20 กรกฎาคม 2546 09:35 น.
kongdin
@@จากเมืองอินทร์ฯสู่เมืองพรหมฯยิ่งตรมหนัก
โธ่เอ๋ยรักของเราเฝ้าถนอม
บัดนี้คงน้อยใจให้ตรมตรอม
ใจจมจ่อมไม่เว้นวรรคซักนาที
ก่อนถึงพรหมบุรีมีทางแยก
ใจแทบแตกแยกราวร้าวเต็มที่
เส้นทางซ้ายเลี้ยวสู่ลพบุรี
เข้าบ้านหมี่..จันเสน..เห็นป้ายมี
พิพิธภัณฑ์เมืองจันเสน
อยากเห็นหน้าพี่สาวชาวเมืองนี้
เธอดูแลพิพิธภัณฑ์นั้นอย่างดี
ถ้าหากมีวาสนา..จะมาชม
พี่สาวคงจำได้ใช่ไหมพี่
ทุกถิ่นที่พี่พาไปได้สุขสม
สระแก้ว..ตะพาบฯใหญ่..เราได้ชม
คิดแล้วข่มใจผ่านสะท้านใจ
ถึงเกษตรสิงห์บุรีที่น่าอยู่
เพาะพันธุ์หมูมากมายส่งขายได้
เรียนดีปฏิบัติดีมีกำไร
การศึกษาของไทยได้เจริญ
ถึงปากบาง..ปากนางช่างฉอเลาะ
คำพูดเพราะพริ้งนักสุดจักเกริ่น
คล้าย.นาง..ช่างเหลือเชื่อเหมือนเหลือเกิน
ขับรถเพลิน..ยิ่งคิด..จิตวุ่นวาย@@..??
20 กรกฎาคม 2546 09:26 น.
kongdin
@@ชัยนาท..มีวาสนาจะมาอีก
มิอาจหลีกชะตาฟ้ามอบให้
จึงต้องเศร้าเหงาชํ้าอยู่รํ่าไป
คิดถึงใครคนนั้นทุกวันคืน
ผ่านคลองนํ้าเชียงรากยามจากเจ้า
รากรักเราแน่นหนากว่ารากอื่น
ทั้งรากแก้วรากฝอยพลอยยั่งยืน
อย่าล้มครืนเป็นรากเหง้าที่เน่าใน
มองนํ้าในคลองขุ่น..ให้ครุ่นคิด
ขอนํ้าจิตอนงค์จงสดใส
หลงรักที่รูปสวยรวยนํ้าใจ
รถวิ่งไกลเชียงราก..เศร้ามากจัง
เข้าเขตอินทร์บุรี..ไม่มีน้อง
อยากจะร้องไห้โฮ..โอ้ความหลัง
เคยพักเติมนํ้ามันนั้นหลายครั้ง
เธอเคยนั่งสบตามาด้วยกัน
มีของฝากมากมายจัดขายทั่ว
รับพวกทัวร์ซื้อหาพาสุขสันต์
ล้วนขนมลานตาสารพัน
าคานั้นไม่แพงแข่งกับใคร
ฝากเจ้ากับองค์อินทร์ในถิ่นนี้
ช่วยดูแลคนดีทีหลงใหล
เสร็จงานจะมารับพากลับไป
ขอจงให้องค์อินทร์โปรดยินยอม @@..??
20 กรกฎาคม 2546 09:21 น.
kongdin
@@เส้นทางช่วงชัยนาทขณะนี้
เลนซ้ายมีหลุมบ้างเป็นบางที่
เขาซ่อมกลบหลายครั้งก็ยังมี
รถพ่วงนี้ทำพังทุกครั้งไป
หัวใจเราหากเป็นเช่นถนน
ถูกเหยียบจนภินทร์พังนั่งร้องไห้
รอให้เธอมาซ่อมหายตรอมใจ
แต่ช่างไร้ผู้คนสนใจแล
เก็บตัวอยู่ในป่ามานานนัก
ซ่อมแซมรักหายดีไม่มีแผล
จึงก้าวเดินสู่ฝันโลกผันแปร
พร้อมรักแท้เปี่ยมใจ..เตรียมให้นาง
รักนั้นคือสิ่งดีแห่งชีวิต
รักคือสองดวงจิตร่วมคิดสร้าง
รักคือสิ่งบริสุทธิ์ดุจนํ้าค้าง
รักคือทางสายฝันอันงดงาม
คนไร้รักไร้ใจไม่มีหรอก
รักนั้นออกจากใจไม่อาจห้าม
รักด้วยความเข้าใจในนิยาม
ต้องติดตามห่วงหาทุกนาที
รักเก่าไม่เคยลืมยังซึมลึก
ก็ยังนึกถึงอยู่มิรู้หนี
ความรักที่ให้เขาเท่าวันนี้
กับคนที่เราหวังและตั้งใจ@@..??
20 กรกฎาคม 2546 09:16 น.
kongdin
@@ถึงทางแยกอุทัยไม่คลายเศร้า
กลางใจเราถูกรักปักใจแน่น
ไปอุทัยไม่อุทรใจคลอนแคลน
วันนี้แสนน้อยใจไม่ได้เยียน
อุทัยหรือ..อู่ไทย..เข้าใจตั้ง
พะตะเบิด..ครองบัลลังก์ยังไม่เปลี่ยน
ชื่อเดิมครั้งกระโน้นเรียกวนเวียน
เลยเสียงเพี้ยนเป็น..อุทัย..ใช้ทุกวัน
วันพระเจ้าเปิดโลกให้โชคลาภ
ได้ละบาปตักบาตรดั่งวาดฝัน
งานเทโว..ยิ่งใหญ่ได้เจอกัน
ประคองขันให้บุญช่วยหนุนใจ
ถึงแยกสรรพยา..พาเหลียวหลัง
คิดถึงจังคนดีพี่หวั่นไหว
ณ ริมเขื่อนเจ้าพระยาพากันไป
ท่องเที่ยวในชัยนาทไม่ขาดเลย
นั่งชมนกบินร่อนตอนโพ้ลเพ้ล
เพลงกล่อมเห่กังวานหวานจริงเอ๋ย
สนธยาเย็นยํ่าลมรำเพย
สุดเฉลย..ความสุขทุกอณู
ไปชัยนาท..อย่าพูด..ช้าง..ต่างไม่ชอบ
เรื่องคำตอบไปถามเขาเราไม่รู้
ถามทีไรทะเลาะกันมันส์..น่าดู
ใครที่อยู่..สรรพยา..พาตอบที@@..?? เห่อๆๆ
20 กรกฎาคม 2546 09:09 น.
kongdin
@@พยุหคีรี..มีท่าข้าว
มีเรื่องราวประเพณีดีเสมอ
.
.การเต้นกำรำเคียว..เที่ยวได้เจอ
นำเสนอ..การเล่นเป็นของดี
เคยแสดงบนเวที..พี่กับเจ้า
ก้อ..ตัวเรา..แสนอาย..แทบหายหนี
ถูกอาจารย์ท่านบ่นบนเวที
ว่าไม่มีลีลาทำท่าทาง
เพื่อนเพื่อนนั้นเขาเก่งร้องเพลงเพราะ
เสียงหวานนํ้าตาลเฉาะเหมาะทุกอย่าง
ส่วนเรา..ช่างน่าหัว..เสียงวัวคราง
ฟังแล้วช่าง..แทบแดดิ้น..ขำสิ้นดี
ได้คะแนนเหมือนกันนะจะบอกให้
คิดคราใดแก้มปริ่มยิ้มเต็มที่
เพราะเต้นกำรำเคียว..เชียวละซี
ทำให้มี..ที่ใฝ่ปอง..แห่งสองเรา
มาถึงแยกวัดหนองโพ..โอ้อกเอ๋ย
รักที่เคยแสนหวานพาลหงอยเหงา
ไม่มีที่เข้าใจไร้แม้เงา
ผิด..ที่เรา..จากไป..ไกลเหลือเกิน
ขอโทษน่ะ..ที่เรา..เข้าใจผิด
เพียงน้อยนิด..หนีหน้า..พาขัดเขิน
พบแก้วเก้ลาพราวพร่างกับหมางเมิน
จึงเผชิญ..ความหดหู่..อยู่..ชายแดน@@..??
หน้าส่วนตัว
660
