23 สิงหาคม 2550 14:57 น.
				
												
				
								chantarat
		
					
				
รู้หรอกนะว่าเธอนั้นเข้มแข็ง
เธอแข็งแกร่งยิ่งกว่าใครคนไหน
แต่วันนี้เธอดูเหมือนไม่เหลือใคร
น้ำใส ๆ มันรินไหลจากดวงตา
อย่าห่วงเลยหากใครเขาจะเห็น
หากว่าเป็นสิ่งที่ทำแล้วหรรษา
ฉันคนนี้จะปลอบใจตลอดเวลา
เมื่อเธอล้า  เธอท้อ  เธอหมดแรง
ฉันคนนี้ถึงแม้ในบางครั้ง
จะดีบ้างไม่ดีบ้างอยากแถลง
คำว่า เพื่อน คำนี้อยากจะแจง
จะเหมือนแสงสว่างยามเธอมืดมน     
 คิดถึงเพื่อน ๆ จังค่ะ				
			 
			
				22 สิงหาคม 2550 12:04 น.
				
												
				
								chantarat
		
					
				
บอกให้รอก็รออยู่ตรงนี้
แต่คนดีตอนนี้ไปอยู่ไหน
เมื่อก่อนนั้นไม่เคยจะห่างไกล
แต่ตอนนี้ทำไมอยู่ห่างตา				
			 
			
				17 สิงหาคม 2550 15:01 น.
				
												
				
								chantarat
		
					
				
ฉันก็รู้ว่าตอนนี้เธอไม่อยู่
เธอก็รู้ว่าตอนนี้ฉันมีเขา
ใครก็รู้ว่าความรักของสองเรา
ต้องจบลงเพราะเขาใช่ไหมเธอ
แต่วันนี้ฉันขอแค่วันหนึ่ง
อยากจะซึ้งเหมือนวันที่เราเจอ
ฉันก็รู้ว่าทำได้เพียงแค่เพ้อ
อยากบอกเขาว่าอยากเจอเธอเพื่อลา..............
  ไม่ได้เข้ามานาน.......มากเลยค่ะ
คิดถึงทุกคนเลย				
			 
			
				2 มีนาคม 2550 14:15 น.
				
												
				
								chantarat
		
					
				
ใจเอ๋ยใจทำเป็นอย่างนี้
มันเหมือนมีบางอย่างมารุมเร้า
เหมือนมีไฟสุมในใจอยู่ทุกคราว
แม้ยามหนาวเพียงใดมิเปลี่ยนแปลง
       เพราะอะไรถามใจตัวเองตอบ
       หรือเพราะชอบเขามากมายใจเฉลียว
       หรือคิดเองเออเองอยู่คนเดียว
       ใจที่เปลี่ยวก็คงร้อนมิรู้เย็น......................
พึ่ฃสอบเสร็จ  รู้สึกดีจังค่ะ				
			 
			
				25 พฤศจิกายน 2549 19:41 น.
				
												
				
								chantarat
		
					
				
โกรธ……………….
            ได้แต่ปลอบยามเธอเหงาเศร้าอย่างนี้
             เธอคนดีคงปวดร้าวมากใช่ไหม             
             ที่คนนั้นที่เธอเคยไว้ใจ
            แต่ตอนนี้เขาอยู่ไหนไม่รู้เลย
                       ฉันคนนี้คงทำดีได้แค่ปลอบ
                       ทั้งที่ใจฉันชอบอยากเฉลย
                       แต่ก็โกรธที่ทำได้แต่เฉยเมย
                       และไม่อาจละเลยเธอคนดี...........