10 กุมภาพันธ์ 2547 17:19 น.
kanoongkaning
เมื่อรักผ่านเข้ามาแล้วลาจาก
ต้องผิดฟวังจากรักสักกี่ครั้ง
แม้ความรักที่เข้ามาไม่จีรัง
แต่หัวใจดวงนี้ยังไม่อ่อนแรง
แม้ไม่เหลือใครสักคนคอยเคียงข้าง
ทางข้างหน้ามีเพียงฉันกับความเหงา
ใจบาง บางที่มีเพียงความว่างเปล่า
จะขอก้าวต่อไปแม้ร้าวรอน
แล้วจะเปิดใจรับกับสิ่งใหม่
คงมีใครสักคนที่บนฟ้า
ส่งมาให้เคียงข้างไม่ร้างลา
วันข้างหน้าคงต้องเจอ...ใครสักคน...
9 กุมภาพันธ์ 2547 14:26 น.
kanoongkaning
หากวันใดที่ใจอ่อนล้า
อยากไขว่คว้าใครสักคนเพื่อซบไหล่
พอให้ความอ้างว้างจางลงไป
อยากขอแค่ใครสักคนห่วงใยกัน
อาจจะเพ้อฝันไปอย่างเงียบ เงียบ
ความเจ็บปวดเลาะเลียบเกาะใจเหงา
ในความจริงมีเพียงฉันที่ปวดร้าว
อยู่กับความว่างเปล่าเมื่อเหงาใจ
6 กุมภาพันธ์ 2547 11:18 น.
kanoongkaning
คิดถึงและห่วงใย
ใครบางคนที่อยู่ไกลอีกฟากฟ้า
คิดถึงเหลือเกินทุกคราที่หลับตา
มิอาจผ่านม่านฟ้าไปหาเธอ
ได้แต่เพ้อคนเดียวอยู่อย่างนี้
ทุกนาทียังมีเธอไม่จางหาย
ภาพของเธอยังเด่นชัด..เกินบรรยาย
คิดถึงคราใดก็ทำได้...แค่มีน้ำตา...
21 มกราคม 2547 09:53 น.
kanoongkaning
เธอบอกว่าเสียใจ..
ที่ไม่ได้บอกไปว่ามีเขา
ทำให้เกิดความรักขึ้นมาระหว่างเรา
กลายเป็นรักสามเศร้าให้ปวดใจ
แค่คำว่าเสียใจ..
ทดแทนทั้งหมดได้ไหมใจที่เจ็บช้ำ
เธอเจ็บแทนฉันได้ไหมถามสักคำ
แล้วใจที่เจ็บช้ำให้ฉันทำอย่างไร
คำพูดว่าเสียใจ..
ที่ทำไปไม่ตั้งใจให้เป็นอย่างนี้
ความรู้สึกที่ให้กันเธอรู้สึกดี
เพียงแต่ว่าวันนี้เธอไม่อยากหลอกใคร
20 มกราคม 2547 12:32 น.
kanoongkaning
อยู่คนเดียวในห้องกว้าง
ระยะทางห่างไกลใจห่วงหา
คิดถึงเหลือเกินคนรัก ยามห่างตา
อยากรู้ว่าเป็นอย่างไรบ้างคนดี
ใจเธอยังเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า
ช่วยส่งข่าวมาบ้างอย่าห่างหาย
คนทางนี้เงียบเหงาเศร้าเดียวดาย
เพียงน้อยใจเธอไม่เคยใส่ใจกัน
คำสัญญาวันเก่าจำได้ไหม
บอกให้รอจนท้อใจใยเงียบเฉย
หรือเธอไม่รักกันเหมือนอย่างเคย
บอกมาเลยดีกว่าอย่าเงียบไป
หน้าส่วนตัว
1110
