: : นิทราลัลลาบาย (กล่อมเจ้าชายในเกลียวคลื่น) : :

วิสกี้ เลอ ฟองเบียร์

แม่จะหอมแก้มเจ้าได้อีกไหม
ปีใหม่นี้จะมีใครให้ของขวัญ
จะไปพบลูกได้ที่ใดกัน
คืนนี้ใครจะกล่อมฝันลัลลาบาย

แก้วตาแม่หลงเล่ห์ทะเลชื่น
อนิจจามหาคลื่นหื่นกระหาย
กรรโชกพัดซัดซ้ำแจกความตาย
ของขวัญร้ายสิ้นดีปีระกา

ผู้คนกระเสือกกระสนวิ่งหนีคลื่นบ้าอาละวาด
ที่ใช้ลิ้นกระหายโกยกวาดน่าหวาดผวา
เจ้าคงคิดว่าปลอดภัยคล้ายครรภ์มารดา
ท้องธารากลืนเจ้าลับกับฟองพราว

หากแม่มิอดกลั้นความโศกศัลย์นี้ไว้
น้ำตาคงไหลทะลักร่วมท่วมเมฆขาว
ฝูงปลาคงโดดดิ้นตอดกินดาว
ปวงชนจะเหน็บหนาวสักเท่าใด

ศพผู้คนสูงเสียดเฉียดยอดเขา
หนาวลมเศร้าเข้ากระดูก...ลูกอยู่ไหน
หากเอาเลือดที่เกลียวคลื่นกัดกลืนไป
รวมคงได้ทะเลสาบสีเดือดแดง

แม่ได้รับของขวัญวันปีใหม่
คือดวงใจที่ใกล้ดับกลับเข้มแข็ง
กลั้นน้ำตาเอาไว้ห้ามไหลแรง
จนมันแห้งเหือดลับกับผืนทราย

นับจากวันที่ไม่ได้เห็นใบหน้า
เหมือนโลกเริ่มหมุนช้าน่าใจหาย
เจ้าลูกน้อยลอยข้ามเขตความตาย
ไปสบายอยู่หนตำบลใด

แม้กลายเป็นเพียงหนึ่งหญิงเสียสิ่งรัก
แต่ใจนี้จะแน่นหนักกว่าสิ่งไหน
เมื่อเจ้ามองลงมาจากฟ้าไกล
จะภูมิใจที่แม่กล้าสู้ฝ่าฟัน

แขนมนุษย์ไม่อาจสอดไปกอดใกล้
เจ้าจงอยู่ปลอดภัยในสวรรค์
ฝากอาทิตย์ดาริกาและพระจันทร์
กล่อมลูกฝันทุกนิทราลัลลาบาย...

3 มกราคม 25478

แด่เจ้าชายในเกลียวคลื่น
และผู้คนที่ประสบความเจ็บปวดวิปโยค
จากเหตุการณ์ธรณีวิบัติภัย ภาคใต้ ประเทศไทย