keekie

แม้จะถีบเรืออยู่ในน้ำ .. อย่าคิดว่าไม่เห็นนะ ..
เอ .. ท่าทางฉันจะเอาใจใส่เรื่องของชาวบ้านมากไปซะแล้ว ..
	รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพวกถ้ำมองไงไม่รู้ ..
	กินปลาหมึกปิ้งต่อดีกว่า ..
	"เฮ่อ ..จะเริ่มยังไงดี .."  เสียงหวานดังแว่วอยู่ใกล้ๆ  ฉัน ..
	ตามประสาคนอยากรู้อยากเห็น .. ก็อดหันไปมองไม่ได้ ..
	"เราว่ามุมนั้น .. "  
	"แต่เราว่ามุมโน้นนะ .."  
	เสียงเด็กสาวในชุดนักศึกษาฟิตเปรี๊ยะสองคน ..
	คนหนึ่งถือกล้องดิจิตอลราคาแพงในมือ ..
	"น้องเรียนโสตฯ หรือคะ?"  
	พอกลืนปลาหมึกปิ้งลงคอก็ส่งเสียงทักทายตามประสาคนมนุษย์สัมพันธ์ดี ..
	"พวกหนูเรียนนิเทศน์ฯ ค่ะ .. " เด็กสาวคนที่ไม่ได้ถือกล้องตอบ ..
	
	"อ้อ .. "  ฉันพูดได้แค่นั้นเพราะจิ้มปลาหมึกปิ้งชิ้นใหม่เข้าปาก ..
	"พี่เป็นช่างภาพหรอคะ .. "  อีกแล้ว ..พกกล้องมาด้วยทีไรถูกทักแบบนี้ทุกที 
	
	"ป่าวจ้ะ .. พี่เป็นแค่คนมีกล้องถ่ายรูปในมือเท่านั้นแหละ.." ฉันตอบ
	"แหม ..นึกว่าจะปรึกษาพี่ซะหน่อย .."  เด็กสาวอีกคนที่เงียบมานานพูดขึ้น ..
	"อาจารย์ให้ถ่ายรูปวัตถุที่ตั้งย้อนแสง ..หนูไม่รู้จะเริ่มยังไง" 
	
	"อืมมม .."  ฉันมองซ้ายมองขวา 
	"ลองเริ่มจากด้านนี้ดีไหม?..พระอาทิตย์กำลังจะตก ..
	แสงจะทอดมาทางนี้ .. วัตถุที่ตั้งด้านนั้นทั้งหมดจะอยู่ในทิศย้อนแสง ..
	เลือกได้เลย.."  แนะนำไปตามประสาคนเคยแต่ปฎิบัติ ..ไม่เคยรู้ทฤษฎี 
	"งั้นหนูลองถ่ายต้นไม้ต้นนี้นะคะ .."  เด็กสาวคนที่มีกล้องในมือขอความเห็น ..
	"ลองดู ..แล้วลองเปรียบเทียบกับเก้าอี้ตัวนั้น ..ว่าภาพไหนจะแสดงทิศทาง
	แสงย้อนชัดกว่ากัน .."	ฉันชี้ไปยังเก้าอี้หินที่มีช่องโหว่ตรงขาตั้ง ..
	"แสงที่ย้อนส่วนหนึ่งจะถูกบังด้วยตัวเก้าอี้ ..มีแสงบางส่วนที่ส่องผ่านช่องโหว่นี้เข้ามา ..	
	พี่ว่ามันจะให้แสงชัดกว่านะ ..ลองดู"  ฉันอธิบายแล้วก็จิ้มปลาหมึกปิ้งเข้าปาก ..
	ในขณะที่เด็กสาวคนนั้นกำลังจับภาพตามคำแนะนำ ..
	อีกคนก็ถามฉัน ..  "พี่จบโสตฯ หรือคะ ?" 
	ฉันยิ้ม .."พี่จบเศรษฐศาสตร์ ..แต่พี่ก็จัดอยู่ในพวกโสด .."
	เด็กสาวมองหน้าฉันงงๆ ..แต่พอเข้าใจนัยแห่งคำนั้นก็หัวเราะคิกคัก ..
	
	"งั้นหนูก็เป็นเด็กนิเทศน์ฯ ..แต่ก็เป็นพวกเดียวกับพี่ .. โสด .. ฮิฮิฮิ" 
	เราสองคนหัวเราะกันคิกคัก .. น่า ..วัยใสเหมือนกันเลยคุยกันรู้เรื่อง ..
	"ใช้ได้มั๊ยคะพี่?"  พอเสร็จสิ้นภารกิจ ..ก็ถือกล้องกลับมาให้ฉันดู ..
	ฉันดูรูปเก้าอี้ตัวที่แนะนำไป .. 
	"เอางี้ ..ลองเปรียบเทียบดู"  ฉันถือวิสาสะคว้ากล้องในมือเด็กสาว ..
	จับภาพเก้าอี้หินตัวเดิมแต่ต่างมุมจากที่น้องเขาถ่ายมา .. กดชัตเตอร์ ..แช๊ะ ..
	แล้วก็ส่งกล้องกลับให้เจ้าของเขา ..
	"อื้มมม ..ภาพที่พี่ถ่ายเห็นทิศทางแสงย้อนชัดกว่า .."  เด็กสาวเงยหน้ามายิ้ม ..
	"น้องลองเลือกมุมอื่นดู ..อาจมีมุมที่เห็นแสงชัดกว่าที่พี่ถ่ายก็ได้ ..
	รีบๆ หน่อย ..แสงจะหมดแล้ว .."  ฉันตอบแล้วจิ้มปลาหมึกปิ้งเข้าปากต่อ ..
	"ขอบคุณนะคะพี่ .."  เด็กสาวสองคนยกมือไหว้ ..
	"ไม่เป็นไรจ้ะ .." ฉันยิ้ม ..คิดในใจ .. 
	อาจหาญจริงนะแก..เอาอะไรไปแนะนำเขา ..เรียนก็ไม่ได้เรียน
	เอาน่านานๆ ทีจะมีเหยื่อหลงมาฟังคำอธิบายเรื่องที่อยากพูดซักที
	
	จิ้มปลาหมึกเข้าปากอีก ..
	สอดส่ายสายตามองนั่นมองนี่ต่อ ..				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน