23 มกราคม 2548 16:21 น.
gluhp
หนาวน้ำฟ้าฟ้าพัดพรูพร่าง
หนาวน้ำค้างค้างคืนสดใส
หนาวสายฝนฝนหล่นพรมใจ
หนาวสายลมไกวไล้พรรณไพรพราว
แสนหนาวเย็นตามเส้นแนวป่า
คิดอยู่ว่าดอกหญ้าอาจหนาว
ยามลมพัดใบสะบัดพราว
แล้วกลีบขาวร่วงกราวลงดิน
ดอกหญ้าเหนื่อยนักไยไม่พักก่อน
ยามสายลมซอนอ้อนแอบแถบหิน
ดอกหญ้าหนาวนักเอนพักลงดิน
ที่ยังไม่สิ้นกลิ่นอโณทัย
ตะวันตกดินดินยังอุ่นหญ้า
ดาวยังอุ่นฟ้าฟ้าจึงสดใส
หากหินกระด้างไร้ร้างอุ่นใด
ไม่ห่างหัวใจเย็นเยียบเทียบทัน
อยากแอบไอกรุ่นอุ่นดินกลิ่นหญ้า
อยากเป็นนภาดาราอุ่นฝัน
อยากเหมือนเมฆใหญ่รับไอตะวัน
อยากได้อุ่นอันอาบฝันสู่ใจ
22 มกราคม 2548 19:47 น.
gluhp
ลืมตาตื่นมาทุกวัน
เพื่อสู้ประจันกับวันใหม่
หวังใช้ชีวิตคุมค่าสาแก่ใจ
วันนี้อยากทำอะไรใหโลกบ้าง
วางแผนมากมายเต็มหัว
ความคิดก่อตัวหลายแสนอย่าง
คอยดูเถอะวันนี้ระหว่างทาง
จะปลูกสร้างความงามให้จงได้
หากเช้าสู่สายล่วงบ่ายแล้วเย็น
ไม่มีให้เห็นความเป็นเรื่องใหม่
ชีวิตจากเช้าเข้าพลบก็จบไป
ทิ้งให้ร้างไร้ที่ตั้งใจนั้น
ความผิดใครเล่าเรากระนั้นหรือ
ที่ไม่อาจยื้อยุดความใฝ่ฝัน
หรือด้วยชีวิตยึดติดสารพัน
อันความตั้งมั่นจึงรั้นจะตาม
ท ำเช่นไรเล่าเราจะหลุดขอบ
ดิ้นออกนอกกรอบแล้วตอบคำถาม
มีเรื่องหลายหลากที่อยากติดตาม
ท้าให้นิยามตามความพอใจ
มันคงเป็นสิ่งที่ต้องเรียนรู้
เพื่อดำรงอยู่ชูหวังครังใหม่
แต่ยังตั้งมั่นในความจริงไว้
ควบคู่กันไปหวังให้พอดี
22 มกราคม 2548 14:18 น.
gluhp
ยังมีอีกหรือผืนแผ่นดินไหน
เป็นเหมือนแคว้นไทยผองเผ่าเรานี้
ด้วยดงแดนดินถิ่นสามัคคี
ทั่วทั้งบุรีมีแต่ใจงาม
เกิดมาแล้วหรือชื่อว่าเป็นไทย
ภาคภูมิสุดใจหากใครมาถาม
น้ำใจไทยฉ่ำไร้จำกัดความ
จนได้นิยามสยามเมืองยิ้ม
ใต้ธงไทยรัฐสะบัดผืนใหญ่
หากโหยรักใดไม่ช้าได้อิ่ม
งามหัวใจรักมิพักภาพพิมพ์
อันใครได้ลิ้มแล้วล้วนคืนแรง
ครั้งยามเราไทยรวมใจรวมตัว
ใครก็ขามกลัวถ้วนทั่วทุกแห่ง
สามัคคีดุจอาวุธร้ายแรง
เหล่าไทยกล้าแกร่งด้วยแรงสิ่งนี้
วอนขอขวานทองรวมพ้องเป็นขวาน
ยามถูกระรานขวานฟันไม่หนี
ไทยจงมีรักเป็นยุทธวิธี
ไม้ตายเรานี้ไร้ที่เทียบทัน
ประคองน้ำใจไว้เถิดพี่น้อง
ด้วยเราต่างปองสมานฉันทน์
เชื้อชาติศาสน์ใดก็ไทยด้วยกัน
ธงไตรรงค์นั้นร่วมกันดูแล
22 มกราคม 2548 12:40 น.
gluhp
ปัจจุบันอันโลกมนุษย ์
สิ่งร้ายที่สุดอาจคือศาสนา
ก่อเกิดสงครามด้วยหยามศรัทธา
ทั่วทุกหย่อมหญ้าโลกน่าสงสาร
เค้าว่าศาสนาสอนสิ่งที่ดี่
จะนำโลกนี้สงบสุขศานติ์
เห็นจะไม่จริงเพราะสิ่งพบพาน
ประดุจนรกานต์บันดาลบัญชา
ฆ่าข้าฆ่าท่านบูชาบางสิ่ง
ด้วยศรัทธายิ่งจึงหยิ่งนักหนา
ความเชื่อคนอื่นมันขื่นสายตา
ก็ศรัทธาข้ายิ่งกว่าส ำคัญ
ศรัทธาบ้าบ ้าจึงคร่าชีวิต
ศรัทธาเป็นพิษโลกบิดผิดผัน
โศกทาศรัทธาสาสมเท่าทัน
จิตจึงหวาดหวั่นวันโลกสูญไป
จึงวอนด้วยใจถึงใจอันสงบ
ให้ช่วยสยบเรื่องรบได้ไหม
อันศรัทธานั้นบังคับเมื่อใด
ผลลัพทธ์ีนั้นไซร้ไม่วายหายนะ
19 มกราคม 2548 21:54 น.
gluhp
เสี้ยวจันทร์จักแย้มแต่งแต้มฟากฟ้า
ยามแสงส้มทานภาอ่อนแสง
ขอบฟ้าฝั่งนั้ันตะวันแสดง
แม้มิร้อนแรงหากแสงสวยดี
อีกเพียงเสี้ียวยามแสงงามคงลับ
แสงจันทร์จะกลับวะวับเต็มปรี่
ชั่วเวลานั้นแสนสั้นเต็มที
ที่สองสิ่งนี้อยู่ร่วมฟ้าเดียว
ด้วยเร็วยิ่งนักจึงหนักคุณค่า
จันทร์เพียงสบตายามอาทิตย์เหลียว
เก็บไว้ให้นานอย่าผ่านเลยเชียว
เหมือนฝันครู่เดียวเลี้ียวดับลับลอย
หน้าส่วนตัว
1846
