17 พฤษภาคม 2547 16:32 น.
magic
วันอาทิตย์..สิบโมง..ลงเรือข้าม
ชมความงาม..เกาะเกร็ด..กับน้องสาว
วัดท่าเหนือ..ลงเรือกัน..นั้นสองเรา
พี่กับเจ้า..มาเที่ยว..เกี่ยวก้อยกัน
ปรมัยยิกาวาส..วัดฝั่งเกาะ
ชื่อไพเราะ..งามจริง..ยิ่งอย่างฝัน
เจดีย์เอียง..บนดิน..ถิ่นรามัญ
พิพิธภัณฑ์..รัชกาลที่ห้า..น่าสนใจ
อาหารมาก..หลากหลาย..ได้มาชิม
หน่อกะลาลิ้ม..ทอดมัน..นั้นพิศมัย
ป้าคนขาย..เขาเรียก..มอญเฟร้นซ์ฟราย
อร่อยหลาย..ชิมอิ่ม..ยิ้มตามกัน
ดอกอัญชัญ..ทอดกรอบ..ชอบปากหม้อ
อาหารรอ..เรียงคิว..ทิวแถวนั้น
ชานมเย็น..ใส่หม้อดิน..ถิ่นทำกัน
ช่างสร้างสรร..เสริมคุณค่า..ค้าขายไทย
สิบเอ็ดโมง..ลงเรือ..เที่ยวรอบเกาะ
อากาศเหมาะ..ลมพัดเย็น..ได้สดใส
ทั้งคนไทย..คนเทศ..ล่องเรือไป
สู่จุดหมาย..คลองขนมหวาน..นั้นน่าชม
แวะเทียบเรือ..ร้านขนม..ริมฝั่งน้ำ
สาธิตทำ..กรรมวิธี..ที่เหมาะสม
ขนมไทย..หลากหลาย..ได้ชิมชม
อิ่มอารมณ์..อิ่มท้อง..ของฝากกัน
อีกข้าวแช่..ข้าวยำ..ก็น่ากิน
เครื่องทั้งสิ้น..หลายอย่าง..มากเหลือนั้น
ท้องก็แน่น..พุงก็กาง..ต่างมองกัน
กินไม่หวั่น..ทั้งวัน..เลยสองคน
จุดสุดท้าย..ของวันนี้..ที่บ้านปั้น
ดินเผานั้น..หัตถกรรม..สืบแต่หน
มรดก..ตกทอด..หลายชั่วคน
สืบเผาชน..ลูกหลาน..งานมือทำ
อาหารปาก..อาหารตา..อาหารใจ
ได้เที่ยวไป..วันนี้..มีสุขล้ำ
สองคนเรา..พี่น้อง..ให้จดจำ
เก็บไว้ทำ..ให้หัวใจ..ได้ยิ้มเยือน
................................................................
พาน้องเที่ยว แบบไปมั่ว ๆ ไม่รู้ทิศทาง
แต่ว่า....ทางอยู่ที่ปากจริง ๆ
งานนี้....ไม่พาน้องหลง
สรุป....สนุกดีค่ะ หนีงานมาเที่ยวแบบนี้
.................................................................
9 พฤษภาคม 2547 21:04 น.
magic
หลงรัก....
ทอดสายตามองไป..ริมชายคลอง
เลยจับจ้องมองหนุ่ม..ลุ่มหลงไหล
เปลือยล่อนจ้อนมีเพียง..กางเกงใน
สีเขียวใสใส่โชว์..โก้ไม่เบา
ยืนโดดเด่นเป็นสง่า..ท่าสุดเก๋
ยืดหุ่นเท่ห์บนสะพาน..ดูทำเข้า
ปลายมือนบประกบไว้..ก้มตัวเอา
ลงพุ่งหลาว..น้ำในคลองฟองกระจาย
รีบวิ่งไปก้มดู..ในคูน้ำ
เห็นเขาดำผุดว่าย..คล้ายปลาใหญ่
โผล่ขึ้นมาเกาะมะพร้าว..ราวข้างกาย
ยิ้มทักทายให้เรา..เจ้ายิงฟัน
พี่สาวครับ..เล่นน้ำกับผมไหม
เย็นชื่นใจยามนี้..ที่ร้อนนั้น
หายทันทีเหงื่อไหล..สดใสพลัน
เล่นน้ำกัน..เย็นฤดีที่ในคลอง
โอ๊ย..หลงรักหนุ่มน้อยลอยคอคว้าง
อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ..ผาดผุดผ่อง
แอบอมยิ้มอิ่มใจ..เมื่อได้มอง
คงจะต้อง..โดดตามยามเจ้าชวน....
......................................................
ตูม...!!!! (เล่นน้ำโตยเจ๊า)
......................................................
8 พฤษภาคม 2547 19:27 น.
magic
ความรัก..ความลับ..ของ....
พ่อมาเล่า เรื่องราว ของความรัก
เนิ่นนานนัก ยังจำ ความแต่หน
แม้เวลา ผ่านไป ในกมล
ก็ยังยล ยินดี ที่หัวใจ
เริ่มตั้งแต่ เดินทาง ตามคำเล่า
ที่อาเจ้า แจ้งข่าว สาวมาให้
พาหนะ คู่ชีพ มอเตอร์ไซด์
ขับขี่ไป ข้ามจังหวัด วัดดวงดู
ระยะทาง ลูกรัง ช่างไกลลิบ
เหงื่อซิบซิบ ซึมกาย ใจยังสู้
อยากพบหน้า สาวเจ้า เฝ้าคอยดู
แม่โฉมตรู ตามที่เล่า เจ้าคนดี
แรกได้พบ สบตา พาหวั่นไหว
โอ้..หัวใจ ไหวหวั่น ฉันท์ใดนี่
ครองความหนุ่ม ปิดใจ มาหลายปี
มาครั้งนี้ คงรอดยาก เพราะรักเลย
ส่งสายตา ให้สาว เจ้าเดินหนี
พ่อเลยลี้ มาตั้งหลัก รักไม่เฉย
หาวิธี พิชิตใจ แม่ทรามเชย
เพื่อเฉลย รักนี้ พี่รักจริง
เข้าแม่ยาย เลยดีกว่า ถ้าจะรัก
แต่อายนัก ทำไง ให้ใจนิ่ง
กลัวจะพูด ติดอ่าง ใจหวั่นจริง
คิดแล้วปิ๊ง!! จิบเหล้า เข้าตำรา
สองสามจอก ความอาย หายสนิท
แต่จะผิด ตรงกลิ่น นั้นแหละหนา
ทำยังไง ล่ะที่นี้ กลิ่นตามมา
หยิบใบยา ใบฝรั่ง ลองเคี่ยวดู
ใจก็กล้า กลิ่นสุรา ไม่ติดปาก
จึงไปฝาก หัวใจ ขอเป็นคู่
แม่ยายครับ ลูกสาว น่าเอ็นดู
มาขอสู่ สู่ขอ รอพิธี
คือความรัก ความลับ จับมาบอก
เข้าตามตรอก ออกประตู คู่ศักดิ์ศรี
ให้แม่เจ้า ผู้เดียว ด้วยภักดี
เพราะรักนี้ พ่อให้แม่ แค่คนเดียว
...........................................................
เมื่อพ่อเล่า....
ลูกอย่างเราก็เอามาเขียน....
อีกครั้งสำหรับ..ความรู้สึกดีดีของลูก
...........................................................
7 พฤษภาคม 2547 15:03 น.
magic
จงใช้หัวใจ...มิใช่เวทย์มนต์..
โอ้นกน้อย..แห่งเวทย์มนต์บนป่ากว้าง
บินลำพังกลับรัง..พักกายหนอ
สู่ไพรค่ำดึกดื่น..คืนเฝ้ารอ
เพื่อมาขอเกาะคอน..พักผ่อนใจ
โฉบลงจับกิ่งไม้..ใหญ่เคยคุ้น
ไอละมุนต้อนรับ..กับสหาย
พัดใบพริ้วทักทาย..คล้ายเอาใจ
บินมาไกล..หายเหนื่อยเมื่อยกายา
มองออกไปในความมืด..คืนเดือนดับ
ดาวระยับ..สดับเสียงสำเนียงป่า
จักจั่น..เรไรร้อง..ก้องพนา
เหมือนกับว่า..ช่างเศร้าเหงาหัวใจ
เสียงของเจ้า..ดั่งดนตรีดีดสีเป่า
ดังวอนเว้า..กล่อมป่าพาหลับไหล
นกเวทย์มนต์..เคลิบเคลิ้มเริ่มหลับไป
ต๊กใจ..!! กับเสียงใส ใครเรียกเรา
หันมามองจองกลับ..ให้จับจิต
ดอกแก้วพิศ..ยิ้มหวานปานเสลา
มากระซิบ..บอกด้วยเสียงสำเนียงเบา
หัวใจเจ้า..หลงรักเสียงเพียงได้ยิน
ดอกราตรี..อยู่ไม่ไกลกับไม้ป่า
ร้องแว่วมา..ว่าภักดิ์ด้วยรักถิ่น
เสียงดนตรี..จักจั่น..ฉันได้ยิน
มอบใจสิ้น..ด้วยรักภักดีมา
อีกคัดเค้า..เจ้าอยู่เคียงเสียงตลอด
มิเคยถอดหัวใจ..ให้ใครหนา
สดับเสียงดนตรีไพร..ในพนา
แล้วบอกว่า..หัวใจให้ได้ครอง
เจ้าดอกแก้ว...ดอกราตรี...ศรีคัดเค้า
อ้อนวอนเรา..เป่ามนต์ดลรักสอง
เพื่อคู่เคียง..เจ้าของเสียงสำเนียงร้อง
ที่กู่ก้องกล่อมไพร..ในค่ำคืน
ทำไงดีทีนี้เล่า..เจ้านกน้อย
กับคำถ้อยอ้อนวอน..ตอนดึกดื่น
ดอกไม้งาม..สามกลิ่น..แห่งกลางคืน
ปลุกเราตื่น..จากเคลิบเคลิ้มมาเติมรัก
คงต้องบอกออกไป..เรื่องใจนี้
จะให้ดี..พิสูจน์ได้ด้วยใจภักดิ์
มนต์หมื่นแสนแดนใด..ไม่เหนือรัก
จงรู้จักใช้หัวใจ..ใช่เวทย์มนต์..........(นะจ๊ะ)
...................................................................
โอมเพี้ยง..!! หายตัวดีกว่า แว๊บ....^_^
5 พฤษภาคม 2547 08:57 น.
magic
เรือลำน้อย.
เรือลำน้อยล่องลอยคอยพบฝั่ง
รอรักยังห่างไปให้คืนหวน
แต่อย่างไรในใจ..เฝ้ารัญจวน
คลื่นแปรปรวนครวญหาฝั่งหวังได้เจอ
เป็นความหวังของเรือเหนือลำน้ำ
ที่คอยตามอยากชิดใกล้เธอเสมอ
แม้ห่างฝั่งก็ยัง..หวังใกล้เธอ
เรือน้อยเพ้อ..เรียกหารักพักพิงใจ
แม้คลื่นลมจะโหมหรือกระหน่ำ
ก็เพียรนำรักไปถึงจุดหมาย
เหนื่อยหนักหนาเพียงไรไม่ทิ้งพาย
แม้ต้องตาย..ก็ขอให้เห็นหน้าเธอ
ถึงต้องพายสุดแรงกายไปสุดหล้า
กายเหนื่อยล้าแต่ใจสู้อยู่เสมอ
เพราะจุดหมายที่จะไปให้พบเจอ
เพียงคือเธอจึงพบฝั่ง..อย่างตั้งใจ
แม้แรงลมโหมพัดซัดเข้าฝั่ง
ขอเพียงยังไม่ทดท้อฤาหวั่นไหว
มุ่งใจหวังไปยังฝั่งที่ตั้งใจ
เรือลำน้อยลอยได้แม้พายพัง..
......................................................
ยินดีที่คุณ giwi มาเขียนด้วยกันค่ะ
ขอบคุณ สำหรับท่อนสุดท้ายนะคะ
......................................................
หน้าส่วนตัว
1132
