19 มกราคม 2548 00:29 น.
moonlight
ขอให้รัก ที่มีอยู่ ในวันนี้
จงไปดี มีสุข ไม่หายห่าง
มีสนุก รื่นรมย์ ไม่อ้างว้าง
อีกไว้วาง ไว้ใจ ตลอดไป
ขอให้ฉัน และเธอ มั่นคงรัก
ขอให้ปัก สองหัวใจ รวมกันไว้
ขอให้เรา เดินร่วมทาง อย่างสใส
ขอให้ใจ สองเรา ไม่เปลี่ยนแปร
วันเวลา ต่อไป นับจากนี้
ขอให้มี ความสุข จนอิ่มแปร้
ขอให้รัก ที่ได้มา นั้นเที่ยงแท้
ขอเพียงแค่ อยู่กันไป ชั่วนิรันดร์
19 มกราคม 2548 00:28 น.
moonlight
วันวาน ยังหวาน ไม่รู้ลืม
แสนดูดดื่ม รักชื่นมื่น ตื่นสุขสม
อยากคงไว้ ให้เนิ่นนาน น่าชื่นชม
อยากจะบ่ม เพาะรัก ให้เติบโต
จะทำได้ หากเธอ ร่วมช่วยกัน
เติมรักมั่น ให้ไว้ใจ คงสุขโข
ลงเมล็ด พรวนหัวใจ ให้พองโต
ดังใบโพธิ์ ปกปัก รักสองเรา
แต่ก็คง เป็นได้แค่ ในความคิด
เพราะเธอปิด หัวใจ อยู่ที่เขา
รักที่มี ที่หวัง เป็นของเรา
มันเลยเฉา เพราะมีเขา คอยกั้นกลาง
อยากให้รู้ ว่าฉัน ยังรอคอย
อย่างหงอยหงอย คอยรอ อยู่ห่างห่าง
ถึงแม้รู้ ว่าเธอมี ใครเคียงข้าง
ไม่ขอสร่าง จากรัก ที่ให้เธอ
19 มกราคม 2548 00:22 น.
moonlight
รู้ใช่ไหม ว่าใคร ที่เป็นห่วง
รู้ใช่ไหม ว่าใครหวง เธอแค่ไหน
รู้ใช่ไหม ว่าใคร ที่จริงใจ
รู้ใช่ไหม ว่าใคร ที่จริงจัง
แต่ทำไม เธอทำ ฉันแบบนี้
แต่ทำไม รักที่มี ไม่จีรัง
แต่ทำไม หัวใจฉัน ที่จริงจัง
แต่ทำไม เธอกลับชัง ฉันลงคอ
ต้องทำใจ เรื่องราว ผ่านวันมา
ต้องทำใจ เพราะเวลา ไม่รีรอ
ต้องทำใจ เนื่องด้วย ต้องเดินต่อ
ต้องทำใจ ไม่ไปขอ รักกลับคืน
19 มกราคม 2548 00:20 น.
moonlight
น้องนาง งามพักตร์
หลงรัก เต็มที่
ด้วยใจ ที่มี
มอบที่ น้องนาง
มีใคร หรือยัง
พี่หวัง เรือนร่าง
อีกใจ น้องนาง
น้องว่าง ให้ไหม
หากน้อง มีคู่
มีอยู่ ตรงไหน
พี่ขอ ได้ไหม
ขอได้ แย่งชิง
สนาม ความรัก
คงจัก ต้องวิ่ง
ใครเร็ว ได้อิง
ได้ชิง ใจนาง
ขอได้ ความรัก
ได้ถัก ได้สร้าง
สายใย จางจาง
ก่อร่าง ชัดเจน
แล้วน้อง จะรู้
ว่าคู่ นั้นเด่น
ดังพี่ นี้เช่น
รักเป็น แน่นอน
รักแล้ว ไม่เลิก
รักเกริก กระฉ่อน
รักเต็ม ยากถอน
ยากกร่อน จากไป
ขอเพียง นางน้อง
ได้คล้อง รักพี่
รับรอง ทีนี้
สุขขี ทุกวัน
19 มกราคม 2548 00:16 น.
moonlight
ไม่เข้าใจ ว่าทำไม เป็นอย่างนี้
ทุกทุกที เมื่อฉัน เริ่มรักใคร
คนคนนั้น ต้องเปลี่ยน ต้องเฉไฉ
ห่างเหินไกล เหมือนฉัน เป็นคนเลว
ฉันคนนี้ คงไม่ดี ไม่ควรค่า
ที่จะมา เคียงเธอ ดั่งฟ้าเหว
เธออยู่สูง ตระกูลดี ฉันมันเลว
ทิ้งฉันเร็ว ไม่แยแส เลยสักนิด
ก็เข้าใจ ว่าเรา นั้นต่างกัน
ทั้งชนชั้น ความรู้ และความคิด
คงเป็นเพราะ ตัวฉัน แหละที่ผิด
ที่ริคิด รักใน คนอย่างเธอ
ทำไงได้ ก็มอบใจ ให้ไปหมด
มันไม่ลด ลงไป ไม่เคยเผลอ
สิ่งที่ให้ ก็มอบไว้ กับตัวเธอ
ถึงดูเซ่อ ก็จะให้ จะทำไม
หวังเพียงครั้ง ขอแค่เพียง หันมาเหลียว
ไม่ได้เชียว แค่มา มองคนไกล
แม้ไม่รัก ไม่เอนเอียง ไม่เป็นไร
เป็นคนไกล ที่รักเธอ เท่านั้นพอ
หน้าส่วนตัว
1307
