่านเขียน ไม่เปื้อนสี ยังชัดเจน ย้ำอีกครั้ง ฟังอีกที ณ ตอนนี้ ในพื้นที่ไม่มีเรา ใจเจ็บปวดรวดร้าว ราวหินทับ บี้ขยับย่ำย้ำ"เธอเป็นของเขา" แม้ช้ำชอก หากเธอบอก "ต้องรอ"ก็เอา แต่ตอนนี้ที่ต้องเศร้า เพราะว่าเขายังเป็นแฟนกับเธอ....
น้ำค้างพราวดาวตกทำอกสั่น ใจไหวหวั่นคืนนี้พี่เหว่ว้า มาคิดถึงทรามวัยอยู่ไกลตา วาสนาของพี่มีไม่พอ เคยแอบชอบแอบรักภักดีไว้ เคยมีใจให้สาวเศร้าจริงหนอ ต่างย้ายแยกกันมาน้ำตาคลอ วันนี้ขอคำนึงถึงน้องดาว น้องเป็นดาวมหาลัยในขอนแก่น ไปมีแฟนใจพี่นี้ปวดร้าว ความฝันพี่ชำรุดหยุดชั่วคราว เพราะน้องสาวดาวใจไปมีแฟน คืนนี้คืนเดือนแรมดาวแจ่มฟ้า โอดาวจ๋าดาวพี่ที่หวงแหน พี่มองดาวครั้งใดใจคลอนแคลน คิดถึงแฟนคนเก่าเจ้า"ดาวใจ"
บทละครชีวิตขีดเส้นแบ่ง ให้แสดงบทเศร้าเคล้าความหวัง เหมือนภิรมย์แต่ไม่สมตรมจีรัง น้ำตาหลั่งรดโลกโศกโศกา เมื่อพระพรหมสรรค์สร้างทางชีวิต แล้วลิขิตหญิงหม่นทนปัญหา เกิดมารับบทหนักรักร้างลา เสมือนว่าสาปส่งตรงหัวใจ ตัวละครวิโยคโลกประพันธ์ สวมหน้ากากหลากอันนั้นสวมใส่ หน้าแย้มยิ้มอิ่มรักพักตร์ยองใย หากรักไกล..หน้าหมองครองโศกตรม โลก!ใบนี้คือเวทีมิสิ้นสุด ที่หลอกล่อมนุษย์สุดขื่นขม มอบดอกไม้สวยงามตามภิรมย์ พอจ่อมจมกระชากหวน..ชวนอาวรณ์ หากเวทีปิดม่านผ่านทุกสิ่ง ทิ้งร่างลงแน่นิ่งอิงไม้ขอน สูญวิญญาณพาดร่างบนกองฟอน จบละครหญิงเศร้า..เจ้าน้ำตา
กุหลาบแดง เคยได้ หลายปีผ่าน ทวนเหตุการณ์ วานวัน นั้นสดใส แทนคำรัก ที่บอก ออกจากใจ จะอื่นใด สุขสันต์ นั้นมิปาน หวังว่าสุข คงสม ภิรมย์หมาย ด้วยมิคลาย คำมั่น แม้วันผ่าน หากลิขิต ของฟ้า พาร้าวราญ เจ็บดวงมาน เกินจัก หักใจลง กุหลาบแดง ดอกสุดท้าย จำได้มั่น แม้ว่าวัน นี้ยุ่ย เป็นผุยผง แต่ภาพตาม ความหลัง ยังมั่นคง อยู่ยืนยง อย่างผ่าน เพียงวานวันมองกุหลาบ สีแดง แทงใจช้ำ หวนคิดถึง ถ้อยคำ ที่จำมั่น นับหลายปี ที่เหงา เศร้าอนันต์ แล้วใครกัน นั้นไหน เข้าใจเรา อยากจะลืม ความหลัง ที่ฝังลึก ความรู้สึก สับสน ปนหมองเหงา รับความจริง ปล่อยวาง ให้บางเบา แล้วใครเล่า เขาหมาย ช่วยคลายตรม กุหลาบแดง วันนี้ มีไหมหนอ แอบคอยรอ เราหวัง ยังสุขสม แต่คิดไป ใจหนอ ท้อระทม ใจที่ซม มีไหม ใครเยียวยา
แหงนดูฟ้า..แล้วก้มหน้า..มองตัวฉัน เห็นเพียงความ..เงียบงัน..ที่สุดเหงา เรื่องของเรา..จบกันแบบ..ไม่ต้องเดา เป็นใครเขา..ก็ต้องรู้..จบเพราะใคร ................................................... อย่าพูดเลย..ว่าขอโทษ..ที่ต้องจาก รักเธอมาก..จึงไม่ยาก..ที่หวั่นไหว อยากให้รู้..ว่าขาดเธอ..เหมือนขาดใจ ดีเท่าไหร่..เธอก็ไป..ฉันรู้ดี .................................................... มองฟ้าคืน..นี้ดวงจันทร์..เด่นสง่า ดาวบนฟ้า..แลจำรัส..รัศมี ลมเรื่อยเรื่อย..เฉื่อยฉิว..กำลังดี ราตรีนี้..สุดจะเหงา..ยากเข้าใจ ................................................ ใกล้ถึงแล้ว..วันครบรอบ..เธอบอกจาก การไหลหลาก..ของน้ำตา..เริ่มรินไหล ร้องอีกแล้ว..ร้องทุกที..ที่ปวดใจ แล้วเมื่อไหร่..จะลืมได้..หนอใจเรา ................................................... นาฬิกา..ตีบอกว่า..เที่ยงคืนแล้ว คงไม่แคล้ว..ถึงเวลา..นั่งกอดเข่า เฝ้าร้องไห้..ฟังเสียงลม..พัดเบาเบา หริ่งหรีดเร้า..ให้เฝ้าหา..คนอาทรณ์ .................................................
ในวันที่มีความหมาย กุหลาบร้อยใจ..ในความไฝ่ฝัน อยากให้กับใครสักคน..ที่ผูกพัน แต่ติดตรงที่เขาคนนั้น..กำลังมีใคร หัวใจ..และเจ้าดอกกุหลาบ ควรรับทราบว่าคงเป็นไปไม่ได้ ทั้งทั้งที่เป็นคนธรรมดามีหัวใจ แต่ไม่อาจสื่อความหมาย..ว่ารักเธอ... ไม่นานกุหลาบดอกนี้คงแห้งเหี่ยว ขาดการแลเหลียว..ข้องเกี่ยวอยู่เสมอ ในโอกาสดีดี..ที่ใจนี้มันอยากจะเจอ เพื่อระบายสิ่งที่พร่ำเพ้อ..ตลอดมา.. จะทอดทิ้งกุหลาบดอกนี้..ไม่เป็นไร เธอคงได้รับดอกไม้ช่อใหญ่..ด้วยความห่วงหา แม้กุหลาบดอกนี้..มันไม่มีราคา แค่ขอให้เราอยู่ร่วมฟ้า..แม้ว่าเธอไม่มีใจ
...แบบว่า...คิดถึงเธอมาก ก็ตั้งแต่วันที่เดินจาก..ในใจยังเหงา เพราะนับแต่นี้คงไม่มีแม้เงา ของเธอคนเก่าที่คอยตามเหมือนเคย ...ก็แบบว่าในใจยังเศร้า... พอคิดถึงเรื่องราวในวันเก่าน้ำตาก็พาลจะไหลเสมอ คงทำได้เพียงบอกตัวเองว่าต่อไปนี้จะไม่มีเธอ และคงไม่มีโอกาสได้เจอะเจอเหมือนวันวาน
บอกไม่ได้หรอก ว่าเจ็บแค่ไหน รู้แต่เพียงหัวใจมันอ่อนล้า สิ่งที่บอกเธอได้คงเป็นน้ำตา ที่ไหลออกมาซะมากมาย ขอโทษนะที่ต้องเป็นอย่างนี้ ก็ไม่ได้อยากมีน้ำตาเป็นสาย บังคับใจแล้วแต่มันดื้อไม่หาย และฉันก็อายที่ร้องไห้ให้เธอเห็น เธอไม่ผิดหรอกกับการจากลา แต่ถ้าไม่ให้เจ็บคงทำได้ยากเย็น ขอโทษที่ทำให้เธอต้องมาเห็น ไม่ต้องกลัวพรุ่งนี้จะเป็นคนใหม่ที่ไม่มีน้ำตา และจะบอกลาให้เธออย่างดีใจ
จำสัมผัส งดงาม ความอบอุ่น จากมือคุณ สองเรา ตอนอยู่ใกล้ กุมมือแนบ ถ่ายทอด ความในใจ กลิ่นอุ่นไอ รักเคล้า เริ่มถักทอ จำดวงตา สดใส รับใบหน้า จากแววตา คู่นั้น รักเกิดก่อ หน้าต่างใจ ดวงน้อย เฝ้าคอยรอ เปิดรับต่อ นงเยาว์ เข้าครอบครอง จำสองแก้ม เนียนขาว ราวผิวไข่ บริสุทธ์ สดใส นัยน์ตาจ้อง ห้วงภวังค์ คล้อยเคลิ้ม ทอดตามอง แก้มทั้งสอง จดจำ จิตยากลืม ทุกๆความ ทรงจำ จดบันทึก ทุกๆความ รู้สึก หัวใจปลื้ม ทุกๆครั้ง คิดถึง จึงยากลืม ทุกๆครั้ง ด่ำดื่ม ในห้วงภวังค์ แม้วันนี้ไม่มีเธอ/ทิวากร 9/7/56
ดอกไม้ในเงาจันทร์ คือดอกไม้ยามราตรีวิปโยค โศกซ้ำโศกซ้ำซ้อนอย่างสวยเศร้า อยู่ในคืนเงียบงันอันปวดเร้า กับหมอกหนาวพราวน้ำค้างอย่างเนิ่นนาน คือดอกไม้ก้าวไปบันไดเมฆ โยกยิเยกสั่นคลอนก่อนถึงฝัน หมายเติบโตแต่งต้นบนดวงจันทร์ ทุกวิกาลจันทร์ยิ่งไปไกลลิบตา คือดอกไม้หยัดยืนในคืนเหน็บ รู้ทันเจ็บด้วยแรงแห่งปรารถนา สู้ต่อโชคชะตาเร้าคาวมายา ดื่มน้ำค้างเคล้าน้ำตาล้าแรงกาย วอนมนต์ตราฉาบแสงนั้นจากจันทร์เจ้า ไล่ความหนาวสักเวลาจะได้ไหม กรุ่นอุ่นแสงแห่งจันทร์หมายมั่นใจ เราดอกไม้จะแสร้งว่าคืออาภรณ์ ในคืนค่ำยามแมลงแล้งน้ำใจ ขย่ำดอกขยี้ใบหมายหลอกหลอน แมลงหรือ? ถือสิทธิจะริรอน เพียงอุทรณ์ฎีกาหาพระจันทร์ คือดอกไม้หมายจะพบทางหลบหนี หากยังมีรากหยั่งแน่นเป็นแก่นสาร โดยตกฝันบันไดฟ้าแต่ครานาน จากที่นั้น! สู่ตรงนี้...ไร้ที่ไป เพียงส่งฝันอันระวีที่เริ่มล้า โดยส่งหาเพื่อนฝันว่ามั่นหมาย ณ ที่แล้งแห่งนี้มีดอกไม้ มีดอกอื่นดอกไหนที่คล้ายกัน? อนาคตต่อไปในภายหน้า ด้วยว่าล้ากาย-กำลังพลังฝัน ระบมร่างจากแมลงเยื้อแย่งทาน จะลางานท้อและท้อพอเสียที คิดจะเลือกปลิดชีพในมายา จะนำพาเจตจินต์บินหลบหนี มีวิญญานไปจันทร์อันระวี ต่อแต่นี้ไม่หมายใช้บันไดงาม คือดอกไม้มีหัวใจห่วงใยรัก มิอาจจากเพื่อนดอกไม้ไร้คมหนาม เพียงจะสู้หมายจันทร์ทราบนฟ้างาม และสู้ทรามความวิโยคโศกโสมม เป็นดอกไม้จะไปฟ้าคราถึงที่ อันชีวีกลีบล้าจะถาถม เวลานี้รักจะมอบปลอบประโ
ได้ยินเสียงหัวใจอาลัยร้าว เมื่อถึงคราวจำพรากจากเธอฉัน ทั้งที่อยากจะอยู่คู่เคียงกัน ตราบนิรันดร์แต่ฝันพลันมลาย เป็นเพราะฉันหันหลังรั้งแรมรา หยาดน้ำตาพร่างพรูมิรู้หาย ใจมันล้ามันเหน็บเจ็บจะตาย แทบสลายร่างแหลกเมื่อแยกทาง ไม่อยากยื้ออยากแย่งแข่งกับใคร ไม่อยากให้ฝืนทนจนเมินหมาง ไม่อยากจบก่อนรักจักเจือจาง ไม่อยากร้างตรงเราเฝ้าเกลียดกัน ที่น้ำตาพาไหลเมื่อไกลห่าง ใจเคว้งคว้างทางนี้มีเพียงฉัน หากล้มมาคราใดไม่มีวัน ที่ใครนั้นโอบเอื้อเพื่อดูแล เราเลิกกันก่อนวันวาเลนไทน์ ยิ้มเข้าไว้เหมือนใจไม่แยแส สิ้นรักไปไร้กุหลาบตราบคนแคร์ โอ้รักแท้ อยู่ที่ไหน ใครสักคน ........................................... ........................................... ........................................... หากไม่เคยอยู่จุดต่ำสุด...ก็จะไม่รู้จัก จุดสูงสุด หากไม่เคยล้มเหลว........ก็จะไม่รู้จัก ความสำเร็จ หากไม่เคยอกหัก............ก็จะไม่รู้จัก คุณค่าของคำว่า รัก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
