23 กุมภาพันธ์ 2547 17:43 น.
kanoongkaning
นางมารร้าย
ชอบทำลายความรักของคนอื่น
รู้แก่ใจเขามีใครทำไมยังฝืน
เธอหน้าชื่นเขาช้ำใจ จมน้ำตา
เธอรู้ไหม...
นางมารร้ายก็รักเธอไม่แพ้เขา
ความรักที่เกิดขึ้นมาระหว่างเรา
ที่ทำลายหัวใจเขา ใช่ว่าฉันไม่รู้สึกอะไร
นางร้ายในสายตาของคนอื่น
ใช่ว่าจะไม่ขมขื่น อย่างที่ใครเห็น
หาใช่ฉันเป็นคนแสนเลือดเย็น
ฉันก็คนรักเป็น เจ็บเป็นเหมือน ๆ กัน
แม้จะถูกตราหน้าว่าเป็นนางมารร้าย
ฉันก็คล้ายคนอื่น ๆ ในโลกใบนี้
เมื่อรักหมดใจ ศรัทธาความรักที่มีมานับทวี
จึงยอมทำทุกอย่าง ทุกวิธี เพื่อให้มีเธออยู่เคียงข้างกัน
23 กุมภาพันธ์ 2547 14:36 น.
kanoongkaning
กำลังใจจากใครหนอพอบรรเทา
ทุกความเศร้า สับสนคนหนึ่งนี้
ทำอะไรทุกครั้งผิดทุกที
เหมือนไม่เคยมีดี..ผิดเรื่อยไป
อยู่กับความสับสนบนทางเปลี่ยว
มีชีวิตโดดเดียวในทางฝัน
สิ่งที่ทำลงไปทุกสิ่งนั้น
คือความฝันทั้งหมดที่ฉันมี
ขอเพียงคนรอบข้างไม่หยามเหยียด
ว่าเสียดสีบั่นทอนให้อ่อนล้า
สิ่งที่ทำลงไป ทุก ๆ ครา
มาจากความตั้งใจ ใส่ใจทำ
10 กุมภาพันธ์ 2547 17:19 น.
kanoongkaning
เมื่อรักผ่านเข้ามาแล้วลาจาก
ต้องผิดฟวังจากรักสักกี่ครั้ง
แม้ความรักที่เข้ามาไม่จีรัง
แต่หัวใจดวงนี้ยังไม่อ่อนแรง
แม้ไม่เหลือใครสักคนคอยเคียงข้าง
ทางข้างหน้ามีเพียงฉันกับความเหงา
ใจบาง บางที่มีเพียงความว่างเปล่า
จะขอก้าวต่อไปแม้ร้าวรอน
แล้วจะเปิดใจรับกับสิ่งใหม่
คงมีใครสักคนที่บนฟ้า
ส่งมาให้เคียงข้างไม่ร้างลา
วันข้างหน้าคงต้องเจอ...ใครสักคน...
9 กุมภาพันธ์ 2547 14:26 น.
kanoongkaning
หากวันใดที่ใจอ่อนล้า
อยากไขว่คว้าใครสักคนเพื่อซบไหล่
พอให้ความอ้างว้างจางลงไป
อยากขอแค่ใครสักคนห่วงใยกัน
อาจจะเพ้อฝันไปอย่างเงียบ เงียบ
ความเจ็บปวดเลาะเลียบเกาะใจเหงา
ในความจริงมีเพียงฉันที่ปวดร้าว
อยู่กับความว่างเปล่าเมื่อเหงาใจ
6 กุมภาพันธ์ 2547 11:18 น.
kanoongkaning
คิดถึงและห่วงใย
ใครบางคนที่อยู่ไกลอีกฟากฟ้า
คิดถึงเหลือเกินทุกคราที่หลับตา
มิอาจผ่านม่านฟ้าไปหาเธอ
ได้แต่เพ้อคนเดียวอยู่อย่างนี้
ทุกนาทียังมีเธอไม่จางหาย
ภาพของเธอยังเด่นชัด..เกินบรรยาย
คิดถึงคราใดก็ทำได้...แค่มีน้ำตา...
หน้าส่วนตัว
2077
