แพ้ใจ

noomint

แม้วันนี้ฉันคนนี้จะอ่อนไหว  ป่วยเล็กๆ  จากการเป็นภูมิแพ้
ฉันยอมแพ้เธอแล้ว เรื่องจะเอาชนะหัวใจเธอ  ฉันให้เธอชนะขาดลอยเลย
บ่ายนี้ฉันออนไลน์คุยกับเธอ  ฉันเบื่อๆ ไม่สบาย  แต่อารมณ์ฉันนิ่งเฉยมากที่สุด
เธอถามฉันไปเรื่อยๆ จนฉันคิดว่าเย็นนี้เราไปทานข้าวกันดีไหม..
ห้าโมงเย็นมารับด้วย นั้นคือคำตอบของเธอ
หลายๆครั้งที่ฉันพบเธอ  ฉันสบายใจ...ฉันรู้แค่นี้...ที่ไหนสบาย  ฉันก็คงอยากไป
แต่ก็กลัวเธอจะอึดอัด...เลยบ่อยครั้งที่ไม่อยากรบกวน
หากรัก  ควรจะมอบให้  แต่ให้แค่พอดี ที่เธอไม่รำคาญ
ฉันอาบน้ำแต่งตัวลวกๆ  ก็ ตามสบายๆของฉันละ   ขับรถมารับเธอ
ตลอดทางฉันฟังเรื่องภูมิศาสตร์มาตลอด...ต่างจากทุกครั้งที่ฟังเพลง
มาถึงเธอแล้วฉันดีใจนะ..แต่..ฉันยังเงียบเฉยกว่าทุกครา
ฉันได้ยินสิ่งที่เธอถาม...แต่ไม่ได้ตอบ..ได้ยินที่เธอบ่น แต่มันทะลุหูไป
สมองฉันกำลังคิดเรื่องมากมาย..เลยรู้สึกไม่อยากจะเติมเรื่องอื่นใดลงไป..
ในที่สุดฉันก็วางลง หันมาสนใจเธออีกครั้ง..เธอบอกว่าฉันลืมเอาชีวิตมา..
ฉันชอบเดินตามหลังเธอต้อยๆ ไปช้อปปิ้ง..มีความสุขนะ..
แต่สุขนั้นเหมือนฉันไม่กล้าแตะต้องกลัวมันจางหายไป..
ปล่อยไว้ไกลๆตรงหน้าละกัน...ได้แต่แอบมอง
วันนี้ฉันสังเกตเห็นขนที่ใบหู..ฉันก็ซนตามระเบียบอยากดึงดูน่ะ..
ขำๆที่เธอเจ็บ..วันนี้เราก็กินเอ็มเคกันเหมือนทุกคราว..
เธอคงไม่รู้หรอกว่า ทำไมฉันถึงกินเอ็มเคบ่อยๆ..
เพราะสุขภาพฉันไม่ดีเลย  เลยพยายามกินผักน่ะ..
และขอบคุณที่วันก่อนเธอจำได้ว่าฉันกินเชสเตอร์กริลมา
ขอบคุณที่วันนี้เธอทำให้ฉันทานเอ็มเคได้อย่างมีความสุขอีกครั้ง
พร้อมไอติมที่ฉันชอบ..เธอเก่งเสมอ เรื่องความจำ
ฉันไปส่งเธอเข้าโรงเรียนอีกครั้งในค่ำวันหยุดเช่นนี้
เธอเคยสงสัยไหมว่า..จะมีอีกกี่ครั้งที่ฉันยังมีลมหายใจมาส่งเธอ
จะมีอีกกี่ครั้ง  ที่ฉันยังหัวเราะให้กับเธอ..
ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ...ว่าเมื่อไหร่...จะเป็นครั้งสุดท้าย
ขอเพียงว่า..ไม่อยากให้วันนั้นมาถึงเลย

แม้ความรักอยู่ใกล้ใจคิดถึง
ยังตราตรึงในจิตคิดไถล
ว่าสักวันความรักอาจจากไกล
สองดวงใจมีวันจากต้องพรากลา