เราเริ่มต้นทุกเช้าของทุกวันด้วยการลุกจากที่นอน
......สิ้นสุดชีวิตในแต่ละวันลงบนที่นอน
ที่จริงมันก็ดูธรรมดา
หากว่าเราจะไม่ใส่ใจอะไร...มันก็คงมีอยู่แค่นั้น
แต่แท้ที่จริงแล้ว
รายละเอียดส่วนใหญ่มันคือช่วงเวลาที่เรานอนอยู่บนที่นอนของเราต่างหาก
สำหรับฉัน
เวลาที่เหนื่อยหนักหนาสาหัสมาจากอะไรก็แล้วแต่
ฉันนึกถึงที่นอนเป็นอย่างแรก เพราะที่นอนจะให้ความสบาย
ปลอบโยนเราด้วยสัมผัสนุ่มนวลอ่อนโยน
คอยรับแรงกดจากน้ำหนักตัวของเราที่กดลงไป
ไม่ว่าเราจะแค่ล้มตัวลงบนที่นอนเบาๆกับที่นอนแล้วร้องไห้
ในวันที่ต้องการที่ซับน้ำตาสักที่หนึ่ง
หรือแม้แต่วันที่เราโถมตัวลงแรงๆ บนที่นอน
เพียงเพราะว่าเราไม่รู้จะไประบายความโกรธ เสียใจ
หรือคับข้องใจนั้นลงที่ไหนดี ..........
ทุกครั้งที่นอนก็จะมีให้เราเพียงคำตอบเดียว คือ
สัมผัสปลอบโยนที่นุ่มนวล
และให้ความรู้สึกที่สบายใจแก่เรา
บางทีเราอาจต้องการแค่
ที่พัก หรืออาจแค่อยากได้
อ้อมกอดของใครสักคนไว้ซบหน้าร้องไห้
ฟังดูเหมือนจะแค่นั้น แต่การหาให้ได้ สิ่งนั้น
มันไม่ง่าย
อาจมีหลายๆครั้งในชีวิต และหลายๆคนที่รู้สึกสบายใจ
หลังจากผ่านการซบหน้าร้องไห้มาอย่างหนักบนที่นอน
และบางทีที่นอนมันก็ไม่ได้พูดจา
หรือมีคำปลอบใจอะไรให้เรา
แต่หลังจากที่เราได้ทำแบบนั้นแล้ว
คืนนั้นเราก็สามารถหลับได้อย่างสบายใจขึ้น ม า ก
ม า - ก
ถึงแม้ในความเป็นจริงปัญหามันจะไม่ได้หมดไปอย่างแท้จริงก็ตาม
มันก็เหมือนกันกับเพื่อน
ในวันที่เราเหนื่อยหนักหนาสาหัสมาจากที่ไหนก็แล้วแต่
เพื่อนอาจเป็นอ้อมอกเดียว ที่อยู่ให้เราได้ซบหน้าร้องไห้
..
เพื่อน อาจเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เราเหลืออยู่
ในวันที่ไม่เหลือสิ่งใด
เป็นคนที่เรานึกอยากไปหาในวันที่เราไม่รู้จะหันหน้าไปหาใครแล้ว
และเป็นคนเดียวที่ใจเย็นพอจะปลอบเราด้วยสัมผัสอ่อนโยน
ไม่ว่าวันนั้นเราจะอยู่ในสภาพ พายุอารมณ์ บ้าคลั่ง
หรือตีอกชกหัว พูดจารุนแรงไปกับมันแค่ไหนก็ตาม
...เพื่อนก็พร้อมจะให้อภัยและไม่โกรธ
และจะคอยเตือนสติ ลูบหัวลูบหลัง จับบ่า
หรือไม่ก็กอดคอร้องไห้ไปพร้อมกับเรา หรือแม้แต่บางที
แค่การนั่งอยู่เฉยๆ
อยู่เป็นเพื่อนในวันที่เราต้องการแค่ใครสักคน
โดยที่ไม่ต้องมีคำพูดจาหรือปลอบโยน ที่วิเศษเลิศลอย
ที่จะเอื้อนเอ่ยให้เราสบายใจขึ้นได้เลยสักคำ แต่แค่
การอยู่เป็นเพื่อน เพียงอย่างเดียวนั้น
ก็ทำให้วันต่อไปที่เราต้องเผชิญปัญหา มันดูน่ากลัวน้อยลง
...และทำให้เราหลับในวันนั้นได้อย่างสบายใจ ม- า - ก
ขึ้นเป็นกอง
หลายๆคนลุกขึ้นจากที่นอนในตอนเช้า โดยไม่เคยสนใจปัดฝุ่น
ดึงผ้าปูที่นอนให้เรียบตึง เก็บพับผ้าห่มหรือจัดหมอน
หมอนข้างให้เข้าที่
เพราะความรีบร้อนที่จะออกจากบ้านไปทำงานหรือเรียนหนังสือ
บางคนแค่พับผ้าห่มให้เข้าที่..จัดหมอนนิดหน่อยก็ออกจากบ้าน
บางคนก็รีบร้อนจนกระทั่งลืมเก็บที่นอนในบางวัน
บางคนหนักกว่านั้น..ถึงขั้นที่ไม่เคยเก็บที่นอน
ด้วยเหตุผลเพียงเพราะว่า เดี๋ยวก็ต้องกลับมานอนอีกอยู่ดี
แต่ก็ยังมีอีกหลายๆคนที่ลุกขึ้นมาปัดฝุ่นที่นอน
ดึงผ้าปูจนเรียบตึง จัดหมอน จัดผ้าห่มให้เข้าที่เข้าทาง
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า มันย่อมให้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกัน
ระหว่าง ใส่ใจ กับ ไม่ใส่ใจ
การดูแลเพื่อนก็เหมือนกับการดูแลที่นอน
บางที่เจอกันทุกวันอยู่ด้วยกันบ่อยๆ
ก็อาจหลงลืมที่จะใส่ใจ
เรามีเพื่อนอยู่กับเราจนดูเหมือนกับเป็นเรื่องธรรมดา
แต่หากครั้งหนึ่งที่เราต้องขาดไป
เราอาจเพิ่งจะเรียนรู้ได้ว่า
แท้ที่จริงแล้วของที่อยู่กับเราเหมือนเป็นของตายนั้น
บางอย่างมันก็สำคัญกับเรามากๆ
ถึงขั้นขาดไปไม่ได้เหมือนกัน ...
การที่เพื่อนมันอยู่กับเราตลอดโดยที่เราไม่เคยต้องเรียกร้อง
บางทีมันก็ทำให้เราหลงลืมที่จะใส่ใจมันให้มากให้สมกับที่มันคอยอยู่เพื่อดูแลเรา
ทะเลาะกับมันไปบ้าง หรือมันพูดจารุนแรงกับเราไปบ้าง
แล้วจะเป็นไรไปถ้าวันนี้เราจะเดินไปขอโทษมันก่อน
วันนี้เราอาจยุ่งมากๆ ไม่ค่อยมีเวลา แต่จะเป็นไรไป
ถ้าเราจะตัดเวลาจากการนอนสัก 5 นาที
แล้วโทรไปถามว่ามันยังสบายดีอยู่หรือเปล่าในวันนี้
แล้วจะดีแค่ไหน ถ้าวันนี้เราเดินเข้าไปบอกมันว่า
เราขอบคุณที่มันยังอยู่เป็นเพื่อนเรา ว่า
เราดีใจแค่ไหนที่มีเพื่อนอย่างมัน มันอาจจะดูแปลกๆ
เพื่อนมันอาจหาว่าเราเพี้ยน
แต่เชื่อเถอะว่ามันเป็นการดูแลความสัมพันธ์ที่ดีอีกรูปแบบหนึ่ง
ดูแลเพื่อนให้ดีกว่านี้หน่อย
..ให้สมกับที่เขายังเป็นคนหนึ่งในคนกลุ่มสุดท้าย
ที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเรา เหมือนๆพ่อ แม่ ญาติ
พี่น้อง
....จะเป็นไรไปถ้าเราจะตื่นเช้าขึ้นอีกสัก 10 นาที
มาปัดฝุ่นที่นอน
จัดหมอนจัดมุ้งเพื่อการกลับมานอนอีกครั้งอย่างมีหระสิทธิภาพมากที่สุด
หมั่นซักผ้าปูที่นอนกันซะบ้าง
เพราะมันอมน้าตาเรามาบ่อย บางทีบ่อยเกินไป มากเกินไป
มันก็ไม่ไหวเหมือนกัน นะ
If u touch me soft and gentle.
If u look at me and smile at me.
If u listen to me talk sometimes before u talk.
I will grow, really grow.
(Bradley)
แค่คุณสัมผัสฉันเบาๆอย่างนุ่มนวล
แค่คุณมองฉันและยิ้มให้ฉัน
แค่คุณฟังฉันสักหน่อยก่อนที่คุณจะพูด
ฉัน ก็จะเติบโต และเติบโตอย่างแท้จริง.....
******อุทิศแด่ ทุกๆ ความเป็นเพื่อนบนโลกใบนี้ค่ะ********
27 เมษายน 2547 21:13 น. - comment id 73691
*** สุดยอดค่ะพี่วา .. ชอบม๊ากมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตรงมากเลย ... อืมๆๆ .. แตงว่าแตงคงต้องใส่ใจกับที่นอน เอ๊ะ!! รึว่าเพื่อน . มากกว่านี้ซะแล้ว . .. ^________^ ขอบคุณมากๆเลยคะ .. คิดอะไรๆ ดีออกตั้งเยอะ ....

27 เมษายน 2547 22:32 น. - comment id 73694
ถ่ายมาจากาที่ไหนกันจ๊ะ สวยมากจนอยากเข้าไปงีบซักตื่น ถ้าที่นอนเปรียบเหมือนเพื่อน พี่ชัย คงเปรียบเหมือนหมอนหนุน ผ้าห่มคงเปรัยบเหมือนแฟน ถ้าไม่เห็นด้วยก็แย้งมาได้นะจ๊ะคนดี ที่นอน ที่สุดท้ายให้ความสบายกายแก่เรา ที่นอน ที่แรกตื่นของเราที่อ่อนนุ่มจนไม่อยากลุก ที่นอน ที่ที่พี่ชัยไม่มีเวลาทำความสะอาดซะเลย(คนโสดก็อย่างงี้แหละ) ที่นอนน้องแนะนำมา พี่จึงคิดได้ พรุ่งนี้เช้าจะเอาออกมาผึ่งตะวีนซักวัน เปรียบเทียบได้ดี ตรงใจมากจ้า ก่อนนอนอย่าลืมกราบหมอนก่อนนะครับ จะได้นอนหลับฝันดี มีคู่นอนด้วยคงไม่ได้หลับได้นอนทั้งคืนมั๊ง เรื่องคุณแม่พี่ เรียกท่านว่าย่า ได้เต็มปากเต็มคำเลยนะครับ พี่ไปตอบอธิบายขยายข้อข้องใจให้แล้วจ้า

28 เมษายน 2547 10:44 น. - comment id 73699
ถนนสายเก่า ยอดมากเลย... ลึกซึ้งมากๆ ชอบมาก ให้มุมมองอีกมุมที่ดีจัง

28 เมษายน 2547 15:57 น. - comment id 73712
ตอบ น้องแตง ดีใจที่ชอบนะจ๊ะ แล้วที่ว่าคิดอะไรดีๆ ได้ตั้งเยอะนี่ อะไรบ้างล่ะคะ ลองเล่าให้พี่ฟังบ้างสิคะ ตอบ พี่ชัยชนะ แหม บรรยายมาซะเยอะแยะ เชียวนะคะ แล้วพี่ชัยไม่สบายหายดีแล้วเหรอคะ ดีใจจังที่วาสามารถทำให้คนโสด (ผู้ไม่ค่อยจะได้ทำความสะอาดที่นอน) เกิดแรงบันดาลใจจะเอาที่นอนไปผึ่งตะวัน...(ปกติชาวบ้านเค้าเรียกกันว่า ผึ่งแดดไม่ใช่เหรอคะพี่....) เรื่องที่ว่า วามีคู่นอน อันนี้ ต้องขอถามย้ำค่ะ ว่าแหล่งข่าวจากที่ใด.....อิอิ ส่วนที่ให้เรียกแม่พี่ชัยว่าคุณย่า เดี๋ยววาจะตามไปอ่านค่ะ เพราะว่าวายัง..........ไม่.........get พันดาว โอย...ช่วยจับไว้ที ลอยแล้ว ๆๆๆ ปลื้ม.............

3 พฤษภาคม 2547 17:24 น. - comment id 73868
+++++++++++++++++++++++++++++++++ แวะมาเป็นเพื่อน มาเป็นเหมือนคนรู้จัก มาร่วมเรียนรู้ความรัก เป็นเพื่อนทอทัก ความผูกพัน เพราะเธอคือเพื่อน ไม่ได้เหมือนคนอื่นที่ไหน เพราะฉันคือเพื่อน คือคนรู้ใจ ไม่เหตุผลที่ยิ่งใหญ่ ก็แค่ใจเป็นเพื่อนเธอ .......... ^_____^ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++
