25 พฤษภาคม 2545 20:32 น.
monki
อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิคนดี
รู้ว่าคำพูดแบบนี้เธอคงไม่คาดฝัน
มันอาจจะตรงไป... แต่ไม่อยากหลอกลวงกัน
ไม่อยากให้เธอมีภาพฉันที่ไม่จริง... ข้างในใจ
เพิ่งเข้าใจตัวเองเหมือนกัน
แท้จริงฉันเป็นพวกช่างอ่อนไหว
แม้วันนี้จะรักเธอมากกว่าใคร
แต่ไม่อาจสัญญาว่าจะไม่เปลี่ยนไป... เพราะฉันเองก็ไม่แน่ใจอะไรเลย
ความรักของฉันเหมือนสายลม
อาจพัดพรมวูบไหวไม่นิ่งเฉย
คงไม่เหมือนรักแบบไหน-ไหนจากใครที่เธอคุ้นเคย
อาจไม่มั่นคงดั่งคำเปรียบเปรยในนิยาย
ก็รู้อยู่ว่าอาจฟังดูแย่
ที่เอาแน่อะไรไม่ค่อยได้
ที่ชอบตามใจตัวเองอยู่เรื่อยไป
ถึงตอนนี้หากเธอคิดจะเปลี่ยนใจ... ก็ไม่ว่าอะไรจะยอมเข้าใจโดยดี
25 พฤษภาคม 2545 20:24 น.
monki
คืนฟ้ากระจ่างดาว
น้ำค้างพราวพรมยอดหญ้า
ลมเย็นปะทะมา
กิ่งพฤกษาสะบัดไหว...
หรีดหริ่งเรไรร้อง
ท่วงทำนองชวนหลับใหล
ราตรีนี้ยาวไกล
กว่าจะได้เห็นตะวัน...
13 พฤษภาคม 2545 06:28 น.
monki
ยินดีที่ได้รู้จัก...
อยากขอบคุณที่ผ่านมาให้รัก... ถึงวันนี้
หลับตาลงคราใด ในใจก็ยังมีเรื่องให้ฝันดี
แม้ไม่เคยมีโอกาสได้เป็นคนสำคัญ
******
มาวันนี้สองทางเดินเริ่มแยกจาก...
อยากจะฝากหัวใจไปตามฝัน
แต่รู้อยู่ เธอคงไม่สนใจกัน
เพราะว่าความจริงนั้น... เราเป็นเพียงคนแปลกหน้าสำหรับเธอ
******
ขอให้ทางที่เธอเดินไปข้างหน้า...
ได้นำพาไปพบแต่... สิ่งดีเสมอ
ทั้งผู้คนมากมาย ที่จะผ่านเข้ามาพบเจอ
ขอให้เขารักเธอ เหมือนอย่างเรา
******
สำหรับคนที่อยู่ตรงนี้...
กำลังใจที่มีคือความรู้สึกดี-ดีในวันเก่า
จะก้าวเดินต่อไป แม้ภายในใจเงียบเหงา
แต่สัญญาว่าจะไม่เศร้า --- แม้รู้ว่าเส้นทางของเธอกับเราจะไม่กลับมาทับกัน
8 พฤษภาคม 2545 23:59 น.
monki
มองดูฝนร่วงหล่นจากบนฟ้า
ก็เป็นภาพชินตาที่เคยคุ้น
แต่พอดีอยู่ว่าง-ว่างไม่ว้าวุ่น
อยากหาเรื่องคิดครุ่นให้วุ่นไป.....
เลยนั่งมองคนที่มองดูสายฝน
แต่ละคนคิดเห็นเป็นไฉน
บ้างก็ชอบบ้างไม่ชอบต่างกันไป
สุดแต่ใจว่าไงก็ว่ากัน.....
คนเหงา-เหงาเห็นฝนแล้วเศร้าโศก
คนตลกเห็นฝนก็ขบขัน
คนชอบสู้เห็นฝนต้องฝ่าฟัน
คนชอบฝันเห็น(ฝน)ก็ฝันมันเรื่อยไป.....
คนบนรถมองฝนแล้วหงุดหงิด
คนช่างคิดมองฝนก็สงสัย
คนชอบนอนก็นอนสบายใจ
คนชอบลุย(ฝน)ก็ลุยไปไม่เกรงกลัว.....
คนหลายคนมองฝนได้หลายอย่าง
คิดหลายทางมองหลายด้านน่าปวดหัว
ที่จริงแล้วฝนก็เหมือนกันไปทั่ว
อย่านึกกลัวอยู่ที่เราเลือกมุมมอง.....
7 พฤษภาคม 2545 00:12 น.
monki
กาลครั้งหนึ่งมีลิงน้อยในป่าใหญ่
อยู่อาศัยเพียงลำพังไร้พวกพ้อง
ใช้ชีวิตโดดเดี่ยวตามครรลอง
มันร่ำร้องเฝ้าหาเพื่อนเสมอมา
จนวันหนึ่งผ่านมาเจอกับลิงใหญ่
ก็รู้สึกแปลกใจเป็นหนักหนา
รีบเข้ามาทักทายเจรจา
ชักชวนมาอยู่ด้วยเป็นเพื่อนกัน
ลิงใหญ่ได้ฟังก็กล่าวว่า
ไม่ใช่เรื่องง่ายหนา เป็นเพื่อนนั้น
มันต้องใช้เวลาพิสูจน์กัน
ความผูกพันใช่ก่อเกิดเพียงพูดจา
ลิงน้อยงงงันในคำกล่าว
คำบอกเล่าจากลิงใหญ่ให้กังขา
จึงรวบรวมความกล้าไถ่ถามมา
ความผูกพันที่ว่าคือสิ่งใด?
ลิงใหญ่ส่ายหัวไปสองที
คำนิยามนั้นไม่มีจะบอกได้
ต้องค่อย ค่อยเรียนรู้ด้วยจิตใจ
ถึงบอกไปก็ไม่ซึ้งต้องดูเอง
จากวันนั้นลิงน้อยตามลิงใหญ่
ทุกที่ไปทั่วแคว้นแดนป่าเขา
ทั้งกินนอนเที่ยวเล่นเป็นดั่งเงา
ลิงน้อยเฝ้ามีความสุขประสาลิง
เวลาผ่านลิงน้อยบอกลิงใหญ่
เราเข้าใจชัดเจนในทุกสิ่ง
ความผูกพันนั้นน่ะดีจริงจริง
ช่วยให้ทิ้งความเหงาเศร้าเป็นสุขพลัน
ลิงใหญ่ส่ายหัวอีกสองที
โลกไม่มีอะไรดีไปทั้งนั้น
มันต้องมีดี-เสียปะปนกัน
แล้วซักวันเธอนั้นจะเข้าใจ
แล้ววันหนึ่งวันนั้นก็มาถึง
ไม่อาจดึงฉุดรั้งเอาไว้ได้
เจ้าลิงใหญ่แสนดีได้จากไป
ทิ้งไว้เพียงรอยอาลัยไม่กลับคืน
เจ้าลิงน้อยที่เริงร่ากลับเหงาจิต
เอาแต่คิดถึงลิงใหญ่ไม่อาจฝืน
ความเศร้าโศกเสียใจสุดกล้ำกลืน
เสียงสะอื้นก้องป่าสะท้อนไป
สติมาเริ่มคิดถึงคำเพื่อน
ที่ย้ำเตือนทุกคำยังจำได้
ทุกสิ่งมีสองด้านเสมอไป
เพิ่งเข้าใจซาบซึ้งในสัจธรรม
ความผูกพันคำนั้นแสนสวยงาม
ทุกโมงยามที่เคยสุขยังเตือนย้ำ
ในพริบตาเปลี่ยนแปรช่างน่าขำ
กลับกระหน่ำเป็นทุกข์สุดหักใจ
หน้าส่วนตัว
623
