สวัสดีค่ะ พี่ภู ... กี้พักยกจนหายคอแห้งแล้ว .. เลยมาโม้ต่อ .. เอ.. คราวที่แล้วกี้เล่าถึง .. คุณญาติผู้พี่เธอพานายเหมียวมาใช่ไหมคะ? ช่ายสิ ... กี้จำได้นี่ ... แล้วเธอก็พานายเหมียวเข้าบ้าน ... กี้เคยนั่งคิดเหมือนกันค่ะว่า..ทำไมต้องเป็นนายเหมียว .. แล้วก็ได้คำตอบว่า ...สงกะสัยนายเหมียวคงหูเบา .. ได้ยินประกาศิตว่า ...อะฮั้นรักหมาฮ่ะ ... เลยหลงคารม...ยินยอมตามคุณเธอกลับมาเป็นสัตว์เลี้ยงอยู่ที่บ้านก็เป็นได้ ตอนแรกกี้ก็ไม่ค่อยได้สนใจนายเหมียวหรอกค่ะ .. เพราะกำลังสนุกสนานกับนายต้นหอมกับนางสาวผักชี อีกอย่าง นายเหมียวก็ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ... เพราะเป็นของเล่นใหม่ ... เลยได้รับความสนใจอย่างท่วมท้นจากคุณเธอ แต่แล้วเหตุการณ์ก็เข้าอีหรอบเดิมอีกค่ะ ... สองอาทิตย์ถัดมา .. นายเหมียวก็มายืนทำตาละห้อย มองกี้ กะนายต้นหอม กะนางสาวผักชี วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน สุดท้าย ...ก็เหมือนเคย ... มีหมาสามตัววิ่งตามจักรยานกี้ ... เห่ากันลั่น ... ก็มันจะให้กี้อุ้มมันขึ้นจักรยานสิคะ ... เรื่องอะไร ...เจ็บตัวคราวที่แล้วยังไม่หายดีเลย ...ฝันไปเหอะ... แล้วคราวนี้ตั้งสามตัว.. กี้จะเอามือที่ไหนไปอุ้มมันล่ะคะ .. ที่พี่ภูทายไว้ว่า ..กี้จะใช้มือที่สามอุ้มน่ะ ... ไม่มีหรอกค่ะ ... คนน่ะมีสองมือเท่านั้น อุ้มหมาสองมือ...ก็แย่แล้ว ... แล้วมันก็ไม่มีสุภาษิตว่า ..จับปลาสามมือ ..หรือ..สองมือจับปลาสามตัวซักกะหน่อย ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า ..กี้ต้องดูแลเจ้าหมาสามตัวนี่ทุกวัน.. ตั้งแต่หาข้าวให้มันกิน (กี้ยังไม่ค่อยอยากจะกินเลยข้าว ..ต้องมานั่งหาให้มันกินอีก) ..เก็บอุนจิมัน..(เหม็นชะมัด..ไม่ทำก็ไม่ได้..ก็เป็นคนหาให้มันกินเองนี่) ..พามันไปเล่น (อื้ม...อันนี้ค่อยยังชั่วหน่อย) เอ..กี้ชักสงสัย ...กี้รักพวกมันหรือป่าวหนอ? ต่อมาอีกไม่นาน ... คุณญาติผู้พี่เธอก็ประกาศอีกว่า ...อะฮั้นรักหมาฮ่ะ... กี้รีบโบกมือห้ามคุณเธอ ...เป็นปางห้ามสมุทร... แล้วยิงคำถามไปว่า ...พี่คิดว่ากี้รักหมาไหม? เธอตอบอย่างมั่นใจว่า ..ก็คงรัก ..แต่น้อยกว่าที่พี่รักแน่นอน... กี้เลยบอกเธอไปว่า ..กี้ไม่เคยคิดว่าตัวเองรักหมา ..หรือรักตัวอะไร.. กี้รู้แต่ว่า ..กี้ทนไม่ได้ที่เห็นมันหิว..เห็นมันเหงา..เห็นมันเศร้า... ยามที่มันไม่ได้รับการเอาใจใส่จากคนที่มันรัก และ ประกาศลั่นๆ ว่ารักมัน .. คุณเธอเงียบ ... แล้วก็เดินสะบัดจากไป ... กี้ตะโกนไล่หลังไปว่า ......ถ้ารักมันแล้วมันเป็นทุกข์..อย่ารักดีกว่า.. แล้วมันก็เท่านั้น ... เพราะสองวันต่อมา ..ก็มี นายโจ .. อีกสามอาทิตย์ต่อมา ..ก็มีนางสาวจูดี้ .. อีกสองอาทิตย์ต่อจากนั้น...ก็มี ...??? เอ..ชื่อรัยน้า ..จำไม่ได้ ..จริงๆ นะ.. กี้จำไม่ได้จริงๆ .. แต่ที่จำได้ก็คือมีหมาหนึ่งโขลง เอ๊ย หนึ่งคอก .. เอ..หรือเค้าเรียกว่า หนึ่งฝูงล่ะมั้ง .. จำไม่ได้ว่ากี่ตัว ..แต่คงไม่เกินสิบตัวหรอกค่ะ ..ไม่มากขนาดนั้น .. ในที่สุดก็มีหมาหนึ่งฝูง วิ่งตาม BMX คันเก่งของกี้ .. เห่าไล่หลังกันระงม ... เมื่อหมาลาบราดอร์รุ่นแรกๆ อย่าง นายต้นหอม กะนางสาวจูดี้มันเติบใหญ่ ..เข้าสู่วัยหนุ่มสาว .. แล้วมันก็วิ่งไล่กวดจักรยานกี้ .. พี่ภูคิดดูสิคะ ..กี้ปั่นหนีพวกมันซะน่องโต ถ้ากี้เอาดีทางนักกีฬาปั่นจักรยานท่าจะดี ..คงทำลายสถิติโอลิมปิกได้แน่ .. แล้วกี้ก็อยู่บ้านนั้นต่ออีกไม่นาน .. ก็มีอันต้องย้ายออกมาจากสวนสัตว์ดุสิตจ้ะ.. เอ๊ย ..บ้านหลังนั้น .. จำได้ว่าตอนออกมา ..เจ้าเพื่อนเล่นทั้งฝูง เข้ามาคลอเคลีย .. มันคงรู้ว่า กี้จะไป ..และมันก็คงกังวลว่าจะไม่ได้กินข้าว .. แล้วก็ไม่มีใครขี่จักรยานให้พวกมันวิ่งไล่กวดกันอีก ... ที่สำคัญมันคงโดนตีแน่เพราะเที่ยวไปอึไว้หน้าบ้านคนอื่นเขา กี้เองก็เศร้าค่ะ ..ร้องไห้เหมือนกัน .. กี้ไม่ได้รักมันหรอก ..แค่ใจหายเท่านั้น ..เคยเล่นกันมาซะนัก.. หลังจากที่กี้ย้ายออกมาจากบ้านหลังนั้นแล้ว ... กี้ได้มีโอกาสกลับไปทุกปี ..ในช่วงวันตรุษจีน .. แล้วก็ได้ทราบว่า ..นายต้นหอม ..ซนมาก ..วิ่งไปให้รถชน .. มันช้ำใน ..จากไปอย่างบอบช้ำ .. นางสาวผักชี ..แอบไปกิ๊กกะหนุ่มข้างบ้านจนมีน้อง .. แต่มันตายเพราะลูกมันไม่ยอมออกมาดูโลก .. นางสาวผักชี ..ถูกฝังไว้ใต้โคนต้นมะขามเทศ.. ณ จุดที่ เรา เคยจักรยานตกท่อด้วยกัน .. ส่วนนายเหมียว ..ก็ยังคงมีชีวิตอยู่ ..หายซ่าไปแยะ ..เพราะแก่แล้ว และอื่นๆ อีกมากมาย .... เมื่อตรุษจีนที่ผ่านมา ...กี้มีโอกาสได้กลับไปที่บ้านหลังนั้นอีก พบหมา อัลเซเชี่ยน ตัวเบ้อเริ่ม ..น้ำลายเต็มปาก.. กับหมาตัวเล็กๆ อีกสี่ห้าตัว ... คุณเธอยังคงเอามันมาเลี้ยง ... แต่คนดูแล หาข้าวให้มันกินคือ ป้าของกี้เอง ..แม่ของคุณเธอนั่นแหละ ...เธอยังคงรักหมา ... น่าแปลก ..ความรักของเธอมันเป็นยังไง? กี้นึกไม่ออก .. เธอรัก.. แต่ก็ปล่อยให้มันเหงา ..ปล่อยให้มันเศร้า .. กี้ไม่รัก..แต่ไม่อยากเห็นมันเหงา..มันเศร้า.. พี่ภูอธิบายให้ฟังหน่อยได้ไหม? สงสัยกี้จะเขียนได้แต่เรื่องรักของหมาๆ เท่านั้นล่ะมั้ง เพราะเป็นรักที่ใสซื่อ และ สวยงาม .. รักของคน .. มันซับซ้อนนัก... เอ..ก็เขียนมาสนุกๆ อยู่ดีดีนี่นา ..ไหง..จบเศร้าได้น้อ .. ขอจบเรื่องหมาหมา แต่เพียงเท่านี้ ค่ะพี่ภู เรื่องหมูหมู ..กี้ไม่เคยเลี้ยงหมู ..คงเขียนยาก .. เดี๋ยวแอบไปหาข้อมูลก่อนแล้วกันค่ะ .. ดึกมากแล้ว ไปหานมกินแล้วนอนดีกว่า.. ราตรีสวัสดิ์ค่ะพี่ภู ...
keekie 9 พ.ค. 2548 23:18 น. - ID 5131 
934
0
0
9 พฤษภาคม 2548 23:32 น. - comment id 84662
อ่านตอนแรกก็หัวเราะดีอยู่หรอก พออ่านตอนจบ มัยเศร้าอย่างกี้ว่า... กี้อาจไม่ได้รักพวกมันหรอก แต่กี้เป็นมากกว่าคำว่ารัก...จิตใจของเราดีมันประเสริฐกว่าคำว่า รัก รัก รัก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ