5 กรกฎาคม 2547 14:41 น.
ketana
เป็นเรื่องราว...ความกลัว...ในตัวตน
ที่หมองหม่น...จนใจ...ในวันที่
สิ้นไร้หวัง...ศรัทธา...กับชีวี
จะเห็นมี...สิ่งร้ายแรง...แฝงในใจ
วิญญาณร้าย...หลับไหล...ในใจเรา
เอาความเหงา...ความเศร้า...เข้ากำบัง
หากความดี...อ่อนแรง...สิ้นกำลัง
คืนพลัง...มาทำร้าย...ทำลายเรา
จะคอยเฝ้า...หาโอกาส...ไม่พลาดพลั้ง
หากหมดหวัง...มันถูก...ปลุกให้ตื่น
เที่ยวตามหา...สิ่งจากไป...ให้หวนคืน
จะแข็งขืน..เท่าไหร่...มันไม่ฟัง
มีพลัง...มุ่งมาด...ปราถนา
เกิดตัณหา...อยากสนอง...ต้องใจตัว
ใช้วิธี...หลากหลาย...ทั้งดีชั่ว
ไม่เคยกลัว...เวรกรรม...ที่ทำไป
มีเพียงหนึ่ง...ความดี..วิธีการ
สยบมัน...สงบจิต...ที่คิดร้าย
ความสงบ...สยบเตือน...ความเคลื่อนไหว
ให้จิตใจ...ที่สงบ..สยบมัน
จงคงมั่น...หมั่นจำ...ทำสิ่งดี
แล้วจะมี...สิ่งคุ้มครอง...ของคุ้มตัว
จะหลับไหล...ไปนาน...ไม่หวั่นกลัว
วิญญาณชั่ว...จะฟื้น...กลับคืนมา
แต่จำไว้...เมื่อใด...ใจพ่ายแพ้
ถูกรังแก...ย่ำยี...ชีวีช้ำ
เมื่อสิ่งร้าย...ในกาย..เข้าครอบงำ
มันจะจำ...ใจฟื้น...ตื่นขึ้นมา
4 กรกฎาคม 2547 13:18 น.
ketana
จุดใต้..ตำตอ
เราห่างร้างลากัน
เธอก็พลันพบคนใหม่
มาดูแลห่วงใย
คอยชิดใกล้ไม่เว้นวาง
เธอว่าเขาน่ารัก
คอยฟูมฟักช่วยรักษา
บาดแผลคอยเยี่ยวยา
เป็นเพื่อนพาให้สำราญ
นิยมเธอชมชอบ
ไมตรีตอบให้กับเขา
คอยไปตามเป็นเงา
เขาอยู่ไกลก็ไปเจอ
วันหนึ่งเมื่อพบกัน
เธอบอกฉันไม่มีใคร
ที่มารักษาใจ
เก็บมันไว้ให้กับเธอ
เธอบอกว่าพบเพื่อน
ที่ดูเหมือนคนสนิท
มาอยู่คอยใกล้ชิด
มาสะกิดเตือนหัวใจ
เธอเล่าเรื่องราวเขา
เป็นเพื่อนเศร้าคราวเจ็บช้ำ
เป็นสิ่งดีให้จำ
เป็นมาทำเป็นเพื่อนเกลอ
แล้วเพื่อนเธออยู่ไหน
ชื่ออะไรก็บอกฉัน
เอ๊ะนั่นมันเพื่อนกัน
คนเดียวกันกับฉันเลย
เธอตระหนกตกใจ
หนอทำไม่โลกช่างกลม
คนที่เธอนิยม
เป็นเพื่อนตรมยามเศร้าใจ
ถึงได้รู้จักฉัน
ผู้ชายนั้นมันรู้ใจ
ว่าใครคิดอย่างไร
รู้กันได้แค่มองตา
โลกเธอนั้นคงแคบ
ที่จะแอบใครใครไว้
เป็นไงเล่าหัวใจ
ถึงจุดใต้มาตำตอ
โลกของฉัน....มันกว้างใหญ่
แต่.....ทำไม....โลกของเธอนั้นแคบจัง
...จริงๆ แล้วมันก็ใบเดียวกันนี่แหละ
ใบเดียวกับที่เธอมีเขา.....และมีฉัน
.....พร้อมๆกัน...
อยากหัวเราะ....หรือร้องไห้ดี
ก็ หัวเราะมันทั้งน้ำตานี่แหละ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟketana
หน้าส่วนตัว
1231
