...คนเดียวกันในวันก่อนยังอ่อนหัด สารพัดจะขัดขืนไม่รื่นหู มาวันนี้ดีใจเพราะได้ครู พบผู้รู้อยู่นานบ้านกลอนไทย ครบหนึ่งเดือนเหมือนหนึ่งปีที่เรียนร่ำ ทุกถ้อยคำพร่ำอ่านผ่านสมัย หลายหลายบทงดงามซ่อนความนัย อ่านแล้วใจเริงรื่นสุดชื่นบาน จึงอยากแต่งให้เก่งเร่งศึกษา ปรารถนาว่ากลอนให้อ่อนหวาน นำข้อคิดนานามาเจือจาน ให้ผู้อ่านซ่านซึ้งตรึงฤดี วอนเพื่อนพ้องน้องพี่มีใจมุ่ง ช่วยผดุงวรรณกรรมล้ำเลอศรี เข้ามาร่วมฝึกฝนกลวิธี ฝากผลงานดีดีที่นี่กัน
วสันต์พร่างพรั่งพรูอยู่ปลายฟ้า วนเวียนคราลุวารกาลสมัย เป็นวันสุดแสนดีที่หทัย หมายสื่อนัยล้ำค่ามาให้กัน กรองอักษรสาส์นเรียงด้วยเพียงหวัง ส่งพลังแรงใจมอบให้ขวัญ เพลาผ่านนานครบทบวัยวัน สารสัมพันธ์ครั้นเกิดกำเนิดกาย ร้อยมาลามาลัยให้มิ่งมิตร อันดวงจิตคิดใดได้ดั่งหมาย เรื่องที่ทุกข์หากมีจงคลี่คลาย ดลใกล้กรายสิ่งดีสิมีมา ยี่สิบเอ็ดมิถุนาคราบรรจบ เมื่อเคลื่อนครบดิถีวันนี้หนา มอบลำนำคำขวัญจำนรรจา ราชิกานิ่มน้องนวลอนงค์ ร้อยเรียงคำข้ามฟ้าฝ่าวสันต์ จากปลายฟ้าฟากนั้นด้วยประสงค์ ให้มีแต่สมหวังดังจำนง บอกยังคงหวังดีไม่มีเลือน สายฝนพร่างพรั่งพรูอยู่ฉ่ำฟ้า หลั่งสู่หล้าชโลมใจให้เสมือน เป็นพรจากฟากหาวและดาวเดือน รวมใจเพื่อน และพี่ ที่อวยพร ให้อายุวรรณะพละเลิศ สิ่งประเสริฐส่งสุขสโมสร ให้ร่ำรวยเงินตราอย่าอาทร ขอไหว้วอนเทวามาบันดาล กรองอักษรเรียงร้อยเป็นสร้อยสาย ด้วยมุ่งหมายร่ายคำพร่ำสื่อสาร มอบหัวใจใส่วอนผ่านกลอนกานท์ ฝากส่งผ่านม่านฟ้ามาสู่เธอ ...... แสนคำนึง คนกุลา ในวสันต์
ขอบคุณคำอวยพรอ่อนโยนขวัญ ชุบชีวันเพื่อนใจให้ครวญหา เพียงน้ำใจไมตรีที่ยื่นมา แสนปรีดากว่าสิ่งใดในปฐพี ใจดวงแรกแทรกกลางหว่างดวงจิต ได้ค้นคิดบทกลอนให้พรศรี Gemini58เพื่อนแสนดี ซึ้งฤดีอบอุ่นการุณย์ใจ อรุโณทัยใจดวงนี้มีความหมาย เป็นผู้ชายใจดีที่สดใส กระต่ายใต้เงาจันทร์มิ่งขวัญใจ มินตราให้อวยพรอ่อนหวานคำ ครูกระดาษทรายงามทุกยามคิด น้องอ้อมจิตใจสวยด้วยคมขำ อินสวนเพื่อนที่รักปักทรวงจำ ผู้หญิงมือสองน้ำใจฉ่ำคำอวยพร กิตติกานต์ขานใจให้กับเพื่อน ป๋องมาเยือนด้วยใจให้อัปสร ลมแปรแขมร์เลอเธอให้พร เค้กงามงอนหนูสนล้นน้ำใจ พี่กุ้งหญิงจริงใจให้กับน้อง นวลละอองเฌอมาลย์หวานแจ่มใส น้องม่านแก้วเพริดแพร้วปานแก้วใจ ธันวันตรีไ้ด้มาเยือนเพื่อนคนดี
เพราะเรารักเขาก่อนอ้อนความรัก หญิงชายรักกันได้ไม่ขัดเขิน ความจริงใจมีให้มากมายเกิน ต่างเผชิญเดินทางไม่ต่างกัน ใครไม่รักไม่ว่าอย่ามองโลก ให้ทุกข์โศกเศร้าตรมระทมฝัน ฉันวันนี้เปลี่ยนไปยิ้มให้กัน วันวานนั้นขอโทษโปรดอภัย เพราะความรักมักอภัยให้กันก่อน ใจบังอรอบอุ่นละมุนใส แต่งกลอนเปิ่นเขินจังหากตั้งใจ มอบรักให้คนที่ดีต่อกัน เลิกโกรธเกลียดผู้ใดใจหม่นหมอง รักประครองห้องใจให้สุขสันต์ หลับฝันดีทุกคืนน่าตื้นตัน รักฉันนั้นไม่มีราคีใจ
เรียบเรียงร้อยถ้อยวลีไมตรีมอบ เพื่อปลุกปลอบทุกข์ท้นคนขวัญหาย พฤษภาอำลาโศกโบกทักทาย มวลดอกไม้หลายสีสามัคคีกัน วอนทุกฝ่ายไม่หมายโทษหายโกรธแค้น สร้างปึกแผ่นแดนไทยให้เฉิดฉัน ร่วมแรงใจแน่นเหนียวเกลียวสัมพันธ์ สืบสานฝันแผนปรองดองประคองไทย รวมพลังหลั่งล้นคนสร้างชาติ เลิกอาฆาตแดงเหลืองเรื่องหลงใหล ร่วมร้องเพลงรวมเนื้อเชื้อชาติไทย เริ่มต้นใหม่ลืมให้หมดเป็นบทเรียน
พระคุณแม่นั้นยิ่งใหญ่หาใดเท่า ถนมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงเราเท้าเท่าหอย มาบัดนี้เติบใหญ่อย่าได้คอย ให้ท่านหงอยเลี้ยงดูผู้มีคุณ ในวัยเยาว์เฝ้าถนมกล่อมฟูมฟัก ไม่ได้พักซักผ้าอ้อมกล่อมคุณหนู ปวดท้องร้องฉีอึราดคอยเฝ้าดู สั่งสอนหนูเป็นเด็กดีเมื่อพบเจอ คอยพร่ำสอนเมื่อทำผิดไม่คิดโกรธ แม่ไม่โทษให้อภัยลูกได้เสมอ เป็นเด็กดีเมื่อเติบใหญ่ไม่ละเมอ อย่าพลั้งเผอคิดการใหญ่ไปโกงเขา ลูกเจ็บปวยแม่คอยเฝ้าข้าวอาหาร ทั้งการงานแม่ไม่เห็นสำคัญเท่า ลูกเติบใหญ่แม่เป็นไข้ไม่ทุเลา ลูกไม่เฝ้าบอกติดงานฉันอยู่ไกล ยามลูกมีทุกข์โศกบนโลกเศร้า แม่คอยเฝ้าเยียวยารักษาให้ จะตกงานหรือชอกช้ำระกำใจ แม่คอยได้ปลอบโยนพ้นทุกข์มา พระคุณแม่นั้นเกินกว่าหาไดเอย ท่านไม่เคยหวังสิ่งไดจากลูกหนา เฝ้าถนมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา ปรารถนาให้ลูกนั้นเป็นคนดี
จรจำลาจากไกลไปอีกครั้ง ทิ้งความหลังหนึ่งปีกว่าที่หน้าเขา ร่วมพันธสัญญาเป็นหน้าเรา งานหนักเบาทุกภาคีมีสุขใจ ปรับปรุงระบบงานสารสนเทศ ทั่วนิเวศงามสง่าน่าอาศัย ดรุณดรุณีมีวินัย มิทันไร ผอ.ขอจากลา ยกโรงเรียนไอซียูทุกผู้ทราบ พัฒนาคุณภาพการศึกษา สมศ.รอบสอง รับรองมา ก่อนจากลาฝากคุณครูช่วยดูแล ไปโรงเรียนสาคูมิตรภาพฯ เพื่อนพ้องทราบเลื่อนไหลในกระแส จึงขอฝากไตรภาคีที่ดูแล ช่วยกันแก้ช่วยประคองท้องถิ่นเรา
ทุกคนเคยทำผิดอย่าคิดโกรธ การยกโทษนั้นดีมีคุณหนอ ถ้าฉันทำผิดไปไม่รั้งรอ เอ่ยคำขอโทษด้วยช่วยอภัยกัน ฉันมีความไม่ดีนี้มากนัก แม้ไม่รักอย่าเกลียดหรือเดียดฉันท์ อภัยได้ขอให้อย่าไล่กัน เพราะฉันนั้นรักเพื่อนเหมือนครอบครัว อันความรักงดงามทุกยามคิด รักเำื่ป็นมิตรจิตใจให้ยิ้มหัว รักกันในบ้านกลอนสอนใจตัว รักกันทั่วทุกคนบนลานกวี มองคนในแง่ดีไม่มีร้าย เกิดแล้วตายทุกคนยากพ้นหนี จิตใจเพียงเมตตาทุกนาที รักเป็นพี่น้องกันสุขสันต์เพลิน
เมื่อวานซื้อหนังสือจากเซเว่นฯ มาอ่านเล่นเห็นว่ามันน่าอ่าน เป็นข้อคิดกำลังใจในการงาน เขียนโดยพระไพศาล วิสาโล ในบางตอนท่านเล่าเอาไว้ว่า ณ วัดวาแห่งหนึ่งซึ่งไกลโข ผู้ป่วยเอดส์นอนเตียงเหมือนเรียงโชว์ เป็นหลายโหลเรียงรายอยู่ในเรือน ทุกทุกวันใครตายเขาย้ายออก ผู้ป่วยนอกก็แล่นมาแทนเพื่อน ก็ได้เห็นแบบนี้เป็นปีเดือน ดูเสมือนธรรมดาเรื่องสามัญ โอ้ละหนอรอคอยแต่ความตาย ด้วยร่างกายไร้แรงจะแข็งขัน ผอมซูบลูบกระดูกก็ถูกอัน ตุ่มพองหนองคันดูมันเฟะ แต่จิตใจใช่แย่เหมือนอย่างร่าง พระนำทางสว่างใจไม่ปะเปะ ให้มองเห็นความตายที่ฟายเฟะ ก็เละเทะแค่กายมิใช่ตน จึงแววตาสดใสอยู่ในธรรม ไม่ครวญคร่ำร่ำไห้ไร้เหตุผล มัจจุราชมาดหมายไม่เว้นคน แต่ก็พ้นความทุกข์เข้ารุกใจ พลันสำเนียงเสียงเพลงจากวิทยุ ดังปะทุลั่นเรือนของคนไข้ เพลงฉลองวันเกิดเปิดฉลองใคร ฟังบาดใจ happy birthday to you ยังมิทันเสียงเพลงบรรเลงจบ นั่นเสียงใครร้องกลบก็ไม่รู้ happy deadday to you ร้องอยู่ลั่นลั่นสนั่นเตียง ฉับพลันลูกคู่ก็กู่รับ พรึบพรับรับร้องกันก้องเสียง กระหึ่มดังฟังดูโดยพร้อมเพรียง สำเนียงเบิกบานสำราญกาย พอร้องจบครบถ้วนกระบวนเพลง ก็ครื้นเครงหัวร่อกันงอหาย บ้างนั่งขำน้ำตาเล็ดเป็นเม็ดพราย บ้างก็ส่ายหัวดิกคิกคักกัน ท่านสรุปความไว้ให้แง่คิด ไม่ยึดติดตัวคนของตนนั่น หากมีทุกข์รุกโหมมาโรมรัน ก็หัวเราะเยาะมันให้ลั่นไป ลงกลอนเสร็จจะระเห็จไปเซเว่น ฯ เมื่อ
แด่...ยาใจคนจน เกิดเป็นแฟนพี่นี้ เหนื่อยใหม คนไม่มีอะไร เพื่อน้อง ครองรักไม่สดใส น่าเบื่อ ชีวิตคู่อาจต้อง แตกร้าวแยกทาง บนเส้นทางที่ก้าว ย่างเดิน พบแต่ความขาดเขิน ย่อท้อ ปัญหาที่เผชิญ แสนหนัก ที่ผ่านมานั้นก้อ ช่วยแก้กันประคอง รถเก๋งจะขับก้อ ไม่มี คนอื่นเขาขับขี่ อวดโอ้ ดังจะอวดศักดิ์ศรี เหมือนข่ม เราไม่มีวีโก้ ขับเล่นกินลม ขอขอบคุณน้องที่ มีใจ ขอโทษถ้าผิดไป ผ่านเค้า ขอเพียงแค่อรทัย เคียงคู่ ยิ้มเถิดคนดีเจ้า พรุ่งนี้ยังคอย เหนื่อยบ้างไหมคนดี มีพี่ศรีเป็นแฟน ครองรักด้วยขาดแคลน ยากแค้นพี่กลัวเธอท้อ เราเริ่มจากศูนย์ เงินลงทุนก็ไม่พอ ความรักที่เทียวก่อ ประครองกันสู้เรื่อยมา เส้นทางที่ขาดเขิน ทางที่เดินมีปัญหา คลื่นลมที่พัดพา เจ้าทนพี่มาเสมอ รถเก๋งไม่มีขับ ปิ๊กอัพไม่มีให้เธอ ไร้สิ่งที่ปรนเปรอ อาจทำให้เธอผิดหวัง ขอขอบคุณที่มีใจ ขออภัยหลายหลายครั้ง ลืมเถิดกับความหลัง
~อันชั้นฟ้า เทวาสร้าง ถึงแดนสรวง ความรักล่วง ลุถึงแดน อันสุขสันต์ เว้นชั้นพรหม ไม่รู้รัก อย่างไรกัน จึงขีดคั่น แดนรักได้ ไม่รู้จริง ถ้าพระพรหม จะขีด คั่นความรัก ให้พบจาก รักคลาดคลา คู่ชายหญิง ขอโทษเถอะ พระพรหมท่าน ไม่รู้จริง จากทุกสิ่ง ชื่อว่ารัก จักกระทำ เรานี่เอง กับอีกหนึ่ง คือคนรัก ที่จะปัก ลงหลักแน่น เป็นแก่นย้ำ ให้ประจักษ์ เป็นมั่นคง ถึงแก่นคำ ขอยึดย้ำ แค่คำมั่น และสัญญา จะกริ่งเกรง หวาดกลัว อันใดเล่า กับคำเขา ที่ว่าพรหม ลิขิตหนา เพียงสองใจ เป็นหนึ่งแน่น ในอุรา สัจจวาจา คือหลักย้ำ ค้ำฟ้าดิน~
สิบสี่สิงหาเวียนมาครบรอบ เพื่อนที่ชื่นชอบมอบกลอนฝากฝัน ขอวอนเทพไท้ดลให้สุขพลัน ร้อยเรียงคำสรรกำนัลจากใจ (ป้ากันนา) จะเดินย่างทางใดปลอดภัยเถิด งานทีเกิดจากแรงส่องแสงใส ช่วยผู้คนพ้นยากลำบากไกล บุญส่งให้ประสบพบโชคดี (ครูพิม) ขออายุมั่นขวัญยืนวันคืนสุข ให้สนุกกับการงานและหน้าที่ ให้ร่ำรวยเงินทองมากทวี สุขวันนี้ภัยพาลให้ผ่านไป (นกยูง) ขอให้หล่อขอให้รวยอำนวยโชค อย่าได้ทุกข์อย่าได้โศกสู้โลกไหว ให้แข็งแรงแกร่งกล้ากว่าชายใด ขอให้หุ่นสุดเร้าใจหาใครเทียม (แมวแต้ม) ขอพี่ชายสดชื่นทุกคืนสุข หากมีทุกข์พี่ครับจับจอบเสียม ปลูกถั่วงาหน้าบ้านไว้ทานเตรียม สระเอียมเจียมตนนะคนดี (แก้วประภัสสร) ให้การงานเรืองรุ่งมุ่งสู่ฝัน เดินทางหันสู่ทิศใดให้สุขี นำชีวิตพิชิตภัยในปฐพี สุขเกษมเปรมปรีด์ต่อนี้ไป (แจ้นเอง) ขอให้พี่ฝากฝันอันบรรเจิด ขอพริ้งเพริศกลอนกานท์งานยิ่งใหญ่ ขอครอบครัวมีความสุขทั้งกายใจ คิดสิ่งใดให้สมหวังดั่งคำพร(พิมญดา) ขอให้จิตน้อมไปในสันติ คิดดำริตรงธรรมคำพระสอน เป็นตัวอย่างแก่เหล่าชาวบ้านกลอน ด้วยสุนทรวาจาน่าชื่นชม(รัมณีย์)
** ใยอกหัก รักลา พาให้คิด โอ้มิ่งมิตร อับโชค ต้องโศกศัลย์ ฉันยังอยู่ เคียงข้าง ทุกวารวัน ร่วมสร้างสรรค์ สิ่งดีไว้ ให้สังคม ขอเพียงเธอ มีสุข คลายทุกข์โศก ความวิโยค สิ้นหวัง อย่าสั่งสม ปรับจิตเรา เฝ้าถนอม มิตรอมตรม ฝากสายลม พรมพร่าง หว่างหทัย ณ..วันนี้ ยังมี ความสดชื่น หอมระรื่น งามงด ความสดใส ฝากส่งมา จากห้วง แห่งดวงใจ พร้อมห่วงใย เธอสุข ในทุกครา ** แม้นบุปผา มาลี นี้โรยร่วง ห่างจากห้วง รักเร่ เสน่หา ใครคนหนึ่ง ส่งใจ เมื่อไกลตา รอเธอมา ผูกพัน ทุกวันวาร......ฯ
** ดิถีฤกษ์ เบิกสงกรานต์ ในงานนี้ ล้วนเปรมปรีดิ์ มีสุข สนุกสนาน น้ำใสเย็น กระเซ็น ทั่วท้องธาร ร่วมขับขาน วันครอบครัว ทั่วแดนไทย กาลเวลา ผ่านไป สายใยรัก ยังแน่นหนัก คงมั่น มิหวั่นไหว โอ้ลูกหลาน จากบ้าน นานแสนไกล สู่อ้อมใจ แห่งแม่พ่อ ที่รอมา จากท้องทุ่ง พฤกษ์ไพร ยังใจหาย มิคลอนคลาย คิดถึง คนึงหา ความผูกพัน ลึกซึ้ง ยังตรึงตรา อยากกลับมา ด้วยหวัง พลังใจ ประคองขัน ใบน้อย ลอยดอกรัก วางแทบตัก บุพการี ที่สดใส ลูกขอพร วอนท่าน ผู้สูงวัย อวยพรชัย ให้มีสุข ในทุกวัน ** ดิถีฤกษ์ เบิกสงกรานต์ วานเทพไท้ นำพรให้ สุขยิ่ง เป็นมิ่งขวัญ ดั่งหลักชัย ดูแล ให้แก่กัน ตราบชีวัน สุขสันต์ นิรันดร์เทอญ....ฯ
มองเส้นทางทอดไกลสุดปลายฟ้า รอคนกล้าก้าวเดินเผชิญผ่าน อาจจะไม่ราบเรียบเนียบเนียนตระการ อีกกันดารอยู่บ้างระหว่างทาง มีมรรคาให้ก้าวสืบสาวต่อ ดีกว่าท้อแท้จิตคิดหม่นหมาง จะกี่ยุคสุขปนทนทุกข์พลาง ช่วงระหว่างชีวิตลิขิตบรรเลง ยิ่งอยู่ไกลไทยแลนด์แสนลำบาก ยามทุกข์ยากปัญหามาข่มเหง ต้องยืนหยัดหัดตนด้วยตนเอง มิใช่เก่งแต่ต้องประคองตน เขียนกลอนกานท์ผ่านใจให้ฉุกคิด ว่าชีวิตมิง่ายให้ฝึกฝน รวมความหวังตั้งใจใฝ่อดทน สู้ตั้งต้นวันนี้พอมีทาง บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒ เมษายน ๒๕๕๒
เหมือนดั่งนก ที่ผกผิน บินบนฟ้า มองนภา ณ เบื้องหน้า ดั่งภาพฝัน นกผกผิน บินเฉวียน เคียงคู่กัน ฝันเพียงวัน เหมือนนกมัน ได้ร่อนบิน อิสระ สมดั่งหวัง สักครั้งเถิด จะบรรเจิด และเฉิดฉาย ยามผกผิน ขับพลัง ที่ฝังไว้ ใต้ชีวิน เปล่งเสียงยิน สดับได้ ในใจเรา เฝ้าแต่ไขว่ ใฝ่แต่คว้า ตามหาหวัง สุมพลัง กลั้นเป็นทุน ดุลความเหงา รอเวลา จะปลดปล่อย จากใจเรา ม้วนความเศร้า เอาความทุกข์ ผูกเก็บวาง เพียงหัวใจ อยากได้เป็น เช่นนกร่อน เริงลมรอน ทิฆัมพร ตอนรุ่งสาง ก่อนชีวิน จักสิ้นลับ ดับสิ้นวาง บนเส้นทาง ที่อ้างว้าง แลเฝ้าคอย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ
