4 พฤศจิกายน 2546 19:54 น.
Mercury
ถ้าจะมีใคร
บอกว่ารักเธอมากมายกว่าฉัน
รู้ว่าใจเธอก็คงไหวหวั่น
เพราะว่าเรา ห่างไกลกัน เหลือเกิน
และหากจะมีใคร
อาศัยช่องว่างระหว่างใจ ทำให้เราห่างเหิน
แยกเส้นทางของหัวใจ ให้ไกลเกิน
ให้เส้นทางที่ร่วมเดิน ไม่มีเธอ
เพียงขอให้เธอนั้นคงมั่นเอาไว้
เพราะว่าใจของฉันก็จะเป็นเช่นนั้นเสมอ
คงรักใครไม่ได้มากไปกว่าที่ใจ....รักเธอ
ความห่างไกลที่เราเจอ ไม่อาจทำให้ฉันรักเธอน้อยลง
4 พฤศจิกายน 2546 19:52 น.
Mercury
มือที่เคยเกาะกุมกันนั้นแสนอบอุ่น
เสียงพูดคุยที่เคยคุ้นและรอยยิ้มนั้น
ทั้งสีหน้าแววตาที่บอกว่าเธอรักกัน
ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉัน จะไม่มีวันได้มันกลับมา
ยิ่งอยู่ใกล้ กลับเหมือนยิ่งไกลและเหินห่าง
ระยะทางระหว่างใจ คงไกลเกินคว้า
เธอมีเขา ฉันไม่มีใคร ให้ซับน้ำตา
จะเรียกร้องวันเวลา กลับมาอย่างไร...
เก็บซ่อนความเจ็บช้ำแล้วยิ้มทั้งน้ำตา
มันปวดปร่าอยู่ข้างในหัวใจนี้
เธอคงเข้าใจ ว่าเราจากกันไปด้วยดี
แต่คนที่ยืนอยู่ตรงนี้ จะอีกกี่ปีที่จะลืมเธอ...
4 พฤศจิกายน 2546 19:50 น.
Mercury
คนที่เธอไม่เคยเห็นคุณค่า
คงไม่ต่างอะไรกับฟ้ากับผืนน้ำ
ไม่ว่าเหมือนอยู่ใกล้เพียงก็ตาม
ก็ไม่มีวันข้ามความห่างไกล ให้มาใกล้กัน
เพราะเธอไม่เคยแม้แต่จะคิด
เพียงสักก็คงไม่...ที่จะเข้าใจฉัน
เหมือนท้องฟ้ากับสายธาร ที่ไม่มีวันบรรจบกัน
เธอจึงมองผ่านฉันไป..อย่างไม่ใยดี
ฟ้าอาจกว้างและไกลเกินไปละมั้ง
จึงมองไม่เห็นคนอ่อนแอและสิ้นหวังคนนี้
เพราะไม่ว่าจะนานเท่าไร ใจที่เธอมี
ก็ไม่มีที่ว่างของหัวใจไว้ให้ฉันเลย
หน้าส่วนตัว
2926
