21 พฤศจิกายน 2547 21:36 น.
kwan
ลมฤดูใบไม้ร่วงแผ่วพัด
ในค่ำคืนที่อ้างว้างเปลี่ยวเหงา
จันทร์นวลทอแสง
สาดอาบใบพฤกษา
ที่ถลาร่อนลงดิน
กาเดียวดาย
เกาะคอนไม้หลับใหล
นานครั้งจึงจะขยับกาย
ยามลมกระพือพัด
คืนนี้หนาวเหน็บ
เรา...นอนไม่หลับ
จิตใจครุ่นคะนึง
ถึงใครคนหนึ่ง
ที่จากมา ณ แดนไกล
อีกนานไหม
ที่เราสองจะได้พบกัน
หรือว่าข้าต้องจมอยู่กับค่ำคืนอันโหดร้าย
เช่นนี้ชั่วนิรันดร
21 พฤศจิกายน 2547 21:25 น.
kwan
ตัวแทนสันติภาพ ล้างเลือดอาบนองแผ่นดิน
ถิ่นไทยที่อยู่กิน มิเคยสิ้นความเมตตา
แผ่นดินไม่สิ้นรัก อย่าหาญหักพาลเข่นฆ่า
อย่าคิดแบ่งแยกกัน ไทยเรานั้นเป็นหนึ่งเดียว
ไทยคือไท อิสระ ผู้ชนะอย่างเด็ดเดี่ยว
เพราะร่วมกลมเกลียว จึงเกาะเกี่ยวเป็นชาติไทย
นกกระดาษโผบิน ไปสู่ถิ่นคนรักใคร่
เลือดเนื้อหน่อเชื้อชัย หรือจะให้ หลั่งน้ำตา
เด็กน้อยพับกระดาษ จิตยังวาดปรารถนา
เลือดไทยไม่บีฑา สันติมาอย่างเร็วไว
อย่าฆ่ากันเลยหนา สายน้ำตานั้นยิ่งใหญ่
เบียดเบียนกันไปไย ลมหายใจ ไทยทั้งนั้น
คอยพับนกกระดาษ ใจปรารถนาฝัน
สันติภาพทั่วกัน พลันจักมีที่ใต้เรา
ขอพับนกกระดาษ ใจขลาดความร้อนเผา
ความรุนแรงเป็นเงา รุกรามเข้าผองเราเอง.
20 พฤศจิกายน 2547 23:53 น.
kwan
เดินต่อไปเถอะกาลเวลา
ทำหน้าที่ของเจ้าไปอยู่อย่างนั้น
อย่าพะวงกับคนที่ไม่สำคัญ
ข้า..เพียงอยากอยู่กับวังวน
แห่งความทรงจำ...เท่านั้นเอง
...เดินต่อไปเถอะกาลเวลา...
ปล่อยให้ข้า อยู่กับใจอันเคว้งคว้าง
สุขดี กับการปล่อยใจให้บรรเลง
ในบทเพลงแห่งความหลังของเรา
...เดินต่อไปเถอะกาลเวลา...
ถึงอย่างไรข้าก็คงมิลืมเจ้า
แม้ทุกอย่างมันเป็นเพียงแค่ภาพเงา
แต่รักที่มอบให้ จะคงมั่น...เหนือกาลเวลา
26 เมษายน 2544 08:16 น.
kwan
แด่เพื่อนรักคนดีที่ผิดหวัง
ขอให้เธอมีพลังต่อสู้ไหว
เก็บผ้าเช็ดหน้าที่ใช้แล้วโยนทิ้งไป
แม้คราบน้ำตาอย่าเหลือไว้ให้เห็นเลย
ฉันรู้ดีว่ามันคงทำยากอยู่
และไม่รู้ว่าเธอจะทำมันได้ไหม
แต่ที่รู้ว่าถ้าทำได้เธอจะต้องดีใจ
เมื่อเวลาผ่านพ้นไปจะรู้สึกดี
อยากให้เธอลองพิสูจน์ดูสักตั้ง
รวบรวมพลังทั้งกายใจให้คงที่
ให้เธอได้ตั้งสติ ไตร่ตรองให้ดี
นับหนึ่งไปถึงสิบ หลับตาปี๋ แล้วผ่อนคลาย
เมื่อลืมตามาอีกครั้งคงดีขึ้น
ขอให้ตื่นจากห้วงภวังค์หมดทั้งหลาย
ขอให้เธอได้มีความสุขทั้งใจกาย
และสุดท้ายกลับเป็นตัวของตัวเอง
หน้าส่วนตัว
2701
