31 มีนาคม 2548 16:13 น.
gazzilla
เมื่อนาฬิกาแห่งชีวิตได้เดินไปเรื่อยๆ
แต่หัวใจของชายคนหนึ่งหยุด ไม่ได้เดินตาม
ยังคงยึดอยู่กับความรักที่ยิ่งใหญ่ในอดีต
หวังว่าสักวัน ฟ้าจะลิขิตให้รักของเราสองคนมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
แม้ว่าฟ้าจะสั่งลงโทษฉันมาห้าปีเต็ม
ให้จากไกล และเลิกรา
หวังว่าจากนี้ไป ฟ้าจะกลับไปทบทวนดูใหม่ว่า
ลงโทษฉันพอใจแล้วหรือยัง
จะอนุญาตให้ฉัน ได้มีรักเหมือนคนอื่นๆเค้า
ให้ฉันได้อยู่กับคนที่ฉันรัก ไม่พรากจากกันอีก
ชายคนนี้ได้เดินทางมาแสนไกล
ได้ค้นหาตัวเอง ค้นหาคุณค่าของตัวเอง และค้นหาความฝัน
แม้ว่าในไม่ช้าเค้าจะรู้ว่าตัวเองที่เค้าค้นหาคืออะไร
แต่สิ่งที่เค้าเสีย เสียไป คือคนที่เค้ารักมากที่สุดในชีวิต
ไม่ได้มีโอกาสดูแลเอาใจใส่ อย่างใกล้ชิด
จนทำให้ความห่างไกลนำเราจากกัน
หากขอโอกาสได้อีกสักครั้ง
ฉันจะขอเจอเธอเป็นคนแรกใจทุกๆเช้า
และกอดเธอทุกทุกคืน ยามที่ฉันหลับ
แล้วจะบอกว่า ฉันรักเธอ ตลอดไปจนลมหายในสุดท้าย
22 มีนาคม 2548 21:59 น.
gazzilla
วันนี้กลับมาแล้วมาเขียนถึงเธออีก มีความรู้สึกว่าไม่ได้เขียนถึงเธอนานมาก ตรงกันข้ามกับครั้งก่อนเลย ที่ไม่ได้เขียนถึงนานเลยก็ไม่มีอะไรหรอก ก็ฉันต้องเร่งเขียนทีสิสนะ เดี๋ยวเขียนไม่ทัน ....แต่ช้ายังไงก็จะมาเขียนเรื่อยๆนะ ก็จะเขียนให้เธออ่านไปเรื่อยๆ แบบนี้แหละอย่างเพิ่งเบื่อซะก่อนล่ะ
ครั้งก่อนที่เขียนถึงเธอรู้สึกว่าเขียนไปยังไม่ได้ไปถึงไหนเลย อิอิ เพิ่งจะได้สารภาพเองว่าทำไมฉันถึงไม่ได้เลี้ยงข้าวเธอ อืมเวลานี้มันผ่านไปเร็วเหมือนกันนะ เธอรู้ไหมเวลาที่ฉันเขียนเรื่องต่างๆของเธอนะ มันเหมือนกับว่าเรื่องมันเพิ่งผ่านไปเมื่อไม่กี่อาทิตย์ที่ผ่านมานี้เอง ทั้งๆที่จริงแล้วนับไปนับมา ก็ 6 ปี7เดือน กับอีก 20 วันแล้วล่ะ ที่มีเรื่องทีทำให้ฉันต้องมานั่งเขียนถึงเธอแบบนี้ แต่ไม่รู้เหมือนกันนะเป็นแบบนี้อาจจะดีกว่าก็ได้เน๊อะ จริงไหม
อืม....อืมม...ครั้งก่อนถึงไหนนะ...อ้อ...ถึงตรงที่ว่าตอนนั้นเธอมาเรียนปี 1 ที่สุรนารี แล้วฉันก็ไปรับเธอมากินข้าว แล้วก็โดนอาทิตย์บ่นบ่อยว่าแย่งของเพื่อนๆ อืมม....แล้วจากนั้นเป็นไงนะ...อืมมก็ไม่เป็นไงเน๊อะ ฉันก็เริ่มเปลี่ยนมารับคนอื่น เริ่มมารับวิ ไปแทนเธอ แล้วไปทีไรก็เลี้ยงขนม ไม่ก็ลูกชิ้น วิ อยู่เรื่อยๆ 555 จนเธอเข้าใจว่าฉันไปจีบวิเลย 5555 อิอิอิ 5555 หุหุหุ แว๊ก นึกที่ไรแล้วก็อยากจะเขกหัวตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย เฮ้อออ ทำให้คนที่เรารักนึกว่าเราไปชอบคนอื่นได้ไหงหว่า.......เฮ้อออ กลุ้มแทนตัวเองสมัยก่อนจริงๆ ไม่รู้ทำไปได้ยังไง เฮ้อแต่ว่าทำแค่นี้ยังไม่พอ อาทิตย์บ่นเรื่องเธอมากๆ ฉันก็เลยหนีไปคบกับนกเลย เฮ้ออ รักคนที่เขารักเราดีกว่าเน๊อะ เพราะว่าคบกับเขาแล้วฉันก็ไม่ต้องทนฟังที่อาทิตย์พูดอีก เฮ้ออ แต่ว่าถ้าฉันรักนกได้จริงๆ ก็ดีสิ เรื่องมันก็คงจบ แต่ว่ามันบังคับไม่ได้นี้นะว่าเราจะต้องรักใคร เราเลือกได้แค่ว่าเราจะคบกับใคร เราเลือกกันได้แค่นั้นจริงๆ แต่ถ้าคนที่เราคบกับคนที่เรารักเป็นคนที่เรารักได้มันก็คงดี โลกนี้คงไม่มีปัญหาวุ่นวายเรื่องความรัก เธอว่าจริงไหม อิอิ วันนี้ฉันเขียนเครียดๆแฮ๊ะ ไม่เอาๆ กลับไปเขียนถึงเธอแบบเดิมดีกว่าเน๊อะ เด๊ยวขอฉันดึงอารมณ์กลับมาก่อนนะ อืมมม ถึงตอนไหนแล้วนะ อ้อ ถึงว่าฉันชิ่งหนีไปคบนก เฮ้ออ แต่ว่าถึงฉันคบกับนก เธอก็ไม่รู้นี้นาว่าฉันกับนกคบกับ อืมมจะว่าไปนี้ก็คงเป็นเรื่องดีดีในเรื่องร้ายของฉันเน๊อะ จริงไหม ......อิอิ.... แต่จะเรียกว่าโชคดีได้จริงเหรอเปล่าหว่า เฮ้ออ ก็พอคบกับนกได้ไม่นาน อาทิตย์ก็ย้ายไปเรียนเกษตรแล้วอ๊ะ......เฮ้อออ คบกับนกได้ไม่นานก็ปิดเทอร์ม อาทิตย์ก็ไปสอบติดวิดวะเกษตร แล้วก็ย้ายไปเรียนที่เกษตร อิอิ ศัตรูหมดไป 1 ราย ฉันก็แอบยิ้มอยู่ในใจนะ ว่าฉันคงไปรับเธอไปกินข้าวได้โดยมีความสุขมากขึ้น เพราะว่าขากลับคงไม่มีเพื่อนคนไหนมาบ่นว่าฉันแย่งของเพื่อนอีก แต่คนอื่นว่าฉันคงพอรับได้มั๊ง ไม่แน่ใจเหมือนกันแต่ว่าตอนนั้นไม่มีใครว่าก็ดีแล้วล่ะ เพราะว่าเวลาที่ไปรับเธอไปกินข้าวนะ เป็นความสุขที่สุดของฉันเลยเธอรู้ไหม ที่จริงนะฉันนะชอบมากเลยว่าที่เธอซ้อนท้ายรถแล้วก็แอบแกล้งฉัน แอบแกล้งซบบ้าง แอบมาเกาะเอว บ้าง ซึ่งทุกครั้งที่เธอทำฉันก็ต้องคอยพูดว่า อย่ามาเกาะเอวดิ ฉันเก็บไว้ให้แค่แฟนเกาะทุกครั้ง แต่ทุกครั้งเธอก็หยุดนะ แต่
สักพักก็มาแกล้งฉันต่อ ฉันนะไม่อยากบอกเลย ถ้าเธอหันมามองหน้าฉันตอนนนั้นนะ มันเขินๆยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูกเหมือนกัน ขนาดตอนนี้ที่ฉันเขียนถึงเธอฉันยังแอบยิ้มอยู่เลย นึกถึงที่ไร ฉันก็ยังมีความสุขทุกที งั้นวันนี้เขียนถึงเธอแค่นี้แล้วกันนะ ไม่รู้ล่ะ วันนี้ฉันอยากเขียนถึงเธอแบบมีความสุข อิอิ
gazz
หน้าส่วนตัว
811
