24 สิงหาคม 2555 22:41 น.
Khuad Kao
เธอมองฉันทำไมฉันไม่รู้
ฉันรู้อยู่มองเธอเพราะเผลอชอบ
ไม่ต้องการคำใดให้เธอตอบ
ขอลักลอบมองดูเธอผู้เดียว
ดวงตาเธอหวานนั้นฉันพบแน่
ดวงตาฉันหวานแท้เธอแลเหลียว
เรามองตากันเหมาะสมคู่กลมเกลียว
ตาเธอเยียวยาใจผู้ไร้รัก
ฉันมองเธอเพราะว่าตาฉันเห็น
เธอมองเช่นกันนั้นฉันประจักษ์
เราสบตากันและกันไม่หวั่นนัก
เราทายทักกันได้ด้วยสายตา
นัยน์ตาเธอหวานนักสิ้นหักหาญ
แพ้ตาหวานฉันส่งจากวงหน้า
เมื่อตาเธอยั่วยิ้มพริ้มดวงมา
ตาฉันเธอรู้ค่ามากกว่าใคร
เธอมองดูอยู่นั้นฉันเห็นอยู่
ฉันมองดูอยู่นั่นฉันเห็นได้
ในยามสบตาเธอด้วยเผลอใจ
เธอจะคิดอย่างไรฉันไม่รู้
_____________________________________________
ผ่านมาพอดี อยากมีส่วนร่วมเลยลงกลอนสักหน่อย
ใครจะกระแนะกระแหน...เชิญตามสะดวก
ชื่อ 'ขวดเก่า' เป็นที่น่ารังเกียจอยู่แล้วสำหรับที่นี่นี่
_____________________________________________
มิตรภาพตราบนิรันดร์
_____________________________________________
3 กุมภาพันธ์ 2555 16:01 น.
Khuad Kao
เมื่อคืนไอ้สัตว์หมาวิ่งมากัด
มันไล่ฟัดครั้งนี้รอบที่หก
ครั้งแรกมันนอนอยู่ไร้คู่ชก
กูจึงตกเป็นเหยื่อเหนือคาดเดา
เดินผ่านหมานอนหมอบลอบตามหลัง
กัดไม่ยั้งสี่รูยีนส์กูเศร้า
“เจ้าของหมาไม่เอาเรื่องให้เคืองเรา”
แข้งไม่เน่ากูไม่บ้าเพราะหาหมอ
จึงเข้าใจถึงคำ "ระยำหมา"
ลับหลังมายังลอบกัดยังฟัดต่อ
หลังจากนี้อีกห้าครั้งมันนั่งรอ
คอยเฝ้าล่อเหยื่ออยู่คือกูเอง
ไอ้สัตว์ไอ้ขี้ขลาดไอ้ชาติหมา
เมื่อคืนมาไล่ขับกระฉับกระเฉง
คิดว่ากูกลัวมึงจึงต้องเกรง
กูจึงเฉ่งมึงคืน “เมื่อคืนนี้”
กูกร่างมึงไม่กล้าจะมากร้าน
กูหน้าด้านมึงหน้าทนชนกันนี่
ตีนกูเตะมึงหมอบตอบไม่มี
ไร้ความดีใดใดหรือไรกู
ในค่ำคืนวันที่ 21 / 01 /2012
ผมทนกับมันไม่ไหวแล้ว
เพราะตัวแม่งใหญ่กว่าหมาปกติ และมันเล่นงานผมคนเดียว
ทุกวันนี้ต้องถืออีดาบติดตัวตลอดถ้าผ่านถนนหลวงหน้าบ้านมัน
ไปไหนทีลำบากเหลือเกิน
ไม่รู้จะเขียนอะไร
เอาที่เขียนไว้เมื่อไม่นานมาโพสต์แล้วกัน ...พล่ามเหมือนเดิม...
ยังหวั่นกับมันอยู่ทุกวันถึงแม้ถืออีดาบ มันชื่อ ""ไอ้โจ๊ก" "ระยำหมา""
24 มกราคม 2555 15:48 น.
Khuad Kao
นกบินชนเมฆน้อยลอยมาขวาง
ตกลงอย่างทุเรศสมเพชนัก
จราจรบนฟ้าหนาแน่นหนัก
นกปีกหักปากคดหมดประกัน
ใบอนุญาตบินสิ้นอายุ
เมฆทะลุเล็กน้อยนิดหน่อยนั่น
ลอยขวางนกแล้วลอยหนีเปลี่ยนสีพลัน
แต่นกมันยังดีมีบัตรทอง
3 ตุลาคม 2554 13:02 น.
Khuad Kao
สาวน้อยพายเรือ
งามเหนือกว่านางไหน
แขนอ่อนกวัดไกว
ลมไล้ผมกระเซิง
หนุ่มน้อยลอยคอ
ว่ายหยอกล้อในท้องน้ำ
โคลงเรือลอยลำ
พลิกคว่ำขวัญกระเจิง
สวมกอดสาวน้อย
นางว่ายถอยหลีกหนี
ต่อว่าทุบตี
น้ำนี้ดั่งธารเพลิง
เรือลอยไกลห่าง
นวลนางแม่งอนเง้า
หนุ่มน้อยยั่วเย้า
ยิ่งกระเซ้ายิ่งเปิดเปิง
ว่ายกอดขวัญตา
นางหมดท่าจะว่ายหนี
เขินอายในท่วงที
แก้มนี้สีแดงเจิ่ง
แสร้งผลักอกแอบ
ยิ่งแนบแน่นอกหนุ่ม
สองมือรัดกุม
จุมพิตปากมากเชิง
วิมานลำน้ำ
ดื่มด่ำแสนฉ่ำหวาน
วันคืนชื่นบาน
กับสายธารอันรื่นเริง
ว่ายเก็บเรือลอย
หนุ่มน้อยขึ้นพายให้
ยิ้มนางยั่วใจ
หวานเกินใครใต้ฟ้าเวิ้ง
31 กรกฎาคม 2554 13:48 น.
Khuad Kao
ฝันพิการ
ผมชายโสดต้องการสาวบริสุทธิ์
เธอต้องผุดผ่องนวลชวนหลงใหล
เธอต้องอ่อนแรกแย้มแต้มตรงวัย
เธอต้องไซส์สมดุลกุลสตรี
เธอต้องไม่มีราคีและพันธะ
เธอต้องมีฐานะขั้นเศรษฐี
เธอต้องพ่อแม่ตายวายชีวี
เธอต้องดีพร้องสรรพอับปัญญา
หากใครเป็นเช่นว่าอย่าช้าเล่า
ชายขี้เหงาคอยคำตอบหอบมาหา
ผมชายโสดห่วงผูกลูกติดมา
แถมมีฐานะจนถึงจนดี
มีแขนอยู่ข้างหนึ่งอีกหนึ่งหัก
มีหน้าตาอัปลักษณ์คือศักดิ์ศรี
มีแผลเป็นเต็มร่างกลางกายี
มีใจที่พร้อมนักจะรักเธอ
มีความฝันพิการจริงแต่ยิ่งใหญ่
เดินไม่ได้ขามันขาดหมอพลาดเผลอ
ออกจากท้องแม่มาขาหาไม่เจอ
ยังดีหมอไม่เซ่อหาเจอ...
_______________________________________
หลั่งน้ำสังข์บนฝาโลง
ดิฉันม่ายลูกสองร้องหาคู่
เคยมีชู้มาพันพัวจนผัวหนี
ฐานะจนมานานงานไม่มี
ต้องการคนฐานะดีมาดูแล
ดิฉันจะระงับใจไม่มีชู้
จะครองคู่เธอฉันจนยันแก่
ต้องการคนเลี้ยงดูอยู่ยามแย่
ต้องการแค่คนรวยช่วยพยุง
ต้องการชายวัยเด็ดสักเจ็ดสิบ
คุณคือหยิบชิ้นปลามันมาหุง
ดิฉันยี่สิบกว่ายาบำรุง
บำเรอพุงอ่อนแรงให้แข็งดี
ดิฉันจัดว่าสวยเพราะรวยชู้
ต้องการคู่ต่างเพศเป็นเศรษฐี
จะร่วมหอไม่ร่วมโลงคงเข้าที
เพราะคุณคงเป็นผีไปก่อนกัน
จะเป็นหลวงเป็นน้อยไหนไม่ขอเกี่ยง
ขอแค่เพียงมรดกตกถึงฉัน
น้องยี่สิบพี่เจ็ดสิบหยิบปลามัน
วิวาห์ลั่นน้ำสังข์หล่นบนฝาโลง
_______________________________________
กลอนเก่าเล่าใหม่ ผ่อนคลาย ผ่อนคลาย เครียดไปไย
หน้าส่วนตัว
1147
