12 มกราคม 2551 06:32 น.
Maimao
ใจเอยเคยถือมั่นในคำรัก
ว่าจะภักดิ์มั่นเสมอไม่เพ้อไหว
จนวันหนึ่งถูกทำร้ายทำลายใจ
เจ็บจนไร้ใจสรรเสริญเพลินชีวัน
หากเวลาพาผันแปรแผลผันเปลี่ยน
ใจที่เขียนเพียงช้ำไว้เริ่มไหวหวั่น
เริ่มสลักรักที่ซึ้งตรึงวานวัน
ให้ใจสรรค์สร้างสุขสมบ่มชีวา
12 มกราคม 2551 06:25 น.
Maimao
ยามลมหวนชวนไม้ไหวให้ใจหวิว
ใบปลิดปลิวริ้วใบสนเคยทนเหงา
มาบัดนี้มีลมใจให้บรรเทา
ความซึมเศร้าโศกมลายคล้ายมายา
11 มกราคม 2551 01:25 น.
Maimao
รักฤาลมคำคมลวงให้ทรวงเจ็บ
ให้ใจเก็บความชอกช้ำและหวั่นไหว
ยามยลยินผินคำหวานให้บาดใจ
เพียงร่ำไห้ไร้ลมหวนฤาลวงลม
4 มกราคม 2551 03:09 น.
Maimao
ฉันเคยเป็นเพียงตัวฉันอันว่างเปล่า
จะปวดร้าวหรือหนาวเหน็บเจ็บแสบสันต์
ไม่มีใครคอยข้างกายห่วงใยกัน
ได้แต่ท่องอยู่ทุกวันฉันไม่แคร์
จนวันหนึ่งเมื่อเธอเข้ามาหา
เปลี่ยนดวงตาเย็นชาไม่แยแส
ให้อบอุ่นและรู้จักรักที่แท้
คอยดูแลเติมรักให้เต็มตน
4 มกราคม 2551 02:55 น.
Maimao
ใครว่ากาใจดำน่าขำนัก
แท้จริงรักโลกาหาใดเหมือน
ทำหน้าที่เตือนผิดมิแชเชือน
กลับโดนเบือนบิดจิตคิดคดไป
โถสงสารกาน้อยต้องศร้อยเศร้า
ทำดีเข้าเขาไม่เห็นเป็นไฉน
หรือรูปลักษณ์เพียงกาน่าน้อยใจ
จึงถูกใส่กรอบเป็นเช่นตัวกา
หน้าส่วนตัว
1958
