20 ตุลาคม 2549 10:01 น.
invisble
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
20 ตุลาคม 2549 09:17 น.
invisble
สองหนุ่มสาวเดินคลอเคลียกันไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน ด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข
เอ้ก ผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายส่งออก ของบริษัทแห่งหนึ่งแถวสาธร
อุ๋ย พนักงานฝ่ายนำเข้า ของบริษัทเดียวกัน
ทั้งคู่เริ่มสนิทสนมกันมาตั้งแต่หญิงสาวเข้ามาทำงานใหม่ๆ เนื่องจากหญิงสาวเป็นคนร่าเริง ยิ้มเก่ง ประกอบด้วยรอยยิ้มที่แต่งแต้มไปด้วยลักยิ้มที่มุมปากทั้งสองข้าง ใครเห็นต่างก็ชื่นชมในความร่าเริงของเธอ
ชายหนุ่มรักหญิงสาวมาก ทุ่มเททุกอย่างให้ ไม่เคยล่วงเกินแม้แต่การจับมือ เขาก็ไม่เคยแม้แต่น้อย เขาเป็นสุภาพบุรุษมาก แต่หญิงสาวสิ เหมือนกับว่าเธอไม่ค่อยรู้จักความรักสักเท่าไร เธอยังคงมองเห็นชายหนุ่มเป็นเพียงเพื่อนชายคนหนึ่ง ที่สนิทสนมกันมาก เธอยังไม่พร้อมที่จะรักใคร
วันเวลาล่วงเลยไป ชายหนุ่มต้องไปศึกษาต่อ ที่ประเทศอังกฤษ เขาไม่อยากจากสาวผู้เป็นที่รักไปแต่เพื่ออนาคตที่เขาวาดฝันไว้ว่า สักวันเขาจะมีบริษัทเป็นของตัวเอง และมีครอบครัวที่อบอุ่น โดยมีหญิงสาวเป็นแม่บ้านให้เขา
เขาจึงตัดสินใจไป
ในวันที่ 31 ตุลาคม 2544 วันที่ชายหนุ่มต้องเดินทาง เขามองหาสาวคนรักด้วยใจจดใจจ่อ
เสียงเพลงจากมือถือดังขึ้น
ฮัลโหล อุ๋ยครับ ตอนนี้อุ๋ยอยู่ไหน ถามหญิงสาวด้วยเสียงกระตือรือร้น แต่แฝงไปด้วยความนุ่มนวล
ขอโทษนะเอ้ก อุ๋ยคงไปส่งเอ้กไม่ได้ พอดีอุ๋ยติดธุระสำคัญ เอ้กคงไม่โกรธอุ๋ยนะคะ ฝืนพูดออกไป
ไม่เป็นไรครับ พูดไปด้วยความน้อยใจ แต่ก็ยังเสียงร่าเริง
เอ้กไม่อยู่ อุ๋ยต้องดูแลตัวเองด้วยนะครับ อย่ากลับบ้านดึกมาก ทำงานพอที่เราทำไหว
เอ้กเป็นห่วงนะครับ
จ้ะ อุ๋ยจะดูแลตัวเองให้ดีนะคะ ขอให้เอ้กเดินทางโดยสวัสดิภาพ อุ๋ยจะเป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณครับ
เอ่อ.......อุ๋ยครับ........คือ.......เอ้กมีอะไรอยากจะบอก พูดไปด้วยความประหม่า เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาพร้อมที่จะบอกหญิงสาว
มีอะไรหรอจ๊ะ พูดมาได้เลย
เอ้กรักอุ๋ยนะครับ พูดไปแล้วก็รู้สึกโล่งอก
ทางด้านหญิงสาวนิ่งอึ้ง นี่แหล่ะเป็นเหตุผลที่เธอไม่คิดจะไปส่งชายหนุ่ม เพราะเธอรู้แล้วว่าเขาจะพูดอะไรกับเธอ
เพราะเธอยังไม่พร้อมเผชิญหน้ากับความรัก
อุ๋ยครับ ได้ยินที่เอ้กพูดหรือเปล่าครับ ชายหนุ่มเรียกสติหญิงสาวกลับคืน
เอ่อ...ได้ยินค่ะ
เอ้กจ๊ะ พอดีอุ๋ยต้องไปทำธุระแล้วนะคะ โชคดีนะคะ รีบพูดตัดบท
เดี๋ยวสิครับ รอเอ้กนะครับคนดี แล้วเอ้กจะกลับมาฟังคำตอบนะครับ
ค่ะ ถ้ามันมีวันนั้น
......................................................................................................................................
ตลอดเวลา 1 ปี ที่ชายหนุ่มเรียนอยู่ที่ประเทศอังกฤษ เขาจะโทรหาหญิงสาวทุกวัน วันละ 10 นาที เขาทำอย่างนี้อย่างสม่ำเสมอ หญิงสาวเริ่มซึมซับความรักมากขึ้นทุกวัน จนวันที่เธอพร้อมจะบอกรักชายหนุ่ม แต่วันนั้นเขากลับไม่โทรหาเธอ เธอรอโทรศัพท์ทั้งวันจนผ่านไป 4 วัน วันที่ 4 เวลาประมาณ 4 ทุ่ม เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอดูเบอร์แล้วดีใจจนบอกไม่ถูก รีบรับทันที
ฮัลโหล เอ้ก หายไปไหนมา ทำไมไม่โทรมาตั้งหลายวัน เธอยิงคำถามไปถี่ยิบ แต่เสียงปลายสายที่ตอบกลับมากลับไม่ใช่เสียงชายคนรัก
ลูกอุ๋ยจ๊ะ แม่พูดนะ ...........ตอนนี้ลูกเอ้ก........ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆ พูดไปร้องไห้ไป หญิงสาวเริ่มใจคอไม่ดี
มีอะไรหรอคะคุณแม่
ลูกเอ้กขับรถชนกับรถแท๊กซี่ ใต้อุโมงค์ ตอนนี้ไม่รู้สึกตัวเป็นเจ้าชายนิทราอยู่ หมอบอกว่ายังไงก็คงไม่รอด
น้ำเสียงช่างหดหู่เหลือเกิน หญิงสาวน้ำตานองสองแก้ม ขาไม่มีเรี่ยวแรง พูดอะไรแทบไม่ออก เธอพยายามควบคุมสติแล้วพูดกับแม่ของคนรักว่า
แม่ค่ะ อุ๋ยขอคุยกับเอ้กนะคะ ถึงแม้เขาจะไม่รู้สึกตัวแต่อุ๋ยขอนะคะ พูดด้วยเสียงอ้อนวอน
ได้จ้ะ
ฮัลโหล เอ้กจ๊ะ อุ๋ยมีอะไรอยากจะบอกเอ้ก มันเป็นความรู้สึกที่อุ๋ยพร้อมจะบอกเอ้กมาตั้งแต่ 4 วันที่ผ่านมาแล้ว แต่เอ้กไม่ยอมโทรมาหาอุ๋ยเลย แต่อุ๋ยก็ไม่เคยโกรธเอ้กนะ .........เอ้กจ๊ะ ฟังดีๆนะคะ อุ๋ยรักเอ้กนะ .........อุ๋ยจะรอเอ้กนะ .........เอ้กต้องหาย........เอ้กต้องกลับมาหาอุ๋ย.......ได้ยินไหม........ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้ำตาจากร่างที่ไร้สติไหลออกมาไม่ขาดสาย เอ้ก......ชายคนรักเขาคงรับรู้คำที่แฟนสาวบอกมาแล้ว เขารอคอยคำนี้จากเธอมาแสนนาน ในที่สุดเขาก็ได้ยิน
ตืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เอ้ก!!!!!!! เสียงแม่ของชายคนรักกรีดร้องดังมาก
อย่าทิ้งแม่ไป ฮื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอ้กจ๊ะ.......ไม่ว่าจะยังไง เอ้กก็คือผู้ชายคนแรกที่อุ๋ยบอกรัก และเอ้กจะอยู่ในความทรงจำของอุ๋ยตลอดไป สัญญา หญิงสาวรำพึงกับตัวเองเบาๆ
19 ตุลาคม 2549 10:21 น.
invisble
พี่รักอุ๋ยนะ ชัย เพื่อนบ้านบอกรักเด็กสาวคนหนึ่ง
แต่หนูไม่ได้รักพี่นะ หนูรักพี่แบบพี่ชาย อุ๋ย เด็กสาวผู้ไม่รู้ถึงความหมายของความรัก
ชายหนุ่มมองไปที่แหวนทองเหลือง ที่สลักชื่อเด็กสาว ว่า น้องอุ๋ย
แล้วพูดกับเด็กสาวว่า แหวนวงนี้พี่ขอเลยได้ไหม พี่อยากเก็บเอาไว้จนวินาทีสุดท้าย
ได้สิ เด็กสาวตอบเสียงสดใส ด้วยไม่รู้ความหมายของคำพูด และไม่ได้คิดอะไรไปไกล
ผ่านมาได้ 1 เดือน ทั้งคู่มีเรื่องโกรธเคืองกัน และไม่ยอมพูดคุยกันเลยเป็นเวลา 2 สัปดาห์
ได้แต่มองหน้ากันเวลาขับรถผ่าน ชายหนุ่มจะนำนมกล่องไปวางไว้หน้าบ้านให้เด็กสาว
วันละ 1 กล่อง วันเวลาผ่านไปจนถึงวันพฤหัสบดีที่ 29 กรกฎาคม เช้าวันนั้นอากาศปลอดโปร่ง
ไม่มีวี่แววว่าฝนจะตก ท้องฟ้าสีฟ้า แต่งแต้มไปด้วยเมฆสีขาวลอยเด่นเป็นสง่า
ในเช้าวันนั้น ชายหนุ่มขับรถผ่านหน้าบ้านเด็กสาวที่ซึ่งกำลังออกจากบ้านเพื่อไปเรียน ทั้งๆที่ไม่คุยกัน
มาเป็นเวลาหลายวัน แต่จู่ๆ วันนั้น ชายหนุ่มกลับยิ้มให้เด็กสาว แล้วจอดรถเพื่อบอกกับเด็กสาวว่า
อุ๋ยจ๊ะ พี่คงจะมาวันเกิดของอุ๋ยไม่ได้หรอกนะ ในวันที่ 21 สิงหาคม นะ
ด้วยความที่ไม่เคยคิดอะไรมากมาย ด้วยวัยยังเด็กอยู่ จึงยิ้มแล้วตอบไปว่า
ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ หนูก็ไม่ได้จัดงานอะไรหรอกพี่ชัย
แล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของแต่ละคน
และแล้ววันนั้นเอง ในช่วงเวลาประมาณ 15.00 น. ทางโรงเรียนที่เด็กสาวเรียนอยู่ ในทุกวันพฤหัสบดี จะมี
การอบรมเกี่ยวกับพุทธศาสนา และขณะที่เด็กสาวกำลังนั่งสมาธิอยู่นั้น ได้มีจิ้งจกตกลงมาที่กลางศีรษะของเด็กสาว ที่น่าแปลกใจ คือจิ้งจกตัวนั้น ตาย มันเป็นไปได้อย่างไร แต่เด็กสาวไม่ได้แปลกใจ
กลับมาจากโรงเรียนเห็นญาติผู้ใหญ่นั่งจับกลุ่มคุยกัน แต่เด็กสาวไม่ได้สนใจอะไรเลย เดินเข้าบ้าน เตรียมทำกับข้าวรับประทาน และในขณะนั้นเพื่อนของเด็กสาวก็ปั่นจักรยานมาจอดหน้าบ้านด้วยอาการกระวนกระวาย
เฮ้ยอุ๋ย!!! แกรู้เรื่องยัง เบญเพื่อนสาวถาม
เรื่องอะไร เด็กสาวได้ถามเพื่อน
พี่ชัยตายแล้วนะ หัวเหอไม่มีเลย
ชัย ไหน ถามเพื่อนด้วยความตกใจ
พี่ชัยเรานี่แหล่ะ ชัย ราชานนท์
แทบล้มทั้งยืน เด็กสาวไม่เชื่อเพื่อน เลยเตรียมที่จะเดินไปถามน้าสาวของตนเอง แต่ว่าน้าได้เดินมาถึงหน้าบ้าน
มองหน้าเด็กสาวด้วยไม่รู้จะพูออย่างไร
ใช่แล้ว เจ้าชัยตายแล้ว ขับรถแหกโค้ง หัวถูกล้อรถปั่น เละไม่เหลือชิ้นดี
เท่านั้นเอง เด็กสาวแทบล้มทั้งยืน เป็นไปไม่ได้................
.................................................................................................
ในวันเผาศพ ทางต่างจังหวัด ก่อนเผาศพจะมีการเปิดให้ดูหน้าศพ เพื่ออำลาศพเป็นครั้งสุดท้าย
เด็กสาวได้เดินไปเพื่อมองหน้าคนที่รักเธอมาตลอด แต่ในทางกลับกันเธอไม่เคยคิดรักเขามากกว่าคำว่า
พี่ชาย สักนิด
น้ำตานองสองแก้ม มองไปยังมือที่ถูกมัดตราสังข์ แหวนทองเหลืองที่นิ้วนางข้างซ้าย น้องอุ๋ย และแล้วคำพูดต่างๆ การกระทำต่างๆ ที่พี่ชายที่แสนดีได้เอ่ย ได้ แสดงออกมา ก็พร่างพรูมาไม่ขาดสาย
เด็กสาวมองเห็นกล่องนมตรงหน้า ได้ยินเสียงพี่ชายที่แสนดีพูดว่า
พี่รักอุ๋ยนะ
แหวนวงนี้พี่ขอเลยได้ไหม พี่อยากเก็บเอาไว้จนวินาทีสุดท้าย
อุ๋ยจ๊ะ พี่คงจะมาวันเกิดของอุ๋ยไม่ได้หรอกนะ ในวันที่ 21 สิงหาคม นะ
ใช่แล้วพี่ชัยไม่สามารถมาหาเด็กสาวได้ในวันเกิดของเธออีกแล้ว และแหวนทองเหลืองวงเล็กๆ ก็อยู่กับพี่ชายที่แสนดีจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ
หนูรักพี่นะ....พี่ชัย............................แล้วพี่ชัยจะได้ยินหนูพูดไหมนี่
18 ตุลาคม 2549 12:58 น.
invisble
ทุกวันคืนตื่นมาเคยพบพ่อ
นั่งหยอกล้อหัวเราะสนุกสนาน
ชีวิตแม้ยากไร้ก็สุขพอประมาณ
ถึงลำบากบ้างก็ทานทน
มาวันนี้กลับมีเพียงเหว่ว้า
ความเริงร่าที่มีมาอย่างเหลือล้น
กลับเหลือเพียงรอยร้าวอันทุกข์ทน
เนื่องจากขาดคนผู้เป็นบิดร
ต่อไปนี้ไม่มีอีกแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้วคอยสั่งสอน
ชี้ทางเจริญให้ลูกทุกบทตอน
แม้เหนื่อยอ่อนร้อนรนไม่สนใจ
ต่อไปนี้ไม่มีแล้วคุณพ่อ
คอยเป็นถ่อพาแพล่องน้ำไป
ท่านจากลูกและเมียรักสู่ภพใหม่
ยังแดนที่ใครไป-ไม่กลับมา
พ่อจ๋าหากวิญญาณพ่ออยู่แถวนี้
ลูกมีสิ่งหนึ่งอยากให้ตรึงตรา
แม้กายห่างทางแสนไกลลูกห่วงหา
อยากย้ำให้พ่อได้ยินอีกครั้งว่า
"พ่อจ๋าลูกรักพ่อเหลือเกิน"
โปรดจำกันไว้นะคะ มีพ่อแม่คอยบ่นคอยด่า ยังดีกว่าไม่มีเลย......................
หน้าส่วนตัว
1201
