tiki
มองจากที่ที่ฉันนั่ง ผ่านฟากฟ้ากว้าง
ความมืดที่ประปรายด้วยแสงไฟเป็นดวงๆ ทั้งที่นิ่งสนิท ..
กระพริบ และ เลื่อนไหล ....
จะมีบ้างไหมที่ความจริงแปลกแยกจากความฝัน
...... มันปนเปกันสับสนจนแยกไม่ออก
คงเหมือนคุณ ที่ฉันมักถามเสมอ ว่า
"แล้วคุณเป็นใครล่ะ "
คุณคงโผล่หน้ามาทักทายเหมือนผีที่โผล่มาหลอกฉัน
เมื่อไหร่ก็ได้
คุณไม่เคยตอบนอกจากจะพูดเรื่องของฉัน
โอบล้อมไว้ด้วยความอาทรห่วงใยในทุกถ้อยคำ
และบางครั้ง
ก็ประชดประชัน จนมันน่าขัน
ซึ่งฉันเริ่มคุ้นกับภาพที่คุณพยายามจะเป็น รักละเมอ
ของฉันเสียแล้ว
"ฉันไม่กินยา" ฉันตอบคุณ
" ฉันแพ้ยา"
"คุณกินยา เสียซี่ "
คุณยังยืนยัน
แล้วคุณก็จางหายไปในหมอกควัน