26 พฤศจิกายน 2552 11:44 น.
donjuann
...นั่งท้าวคาง..มองน้ำ..ลำปิงใส
ใต้อุ่นไอ...สนธยา..ฟ้าแดงฉ่ำ
ม้าหินอ่อน..ตรงนั้น..ฉันยังจำ
เสียงเพลงพร่ำ..รำพัน..สายัณห์เยือน
...ริมตลิ่ง..ปิงงาม..ในยามค่ำ
เธอสวยล้ำ..เด่นตา..หาใดเหมือน
สองเรา..อิงแนบชิดติดใจเตือน
ไม่ลืมเลือนรักกัน..ทุกวันคืน
...ยืนยัน..คำสัญญา..ฟ้าเมืองตาก
จะไม่พราก..จากไป..ให้ขมขื่น
แม่น้ำปิง..เป็นพยาน..นานยั่งยืน
รักนี้..ไม่เป็นอื่น..ทุกคืนวัน
...ม้าหินอ่อน..ตัวเก่า..ดูเหงาเงียบ
หาใดเปรียบ.. อ้างว้าง..บนทางฝัน
ทิ้งเรา..นั่งท้าวคาง..อย่างจาบัลย์
เธอทิ้งสัญญาใจ..ไม่เหลียวแล
...วักน้ำปิง..ล้างหน้า..ประกาศก้อง
เราจะต้อง..ทำใจ..ให้แน่วแน่
สลัดเศร้า..หวงห่วง..จากดวงแด
ไม่ยอมแพ้รักใดใด..ต่อไปนี้...
21 พฤศจิกายน 2552 21:02 น.
donjuann
๑๑๑ เกาะขอบ หน้าต่างมอง..ท้องฟ้าสวย
ลมหนาวโปรย หวีดหวิว..ผิวเหน็บหนาว
ชะเง้อมองท้องฟ้า..สบตาดาว
สุขใจราวได้พบ..สบตาเธอ
๑๑๑ คิดถึงนะ..คิดถึงมาก อยากชิดใกล้
แม้หนทาง..ห่างไกลใจยังเหม่อ
จะอดทน..ไม่ท้อ..รอวันเจอ
วันนี้เผลอ..มอบใจ..ให้หมดดวง
๑๑๑ ฟังเพลงใด..ก็เพราะ..เสนาะนัก
เริ่มแอบรัก..ใครเขา ใจเฝ้าห่วง
รักเกิด ณ แดนใด ใช่รักลวง
วันคืนล่วง..ไม่กล้า จะเผยความ
๑๑๑ ยังหวั่นหวั่น..กลัวเก้อ..เธอเมินเฉย
ทั้งอยากเอ่ย แต่ใย...ใจวาบหวาม
ความกังวล...สุมหนักรักคนงาม
กรงจะถูกมองข้าม..เศร้าตามมา
๑๑๑ เกาะขอบหน้าต่างมอง จ้องดาวใส
ลมหนาวไปบอกคนดี..ให้ทีว่า
คนขี้อายคนหนึ่ง..ซึ้งอุรา
ส่งใจมอบรักมา..คราหนาวเยือน....
19 พฤศจิกายน 2552 14:13 น.
donjuann
๑๑๑ ข่าวใหญ่..ทราบทุกคนฝนดาวตก
ตื่นตระหนกทั่วไทย..ได้ชมแน่
เราก็พลอยสนจิตติดข่าวแจ
อยากเห็นแท้ฝนดาวคราวค่ำคืน
๑๑๑ ตั้งนาฬิกาปลุกลุกให้ได้
ดึกอย่างไร นอนรอ จะขอตื่น
อยากให้ถึงไวไวจังหลังเที่ยงคืน
เอนหลังลงกับพื้นคืนหนาวเย็น..
๑๑๑ นั่นดาวตก เต็มฟ้า ลานตานัก
พุ่งไขว่ขวัก..ไปมาพาตื่นเต้น
มีลูกหนึ่งหล่นตรงมา...ไม่น่าเป็น
เรากระเด็น..สติวูบ..จูบท้องนา
๑๑๑ แล้วมาอยู่บนที่นอนในตอนไหน
เอ้านี่เราฝันไปหรือไรหว่า
เจ็ดโมงแล้วหรื่อนี่ที่ตื่นมา
นาฬิกาถ่านหมด..เลย อดดู
17 พฤศจิกายน 2552 09:30 น.
donjuann
๑๑๑ สิบห้า พฤศจิกา..มาแต่เช้า
ตีสี่เรา..เดินทางไปต่างถิ่น
วันนี้..วางแผนไว้ไปเที่ยวกิน
ไม่ยลยินอะไร..อยากไปเพลิน
๑๑๑ ล้อหมุน..จากแม่สอดผ่านยอดเขา
มุ่งหน้าเข้าเส้นทางหว่างโขดเขิน
เก้าสิบแปด กิโล โอ้ไกลเกิน
ลงจากเนิน ผ่าน..ตาก ที่จากมา
๑๑๑ ไม่อยากมอง..เมืองระแหง..แห่งความหลัง
ผ่านไปทั้งหัวใจไห้โหยหา
ท่องเอาไว้..เลิกช้ำ..ไร้น้ำตา
เมื่อเขามองเราไร้ค่า..อย่าเสียใจ
๑๑๑ ถึงสี่แยกไฟแดง..กำแพงนั้น...
เติมน้ำมัน..ทานข้าวปลา..ดูฟ้าใส
มาบ่อย..ชากังราว แอบร้าวใจ
งานกล้วยไข่..ทุกที ต้องมีเธอ
๑๑๑ ลืม ลืม ลืม ลืมไป ไม่คิดแล้ว
ขับตรงแน่ว..ข้างหน้า..อย่าคิดเผลอ
ความหลัง ความรักเก่าที่เราเจอ
ไม่อยากเพ้อ..ให้ช้ำ อีกทำไม
๑๑๑ แวะเขาหน่อ ทักทาย นายลิงจ๋อ
วันนี้ก้อ..มีกล้วยมา สิบห้าหวี
คบกับลิงดีกว่าเข้าท่าดี
ลิงไม่มีมารยา..ให้น่ากลัว
๑๑๑ สิบโมงถึงที่หมาย..ไม่สายนัก
คนคึกคัก เพลิดเพลิน เดินกันทั่ว
ลานข้างน้ำ..กว้างใหญ่ได้ลงทัวร์
รีบซื้อตั๋ว..เข้าไปในอาคาร
๑๑๑ ร้อยบาท เดินเข้าไปได้ชมแน่
สวยงามแท้ อุโมงค์ปลา น่าเดินผ่าน
สารพัดสัตว์น้ำ ดูสำราญ
โชว์ดำน้ำให้อาหาร...ลูกหลานปลา
๑๑๑ จาก อาคาร พันธุ์ สัตว์น้ำ รีบจ้ำอ้าว
เสียงเจี๊ยวจ๊าว..เชียร์กันลั่นเลยหนา
งานแข่งเรือ..ตรงนี้ที่จะมา
คนมากหน้าหลายตา...มาร่วมชม
๑๑๑ บึงบอระเพ็ด แข่งเรือเชื่อมั่นได้
จัดยิ่งใหญ่ทุกอย่างช่างเหมาะสม
บรรยากาศก็ชื่นใจได้อารมณ์
คนนิยมเที่ยวกันยันกลางคืน
๑๑๑ เที่ยงครึ่ง ตะบึงไปเที่ยวไกลต่อ
สุขจริงหนอวันนี้มิขมขื่น
เก็บความทุกข์ ความช้ำ ความกล้ำกลืน
ทิ้งลงพื้นน้ำกว้าง..ปล่อยกลางบึง
๑๑๑ ผ่านชุมแสง บางมูลนาก จากจุดนี้
ก็แวะที่พิจิตร ที่คิดถึง
มาบ่อย..ประทับใจใฝ่คำนึ่ง
อีกแห่งหนึ่งซึ้งนัก..รักเคยมี
๑๑๑ รูปปั้นชาละวัน นั้นโดดเด่น
แต่อยากเห็นตะเภาแก้วแล้วละนี่
นั่นไง..ที่เดินมาหน้าตาดี
อยากเป็น..ชาละวัน..นี้..แล้วซี่เรา
๑๑๑ จากนั้น ไปเที่ยวท่อง..สองแควบ้าง
ผ่านเส้นทางอินโดจีน..เป็นถิ่นเก่า
พิษณุโลก..สดใส.ใหญ่ไม่เบา
จึงแวะเข้าเที่ยวห้างฯ..อย่างสบาย
๑๑๑ อยู่นานจนใกล้ค่ำ..รีบจ้ำอ้าว
มาทานข้าว สุโขทัย ยังใจหาย
เมื่อก่อน ณ ร้านนี้ที่ข้างกาย
หญิงกับชาย นั่งคลอเคล้า..คือเราเอง..
๑๑๑ เลิกจำ..รีบทานข้าวอย่าเศร้านัก
เก็บความรักจอมปลอมไว้..ไปลงเข่ง
ปรับปรุงตัวรอคนใช่..อย่างในเพลง
แล้วรีบเร่งกลับบ้านฝันหวานคอย....
13 พฤศจิกายน 2552 22:43 น.
donjuann
...ฉันกลับมาตรงนี้..ณ ที่เก่า
มาพร้อมกลับความเศร้า..เหงาหนักหนา
ความเจ็บ..ไม่มีจบ..ได้พบมา
หอบน้ำตา..มาทิ้ง..ถูกหญิงลวง
...กี่ครั้ง..ต่อกี่ครั้ง..ที่นั่งเศร้า
พอหายเหงา..ก็ไป..ไกลลับล่วง
พอช้ำ..ก้อกลับมา..รักษาทรวง
หัวใจดวง..น้อยนี้..ไร้ที่อิง
...อดทน..ทำใจได้..ในบางครั้ง
แต่ก้อยัง..ไม่ตัดใจ..ในบางสิ่ง
รักคนลวง..หลงเขา..เศร้าใจจริง
คิดแล้วยิ่ง..เกลียดเรานี้..ที่อ่อนแอ
...กลับมาซบ..ตรงนี้..ณ ที่เก่า
ระบายเศร้า..เป็นกลอน..ตอนย่ำแย่
หัวใจที่ผิดหวัง..ถูกรังแก
สาระแน..หลงรักเขา..เศร้าเหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
2320
