6 มีนาคม 2547 11:51 น.
LUNA SEA
หยิบจดหมายเก่าเก่าเอามาอ่าน
น้ำตาผ่านร่องแก้มแต้มน้ำหมึก
ทุกถ้อยคำคอยย้ำเตือนสำนึก
ความรู้สึกทั่วไปให้กลับคืน
คิดถึงใครคนหนึ่งคิดถึงมาก
คิดถึงมากใครคนนั้นฉันฝันหา
คิดถึงวันอดีตกาลที่ผ่านมา
คิดถึงตาเศร้าเศร้าเฝ้าจ้องเรา
อนิจจาความรักของเราเอ๋ย
มันลงเอยด้วยความช้ำระกำเหลือ
สิ่งที่ผ่านมาเราทำเพื่อจุนเจือ
เพราะเขาเบื่อตัวเราเศร้าฤทัย
6 มีนาคม 2547 11:46 น.
LUNA SEA
โอ้ชีวิตของเราเศร้าใจนัก
เพียงพบรักจำต้องพรากจากไกลหนี
พรหมลิขิตชีวิตมาให้ลาลี
ชีวิตนี้ช่างอับเฉาเราต้องตรม
6 มีนาคม 2547 11:44 น.
LUNA SEA
ความรักที่เคยร่วมกันกลับผันแปร
จะโทษแค่ดินฟ้าหาได้ไม่
จะโทษแค่กาลเวลาพาเปลี่ยนไป
จะโทษใครก็ใจเราไม่เข้ากัน
6 มีนาคม 2547 11:37 น.
LUNA SEA
เมื่อรักต่างเข้าใจในความรัก
ไม่นานนักความรักจักสมหวัง
ขอเพียงเรามั่นทุกสิ่งอย่างจริงจัง
จักสมหวังดังดวงจิตพิจนิรันดร์
5 มีนาคม 2547 13:18 น.
LUNA SEA
เป็นสุขเถิดคนดีจะมีสุข
ทิ้งเขาทุกข์หม่นหมางอยู่ข้างหลัง
สำนึกจิตคิดฝันมั่นจีรัง
ช้ำเสียมั่งได้สัมผัวควรตัดใจ
ยกมือขึ้นซับน้ำตาที่หน้าอ่อน
ความอาวรณ์มากล้นจนหวั่นไหว
เพียงพรุ่งนี้. . .เรื่องความรัก. . .ขอหักใจ
เถิดอาลัย. . .ไม่พอ. . .ก็ขอลา
หน้าส่วนตัว
996
