ไม่ขอร้อง...จะครองใจ..คุณไว้หรอก...
ไม่ขอบอก...ให้คุณแคร์...แค่อ่อนไหว...
ไม่ร้องขอ....ทั้งที่หวัง...ทั้งหัวใจ...
ไม่ขอให้...คุณฝืน..มายืนเคียง....
                                รู้ว่าดาว...พราวแสงใส...อยู่ไกลคว้า...
                       รู้แล้วว่า....คำของใจ..มันไร้เสียง...
                       รู้ทั้งรู้....ไม่ควรคู่...สักแค่เพียง...
                       เอ่ยสำเนียง..ว่ารัก...แค่สักคำ....
ขอเป็นคน...คนเก่า...ที่เหงาหม่น...
ขอเป็นคน..ร้าวรน...ทนเก็บกล้ำ...
ขอเป็นคน..วนน้ำตา...ที่พร่าพรำ...
ร่ายรอยช้ำ...เริงร้อยคำ...อยู่ร่ำไป...
                                   ไม่ปีนป่าย..เพื่อสุดท้าย..ก็ว่างเปล่า..
                       วนความเศร้า...คอยรุมเร้า...ให้ร้าวไหว...
                        ดินกับดาว....เหมือนขาวดำ..ย้ำความไกล
                        จะขาดใจ....เสียทุกที...ที่คะนึง..
ขอยืนอยู่..ที่ไกลห่าง..อย่างเหงาหงอย.
จะไม่คอย...ดาวไกล...เอื้อมไม่ถึง...
เพียงเก็บกอด..ความหลัง...ที่ฝังตรึง....
ใครคนหนึ่ง...ของหนึ่งใจ...ไกลเหลือเกิน...........				
				
			 
							
						
						21 เมษายน 2546 12:44 น. - comment id 129309
เข้าใจดีค่ะแต่สิ่งที่ต่างกันคือ ฉันคือดาว เขาคนนั่นเป็นเพียงเม็ดทราย ฉันเชื่อว่าสักวันคนๆนั้นจะหันมาเห็นบุคคลที่เหลืออยู่คนเดียว นั่นก็คือแทนฝัน หลายครั้งที่ต้องเจ็บมากมันจะกลายเป็นทำลายตัวเองน่ะค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยไม่แน่อาจจะมีใครคนหนึ่งที่เฝ้ามองอย่างรอคอยคุณอยู่ก็ได้...แม้เราจะไม่รู้จักกันแต่ก็อยากช่วยแบ่งปันความรักของเพื่อนให้ ถ้าเธอต้องการใครซักคนที่จะรับฟังหลีขอเป็นคนหนึ่งด้วยล่ะกัน นี่คือเบอร์เรานะ 02-9579891 [ขอสายหลีนะค่ะ]อยู่แน่ๆประมาณ2ทุ่มค่ะ

 
							
						
						24 เมษายน 2546 18:45 น. - comment id 130926
ขอบคุณค๊า..... ยินดีที่รู้จักนะคะ.... คราวหน้าอย่าลืมแวะมาอ่านกลอนของแทนฝันอีกนะคะ....

