26 มิถุนายน 2547 22:11 น.
magic
magic..
มาปลอบคนเมา..เฮ้ย.!! คนเหงา
...........................................................
หลับตาลง..คงไว้..ยามใกล้ชิด
แนบสนิท..ดวงใจ..ให้ไหวหวั่น
เฝ้าเคลียคลอ..ข้างกาย..อุ่นไอกัน
ทั้งเธอฉัน..มั่นรัก..สมัครใจ
เมื่อลืมตา..ฟ้ากว้าง..อ้างว้างเปลี่ยว
เหลือบแลเหลียว..มองหา..คราหวั่นไหว
กายข้างข้าง..อุ่นหาย..ไม่มีใคร
เหงาหัวใจ..ยามนี้..ที่ในทรวง
ดาวที่เห็น..เป็นเพื่อน..เกลื่อนท้องฟ้า
กระพริบพา..ฝากใจ..ไม่เคยหวง
ล่องลอยไป..ถึงคนไกล..ให้ทั้งดวง
ด้วยเป็นห่วง..ยามเธอเหงา..เศร้าอุรา
ถึงเคียงข้าง..หรือห่างไกล..หัวใจนี้
อยู่ตรงที่..แห่งเดิม..เติมห่วงหา
ว้าเหว่เหงา..เศร้าเพียงใด..ให้บอกมา
จะไปหา..ด้วยโทรจิต..ไม่คิดตังส์
..........................................................
พ่อเรไร
ดันเก็บน้ำตาของความเหงา....มาชงเหล้า
@@@@@@@@@@@@@@@
จะแลหา..มองไป..ก็ไม่เห็น
ใครจะเป็น...คู่ใจ..ให้คลายเหงา
ค่ำคืนนี้...จะมี..แค่ตัวเรา
คงต้องเฝ้า..หวังวาด..ปาดน้ำตา
เก็บเอามา..ที่ไหล..ใส่ในแก้ว
พอเต็มแล้ว..กระดก..ยกขึ้นดื่ม
ให้มันหาย..คลายเหงา..เราให้ลืม
ให้มันกึ่ม..ลืมเหงา..เศร้าในใจ
@@@@@@@@@@@@@@@
...........................................
เหงาจนเพี้ยน....
เอาน้ำตามาชงเหล้า....
เรไร หนอ เรไร....เปรี้ยวซะ
...........................................
24 มิถุนายน 2547 13:24 น.
magic
วอนฟ้า..อย่างอแง
ฝนเอ๋ย..เจ้าสายฝน
ไหลล่วงหล่น..จากฟากฟ้า
สายเอย..สายน้ำตา
ฟ้าโศกา..หรืออย่างไร
ใครทำ..ฟ้าเจ็บช้ำ
ให้ระกำ..ในดวงใจ
มาแกล้ง..ฟ้าทำไม
โปรยฝนไป..เป็นน้ำตา
เศร้าหรือ..ท้องฟ้าเอ๋ย
ใครละเลย..ไม่ห่วงหา
งอแง..หลายเวลา
เนิ่นนานมา..ข้าเฝ้ารอ
หยุดเถิด..อย่าโศกศัลย์
เลิกจาบัลย์..ฉันร้องขอ
อย่าให้..ต้องร๊อรอ
จนใจท้อ..ขอเมตตา
เกือบบ่าย..ใกล้แล้วหนอ
คงเลิกรอ..ที่ขอมา
ร้องไห้..ไม่เลิกลา
ขี้แยฟ้า..หน้าเบื่อจริง
มาม่า..ก็พอได้
เหลือเก็บไว้..ไม่เคยทิ้ง
น้ำร้อนร้อน..อร่อยจริง
รสชาดนิ้ง..ยามฝนโปรย
.
พักเที่ยง..ฝนตกหนัก
กับอาหารกลางวัน..รสชาดเยี่ยม !!!!
..
20 มิถุนายน 2547 08:54 น.
magic
หัวใจ..ไม่ได้พิการ
ลากร่างกาย..ย้ายเคลื่อน..เลื่อนไวว่อง
แม้ขาต้อง..พับงอ..ถ่อไม่ไหว
ใช้มือสวม..รองเท้า..ก้าวเดินไป
หน้าสดใส..ยิ้มงาม..ยามได้ชม
คำพูดจา..หวานหวาน..ขานเพราะหู
สีชมพู..ปัดแก้ม..แต้มเหมาะสม
เรียวปากทา..แดงเด่น..ดูขำคม
รสนิยม..โมเดิร์น..ช่างเพลินตา
กายเป็นชาย..ใจเป็นหญิง..ยังนิ้งนัก
เรียนรู้จัก..ตัวตน..ค้นใฝ่หา
ไม่ท้อถอย..ด้อยตัวเอง..เกรงชะตา
สู้ฟันฝ่า..ด้วยหัวใจ..ไม่แคร์คน
ศิลปะงาม..ยามมือ..ถือเส้นด้าย
ตวัดลาย..ขีดเขียน..เรียนทุกหน
งานฝีมือ..คือดวงใจ..ใฝ่ในตน
ใจเจ้าค้น..พบทาง..สร้างตนเอง
.................................................................
บุคคลผู้นี้แม้จะพิการทางด้านร่างกาย
แต่....หัวใจของเขา..ไม่ได้พิการ
ยืนยัน..หัวใจไม่ได้พิการ และไม่ได้ผิดปกติ
.................................................................
19 มิถุนายน 2547 06:42 น.
magic
นกพลัดถิ่น
นกพลัดถิ่น..บินจร..รอนแรมเดี่ยว
เพียงตัวเดียว..พลัดฝูง..มุ่งจุดหมาย
ใต้ท้องฟ้า..คราฝน..หล่นเปียกกาย
อันตราย..นานา..ต้องฝ่าฟัน
ปีกขยับ..พรึบพรับ..กระชับโบก
ลมกรรโชก..แรงกระชาก..ถากสิ่งฝัน
ประคับประคอง..ป้องไว้..ใช้กายกัน
ปีกสะบั้น..เจ็บยับ..กับแรงลม
บินละเลียด..เฉียดพื้น..ฝืนไม่ไหว
แอบหลบกาย..พักสะอื้น..ใจขื่นขม
ซบเงาไม้..ใต้ร่มเย็น..เช่นเคยชม
เพื่อสร้างสม..กำลังบิน..สู่ถิ่นไกล
กิ่งก้านกาง..สาขา..กว่าเคยเห็น
ดังเฉกเช่น..บ้านอุ่น..คุ้นอาศัย
หลายชีวิต..มาพักพิง..อิงใจกาย
ไม้ต้นใหญ่..ดูแล..แผ่ร่มเงา
แค่นิดเดียว..ขออาศัย..ในเงานี้
พอหายดี..คงต้องไป..แม้ใจเหงา
ไม่อยากให้..ไม้มาเหนื่อย..เพราะตัวเรา
บอกไม้เจ้า..ขอบคุณ..ได้อุ่นใจ
เฮือกสุดท้าย..ใจต้องสู้..คู่คำสอน
พึ่งตัวก่อน..จำไว้..ไม่หวั่นไหว
คือชีวิต..คิดเอง..อย่าเกรงใคร
จงมั่นใจ..แม้บินเดี่ยว..เปลี่ยวเอกา
..............................................................
ขอบคุณ..ร่มไม้..
ขอบคุณ..ที่สอนให้รู้จักการพึ่งตัวเอง..
ขอบคุณ..
..............................................................
13 มิถุนายน 2547 20:12 น.
magic
กรรม
ฝนโปรยปราย..หลายฤดู..อยู่ไม่เปลี่ยน
ยังวนเวียน..ว่ายวน..ทนชดใช้
ไหลไปบน..ธารกรรม..ที่ทำไป
ยังคงว่าย..เวียนวน..ไม่พ้นกรรม
เปรียบชีวิต..ของคน..วนเวียนว่าย
มีเกิดแก่..เจ็บตาย..มิใช่ขำ
ว่ายวนเวียน..เปลี่ยนไป..เพื่อใช้กรรม
สิ่งที่ทำ..ดีเลวล้วน..ควรตรึกตรอง
ทางสร้างกรรม..ทำมา..แต่คราไหน
ทางที่ไป..จึงเมิน..คนเดินหนี
ฝ่าลมฝน..ทนมา..ตั้งหลายปี
กรรมที่มี..ไม่เคยจาง..เบาบางลง
คงต้องวน..เวียนว่าย..ในกรรมต่อ
และไม่ขอ..สิ้นหวัง..ตั้งประสงค์
เวียนวนว่าย..จนตาย..ใช้กรรมกง
เพื่อจบลง..ชดใช้หนี้..นี้ชาติเดียว
พอฝนโรย..ร้างลา..ฟ้าคงแจ้ง
เมื่อมีแสง..แห่งธรรม..นำวิถี
ให้สุดปลาย..ทางสุดท้าย..ของชีวี
หมดหน้าที่..ของกรรม..ที่นำทาง
..........................................................
ฤดูที่หมุนเปลี่ยนวนเวียนไม่มีที่สิ้นสุด
แต่ชีวิตที่เวียนว่ายต้องมีที่สิ้นสุด........
แล้วทางที่สิ้นสุดคือทางใด...........????
..........................................................
หน้าส่วนตัว
1515
