5 มีนาคม 2547 13:13 น.
LUNA SEA
ดวงใจเอ๋ยดวงใจ. . .
แต่นี่ไร้สิ้นสิทธิ์จะคิดห่วง
ที่เคยหลงเคยรักกับหนักทรวง
มิอาจล่วงมิอาจล้อกันต่อไป
ยามทุกข์ยากตรากตรำน้ำตาตก
ไม่มีอก. . .ปกป้องให้ร้องไห้
ครั้นยามสุขกลับอยู่เดี่ยวเปล่าเปลี่ยวใจ
ไม่มีใคร. . .ยิ้มกับเจ้า. . .เหงาจริงเอย
5 มีนาคม 2547 13:10 น.
LUNA SEA
เรารักเขาข้างเดียวเหมือนเกลียวเชือก
เขารักเราเผื่อเลือกหารู้ไม่
เขาไม่รักเราแล้วก็แล้วไป
เราก็หาคนใหม่ไว้ควงแทน . . .
5 มีนาคม 2547 13:08 น.
LUNA SEA
ฉันรักเธอ. . .เธอไม่รู้ว่าฉันรัก
อยากจะหักดวงใจไม่คิดถึง
แต่ยิ่งหัก. . . ใจเราเฝ้าคำนึง
ให้นึกถึงคุณคนเดียวช่างเปลี่ยวใจ
อยากบอกคำว่ารักให้คุณรู้
แต่คิดดูแล้วไม่เหมาะเลยใช่ไหม
ฉันเป็นหญิงคุณเป็นชายอายแค่ใจ
ต้องเก็บไว้ในกมลช้ำคนเดียว
5 มีนาคม 2547 13:04 น.
LUNA SEA
ถึงเธอจะจากไกลมิได้เห็น
ถึงจะเป็นคืนวันอันเงียบเหงา
ถึงไม่มีให้ยลจนแม้เงา
ก็ขอเฝ้าฝันหาด้วยอาลัย
ถึงจะจากกันไปไกลสุดกู่
ถึงจะอยู่แดนดินถิ่นฐานไหน
ถึงจะนานแสนนานสักปานใด
ถึงอย่างไรใจดวงนี้. . .ยินดีคอย
5 มีนาคม 2547 12:53 น.
LUNA SEA
ฉันพบเธอวันนั้นฉันจำได้
ที่เธอให้สัญญาว่ารักฉัน
เป็นรักแท้จากจิตนิจนิรันดร์
ไม่มีวันเหินห่างร้างลาไกล
มาบัดนี้ฉันคิดถึงจึงเพ้อนัก
เธอที่รักของฉันนั้นอยู่ไหน
หรือว่าเธอแบ่งรักนั้นปันให้ใคร
จึงปล่อยให้ใจฉันนั้นแทบวาย
ฉันคงผิดหวังรักกระอักเลือด
หัวใจถูกเขาเชือดสิ้นถวิลหมาย
แผลของฉันคงแสบเสียแทบตาย
ไม่ยอมหายคลายสนิทจากจิตเรา
ตอนแรกรักนั้นหวานปานน้ำอ้อย
ช่างหยดย้อยหวานฤดีไม่มีเศร้า
ยิ่งนานวันรักนั้นมันซึมเซา
เพราะถูกเขาหลอกให้หลงอย่างจงใจ
หน้าส่วนตัว
625
