* * * หนูหิ่ง ฯ ตอน นับถอยหลัง 3 * * *

หิ่งห้อยน้อยใจ

วันอังคาร ที่ 18 มกราคม 2554
วันนี้พี่สาวหนูหิ่ง ฯ เปลี่ยนชื่อเป็น  ฐิติรัตน์  :  ชีวิตที่ประเสริฐ    ได้ชื่อเล่นใหม่  :  ปัฐ  :  มีอายุยืนยาว เป็นที่รักใคร่ของผู้อื่น
เกิดวันอังคาร  ที่ 18  มกราคม  เวลาบ่าย 3 โมง  ปีกระต่าย   หนูหิ่ง ฯ สงสัยว่าพระที่ทำพิธีสวดจะตั้งให้ค่ะ
เช้านี้หนูหิ่ง ฯ ต้องไปรับยาที่อินทราทัวร์  เมื่อวานนี้ให้ตุ่นไปซื้อส่งมาให้  เป็นยาที่หายากจริง ๆ 
ทั้งประเทศมีขายแค่ 3 ที่เท่านั้น  หนูหิ่งก็เลยสั่งมา 5 กล่อง ๆ ละ 850.-  วันนี้เย็น ๆ จะไปโอนตังค์ให้ตุ่น
ยานี้หนูหิ่ง ฯ รู้มาจากพี่อรัญ  เป็นลูกค้าอยู่ จ.ตราด  พี่เขาบอกว่าพี่ชายเขาก็เป็นมะเร็ง  มีคนแนะนำให้กินยาตัวนี้
แล้วพี่ชายเขาไม่มีอาการเจ็บปวดเลย  จนกระทั้งเสียชีวิต  หนูหิ่ง ฯ ก็เลยขอให้แกไปหาชื่อยามาให้
แล้วหนูหิ่ง ฯ ก็หาข้อมูลของยาทางอินเตอร์เน็ท  ท้ายที่สุดก็ต้องโทร.ไปถามที่กรมราชองครักษ์  
พี่ที่รับโทรศัพท์ชื่อพี่อำนาจ  ใจดีมาก ๆ เลย  อาสาจะซื้อส่งทางไปรษณีย์ให้ด้วย  แต่หนูหิ่ง ฯ ต้องการด่วนที่สุด
ก็เลยบอกพี่เขาว่าจะให้เพื่อนไปซื้อวันจันทร์แล้วส่งรถทัวร์  เช้าวันอังคารก็มาถึง
ยาตัวนี้ชื่อว่า  ยาประดง  เป็นยาแผนโบราณ  แก้น้ำเหลืองเสีย  ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับโรคมะเร็งเลย
แต่ไม่เป็นไร  ตอนนี้ที่ต้องการก็คืออยากให้พี่ปัฐหายจากอาการปวดและทรมาณเท่านั้น  ถ้าจะไปก็ไปอย่างสงบ  อย่าได้ทรมาณเลย
พี่ซิงตื่น 05.30  หนูหิ่ง ฯ ก็เลยอาบน้ำ - สระผม  แล้วก็ไปรับยา  แล้วก็เลยไปซื้อโจ๊ก - ต้มเลือดหมู  แล้วก็ซื้อกับข้าวไปใส่บาตร
กลับมาถึงโรงบาล 07.00 น.  พี่โหย่งมาถึงแล้ว  พี่ปัฐตื่นแล้ว  ก็เลยให้ล้างหน้าแปรงฟันที่เตียง
แล้วหนูหิ่ง ฯ ก็บอกแกว่าหนูหิ่ง ฯ ไปใส่บาตรมา  เดี๋ยวเรามากรวดน้ำด้วยกันนะ  ให้พี่พูดตามหนูนะ  พูดในใจก็ได้  (แกไม่ค่อยมีแรงพูดค่ะ)
หนูหิ่ง ฯ จับมือซ้ายพี่สาวถือขวดน้ำ  แล้วก็เอาถ้วยมารอง  มือขวาให้พี่สาวแตะที่เตียงใต้ถ้วยรอง
" อิทังเมโหตุสุขิตาโหตุญาตโญ "
" ข้าพเจ้านางฐิติรัตน์  สิมะนราธร  ขออนุญาตพระแม่ธรณี พระแม่คงคา  กรวดน้ำอุทิศผลบุญกุศลที่น้องสาวข้าพเจ้าได้ตักบาตรแทนในวันนี้
ขอผลบุญกุศลนี้ส่งไปถึงผู้มีอุปการะคุณที่ท่านตลอดจนเจ้ากรรมนายเวร  ทุกองค์  ทุกท่าน  ทุกผู้  ทุกตัว  ทุกตน  ไม่ว่าจะอยู่ในภพ - ภูมิใด ๆ
เมื่อได้รับแล้วขอให้ทุกท่านมีความสุขกายสบายใจปราศจากโรคภัยไข้เจ็บ แล้วก็อโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้าที่เคยล่วงเกินไว้
ไม่ว่าจะโดยทางกาย - วาจา - ใจ  ทั้งที่ตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ  ขอให้หมดเวร - หมดกรรมต่อกันนับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
และขอให้ข้าพเจ้าหายจากการเจ็บป่วยในครั้งนี้ด้วยเทอญ  สาธุ "
เสร็จแล้วหนูหิ่ง ฯ ก็นำไปกรวดต่อที่ใต้ต้นไม้หน้าโรงบาล  โทร.หาเจิน เจิน  ให้รีบมาไม่ต้องแวะที่ไหน  แล้วก็ซื้อถุงมือไซค์ S
กับแพมเพิร์สผู้ใหญ่ไซค์ L มาด้วย  เจิน เจิน บอกว่าจะแวะไปที่ปั้ม (พี่ปัฐเปิดปั้มน้ำมันอยู่อ.จอมทองค่ะ) เพื่อเอายาสมุนไพรมาให้กิน
หนูหิ่ง ฯ บอกว่าไม่ต้องแวะ  เพราะว่าตอนนี้แม่ไม่กินอะไรสักอย่าง  ซื้อของแล้วก็รีบมาให้ไว  ก่อนน้าหิ่ง ฯ จะมีมะโห  ^__^
ขึ้นมาที่ห้องหนูหิ่ง ฯ ก็กินโจ๊กเปล่า ๆ กับน้ำพริกของแม่  เพราะเดือนมกราคมของทุกปีหนูหิ่ง ฯ จะกินเจ หรือมังสวิรัติ  
เนื่องจากเดือนนี้เป็นเดือนเกิด  แล้วก็จะกินเจจริง ๆ  (ไม่ใช่มัง ฯ) ในช่วงเข้าพรรษาจนกระทั่งออกพรรษา
เสร็จแล้วก็หายาของตัวเองมากิน  จริง ๆ แล้วกินยาก็เกือบอิ่ม  ก็เลยต้องกินข้าวแต่น้อย ๆ (เป็นการลดความอ้วนไปในตัว  ^__^)
ส่วนพี่ซิงก็ชงโปรตีนผสมน้ำเต้าหู้  และยาประดงไปให้พี่ปัฐกิน  แต่พี่หลั่งไม่ยอมกินยา  กินแต่น้ำเต้าหู้
แล้วหมอก็มาดู  ก็ไม่มีอะไร  ดู ๆ ไปตามหน้าที่ค่ะ  เพราะคงไม่ทำอะไรมากไปกว่าการฉีดยาระงับปวด
ประมาณ 11.00 น.  หลานเจิน เจินกับเหลนน้อยหวา หวา ก็มา  พี่ปัฐตื่นอีกครั้ง  (จริง ๆ แล้วไม่รู้ว่าหลับหรือตื่น  เพราะแกหลับตาเกือบตลอดเวลา)
หนูหิ่ง ฯ เข้าไปจับมือไว้  แกถามว่าจะกลับเมื่อไหร่  หนูหิ่ง ฯ บอกแกว่าไม่ไปแล้ว  ตอนนี้จะอยู่นี่ตลอดไป  กลับมาบ้านมาเกาะพี่สาวกินดีกว่า
ไปทำงานไกลบ้านเหนื่อยก็เหนื่อย  ข้าวก็ไม่ค่อยได้กิน  อยู่นี่ได้กินทุกอย่าง  น้องตัวเล็กนิดเดียวเลี้ยงได้ไหม ?  
พี่ปัฐ....ยิ้มแล้วก็พยักหน้า  ^__^  (ค่อยยังชั่ว.... มีคนเลี้ยงแล้ว)
พี่โหย่งก็เลยแหย่ว่า.... หนูหิ่ง ฯ เกาะพี่สาวกิน  แต่กอ (พี่ชาย) เกาะเมียกิน  เพราะตอนนี้มาอยู่กับพี่ปัฐก็เลยไม่ได้ทำงาน  ^__^
ประมาณเที่ยงเศษ ๆ พี่ซิ  พี่ชายคนที่ 2 กับพี่สะใภ้ก็มาเยี่ยม  ดีจัง  มีหมอนวดมาเพิ่มอีกแล้ว  จะได้แอบงีบ  (พี่โหย่งบอกว่า....นิสัยดีน่าดู  ^__^)
พี่สะใภ้แอบมาถามว่า.... ผลตรวจชิ้นเนื้อเป็นไงบ้าง  หนูหิ่ง ฯ ก็บอกว่า.... ไม่เป็นไร  สบายมาก  ระดับนี้แล้วไม่เป็นไรหรอก  ^__^
 
พี่สะใภ้คนนี้นิสัยใจอ่อน  ขึ้แยสุด ๆ ขืนบอกความจริงมีหวังช็อค  แล้วก็คงจะช็อคกันไปทั้งครอบครัว  สักพักพี่ซิกับพี่สะใภ้ก็กลับขึ้นดอย
ก่อนบ่ายโมงเล็กน้อย  พี่ปัฐทำหน้านิ่ว  แล้วบอกว่าปวดจัง....ปวดจังเลย....  หนูหิ่ง ฯ ก็เลยถามว่าปวดที่ไหนเจ้  ปวดที่ไหนจ้ะ
แกบอกว่าปวดไปหมด  ปวดทั้งตัว  หนูหิ่ง ฯ จึงหลอกล่อให้แกกินยาประดง  จะได้หายจากการเจ็บปวด
ไม่ทราบว่าเป็นผลของฤทธิ์ยาหรือเปล่า  ทำให้แกหลับไปอย่างไม่กระวนกระวาย  ดีจังเลย  ^__^
แล้วเจิน ๆ กับหนูหิ่ง ฯ ก็เดินไปเซ็นทรัลกัน  หนูหิ่ง ฯ อุ้มเหลนน้อยหวา หวาไปด้วย  เหลนน้อยทำหน้าตาบ้องแบ๊ว  ดูนั่นดูนี่ไม่งอแงเลย
ไปได้ DVD VIDEO บทสวดมนต์คาถาพาหุง  มหาการุณิโก  ของหวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม  :  เล่าถึงที่มาของคาถาพาหุง ฯ
มีบทสวดขึ้นเป็นตัวอักษรพร้อมสวดตาม  (หลวงพ่อจรัญ  ณ วัดอัมพวัน  อ.พรหมบุรี  จ.สิงห์บุรี)  มาเปิดให้พี่ปัฐดู + ฟัง
แต่ก็ยังไม่ได้เปิดเพราะพี่ปัฐหลับ  ตื่นเป็นบางครั้งตอนผู้ช่วยพยาบาลมาวัดความดัน ฯ วัดไข้  ดีจังรู้สึกเหมือนแกไม่ค่อยทรมาณ  ^__^
บ่าย 3 โมงหนูหิ่ง ฯ ง่วงมาก  ก็เลยบอกพี่โหย่งว่าจะนอนนะ  ส่วนพี่ซิงกลับไปทำอาหารเย็นที่บ้านค่ะ
เพิ่งปูผ้าที่พื้น  วางหมอน  ห่มผ้าล้มตัวลงนอน  พี่โหย่งก็เรียก  ปรากฎว่าพี่ปัฐขอกอดหน่อย  พี่โหย่งกับหนูหิ่ง ฯ ก็เลยจับมือไว้คนละข้าง
แล้วก็ก้มลงไปกอดแกคนละข้าง  สบตากันแล้วต่างคนต่างทำตาแดง ๆ แล้วก็หันไปทางอื่น  ไม่งั้นน้ำตาไหลทั้งคู่
พี่ปัฐถามว่าซิงไปไหน  หนูหิ่ง ฯ ก็เลยบอกว่ากลับไปทำกับข้าวที่บ้าน  จะได้มีกับข้าวอร่อย ๆ กินนะ  แกก็พยักหน้าเข้าใจ
แล้วหนูหิ่ง ฯ ก็เลยนั่งจับมือพี่ปัฐ....ฟุบอยู่ข้างเตียงนั่นเอง  *__~
หลังจากที่กินยาประดงไป  รู้สึกว่าพี่ปัฐจะไม่กระวนกระวายจากการเจ็บปวดทรมาณเท่าไหร่นัก  ดีจังเลย.....
เวลาพี่ปัฐตื่น  หนูหิ่ง ฯ กับพี่โหย่งก็พยายามจะให้แกกินยาประดงอีก  แต่หลอกล่อยังไงก็ไม่ยอมกินสักที  ไม่รู้จะทำยังไง.... ?
จนกระทั่งพี่ซิงนำอาหารมาถึงประมาณหนึ่งทุ่ม  ไม่รู้ว่าทำยังไง  พี่ปัฐยอมกินยา  ดีจังเลย  ^__^  หวังว่าคืนนี้แกคงจะหลับสบาย  ^__^
พี่ปัฐก็บอกว่า  ซิงกอดหน่อย  ซิงกอดหน่อย  (แกจะพูดซ้ำ ๆ อาจจะเพราะกลัวพวกเราไม่ได้ยิน)  พี่ซิงก็ไปกอดแกบนที่นอน
หนูหิ่ง ฯ ก็เลยแซวแกว่า.... พี่ปัฐลำเอียงนี่นา  หนูอยู่ทั้งวันกอดหนูนิดเดียวเอง  ไม่ยอม  ไม่ยอม  ต้องกอดหนูใหม่นะ  พี่ปัฐก็ยิ้มแบบขำ ๆ ท่าทางอารมย์ดี
เวลาประมาณสองทุ่มเศษ ๆ หนูหิ่ง ฯ ก็ทำเหมือนคืนก่อน คือ อาบน้ำแล้วก็นอนก่อนพี่ซิง  ไว้รอเปลี่ยนตอนดึก ๆ ..................
ตื่นอีกทีเที่ยงคืนพอดี  เพราะได้ยินเสียงพี่ปัฐเรียกซิง ซิง  พี่ซิงก็ขานอยู่บนโซฟาแล้วสบตาหนูหิ่ง ฯ บอกว่าคืนนี้ดูแกไม่ค่อยปวดเท่าไหร่  ดีจัง  ดีจัง  ดีจัง
แล้วหนูหิ่ง ฯ ก็ลุกมาเฝ้าพี่ปัฐ  คงเฝ้าถึงเช้าเหมือนเดิม  คืนนี้ดูแล้วพี่ปัฐไม่กระวนกระวาย  ไม่บ่นว่าปวดจังเลย....เหมย  ปวดจังเลย....ให้ได้ยิน  ดีจังเลย  ดีจัง  ดีจัง  ^__^
พรุ่งนี้กลางวันถ้าหลานมาเยี่ยมหนูหิ่ง ฯ จะกลับบ้านสักพัก....ไม่ได้ซักผ้าเลย.
ถ่ายรูปกับกำลังใจของหนูหิ่ง ฯ  เหลนน้อยหวาหวา  อายุ 5 เดือนค่ะ