12 สิงหาคม 2549 15:37 น.
n_jung
"แม่แม่แม่ คำนี้มีความหมาย
มีพระคุณมากมายมหาศาล
แม่เป็นได้หลายสิ่งหลายประการ
เป็นธนาคาร เป็นพระพรหม เป็นร่มไทร........"
บทกลอนบทนี้ฉันจำได้ขึ้นใจไม่ว่าเวลาจะล่วงเลยมานานสักแค่ไหน
เพราะอะไรหน่ะเหรอ
ก็เพราะว่าบทกลอนนี้ ถึงจะเป็นบทกลอนสั้นๆเหมือนกับไม่มีใจความอะไรสำคัญมากมาย
แต่ความจริงบ่งบอกได้เลยถึงที่มาของคำว่าแม่
แม่เป็นผู้มีพระคุณสำหรับลูก จริง
แม่เป็นได้หลายสิ่งหลายอย่าง ก็จริง
แม่เป็นธนาคาร ก็ถูก เพราะแม่เป็นคนหาเงินมาเลี้ยงดูเรา
แม่เป็นพระพรหม ถูกอีกนั่นแหล่ะ
แม่เป็นร่มไทร ถูกอีกใช่ไหม เพราะเวลาที่ฉันอยู่กับแม่ แม้จะมีเรื่องไม่สบายใจมากแค่ไหน ก็สามารถลืมได้
.......แค่เห็นหน้าแม่เท่านั้น ก็รู้สึกสบายใจแล้ว
ตั้งแต่เล็กจนโต เวลาส่วนใหญ่มักจะอยู่กับแม่
ตั้งแต่ลืมตาดูโลกนี้ ก็มีแม่อีกนั่นแหล่ะที่ทำให้เราเกิดมาเลี้ยงดูเรา
ตั้งแต่หิวเป็นครั้งแรก อาหารที่เรากิน ก็คือนมแม่ ซึ่งกลั่นกรองออกมาจากเลือดของแม่
ไม่แปลกใช่ไหมที่เพลงค่าน้ำนมจะมีคำๆนี้
พอโตขึ้นมาหน่อยคนที่หาเงินส่งลูกไปเรียนหนังสือ ก็คือแม่(และพ่อ)
คนที่หาเงินมาซื้อข้าวให้เรากิน ก็คือแม่(และพ่อด้วย)
แล้วเราทำอะไรให้แม่แล้วรึยัง
ช่วยเหลืองานบ้านเหรอ ก็บ้าง
ตั้งใจเรียนเหรอ เราทำดีที่สุดรึยังล่ะ
แล้วนอกจากนี้ล่ะ
แม่ทำให้เราตั้งหลายอย่าง
คิดดูสิถ้าเกิดไม่มีเราเงินที่เลี้ยงเราคงจะทำให้แม่เป็นเศรษฐีย่อมๆได้เลย
แล้วทำไมถึงเลือกเราไม่เลือกเงินล่ะ
ทำไมตอนเราเกิดมาไม่เอาขี้เถ้ายัดปากให้ตายล่ะ
เพราะสัญชาติญาณของคนเป็นแม่ไง
เพราะความรักที่มีต่อลูก
ที่มีตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าลูกเลย
จนเราโตจนป่านนี้.........
ดังนั้นบุญคุณของแม่จึงมีมากมายมหาศาล
แล้วเราล่ะทำอไรให้แม่แล้วรึยัง????
11 สิงหาคม 2549 16:18 น.
n_jung
นานแล้วนะ ที่เราไม่ได้คุยกัน
เป็นยังไงบ้างเธอมีความสุขมั่งไหม
สบายดีรึเปล่า....กับเขา...เป็นยังไงบ้าง
ไม่ได้จะรบกวนเธอนะเพียงแต่ว่า อยากทักทายเท่านั้น
ให้เหมือนกับที่ก่อนจะรักกัน
ฉันไม่รุว่าจะทำได้ไหม แต่ฉันจะพยายาม
อยู่คนเดียวให้ได้
แม้ตอนนี้จะไม่เหลือใคร ไม่รู้ว่าจะต้องยิ้มให้ใคร ร้องไห้กับใคร
แต่ฉันก็เคยอยู่มาแล้วล่ะนะ มาลองอีกครั้งคงจะอยู่ได้
เธอคงจะมีความสุขอยู่สินะกับเขา
ฉันไม่ได้โกรธหรอก ไม่เคยโกรธเลย
ไม่ใช่เพราะว่าเธอทำให้ฉันเสียใจมามากมายนะ
แต่เพราะฉันรักเธอมากเกินไปต่างหาก
ขนาดจากกันตั้งนานแล้ว
ยังไม่มีวันไหนเลยที่จะเลิกรักเธอ
บางครั้งความทรงจำดีๆก็ผุดขึ้นมา ทำให้ฉันร้องไห้
ไม่มีใครรู้หรอกว่าฉันร้องไห้ขนาดไหน
และคงะไม่มีใครรู้เเน่นอนตลอดไป
ไม่ใช่ไม่อยากให้ใครรู้ แต่คงจะไม่ต้องไปป่าวประกาศให้เขารู้หรอก
เพราะฉันคงไม่รับรองว่าฉันจะเข้มแข็งพอไหม
ต่อคำถามมากมายของใครต่อใครนั้น
ตอนนี้เธออาจจะไม่รับรู้แล้วว่าฉันจะเป็นยังไง แต่ช่างเถอะ
ไม่ได้อยากให้เธอรู้ว่าฉันยังเหมือนเดิม
เธอคงจะตัดฉันออกไปจากใจแล้วล่ะ ฉันก็จะพยายามเหมือนกัน ที่จะตัดเธอไปจากใจ
ต้องใช้เวลาอีกนานไหมนะ
ได้แต่ถามตัวเองอยู่อย่างนี้
แต่ยังไม่เคยได้คำตอบซักที
ช่างเถอะ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดอ่านะ.......
ต่อไปฉันจะระวังเรื่องนี้ จะรักษาความรักที่มีอยู่ให้ดีจะไม่ต้องเป็นเหมือน ครั้งนี้ที่ทำให้ฉันเจ็บเจียนตาย
ลาก่อน
จาก..คนๆเดิม
4 สิงหาคม 2549 15:40 น.
n_jung
แม่ไม่เหนื่อยบ้างเหรอคะ ที่ต้องคอยบ่นคอยสอนหนูทุกๆวัน
ทั้งๆ..ที่คนอื่นคงจะเลิกบ่นไปแล้ว
แม่ไม่เหนื่อยเหรอคะที่จะต้องหากับข้าวให้กินทุกวัน
ทั้งๆ...ที่คนอื่นคงจะปล่อยให้หากินเอง
แม่ไม่เหนื่อยเหรอคะที่จะต้องไปรับไปส่งทุกวัน
ทั้งๆ..ที่คนอื่นๆคงจะต้องปล่อยให้ไปเอง
แม่ทำทุกอย่างเพื่อหนูทำไมเหรอคะ
ทั้งที่หนูไม่เคยทำอะไรให้แม่พอใจเลย
แม่จะยังทนอยู่ได้เหรอคะ
ทั้งที่บางทีหนูก็ไม่ชอบแม่เหมือนกันนะ
แล้วแม่ทำไมไม่ไล่หนูไปล่ะ
ทั้งที่หนูก็ไม่มีอะไรดีๆให้แม่ได้พอใจเลย
แม่รักหนูมากขนาดนั้นเลยเหรอคะ แม้กระทั่งชีวิตก็ยอมเสียสละแทนได้
เคยได้ยินเรื่องอยู่บ่อยๆเลยนะ ว่าแม่บางคนบริจาคเลือดให้ลูกจนตัวเองต้องตาย
บรจาคตาเพื่อให้ลูกมองเห็น
มันเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่มากเลยนะสำหรับหนู
ถึงแม้ตอนนี้หนูจะยังทำอะไรได้ไม่ดี ให้แม่พอใจ
แต่จะต้องมีเรื่องดีๆของหนูให้แม่ภูมิใจแน่นอน
หนูจะยิ้มให้แม่มากขึ้น
หนูจะช่วยแม่มากขึ้น
หนูจะยอมนอนดึกอ่านหนังสือมากๆสอบที่ดีๆให้แม่ภูมิใจนะคะ
เหนื่อยแค่ไหนก็จะทนให้แม่..สบาย
เพราะแม่ลำบากมามากแล้วนะ
..รออีกสักนิดนะคะ
หนูรักแม่ค่ะ
4 สิงหาคม 2549 13:30 น.
n_jung
...เคยมั้ย...ทั้งที่รักมากมาย
แต่ทไมยังมีแต่เจ็บอย่างนั้น
คำว่ารักที่เขาบอก มันน่าฟัง น่าเชื่อถือมาก แต่การกระทำของเขาทำไมถึงขัดแย้งกันเหลือเกิน
เราก็คิดว่าอาจจะแตกต่างจากความรักในความคิดของเราอยู่บ้าง แต่ไม่เป็นไรนี่ เรากับเขาก็มีความคิดเห็นต่างๆกัน
เราคิดว่าเราจะมีเพียงเขาคนเดียว จะทุ่มเทเวลาให้ เขา เท่าที่เราจะทำได้
แต่..ความรักของเขามีแต่คนอื่น มีแต่เพื่อน เรา..เป็นแค่คนคอยแก้เหงาเท่านั้นหรือ
คำว่าแฟนมันสำคัญน้อยกว่าคำว่าเพื่อนหรือ
ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ แต่เรายอมรับได้ที่เป็นแบบนี้
เรายกเขาให้สำคัญกว่าเพื่อน
แต่เขากลับยกเพื่อนสำคัญกว่าเรา
เฮ้อ...ความรักของเรามันสวนทางซะแล้วสิ
ต่างคนต่างไม่เข้าใจความคิดของอีกฝ่าย แต่ที่แน่นอนคือความรักไม่มีรูปแบบเเน่นอน
ทั้งที่เรารักกันกันมาก แต่ก็มีแต่ทะเลาะกัน เพราะรักถึงเป็นแบบนี้เหรอ เพราะรักเราเลยยิ่งมีปัญหาเหรอ
เราถามตัวเองว่าเราจะทนไปได้นานเท่าไหร่ ทั้งที่รัก แต่เรากลับต้องเจ็บอย่างนี้
ทั้งที่เราทุ่มเทให้เขาเสมอ แต่เรากลับเป็นฝ่ายที่ต้องเจ็บเหรอ
ถ้างั้น..เราจะทนอยู่ได้ไหม
ทนเพราะคิดว่ารัก คิดว่าเด๋วก็ผ่านมันไปได้ ยิ่งคิดยิ่งเจ็บยิ่งปวดร้าว ทำไม ความรักถึงทำร้ายเราล่ะ
นี่เหรอคือรัก................
หน้าส่วนตัว
1438
