21 พฤศจิกายน 2544 23:31 น.
Jeminine
ฉันไม่รู้ว่า...
จะต้องรออีกนานแค่ไหน
วันหนึ่ง...บางสิ่งอาจเปลี่ยนไป
ฉันไม่อาจล่วงรู้จุดสุดท้ายของการรอ
ไม่ว่าในที่สุดเธอจะมาหรือไม่
มีสิ่งหนึ่งที่หัวใจอยากจะขอ
บอกฉัน...หากเมื่อไหร่เธอไม่ต้องการให้รอ
เพียงเพราะเธอมีใครมาสานต่อความผูกพัน
ฉันจะเข้มแข็งเสมอ
เพราะยังคงเห็นแต่ภาพเธอ ในความฝัน
ยังคงรู้สึก...ลึกลึกยังคงผูกพัน
จะไม่ยอมให้ตัวเองไหวหวั่นไปกับใคร
มีสิ่งหนึ่งที่เชื่อมั่นเสมอ
คือความรักที่เธอมอบไว้ให้
ฉันเชื่อว่าเรายังมีกันและกันในใจ
ไม่ว่าไกลแค่ไหน ไม่ว่านานเท่าไหร่...ฉันจะรอ
20 พฤศจิกายน 2544 04:35 น.
Jeminine
ฉันอาจไม่ใช่คนอ่อนหวานคนเก่า
ไม่ใช่ผู้หญิงช่างเหงา และอ่อนไหว
เวลา..ทำให้บางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนไป
จากบทเรียนมากมายที่ผ่านมา
เวลา..มักเปลี่ยนแปลงอะไรอะไร
บางความรู้สึกสูญหาย เกินค้นหา
บางความรู้สึก...กลับผ่านเข้ามา
บางคนที่เคยอยู่ตรงหน้า...อาจจากไกล
แต่สำหรับความรักที่ให้เธอจากวันวาน
เวลาไม่อาจเปลี่ยนสิ่งเหล่านั้นไปได้
เธอคนเดียว เป็นคนดีที่ในใจ
เป็นความรู้สึกที่ท่ามกลางความเปลี่ยนไป จะคงเดิม
19 พฤศจิกายน 2544 12:09 น.
Jeminine
ฉันเป็นแค่ผีเสื้อหลงทางตัวหนึ่ง..
ที่สลัดปีกบางๆ ไปตามเส้นทางสายดอกไม้
ทำได้เพียงชื่นชมกับความสวยงาม อ่อนหวาน
แต่ไม่อาจครอบครองดอกไม้ดอกใดในสวน
เฉกเดียวกับเธอที่เป็นความรัก
ฉันได้แต่เก็บภาพสวยงามของเธอไว้ในใจ
และอยู่ในที่ที่เธอไม่เคยมองเห็น
หัวใจของเธออยู่ห่างไกลเหลือเกิน
..ไกลจนเกินกว่า..
ผีเสื้อปีกเล็กๆอย่างฉันจะบินไปถึง.
19 พฤศจิกายน 2544 11:09 น.
Jeminine
อย่าหลบสายตาฉันสิ...
ไม่ใช่ฉันคนนี้หรือที่เธอฝันหา
คนที่เธอมอบความรู้สึกให้ตลอดมา
คนที่เธอไม่กล้า จะเปิดหัวใจ
สัมผัสฉันสิ...
แล้วจะรู้ว่าฉันยังอยู่ตรงนี้ ไม่ได้ไปไหน
ไม่ใช่ดวงดาวที่อยู่แสนไกล
และไม่ใช่คนสูงส่งเกินกว่าใคร จะติดตาม
ฉันเห็นหัวใจเธอแล้วนะ
รอเพียงเวลาให้เธอเอ่ยถาม
ฉันมีความรู้สึกที่แสนงดงาม
รอตอบคำถาม ของเธอคนดี
ยืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้วไง
หากฉันไม่ได้คิดผิดไปจากนี้
มีอะไรจะบอกกันหรือเปล่าคนดี
ลองพูดมาสิ..คำตอบที่มี อาจเป็นคำที่เธอรอฟัง
19 พฤศจิกายน 2544 08:23 น.
Jeminine
ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเหงา...
และไม่ต้องพาเขามาให้ฉันรู้จัก
ก็ในเมื่อเธอเอง ยังไม่คิดจะรัก
ฉันก้อไม่ต้องการให้ใครมารัก มาใส่ใจ
จริงอยู่ ว่าตาของฉันยังดูเศร้า
ก็ความรู้สึกในใจมันปวดร้าวเกินจะห้ามไหว
ร้องไห้..ก้อแค่นั้น ใครเขาก็ร้องกันบ่อยไป
เธอจะมารู้สึกอะไร..กับคนที่เธอร้างลา
เปล่า...ไม่ได้โกรธ
และไม่เคยโทษ หรือต่อว่า
แต่ฉัน...ผู้หญิงเจ้าน้ำตา
จะให้ทำท่าว่าไม่เจ็บ ไม่ล้า ได้อย่างไร
อย่าพยายามทำให้ฉันรู้สึกดี
อีกหน่อยความรู้สึกแบบนี้ก็คงหาย
แต่ความทรงจำที่เราเคยมีต่อกันมากมาย
ฉันคงลืมมันไม่ได้...ไม่อยากจะลืม...
หน้าส่วนตัว
629
