ตาสบตาเขินอายถูกชายจ้อง.. แสร้งเมินมองมิกล้า..วางท่าหยิ่ง หนาวสะท้านหวั่นไหวหัวใจยิ่ง อยากแอบอิงซุกใกล้.. ที่ไหล่คุณ.. อกที่กว้างคล้ายพ่อเรนรออยู่.. (อิอิอิ..) เคยแอบดูชื่นชมอารมณ์ฉุน.. ท่าเมินเฉยอยากพ้อ..ว่ารอลุ้น แค่ตัววุ่นน่าเบื่อสิ้นเยื่อใย.. คนคนนั้นทำให้..หัวใจสั่น.. ความผูกพันลึกซึ้ง.. ครั้งหนึ่งใกล้.. เขียนบันทึกยินยอมซ่อนความนัย.. ฝากเพื่อให้คนนั้น.. นายกัน..เอง.. ( เรน.. อ๊าย .. อาย.. ) ...................... ก็. แบบเรน.. แอบชอบ.. บทกลอนของพี่อัลมิ กับพี่เรไร..นะดิคะ.. เรน..ก็เล้ยย..ได้บทกลอนอันนี้ .. มาอวด อิอิอิ .. เรนแค่..หัดเขียนพล้อตเรื่อง.. แบบพี่ๆเค้า .. ตอนขี้นต้น..เรนว่า..เรนเขียนดี๊ดี . อื้อ.. !!..ฮื้อ.. (ไม่ได้ชมตัวเองเล้ย..อิอิอิ ..) ..แต่ตอนลงท้าย.. บทจบ.. มัย? เป็นแบบนั้น.. ร่า.. แบบ เรน.. เขียนให้ใคร.. ไม่รู้ดิ๊..!! .. เป็นเพียง.. แค่..ปราถนา ..ของเรนเอง .. แว้ป!! ..
แอบชอบนะ แอบอยู่ รู้รึเปล่า ยังแอบเหงา คนเดียว ยังเปลี่ยวอยู่ ยังแอบรัก แอบคอย ตัวโฉมตรู ยังไม่รู้ ว่าเมื่อไร ได้รักกัน รู้ทั้งรู้ ว่าเธอ ยังมีเขา มองกระจก ตัวเรา ได้แต่ฝัน แอบมองเธอ แอบรัก อยู่ทุกวัน แต่ตัวนั้น พบเธอ เหมือนเพ้อพาล แล้วเมื่อไร จะได้ใจ ได้รู้จัก อยากไปทัก ก็ไม่กล้า น่าสงสาร เป็นแค่เพื่อน มิใช่ฝัน อย่างวันวาน สุขสราญ อย่างวันหวาน ก็นานพอ ถึงตัวเธอ ไม่อยาก เป็นเพื่อนฉัน ถึงไม่อยาก รู้จักกัน เหมือนฉันหนอ แต่ฉันยัง ขยันเรียน เพียรเฝ้ารอ ยังเคล้าคลอ คอยเตือน เป็นเพื่อนกัน
แอบชอบเทอมานานนานแสนนาน ยิ่งเมื่อเทอเดินผ่านก็ยิ่งเพ้อ ทำไงได้คนมันอยากจะเจอะเจอ เพียงได้พบหน้าเทอก็สุขใจ
อยากให้เขาคนนั้นได้รับรู้ ว่าเรายังมีเธออยู่ในใจเสมอ แค่อยากพบแค่แอบยังอยากเจอ เราขอโทษนะเธอที่แอบมอง ก็ตัวเราคนนี้มันไม่กล้า เรากลัวว่าเธอนั้นจะไม่เห็น เรากลัวเธอนั้นหนาทำชาเย็น เราขอเป็นอยากนี้ได้ไหมเธอ ขอให้เธอโชคดีแล้วมีสุข เรื่องความทุกข์ขอให้อย่ามีหนา ทุกข์ทุกอย่างขอให้อยู่ที่พี่ญา สุขเถิดหนาน้องพี่ที่รักเธอ ............................................ ขอให้มีความสุขมากๆนะจ๊ะน้องรัก 20/1/1 03:32 น.
เก็บความรู้สึก ให้อยู่ลึกที่สุดในหัวใจ เก็บซ่อนแอบเอาไว้ เพราะกลัวว่าใครจะรู้ เก็บรักอยู่ในใจ เก็บไว้ไม่ให้ใครรู้ กลัวความเป็นเพื่อนที่มีอยู่ จะหายไปพร้อมเมื่อเธอรู้ว่ามีใจ ขอแค่ได้ห่วงใยเท่านั้น ไม่ขอเป็นคนสำคัญก็ได้ ขอเป็นเพียงเพื่อนที่รู้ใจ ขอเป็นแค่ใครที่เข้าใจเธอ
เมื่อเจอหน้าเหมือนชะตาฟ้าลิขิต ให้ชีวิตฉันพบเธอเพ้อหลงใหล ผิดกับเธอไม่เผลอแม้แค่เศษใจ แล้วเมื่อไหร่รักจะสมอารมณ์ปอง
ในตำนานเล่าว่า พระเป็นเจ้าทรงเห็นชายหนึ่งเหงาเปล่าเปลี่ยวยิ่ง จึงทรงเสกหญิงสาวให้พราวพริ้งจากหนึ่งสิ่งคือซี่โครงของชายนั้น ท่านไม่ทรงเสกจากหัวของชายเพราะทรงมิหมายให้หญิงเยาะหยัน คอยข่มขู่ชายที่อยู่เป็นคู่หรือโรมรันร้าวรานให้พาลใจ ท่านไม่เสกจากเท้าของชายเพราะทรงมิหมายให้ชายเหยียบย่ำหญิง ท่านทรงเสกจากด้านข้างให้แอบอิงยกย่องหญิงเท่าเทียมคู่อยู่ข้างกาย โครงของที่ทรงใช้อยู่ใต้แขนได้แนบแน่นปกป้องภัยทั้งหลาย นอกนั้นโครงซึ่งอยู่ข้างในเพื่อจะได้รักหญิงนั้นนิรันดร
ฉันอยากรักเธอให้น้อยลงทุกวัน ฉันไม่อยากเพิ่มเติมความผูกพัน...ให้มากกว่านี้ ฉันไม่อยากห่วงอยากดูแลเธอเลยคนดี ฉันไม่อยากได้อยากมีเธอมาเคียงกาย เพราะถ้ามากกว่านี้เธอคงรู้ ถึงความลับที่ซ่อนอยู่เก็บเอาไว้ ฉากบังหน้าที่ใช้คำว่าเพื่อนมาปิดใจ ม่านบังใจที่ทำให้เธอไม่รู้ตัว ว่าเพื่อนเธอคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ที่กลัวหลบสายตาเธอเสมอ ที่ปั้นปึ่งเย็นชาเมื่อพบเจอ แท้จริงรู้มั๊ยเธอ..หลอมละลายแล้วทั้งใจ...
ตอบไม่ได้ว่าทำไมใจรักเธอ คงเพราะเผลอไปมั้งยั้งไม่ไหว บอกความจริงเธอคงขัดอึดอัดใจ ทำอย่างไรเธอไม่โทษโกรธฉันเลย ก็เห็นหน้ากันทุกวันฉันจึงเผลอ หลงรักเธอจนได้ใจเฉลย แอบเก็บไว้ทำเหมือนเพื่อนคุ้นเคย ไม่ยอมเผย รักอาจล้นจนใจพัง กลัวเหลือเกินว่าสักวันฉันบอกเธอ อาจต้องเก้อเศร้าหมองต้องผิดหวัง ขอเพียงเธอยอมรับได้ให้รับฟัง ฉันเผลอไปรักเพื่อนไม่เหมือนเดิม คิดอยู่ตั้งหลายวันฉันต้องบอก ทำเป็นหลอกตัวเองเก่งหึกเหิม ปลุกหัวใจให้หาญกล้ายิ่งกว่าเดิม สวดคาถาช่วยเสริมเพิ่มอวยชัย โอมเพี้ยง! ว่าคาถาครบจบที่พัน เตรียมประจัญบอกรักชักหวั่นไหว เท้าสะดุดหยุดกึกระทึกใจ เอ๊ะ ! นั่นใคร ? ใกล้สนิทแนบชิดเธอ ฯ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
