21 กุมภาพันธ์ 2545 00:28 น.
Jeminine
ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร..มาจากไหน
จะดีจะร้ายอย่างไร..ฉันไม่เคยหวั่น
ไม่ว่าเธอจะเคยบอกรักใครมาก่อนเป็นร้อยเป็นพัน
หรือเคยมอบใจดวงนั้นให้ใครต่อใคร
ไม่ว่าเธอจะเคยคิดถึงใครมาบ้าง
ไม่ว่าเธอจะเคยมีใครเคียงข้าง ไปไหนต่อไหน
ไม่ว่าเธอจะเป็นอย่างไร
ฉันจะไม่เปลี่ยนใจไปจากเธอ
หากเพียงแต่..เธอยังรักฉันอยู่...
ขอแค่ให้ฉันได้รู้ ว่าความรู้สึกนั้น ยังสม่ำเสมอ
ไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไร ขอให้เธอเป็นเธอ
ฉันจะอยู่เคียงข้างเสมอ...และจะรักเธอเช่นเดิม
19 กุมภาพันธ์ 2545 21:50 น.
Jeminine
ดั่งฟ้ากว้าง เวิ้งว้าง และว่างไร้
ไม่รู้ทิศ เหนือใต้ ให้ค้นหา
ไม่มีเสียง ขานรับ ตอบกลับมา
ไม่มีแม้ แสงเลือนตา พาก้าวตาม
ตัวเธออยู่ เคียงข้าง ดั่งเป็นเงา
แต่หัวใจ นั้นเล่า เกินท้วงถาม
ความผูกพัน ตื้นเขิน เกินนิยาม
เกินติดตาม เกินถามไถ่ ถึงใจจริง
ที่ฉันเฝ้า เดินฝ่า มานานเนิ่น
เหนื่อยเหลือเกิน เมื่อลับหาย ไปทุกสิ่ง
เธอไม่เคย เปิดหัวใจ ให้เห็นจริง
จะให้วิ่ง ตามไป อีกเท่าไร
หากแม้ว่า หัวใจ ไม่เคยเปิด
สักคำเถิด บอกกัน แม้หวั่นไหว
ฉันจะไป ให้ถึง เพื่ออะไร
หากแม้ว่า เจ้าของใจ ไม่เคยรอ.
18 กุมภาพันธ์ 2545 00:28 น.
Jeminine
ช่วยกอดฉันไว้ให้นานนาน
ให้เนิ่นนาน..เท่าที่คุณจะทำได้
ช่วยจับมือฉัน วางเอาไว้ตรงหัวใจ
ให้ได้สัมผัสอุ่นไอ..จากตัวคุณ
ช่วยบอกคำว่ารักซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ให้คำนั้นซึมเบาเบา ลงในหัวใจอย่างแผ่วอุ่น
ให้ฉันได้มองลึกลงไป ในดวงตาของคุณ
เพื่อเก็บร่องรอยความอบอุ่น..ประทับลงใจ
ขอหลับอยู่ในอ้อมกอดนี้นานนาน
ปล่อยความรู้สึกอ้อยอิ่ง อยู่อย่างนั้น..จนกว่าเช้าวันใหม่
ทุกสัมผัสเหล่านั้น ฉันเก็บกอบมันไว้ลึกสุดใจ
จะนำออกมาใช้ในวันที่ใจอ่อนแอ
นับจากวันพรุ่งนี้...ที่คุณต้องไป...
ฉันคงจะใช้เวลาอยู่กับตัวเองได้ หากเพียงแต่
มีความรู้สึกอบอุ่น ของคุณ คอยดูแล
คงจะพอทดแทน ได้ ..แม้..อยากให้คนที่คอยดูแล เป็นตัวคุณ
17 กุมภาพันธ์ 2545 23:02 น.
Jeminine
บางครั้ง...ฉันก็มีปีศาจ อยู่ในใจดวงนี้
เมื่อได้พบกับใครบางคนที่..ขวางลูกนัยน์ตา
เหมือนนั่งมองคนบ้า ที่ชอบทำอะไรบ้าบ้า
ระรานเกะกะ..แต่หลงคิดว่าตัวเองดี
น้ำคำปราศัย น้ำใจเชือดคอ
เออหนอ คนเราเป็นได้ถึงเพียงนี้
หากฉันมองเห็นธาตุแท้ที่เขามี
กลับกลายเป็นมองโลกในแง่ไม่ดี ไปเสียได้
ผ่านโลกมามาก จนใจกร้าน..ด้าน..ชา
เล่นละคร เรียกน้ำตา เหมือนสั่งได้
ฉันคงไม่อาจหยิบปืนมายิงเขาให้ถึงตาย
แต่ขอเถอะ อย่ามาใกล้ใกล้ ตอนนี้ทั้งปากทั้งใจ..มัน..คัน
17 กุมภาพันธ์ 2545 20:52 น.
Jeminine
เหมือนพระจันทร์ดับจากฟ้า...
ดวงดาวก็ลับลาจนฟ้ามัวหม่น
เหมือนรอบตัวร้างไร้ ผู้คน
เหน็บหนาว...เหมือนอยู่ท่ามกลางฝน..ตลอดคืน
คำว่า...ไม่รัก คำนั้น
เชือดเฉือนหัวใจจนเกินทัดทานเกินทนฝืน
เหมือนกลางวันผันกลับเป็นกลางคืน
และคงเป็นกลางคืน...ไปชั่วนิรันดร์
คงไม่เหลือแรงกายไว้แม้เพื่อจะหายใจ
หากนาทีนี้ต้องมองภาพเธอเดินไป..จากชีวิตของฉัน
ได้โปรด...ทุกทุกสิ่งที่เธอต้องการ
ขอแลกกับอีกคืนวัน...ก่อนเธอจะไป
ได้โปรดอยู่กับฉันอีกสักคืน
เผื่อว่าหัวใจจะฝืน...ยอมรับไหว
ได้โปรดเถอะนะ..นาทีนี้...อย่าเพิ่งไป
ฉันยังเตรียมใจ ยอมรับความห่างไกล ไม่ได้เลย
หน้าส่วนตัว
789
