
อึดอัด...จนไม่มีอากาศหายใจ
อยู่ไป...ก็มีแต่เลวร้ายลงเท่านั้น
แต่ทำไง...ในเมื่อต้องทนอยู่ไปวันๆ
จนกว่าจะถึงเวลานั้น...ที่เฝ้ารอ
30 วัน...ที่ต้องทำตามสัญญา
ไปมา...กลายเป็นเวลาเพิ่มขึ้นเกินกว่าที่ขอ
แต่ต้องทน...ด้วยใบหน้าที่น้ำตาคลอ
เหนื่อยและท้อ...จนอยากจะหนีไปไกล
ไม่รู้...ว่าทำไมเธอถึงทำแบบนี้
สิ่งดีๆ..ที่เคยมี ไม่รู้ลืมเลือนไปไหน
เจ็บปวด...อยากจะหันหน้าไปหาใคร
ใครคนใด...ก็ได้ ที่ไม่ใช่ "เธอ"