16 มิถุนายน 2545 08:00 น.
monki
สายป่านเส้นสุดท้ายขาดลงแล้ว
คงไม่แคล้วเราสองต้องเอ่ยลา
ปลดปล่อยกันและกันไปเถิดหนา
รู้ดีว่ายิ่งรั้งยิ่งทรมาน
ถอยออกมามองภาพระหว่างเรา
สะท้อนเงาร้าวลึกเกินประสาน
ปล่อยไว้คงแหลกสลายไปตามกาล
ความผูกพันคงรานไม่เหลือดี
ไม่สงสัยกับความรักที่เธอให้
หากทิษฐิในใจเรายังเต็มปรี่
ความเชื่อมั่นไม่ยอมลงให้กันนี้
ทำให้รักเหลือที่จะเยียวยา
เมื่อสองสิ่งไม่อาจไปด้วยกันได้
จำต้องคลายมือที่จับกันแน่นหนา
เมื่อต่างเห็นความเชื่อมั่นและศรัทธา
อยู่เหนือกว่าความรักอยู่มากมาย
อยากรักษาความเป็นตัวของตัวเอง
ไม่หวั่นเกรงแม้รักจะหลุดหาย
ยินดีรับความเศร้าโศกที่กล้ำกราย
เป็นสุดท้ายที่เหลือไว้ให้ภูมิใจ
15 มิถุนายน 2545 08:32 น.
monki
เช้าแล้ววันใหม่
ฟ้าใสสีจาง
เมฆาขาวบาง
ทาทั่วเวหา
สายลมเอื่อย เอื่อย
พัดเรื่อยโชยมา
ลูบไล้กายา
แสนเย็นสบาย
ยินเสียงนกร้อง
ทำนองหลายหลาย
จุ๊บจิ๊บทักทาย
คล้ายเสียงดนตรี
เจ้าพุ่มดอกแก้ว
หอมแผ่วถึงนี่
ติดตรึงฤดี
เหลือที่บรรยาย
ปล่อยใจให้ชม
ทุกข์ตรมกลับหาย
อิ่มเอิบในใจ
พร้อมสู้อีกวัน
14 มิถุนายน 2545 21:47 น.
monki
จากไปไกลลับแล้ว ชีวา
ดวงดับกลับถึงครา มอดม้วย
มฤตยูคืบคลานมา กระชาก เจ้าเอย
สุดจักฉุดรั้งด้วย สยบสิ้นปราชัย
อาลัยหมองหม่นเศร้า โศกสลด
อัสสุชลไหลรินรด หลั่งล้น
ใช้กรรมชาตินี้หมด สิ้นทุกข์ แล้วนา
ขอจิตเจ้าหลุดพ้น สู่ฟ้าสรวงสวรรค์
10 มิถุนายน 2545 22:15 น.
monki
...กับเรื่องราวที่เธอสงสัย...
ว่าคนไหนที่อยู่ในใจฉัน
ไม่อยากเดาไป ก็เลยมาถามกัน
เธอหรือเปล่าคือคนนั้น คนที่อยู่ในฝันทุกคืน
...งั้นช่วยตอบคำถามของฉันบ้าง...
ยามที่เราไกลห่าง เคยไหม อ้างว้าง ขมขื่น
ในคืนร้างไร้ จะมีบ้างไหมแม้สักคืน
ที่ความคิดถึงกลั่นเป็นเสียงสะอื้น พร้อมภาพฉันที่ปรากฏขึ้นในห้วงคำนึง
...บางช่วงที่ฉันเงียบหายไป...
เคยทุรนทุรายบ้างไหม แม้เพียงสักแวบหนึ่ง
ความรู้สึกห่วงใย จับขั้วหัวใจเมื่อนึกถึง
อ่อนโยนลึกซึ้งแค่เพียงได้ยินเสียงกัน
...ความรู้สึกของฉันที่พบเจอ...
เอ่ยถามเธอ ในใจยังนึกหวั่น
หากคำตอบจากเธอ คือ ไม่ เพียงสั้นๆ
ก็จะกลั้นน้ำตาตอบไปเหมือนกัน ว่าคนนั้นคงไม่ใช่เธอ
8 มิถุนายน 2545 17:32 น.
monki
คงไม่มีอะไรต้องอธิบาย
กับการห่างหายของเธอในครั้งนี้
ตัวฉันเองก็ควรจะรู้ดี
ว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยมีความรู้สึกดีดีให้เลย
เพราะไม่เคยยอมรับในสิ่งที่เห็น
คิดว่าเธอเพียงหยอกเล่น -- ที่ทำเมินเฉย
แกล้งให้น้อยใจ พูดกระทบกระเทียบเปรียบเปรย
บางทีก็ช้ำจนเกินจะเอ่ย แต่ไม่เคยจะเกลียดเธอเลยซักครั้งเดียว
คิดว่าเธอคงไม่ตั้งใจทำให้เจ็บ
ได้แต่เก็บเอาไว้ รักและห่วงใยยังคงแน่นเหนียว
ทำยิ้มแย้มเหมือนไม่มีอะไร แต่ในใจนั้นห่อเหี่ยว
แอบหวังจะเป็นเหมือนใครที่เธอข้องเกี่ยว ได้ใกล้ชิดเธอเพียงนิดเดียวเท่านั้นที่ต้องการ
มาวันนี้เธอคงอยากแสดงให้ฉันรู้
ให้คิดดู ให้เข้าใจ ให้หยุดฝัน
กับคนอื่นรอบกาย เธอพร้อมจะแจกจ่ายความผูกพัน
ส่วนความทรมานทั้งหมดนั้น สำหรับฉันเพียงคนเดียว
หน้าส่วนตัว
610
