30 พฤศจิกายน 2544 17:02 น.
Jeminine
ได้โปรดรับรู้เอาไว้ด้วยนะ
ว่าเธอทำให้ฉันต้องเปลี่ยนไป
ทำให้ฉันว้าวุ่นทำให้ฉันอ่อนไหว
ทำให้ฉันคิดอะไรอะไรมากมายเกินพอดี
เหมือนโดนโขมยหัวใจไปซึ่งซึ่งหน้า
ทั้งที่ปรามตัวเองไว้แล้วว่าอย่าเป็นแบบนี้
เธอทำให้ฉันนอนหลับฝันดี
ทำให้ฉันมองเห็นความสวยงามที่มี ของคืนวัน
และที่เหนือสิ่งอื่นใด.
เธอทำให้หัวใจของฉัน
คิดถึงแต่เธอคนเดียวทั้งกลางคืนกลางวัน
แค่เพียงเพราะคำว่ารักของเธอคำนั้นคำเดียว
30 พฤศจิกายน 2544 16:19 น.
Jeminine
เธอเคยถามฉัน
ว่าความรู้สึกที่เรามีให้กันในวันนี้
จะคงอยู่อีกกี่เดือนกี่ปี
หวั่นไหวว่าความรู้สึกนี้ จะหายไป
ช่วงเวลาที่ความรู้สึกแสนจะไหวหวาน
ทุกคืนวันผันผ่านอย่างมีความหมาย
อุ่นใจทุกโมงยามที่มีความรักติดตามอยู่ข้างกาย
ใครบ้าง จะยอมปล่อยให้สิ่งเหล่านี้หายไปจากความผูกพัน
คำตอบ.คงอยู่ที่เธอมากกว่า
ว่าวันข้างหน้าต้องการมีใครไว้ร่วมฝัน
ส่วนฉันคนนี้กับความรู้สึกดีดีที่ให้กัน
แค่เพียงคำว่า ตลอดกาล .ก็คงจะนานไม่พอ
26 พฤศจิกายน 2544 21:21 น.
Jeminine
บางครั้งโลกนี้ก็โหดร้าย...
และเราไม่อาจทำให้ทุกๆ คนรักเรา
บางครั้ง ต้องถูกทอดทิ้งให้รู้สึกเหงา
บางหนคนที่แคร์อาจทำให้เราต้องเสียใจ
เมื่อฉันก้าวเข้ามาที่นี่...
ทิ้งทุกอย่างที่มีไว้หลังประตูบานใหญ่
ทิ้งโลกภายนอก..ที่แสนสับสนวุ่นวาย
อยู่ท่ามกลางคนมากมาย กลับรู้สึกว่าไม่มีใครเลย
ฉันเป็นแค่เด็กหลงทางคนหนึ่ง
ต้องการเพียงที่พึ่งเพื่อให้ผ่านคืนนี้ไปเฉยๆ
ทำไมนะ..สายตาของเธอไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
ยังอบอุ่นเหมือนเคย...ทุกครั้งที่มา
น้ำตาที่เหือดไปแล้วยังรื้นขี้นอีกครั้ง
อยากร้องไห้ในอ้อมกอดเธอดังดัง หากไม่ถือสา
ขอเพียงได้หนุนตักนิ่งๆ แล้วหลับตา
ภายใต้ผ้าห่มอุ่นหนา...ของเธอ
เหมือนได้โผเข้าสู่อ้อมกอดแห่งความรัก
เธอยังเป็นคนเดิมที่เคยรู้จักเสมอเสมอ
รักเธอ...ได้ยินมั๊ย...ว่ารักเธอ
ความอบอุ่นที่ไม่เคยพบเจอ...ได้รับจากเธอเสมอ..ทุกวัน
ฉันจะฝันถึงดวงดาว...ท้องฟ้า
ฝันถึงวันข้างหน้า...ที่จะก้าวเดินอย่างกล้าหาญ
ฉันคงฝันเห็นสิ่งสวยงาม..และแสนดีทุกคืนวัน
ตราบใดที่ได้หลับอยู่ใต้ผ้าห่มผืนนั้น...
...และรู้ว่าเธอจะคอยดูแลฉัน...ตลอดคืน
25 พฤศจิกายน 2544 12:43 น.
Jeminine
ในค่ำคืนแห่งความคิดถึง
มีเพียงใครคนหนึ่งในความฝัน
ฝันถึงความรัก ความผูกพัน
ฝันถึงคำมากมายร้อยพันระหว่างเรา
คืนนี้...ช่างโหดร้าย
หรือฉันจะไม่อาจผ่านพ้นไปจากความเหงา
น้ำตา..รินตรงข้างหมอนเบาเบา
และแล้วความอ้างว้างเก่าเก่า ก้อกลับมา
เธอจากไปแล้ว...แสนไกล
ไกลเกินจะรั้งหัวใจกลับมาหา
อีกกี่ความรู้สึกที่เป็นมา
ถูกปล่อยทิ้งค้างคา..ตรงกลางทาง
แอบเจ็บลึกลึก...ตรงหัวใจ
ตรงที่เคยวางเธอไว้เป็นความหวัง
ความรักจากหัวใจไม่เคยจาง
แม้อ้างว้าง..จะเก็บไว้ในใจเดิม
25 พฤศจิกายน 2544 01:12 น.
Jeminine
ไม่ใช่นางเอกละครไร้เดียงสา
และไม่ใช่แม่พระแสนดีจากที่ไหน
ของฉัน...ฉันก้อหวง..แล้วไง
นึกอยากจะเอาไปง่ายง่าย...ไม่มีทาง
ฉันก้ออยู่ของฉันดีดี...
เธอเข้ามาทำอะไรอย่างนี้คงต้องขวาง
เห็นฉันนิ่งนิ่ง...เลยคิดจะเข้ามาแทรกกลาง
แล้วจะได้รู้จักฉันดีขึ้นบ้าง ว่าเป็นยังไง
กลับไปทางเดิมที่เธอมาเสียที
ฉันไม่สนุกกับการชิงเด่นชิงดีกับใครคนไหน
ขอเตือน...ถ้าความอดทนของฉันหมดไป
คอยดูน้ำแข็งจะกลายเป็นไฟ...ก้อแล้วกัน
หน้าส่วนตัว
975
