1 มิถุนายน 2553 12:14 น.
Mu♪ic
กับความรักที่ลดน้อยลงทุกวัน
รักที่เคยมีให้กันยังเหลืออยู่บ้างไหม
ปวดร้าวทุกครั้งกับสายตาเย็นชาที่เปลี่ยนไป
จะอยู่กันไปอย่างไรกับหัวใจที่ไม่เหมือนเดิม
ภายนอกที่ดูสดใสปิดบังหัวใจที่ล้าอ่อนไหว
ต้องแสร้งยิ้มให้กันกับใครๆว่าหัวใจเธอยังห่วงหา
สัมผัสที่ได้รับกับความเปลี่ยนไปคือหัวใจคนเย็นชา
หยดน้ำในตาทำปวดร้าวเสียยิ่งกว่าร้างรากัน
อย่าลังเลกับฉันหากเธอนั้นต้องฝืนทน
ไม่เคยร้องขอเหตุผลยื้อใจคนที่หวั่นไหว
หากฉันไม่ดีพอจะไม่รั้งถ้าเธอคิดจะไป
จะฝืนทนเพื่ออะไรกับคนอย่างฉันที่ไม่ใช่
พูดหนึ่งคำลาที่เธอเก็บไว้บอกกับหนึ่งหัวใจ...
" ที่รักเธอ"
25 พฤษภาคม 2553 15:24 น.
Mu♪ic
ใจสั่นเทาเสียงรอสายปลายทางมีคนรับ
ฮัลโหล!!..สวัสดีครับ หลับหรือยัง จำผมได้ไหม
รบกวนรึเปล่า แค่คิดถึง ไม่คิดทบทวนเรื่องราวหัวใจ
โทรหาบ้างได้ไหมบอกคนใกล้ๆแค่คนยังห่วงใยโทรมา
ใจมันหายไปลับตาที่ต้องใช้คำว่าเราโดยลำพัง
ห่วงใยเธอจัง สบายดีหรือเปล่า กับเขายังดีอยู่ไหม
ฝากขอโทษคนของเธอ กับการที่ฉันไม่อาจหักห้ามใจ
ยังไม่ชินกับการไม่มีใครโปรดอภัยถ้าโทรไปรบกวน
หัวใจคล้องโซ่มัดตรวนเดินผ่านมุมเดิมมุมเก่า
ภาพของเรามันรุมเร้าทำเหงาใจต้องโทรหา
บอกคนใกล้ๆเธอ แค่คนเคยรักที่ยังผูกพันโทรมา
ไม่คิดจะย้อนเวลา แค่ห่วงใยจึงโทรหา อย่าว่ากัน
25 พฤษภาคม 2553 01:54 น.
Mu♪ic
อย่าทำเป็นห่วงใย...อย่าทำเป็นใส่ใจถามฉัน
คำตอบของคนถูกที่ทิ้งกัน...ถามฉันสบายดีไหม
เกลียดคำถามเหมือนคนเจอหน้า...แต่ไม่รู้จะพูดอะไร
เหมือนเธอก็แค่ถามๆไป...เป็นยังงัยสบายดี
หากเธอต้องกลั้นใจแค่ไถ่ถามเพื่อทักทาย
คำตอบฉันทั้งน้ำตาคือสบาย...อย่าห่วงฉัน
ขอร้องเธออย่าถามเหมือนแกล้งห่วงใยไปวันๆ
คำถามของคนโหดร้ายที่ทิ้งกัน..."ถามฉันเพื่ออะไร"
16 พฤษภาคม 2553 03:02 น.
Mu♪ic
อึดอัดเหลือเกินอยู่ห่างกันเพียงแค่นี้
ทำได้แค่แอบเก็บรอยยิ้มที่เธอมีอย่างหวั่นไหว
องศาเดียวที่ต่าง...เหมือนเราอยู่ห่างกันแสนไกล
เพราะสายตาเธอมีแต่ใครๆ...ไม่ใช่ฉันคนใกล้ตา
ขอเพียงแค่เศษตา...เอี้ยวมองมาที่ฉันบ้าง
องศาเดียวที่อ้างว้าง...ถามหาเธออยู่ไหน
กับสายตาฉันที่ร่ำร้อง...อยากฟ้องต่อใครๆ
เหน็บหนาวกับองศาเดียวที่อยู่ใกล้...ที่เป็นได้แค่ใคร
"คนใกล้ตา"
13 พฤษภาคม 2553 16:19 น.
Mu♪ic
เสียงลมหายใจเหมือนจะอ่อนลง
หมดเรี่ยวแรงยืนไม่ตรงดูอ่อนไหว
เพียงแค่คำลาสั้นๆ...จะจากไป
เพียงเท่านี้ก็เหมือนใจจะขาดรอน
ล้มลงทรุดเข่าไร้แรงยืน
อยากทนฝืนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว
เหมือนใครเอามีดกรีดลึกในหัวใจ
เหมือนเอาไฟหล่อหลอมให้ละลาย
ไม่รู้ทำไม...ไม่เข้าใจความเจ็บนี้
กับบาดแผลไร้ร่องรอยที่มี...เกินทนไหว
เจ็บที่ฝากไว้บอกฉันหน่อย...รักษาอย่างไร
กับบาดแผลที่ดูไร้...แต่ต้องปวดใจ "ทุกวัน"
หน้าส่วนตัว
1256
